tag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post4339983064048364916..comments2023-10-28T07:59:12.918-07:00Comments on အိႁႏၵာ: ညဉ္႔သိပ္ခရီးအိျႏၵာhttp://www.blogger.com/profile/16687969637555999610noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-37665943127166998952009-01-14T23:14:00.000-08:002009-01-14T23:14:00.000-08:00၀တၳဳေလးကို..စိတ္ရွည္လက္ရွည္ဖတ္သြားၾကတဲ့မွတ္ခ်က္ကေလ...၀တၳဳေလးကို..စိတ္ရွည္လက္ရွည္ဖတ္သြားၾကတဲ့<BR/>မွတ္ခ်က္ကေလးေတြ ၀င္ေရးေပးသြားၾကတဲ့ ညီအမ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္းအိျႏၵာhttps://www.blogger.com/profile/16687969637555999610noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-22676826473778090682009-01-13T19:01:00.000-08:002009-01-13T19:01:00.000-08:00စိတ္ကို ဟိုးအျမင့္ႀကီး ဆြဲငင္ေခၚေဆာင္သြားၿပီး ႐ုတ္...စိတ္ကို ဟိုးအျမင့္ႀကီး ဆြဲငင္ေခၚေဆာင္သြားၿပီး ႐ုတ္ခ်ည္းပစ္ခ်လိုက္သလို ခံစားမႈေတြက အ႐ွိန္တေအးေအး အသည္းတစ္လွပ္လွပ္နဲ႕ ... ။ <BR/><BR/>စကားလံုးေတြရဲ႕ စီးေၾကာင္းထဲ တြယ္ရာမဲ့ ၀႐ုန္းသုန္းကား စီးေျမာသြားလိုက္တာ စီးေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ တအံအံတေထြးေထြးေ၀ဒနာေတြ၊ စူး႐ွသိပ္သည္းတဲ့အခ်စ္၊ အားကိုးစရာဖက္တြယ္ထားတဲ့ ေ႐ႊေတာင္ႀကီးရဲ႕ ယိုင္လဲမႈ၊ ၾကက္သားအုပ္မႀကီးရဲ႕ ၀ွက္ထားတဲ့ လက္သည္းေတြနဲ႕ ပြတ္တိုက္သြားခဲ့တယ္... ။<BR/><BR/>အဆံုးသတ္မွာ ေလာကဓံမုန္တိုင္းထဲ၊ ေလျပင္းႀကီးထဲ မားမားရပ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို အံၾသေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္ ျမင္ေနမိတဲ့ စာဖတ္သူႏွလံုးသားက တနာနာတက်င္က်င္ တေထြးေထြး၊ ငံုရခက္ ေထြးရခက္ ... ။<BR/><BR/>အနီေရာင္ကို သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ အကိုႀကီးရဲ႕ ႐ွက္ၿပံဳးေတြကို ျမင္ေယာင္ေနဆဲဆိုတာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ေနတယ္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ခၽြဲတဂူးဂူး ၾကားထဲက စိတ္မခ်စြာနဲ႕ ရီေ၀ေ၀ေငးေနတဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုအတြက္ ရင္တြင္းမွာ အကန္႕အသတ္မဲ့ ဆို႕နင့္လို႕လည္း ေနေနတယ္၊ ေက်ာခ်င္းကပ္ ရင္ခ်င္းအပ္လို႕ တိုက္ခိုက္မဲ့ ေလာကဓံစစ္ပြဲမွာ စစ္ကူမရပဲ တပ္လန္သြားမဲ့စဲ၊ အားမာန္ဇြဲနပဲနဲ႕ ဆက္တြန္းလွန္သြားမယ့္သူအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေသြးတက္စာေတြစားစား တရားကို နတ္ေစာင့္ေနမယ္ဆိုတာ သိေနခဲ့တယ္ ...။<BR/><BR/>ၿပီးေတာ့ လြတ္ခ်လိုက္တဲ့အတိုင္း အတိုင္းအသိလႊင့္က်လို႕ေနတာ ... ။Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-821138920395769862009-01-13T13:21:00.000-08:002009-01-13T13:21:00.000-08:00အိႁႏၵာေရ--------စာဆံုးသြားေတာ႔ ရင္ထဲမွာ လွိဳက္ေမာစ...အိႁႏၵာေရ--------<BR/>စာဆံုးသြားေတာ႔ ရင္ထဲမွာ လွိဳက္ေမာစြာက်န္ခဲ႔တယ္---<BR/>စကားေျပအေရးေကာင္းတဲ႔--အိႁႏၵာ--ပါပဲ--<BR/>အစ -ကေန--အဆံုးထိ-စာဖတ္သူကိုဆြဲေခၚသြားတယ္--<BR/>ရသ ေကာင္းတပုဒ္ပါ--မသက္ဇင္https://www.blogger.com/profile/17366546359010762758noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-28252707181845464192009-01-12T22:32:00.000-08:002009-01-12T22:32:00.000-08:00ညီမေလး အိျႏၵာေရရင္နဲ႔ အမွ် ခံစားဖတ္သြားပါတယ္။ ညီမက...ညီမေလး အိျႏၵာေရ<BR/>ရင္နဲ႔ အမွ် ခံစားဖတ္သြားပါတယ္။ ညီမကိုလဲ ပိုလို႔ နားလည္လာၿပီး ဒီပို႔စ္ ဖတ္အၿပီးမွာ ကိုယ္႔ညီမ အရင္း တေယာက္လို ခံစားမိရတယ္။ <BR/>ညီမ ေမေမကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။Moe Cho Thinnhttps://www.blogger.com/profile/01337551043809985774noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-3107871783604661652009-01-12T15:22:00.000-08:002009-01-12T15:22:00.000-08:00မအိျႏၵာရဲ႕ ညွိဳ႕ဓာတ္ပါတဲ့ အေရးအဖြဲ႕နဲ႕ ၀တၳဳေလးကို ...မအိျႏၵာရဲ႕ ညွိဳ႕ဓာတ္ပါတဲ့ အေရးအဖြဲ႕နဲ႕ ၀တၳဳေလးကို ခံစားသြားပါတယ္။pandorahttps://www.blogger.com/profile/07068224902160967013noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-10584417736454851382009-01-11T08:12:00.000-08:002009-01-11T08:12:00.000-08:00အမွတ္မထင္ၿဖတ္ေလ်ုာက္ခဲ့တဲ့လမ္းသြယ္ေလးၿပဳၿပင္ဖန္တည္...အမွတ္မထင္ၿဖတ္ေလ်ုာက္ခဲ့တဲ့လမ္းသြယ္ေလး<BR/>ၿပဳၿပင္ဖန္တည္းထားမႈ႔ကင္းမဲ့တဲ့အတြက္ ေၿခာက္ေသြ႔ေသြ႔အစီအစဥ္တက်စည္းရိုးၿမင့္ၿမင့္ <BR/>ညိဳညစ္ညစ္အုတ္ကြက္အခင္းတစ္ဖက္တခ်က္ဆီက စီးဆင္းမႈ႔မဲ့ေရနုတ္ေၿမာင္းေလး<BR/>အရာအားလံုးက ၿမင္ေတြ႔ေနက်ထက္မပို......<BR/>ညိုညစ္ညစ္ေကာင္းကင္ေအာက္က ေဝ့ကနဲေႀကြက်တဲ့ စိန္ပန္းနီနီေတြ<BR/>အနင္းခံဖို႔သက္သက္ ဘာသာေခြ်ခ်ေနၿခင္းလား ေလညွင္းကပဲ ေခြ်ခ်လိုက္ၿခင္းလား<BR/>ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ သက္ၿငိမ္ပန္းခ်ီကားဆန္ဆန္ ဒီလမ္းေလးထဲ<BR/>ၿဖတ္ေလ်ာက္မိတဲ့ငါ ကႏၱာရတခုၿဖတ္စီဆင္းခံရသလို<BR/>တံလ်ပ္လိုလို...ၿမဴလိုလို...ေဝဝါးဝါး ၊။<BR/><BR/>ပုစၦာဆန္ဆန္လမ္းေလးအဆံုး<BR/>အရိပ္တစ္ခုလန္႔ၿပီးၿဖတ္ပ်ံသြားတာလား..ရိႈက္သံ သဲ့သဲ့ ပဲ့တင္လာတာလား...<BR/>တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေက်ာဖက္ကေန ေငးရီစိုက္ႀကည့္ေနသလို...<BR/>ဆို႔နင္႔ေႀကကြဲစြာ လက္ကမ္းေခၚေနသလို...<BR/>ဘာေႀကာင့္ လမ္းဆံုးေရာက္မွ ဒီအာရံုေတြ ထင္ဟပ္ေနတာလဲ<BR/><BR/>အမွတ္တမဲ့မို႔ သတိမထားခဲ့မိတာလား<BR/><BR/>အလင္းေတြေႀကြက်လုလု အေမွာင္အဖူးေလးေတြထြက္ခ်ိန္ <BR/>လမ္းေလးထဲ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ဝင္လာမိတာ<BR/>မပီမသ ႀကားလိုက္တဲ့ ရိႈက္သံသဲ့သဲ့ေႀကာင့္လား မသဲမကြဲ အရိပ္ေတြေႀကာင့္လား...<BR/>သိခ်င္စိတ္ကၿပင္း၇ိစရာလမ္းသြယ္ေလးထဲ ဒုတိယအႀကိမ္ တိုးဝင္သြားမိတဲ့အခိုက္..။<BR/><BR/>စည္းရိုးၿမင့္ၿမင့္ေတြရဲ့ေနာက္ဖက္က ရိႈက္သံသဲ့သဲ့<BR/>အာရံုေလးနဲနဲစူးစိုက္ေနတုန္း ၿပဒါးတစ္စက္လို လမ္းေလးထဲ<BR/>ကိုယ္တိုင္ေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ့တယ္...<BR/><BR/>*ငါ့ကို တူးဆြခဲ့တုန္းက <BR/>ဘယ္ေလာက္နာက်င္ေနပါေစ အံက်ိတ္ေနခဲ့တယ္ ငါ့အသားမွ်င္ေတြ ပံုစံထြင္ၿပီး <BR/>ရိုက္ပုတ္ထုေထာင္းေတာ့လည္း အံခဲေနခဲ့တယ္ ေနာက္ဆံုး ငါ့အတြက္ အရိပ္မိုးေပးတဲ့ <BR/>ဒီသစ္ပင္ကိုခုတ္ ထင္းလုပ္ၿပီး ငါ့ကို မီးဖုတ္ခဲ့တာ ...<BR/>စီးဆင္းမႈ႔မဲ့ေနတဲ့ေရေၿမာင္းေလး...အလွစိုက္ထားတဲ့စိန္ပန္းပင္..<BR/>ငါဆီကပဲ ယူငင္သြားခဲ့ႀကတာ<BR/>ငါ့ဘဝနဲ႔ ရင္းခဲ့ရတဲ့ ဒီလမ္းေလး ဘယ္လိုအုတ္ကြက္ေလးခ်ထားမွန္းေတာင္<BR/>ႀကည့္ခြင့္မေပးခဲ့ဘူး...<BR/><BR/>ရက္စက္လိုက္က်တာ...<BR/>လိုခ်င္သမွ်ယူခဲ့က်ၿပီးမွ ေက်ာက္ေပါက္မာပရပြမို႔<BR/>ခပ္ၿမင့္ၿမင့္ ဝင္းခတ္ အထီးက်န္ဇာတ္ကြက္ထြင္း<BR/>လုပ္ကြက္ အေဟာင္းစာရင္းသြင္းၿပီး ႀကက္ေၿခခတ္ဆိုငး္ဘုတ္ေတြ<BR/>နိုင္းခ်င္းစိုက္ခဲ့ ....<BR/>ဘယ္လိုစိတ္မ်ိုးနဲ႔ ...........*<BR/><BR/>အိပ္မက္တခုလိုလို...ကမၻာေၿမရဲ့ငိုသံ<BR/>အဲဒီလမ္းေလးထဲကႀကားလိုက္ရတဲ့ ရိႈက္သံ<BR/>စည္းရိုးေတြေနာက္က ေႀကေႀကကြဲကြဲ တမ္းတသံ<BR/>ငါ....မနာခံရက္ေတာ့ဘူး...၊၊<BR/><BR/>(စဖတ္ဖတ္ခ်င္း...ဘာႀကီးလဲေပါ့...ဘာဆိုလိုခ်င္တာလဲေပါ့..နားမလည္ဘူး<BR/>ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကအနုပညာကို မူႀကိဳေလာက္သာသင္အံဖူးတဲ့ အတြက္ေႀကာင့္လား<BR/>ဖတ္ၿပီးေတာ့ ...လည္း တမ်ိဳးပဲ..ေယာင္ခ်ာခ်ာၿဖစ္ေနတယ္..<BR/>ထြက္လဲထြက္လိုက္ေရာ...တစ္ခုခုကဆြဲထားတာလိုလို...စကားလာေၿပာေနတာလိုလို<BR/>တစ္မ်ိဳးပဲ..အဲဒါေႀကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ဖတ္ႀကည့္မွ...<BR/>ေႀကကြဲစရာ ကဗ်ာတပုဒ္...ရင္နင့္စရာ...ေတးသြားတစ္ပုဒ္...အင္းဘယ္လိုေၿပာရမလဲ<BR/>နိဒန္းနဲ႔ နိဂံုး ၿဖဳတ္ခံရတဲ့ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လို....<BR/>ဝွက္ၿပီးေရးသြားတာ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ...ရင္ထဲကိုနင့္ေနတာပဲ<BR/>အဲဒါေႀကာင့္ အဲဒီလိုေရးလိုက္တာ....မနာလိုခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ေရးတတ္တယ္)<BR/>ပ်င္းရိစရာလမ္းေလးတစ္ခု ၿဖတ္ေလ်ာက္မိခဲ့တယ္....တကယ္ေတာ့.....ငါ့ရင္ဘတ္နဲနဲပဲ့က်န္ခဲ့တာ..minn thukahttps://www.blogger.com/profile/12163019763529612888noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-17794490872905547802009-01-11T00:36:00.000-08:002009-01-11T00:36:00.000-08:00ကြ်န္ေတာ္ ဘာေရးရမွန္း ဘယ္လိုေကာမက္စ္ေပးရမွန္းကို မ...ကြ်န္ေတာ္ ဘာေရးရမွန္း ဘယ္လိုေကာမက္စ္ေပးရမွန္းကို မသိေတာ႔ဘူး။<BR/>ဒီ၀ထၱဳေလးကို ဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ဆို႔နင္႔လြန္းေနတယ္။<BR/>စကားလံုးေတြကို ေဖာ္ၾကဴးဖြဲ႕သီဘို႔ ကြ်န္ေတာ္႔ဦးေႏွာက္အလုပ္မလုပ္ေတာ႔ဘူး။<BR/>ရင္ဘတ္မွာေတာ႔ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတဲ႔ ရင္ခုန္သံ အခ်က္တိုင္းမွာ အေမလို႔ေခၚေနမိတယ္။<BR/>ၾကည္လင္မႈမရွိေတာ႔ ေလာက္ေအာင္ေ၀၀ါးလာတဲ႔ စကၡဳအာရံုေတြကို တဖ်တ္ဖ်တ္မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ရင္း<BR/>ဒီေကာမက္စ္ကို ကြ်န္ေတာ္ေရးေနခဲ႔တာမၾကီး။<BR/>အခုကြ်န္ေတာ္ေကာမက္စ္ေရးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္႔လက္ေတြက မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ပါ။<BR/>စြဲငင္ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႔ သမွ်ၾကိဳးေတြထဲမွာ ေမေမ႔ရဲ႕ ေမတၱာၾကိဳးက အခိုင္ျမဲဆံုး၊အျဖဴစင္ဆံုးပါဘဲ မၾကီးေရ။<BR/><BR/><BR/>ဇြဲရဲရင္႔Unknownhttps://www.blogger.com/profile/17869134452716284899noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-33229716998405648002009-01-10T19:13:00.000-08:002009-01-10T19:13:00.000-08:00၀တၳဳေလးကို ေရးတုန္းကလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ဘယ္အခ်ိန္ျပန...၀တၳဳေလးကို ေရးတုန္းကလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔<BR/>ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ဖတ္ဖတ္လည္းမ်က္ရည္ေတြနဲ႔<BR/>အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္<BR/>၀တၳဳေလးကို...ပီပီျပင္ျပင္ခ်မျပႏိုင္တာအတြက္ေတာ့..<BR/>စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္..<BR/>သက္ရွိ..၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပါ....<BR/><BR/>ခု..၅၈ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့.ေမေမ..<BR/>အနာေရာဂါေတြကင္းစင္ျပီး...<BR/>စိတ္၏ကိုယ္၏ ခ်မ္းသာျခင္းေတြ ျပည့္ျပည့္၀၀ရရွိႏိုင္ပါေစ..။<BR/>အဓိကရည္မွန္းရာအရပ္ျဖစ္တဲ့<BR/>အားလံုး..ျငိမ္းခ်ဳပ္ရာ.သႏၱိသုခအရပ္ဆီကို<BR/>လြယ္လင့္တကူ..ေရာက္ သိ ႏိုင္တဲ့ကိုယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ..ေမေမရယ္..<BR/><BR/>ေမေမ့မတၱာကို..တစ္ရံမလပ္ဦးထိပ္ပန္ဆင္လွ်က္<BR/>ေမေမ့သမီးႀကီးအိျႏၵာhttps://www.blogger.com/profile/16687969637555999610noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-72488087611620510022009-01-10T12:42:00.000-08:002009-01-10T12:42:00.000-08:00ေကာင္းလြန္းတယ္ဗ်ာ..ေကာင္းလြန္းတယ္ဗ်ာ..အမည္မဲ့https://www.blogger.com/profile/09316093716807487904noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-3125229606840471782009-01-10T11:23:00.000-08:002009-01-10T11:23:00.000-08:00သူလုပ္ျပန္ၿပီ... ဟတ္ထိေအာင္ပဲ ေရးေနေတာ့တာပဲ..မိုးေ...သူလုပ္ျပန္ၿပီ... ဟတ္ထိေအာင္ပဲ ေရးေနေတာ့တာပဲ..<BR/><BR/><BR/>မိုးေမာင္HAPPY CLOUDhttps://www.blogger.com/profile/17128613384615442067noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-79641058131600468232009-01-10T06:14:00.000-08:002009-01-10T06:14:00.000-08:00ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးမွာေမ်ာပါသြားမိေတာ့ကိုယ္တိုင္ၿဖစ္ေန...ဝတၳဳတစ္ပုဒ္လံုးမွာေမ်ာပါသြားမိေတာ့ကိုယ္တိုင္ၿဖစ္ေန<BR/>သလိုခံစားသြားရတယ္.တကယ္ေၿပာတာညီမေရ.<BR/>ခင္မင္လ်က္...ေဆာင္းယြန္းလhttps://www.blogger.com/profile/13938359859043449949noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-88555518263992529742009-01-10T03:04:00.000-08:002009-01-10T03:04:00.000-08:00ေရးတတ္ လိုက္တာ ကြယ္...ေရးတတ္ လိုက္တာ ကြယ္...မမသီရိhttps://www.blogger.com/profile/15432978769498488752noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-76807468462535652672009-01-10T01:50:00.000-08:002009-01-10T01:50:00.000-08:00ခ်ံုဳခိုျပီးတိုက္ခိုက္လာခဲ့တဲ့ေလာကဓံကိုဘြားကနဲရင္ဆ...ခ်ံုဳခိုျပီးတိုက္ခိုက္လာခဲ့တဲ့ေလာကဓံကို<BR/>ဘြားကနဲရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ<BR/>ဘယ္ေလာက္မ်ားေသြးပ်က္ေခ်ာက္ခ်ားလိုက္မလဲေနာ္<BR/>ဒါဟာ..နင့္ ေမေမ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားခဲ့ရတဲ့<BR/>ေလာကၾကီးရဲ႕ထုႏွက္ခ်က္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာထဲက..<BR/>ခပ္ေသးေသးအမႈန္အမႊားေလးပဲဆိုတာ..<BR/>ေျပာျပစရာမလိုပဲနားလည္ႏုိင္ပါတယ္....<BR/>အဲဒီတုန္းက နင့္ေမေမ မွာ..သားနဲ႔သမီးဆိုတဲ့...<BR/>ေမွ်ာ္လင့္စရာအလင္းေရာင္ေလးသာ မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္....သင္းhttps://www.blogger.com/profile/07689200035689796996noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3498761934643201691.post-45798089721012167432009-01-10T00:44:00.000-08:002009-01-10T00:44:00.000-08:00အႏွစ္သာရျပည့္ေနတဲ့ ပို႔စ္ပါ..ဒါေပမယ့္ ဖတ္ရသူမွာ မ်...အႏွစ္သာရျပည့္ေနတဲ့ ပို႔စ္ပါ..<BR/>ဒါေပမယ့္ ဖတ္ရသူမွာ မ်က္စိ ဆရာ၀န္ျပလိုက္ရတယ္..<BR/>ဟိဟိ..ဖတ္ရင္းနဲ႔ ေမ်ာေနမိတယ္<BR/>ေကာင္းတယ္.. ဆက္လက္ ေရးသားႏိုင္ပါေစအ႐ုပ္ကေလးhttps://www.blogger.com/profile/01251947768460977759noreply@blogger.com