လည္ေခ်ာင္း၀တြင္ေျခာက္ခန္းနာက်ဥ္ေနျခင္းတို႔ျဖင့္ အသက္ရႈလို႔ မရေအာင္ သီးနင္လို႔ေန၏။ မဟုတ္ဘူး အဲသလိုမဟုတ္ရပါဘူး ဟု ကေယာင္ကတမ္း ေရရြတ္ ျမည္တမ္း ေနခဲ့မိသည္ ထင္သည္။
အစ္မ အရမ္းပင္ပမ္းေနျပီ၊လူနာကလည္း ခုမွ သတိရတာဆိုေတာ့ စိတ္အေနွာက္အယွက္ ျဖစ္လို႔မရဘူးေလ၊ အစ္မ အိမ္ျပန္ နားလိုက္ပါေတာ့ေနာ္ဆိုသည့္ စကားလံုးႏွင့္ လက္ဖ၀ါး ဖြဖြအထိက ဆြဲခါလႈပ္ယမ္းပစ္လိုက္သလိုပင္။
ဟုတ္ပါတယ္ဒါဟာ သိပ္ကို ေခ်ာက္ခ်ားေၾကာက္လန္႔စရာေကာင္းတဲ့ တိုက္ဆိုင္မႈသက္သက္ပါပဲ..
အျဖစ္အပ်က္အားလံုးကို အိပ္မက္မ်ားလားလို႔ ေသြးရူးေသြးတမ္းရွိေနမိဆဲျဖစ္၏။ တကယ့္ကိုပဲ သူ႔ မ်က္၀န္း တည့္တည့္ရွိရာကို ေလွ်ာက္လွမ္း လာပံုကိုက အိပ္မက္ထဲမွာေယာင္ယမ္းလမ္းေလွ်ာက္ေနသူတစ္ေယာက္လို ရွိေနေပလိမ့္မည္။
ကို ေမ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္သူ႕လက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္ကို ဆုတ္ကိုင္ျပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ လက္ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ ျပန္ရုတ္လိုက္ျပီးသူမကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
သူ႔ မ်က္၀န္းေတြထဲကအရိပ္ေတြက အဓိပၸာယ္ေဖၚမၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ကို တုန္လႈပ္စရာ ေကာင္းေနတာပါလား။
အို သူသာအေကာင္း ပကတိ အတိုင္းဆိုရင္ သူမကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္ပုတ္ နာက်င္တဲ့အထိ ….
ဒါမွမဟုတ္….ဒါ…မွ..မ..ဟုတ္…
ဟင့္အင္း….။မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး………
စူးစူးရြားရြားေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္မိသည္လား။ မေသခ်ာပါ..။
ေသခ်ာသည္ကထိုေန႔မွစျပီး သူမပါ အျပီးတိုင္ေသဆံုးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
(၂)။
သူ တကူးတက၀ယ္လာေပးေသာ အေကာင္းစား မ်က္မွန္အနက္ေရာင္ကို တပ္သင့္ရဲ႕လားလို႔ ေယာင္ေယာင္ ကန္းကန္းေတြစဥ္းစားေနမိလိုက္ေသး၏။ ဒီအခ်ိန္မွာ မ်က္၀န္းေတြကို ကာကြယ္ထားဖို႔ မျဖစ္မေန လိုအပ္ေလသည္ပဲ။ ေနကာမ်က္မွန္တပ္ရမွာကို ရွက္ေနတတ္ျပီး အစမ္း တပ္ၾကည့္ခ်ိန္ ေလာက္သာ သူမႏွင့္သူ႔လက္ေဆာင္ကို ယွဥ္တြဲျမင္ခြင့္ရခဲ့သည့္ သူကေရာ ဒီအခ်ိန္မွာမွ ဒီမ်က္မွန္ကိုတပ္မည္ဆိုတာကိုသိရင္ ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ေတြမ်ား ေပးမွာပါလိမ့္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသားငယ္ေလး၏ ရင္ဘတ္ေပၚအထိ ေစာင္ကိုဆြဲတင္ေပးလိုက္ရင္း နီနီ သမီးၾကီးျပန္လာရင္ ဟင္းေတြကိုေႏြးျပီးမွေကၽြးေနာ္ သားငယ္ေလးကိုလည္းၾကည့္ႈဦး စသျဖင့္ေတြ စိတ္မခ်ႏိုင္ေအာင္မွာေနမိခ်ိန္မွာသူ႔ရံုး က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လြမ္းသူ႔ပန္းျခင္းကို ကိုင္ျပီး ကားနားမွာ ေစာင့္ႏွင့္ေနေလျပီ။
လွလိုက္တာ။ ၀ံ့ၾကြားေမြးျမေနလိုက္တဲ့ ႏွင္းဆီအျဖဳေတြ…။
ပန္းေတြထဲကမွႏွင္းဆီ ၊ ႏွင္းဆီေတြထဲကမွ ဒီအျဖဴေရာင္ကို ေမ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ တာေပါ့ ကို ရယ္..။
ပန္ုျခင္းအေျခမွာကပ္ထားသည့္စာရြက္ေပၚက ကြန္ျပဴတာ စာလံုးေတြကို ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကီး ဖတ္ေနမိလိုက္ျပီး အနည္းငယ္အားတက္လာသလိုခံစားလိုက္ရ၏။
ဟုတ္တာေပါ့..။ ကိုု႔ နာမည္နဲ႔ ေမ့ နာမည္ၾကားမွာ အေပါင္း လကၡဏာကထင္းထင္းၾကီးရွိေနေသးတာပဲ။
(၃)
အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရလွ်င္ဒီစ်ာပနသို႔ လံုးလံုးမသြားခ်င္ပါ။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ျဖစ္ႏို္င္လွ်င္ဆိုသည္ထက္ သူကသာအလိုရွိၾကည္ျဖဴမည္ဆိုလွ်င္ သူ႕မ်က္၀န္း အေရႊ႕လက္အေရြ႕ေလးကိုေတာင္ အဓိပၸာယ္ေဖၚတတ္ ၊ လင္သားကိုျမတ္ႏိုး ခ်စ္မက္တတ္လြန္းေသာ ဇနီးလိမၼာတစ္ေယာက္ပီပီ သူ႔ အနားမွာ တစ္စကၠန္႔ေလး မလပ္ အရိပ္ၾကည့္ေနမိမည္သာျဖစ္သည္။
သူ.. အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုဘာေတြ စဥ္းစားေနမွာပါလိမ့္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရရွိထားသည့္ ဒဏ္ရာ ေတြၾကားထဲက ပင္ပမ္းဆင္းရဲလြန္းေနရမည့္စိတ္အေျခအေနကို ဘယ္လိုေျဖသိမ့္ရမည္လဲ ။ ဘာေတြ လုပ္ေပးသင့္သလဲ စသည့္ ေမးခြန္းမ်ားစြာကစိတ္ကို အခ်ိန္တိုင္းနီးပါး ရိုက္ပုတ္ ထုေထာင္း ညွင္းဆဲ ေနၾကလြန္းျပီ။ မ်က္ရည္မ်ားကေတာ့စိတ္ အပူခ်ိန္ႏွင့္ အေငြပ်ံ ခန္းေျခာက္ ကုန္ၾကျပီထင္ပါရဲ႕။
သုသာန္ထဲကို ကားေကြ႔၀င္လာခ်ိန္မွာ ေရာက္လာမိခဲ့သည္ကိုအနည္းငယ္ ေနာင္တရခ်င္သလိုျဖစ္မိ၏။ မ်က္၀န္း ေတြကို ကာကြယ္ထားလို႔ရေပမယ့္ နားေတြကိုပိတ္ထားလို႔မွ မရႏိုင္သည္ပဲ။ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းေတြ ေနာက္ နာေရး ရွင္မိသားစု ဘယ္သူက ဘယ္လိုစကားမ်ားႏွင့္ၾကိဳဆို၊ ဘယ္လို မ်က္၀န္းမ်ားႏွင့္ ဧည့္ခံၾကမည္ကို မမွန္းဆတတ္သလို ကိုယ့္မ်က္ႏွာေပးအတြက္ကိုယ္လည္းအဆင္သင့္ မျဖစ္ႏုိင္ေသးခဲ့။
အားလံုးအေကာင္းဆံုးခ်ည္း စီမံပ့ံပိုးေပးထားသည့္ အစီအမံေၾကာင့္ ထည့္ထားသည့္ ေခါင္းတလားႏွင့္ရုပ္အေလာင္း ကို ျပင္ဆင္ထားသည္မွအစ အသုဘပို႔ယာဥ္ေတြအဆံုး ၊ ေနာက္ ကရုဏာေၾကး..၊ လိုတာထက္ေတာင္ပိုေနတာပဲ ဆို သည့္ အေတြးကို အလန္႔တၾကား ေခါင္းယမ္း ခါထုတ္ပစ္လိုက္ရ၏။
မမ ပန္းျခင္းကိုၾကည္ျပာသြားထားေပးရမလားလို႔ ေမးလာေတာ့မွ ရတယ္ညီမဟု ခပ္တိမ္တိမ္အသံထြက္ျဖစ္၏။ ႏွင္းဆီအျဖဴေတြကို ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေနမိေသးသည့္ အျပဳအမႈကေရာ လိုတာထက္မ်ားပို သြားေသးလား။ ရုပ္အေလာင္းရွိရာကို ေလွ်ာက္လာေတာ့ လူေတြ ရွဲသြားၾကသလို အသံေတြတိတ္သြားၾကသလိုပဲဟုထင္ေယာင္ထင္မွား ရွိသြားမိလိုက္ေသးသည္။
အို…ႏွင္းဆီျဖဴေတြၾကားထဲမွာနတ္သမီးေလးတစ္ပါး အိပ္စက္ေနသလိုပါပဲလား၊ ၂၆ႏွစ္တဲ့ သူမထက္ ၁၅ႏွစ္နီးပါး ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့။ေခတ္ဆန္လွပတဲ့၊ ခ်က္ခ်ာသြက္လက္ရဲတင္းတဲ့ ၊ လိမၼာထက္ျမက္တဲ့ ၊ အဂၤလိပ္စာ အရမ္း ေကာင္းတဲ့ အိုးးး မဆံုးႏိုင္တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ သူ႔အတြင္းေရးမွဴးေလး..။ အတြင္းေရးမွဴးမေလးဟုတ္တယ္ ကို႔ရဲ႕အတြင္းေရးမွဴး မေလး ေလာက္ပါေလ.။
ဒီအမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးကဒီလို နိဂံုးမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ားထိုက္တန္မွာတဲ့လဲ…။ ကစားပြဲတစ္ခုခုမွာ အနိုင္ပိုင္းသြားသလိုပဲ ဟု မဆီမဆိုင္ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။ သတိလစ္လုမတတ္ ငိုေၾကြး ပူေလာင္ေနတာ သူ႔အေမပဲျဖစ္မွာပါ..။သမီး…တစ္ေယာက္အတြက္ အေမရဲ႕ ေသာက ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ႏွင့္ ငါ့သမီး၊ ငါ့ညီမေလးသာဆိုရင္ဆိုသည့္အေတြး က ဟုန္းကနဲ႔ ပူေလာင္သြားေစသလို မ်က္ရည္စက္တို႔ကို မ်က္မွန္ေအာက္ဘက္က ပါးျပင္ေပၚအထိစီးက်လာေစခဲ့၏။
သူမရဲ႕အလႈပ္အေရြ႕တိုင္းကို စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ေသာ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလ အတြက္ေတာ့ MDကေတာ္မ်က္ရည္က် တယ္ ဆိုသည့္သတင္းက အျငင္း အခုန္ေတြျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။
ယူက်ံုးမရစိတ္မ်ားႏွင့္အသက္ရႈမ၀ေတာ့သည္မို႔ ၀ိုင္းအံုေနေသာမိသားစုၾကားထဲက တိုးထြက္လာခ်ိန္မွွာ ၾကည္ျပာက လက္ေမာင္းကိုေဖးမေပးထား၏။ အဲဒါ သူေဌးကေတာ္ေလ ဆိုသည့္အသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ အနည္းငယ္တန္႔ သြားမိျပီး ေနာက္ဆက္တြဲေျပာမည့္ စကားလံုးေတြကို အသိမွတ္မဲ့နားစြင့္ေနမိေသး၏။
ၾကည္ျပာစီစဥ္ထားသည့္ထုိင္ခံုတစ္ခံုမွာ အသာအယာ၀င္ထိုင္ေနလိုက္ခ်ိန္မွာ လူက ေမာလ်လြန္းေနျပီ။ အလိုလို ေနရင္းအျပစ္ရွိသူလို အေနက်ံဳ႕ေနမိေသာ အျဖစ္က မဟုတ္ေသးဘူးပဲ။ ဘာဆိုင္လို႔လဲ…။ တကယ္ ဆိုရင္..။ဟုတ္တာေပါ့ တကယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကေတာင္…။ အေတြးစကိုျဖတ္ခ် မ်က္လံုးေတြကို ခဏမွိတ္ထားရင္းအသက္ကို ပံုမွန္ုျဖစ္ေအာင္ ရႈရိႈက္ေနလိုက္၏။
မမ ဒါ ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕ ေဖေဖပါဆိုသည့္အသံေၾကာင့္ ဆတ္ကနဲတုန္သြားျပီးမတ္တပ္ထရပ္မိရက္သားရွိသြား၏။ ဘယ္လို စကားစရမည္မသိပဲ ကၽြန္မ ကၽြန္မ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာလို႔ရိႈက္ငင္သံတစ္၀က္နဲ႔ ဗလံုးဗေထြး စတင္ လိုက္မိ၏။
ဆရာကေတာ္ရယ္ ေရာက္လာတာ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ။ ဆရာေရာသက္သာရဲ႕လား..။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သမီးေလး ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္သြားရတာလို႔ ေျဖပါတယ္ဆရာကေတာ္ရယ္။ဆရာကေတာ္တို႔ဘက္က အရမ္းကို တာ၀န္ေက်ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလည္းနာ အရမ္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
ရိုးသားေအးခ်မ္းသည့္ သြင္ျပင္ေပၚေနေသာ ဒီအမ်ိဳးသားၾကီး၊ ဒီဖခင္ၾကီး၏ မ်က္ႏွာေပၚက ေၾကကြဲ ပူေဆြးရိပ္တို႔ကမၾကည့္ရက္ မျမင္ရက္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္။ ခ်က္ခ်င္း ဘာျပန္ေျပာရမယ္မွန္းမသိပဲ မ်က္မွန္ကိုေယာင္ရမ္း ခၽြတ္ လိုက္မိသည္။ သူမရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႔ ေဖေဖက ေသေသခ်ာခ်ာျမင္ေတြ႔သြားေလမည္ေပါ့။ ကိုယ္တိုင္ ဘယ္လို အရိပ္အေငြ႔ေတြ စြန္းေနမယ္မွန္းမသိတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ..။
မ်က္မွန္ကိုအလ်င္စလို ျပန္တပ္လိုက္မိရင္း ဟုတ္ကဲ့ သက္သာပါတယ္.။ ဘာမွ အားနာစရာ ေက်းဇူးတင္စရာေတြမလိုပါဘူးရွင္။ ကၽြန္မတို႔ အလုပ္ အတြက္ ခရီးသြား ရင္းျဖစ္သြားခဲ့ရတာမို႔ ကၽြန္မတို႔မွာတာ၀န္ရွိတာေပါ့။
ဦးတို႔လို႔ေခၚျပီးမွ အကိုလို႔ ခ်က္ခ်င္းျပင္ျပီး အကိုၾကီးတို႔ ေနာက္ပိုင္း လိုအပ္တာ ရွိရင္လည္းအခ်ိန္မေရြး ဆက္သြယ္ ႏိုင္ပါတယ္။
ထင္တာထက္ေခ်ာေခ်ာ ေမြ႕ေမြ႕ ေျပာထြက္သြားတာအတြက္ စိတ္သက္သာရာရသြားမိသည္။ အမ်ိဳးသား ၾကီး ေက်းဇူးစကားကိုတဖြဖြ ဆိုေနတာကေတာ့ အေနရေတာ္ေတာ္ၾကပ္ေစခဲ့၏။
ႏွင္းဆီျဖဳဴရဲ႕မီးခိုးေငြ႔ေတြ ေကာင္းကင္ထဲတုိး၀င္ျပီး တိမ္သားေတြနဲ႔ ေရာေႏွာေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိေငးေမာ ၾကည့္ေနမိခဲ့သည္။
ႏွင္းဆီျဖဴကမီးခိုးေလးေတြေတာင္ လွေနသလိုပါပဲ ကိုရယ္။
(၄)။
ဘယ္သူႏွင့္မွမေတြ႔ခ်င္ဆိုသည့္ သူ႔ အေျဖစကားေၾကာင့္ အခန္းအျပင္က ခံုမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ ေနမိသည္။
ထူးထူးေထြေထြေတာ့ပိုျပီး၀မ္းနည္းမေနမိေတာ့သလိုပင္။ စိတ္တစ္ခုလံုးက နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ထံုအကုန္ၾကျပီ ထင္ပါသည္။ေျဖာင့္ဖ်ႏွစ္သိမ့္ေပးၾကေသာ မိသားစုေတြကိုလည္း ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလာက္ ျပန္လည္ျပံဳးျပႏိုင္ယံုသာ။ သူ အိပ္ေနခ်ိန္ေလာက္သာ အခန္းတြင္းကို၀င္ျပီးလိုအပ္မယ္ထင္သမွ်ေတြကို စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပး ေနတာကိုေတာ့ ရိပ္ မိေနမွာ အေသအခ်ာပင္။
တကယ္ေတာ့လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ အခ်ိန္ယူဖို႔လိုဦးမည္ဆိုသည့္ ဆရာ၀န္ၾကီးေတြရဲ႕ အေျဖက ဘယ္အပူမွထပ္မတိုးႏိုင္ေတာ့သည့္ ရင္၀ထဲက မီးက်ည္းမီးခဲမ်ားသာျဖစ္၏။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ.. ကိုရယ္။ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ…။ ။
ေအာင္ျမင္ေသာ၊တက္ၾကြေသာ၊ ႏုပ်ိဳဖ်တ္လတ္ေသာ၊ စီးပြားေရးမွာ ကြက္ေက်ာ္ျမင္တတ္သည္ဆိုေသာ၊ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ၊ အနာဂါတ္ တစ္ရက္ခ်င္း အတြက္ စီမံကိန္းခ်ျပီးမွ ေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔သူ႔ မနက္ဖန္ေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ ေသြးပ်က္ထိခိုက္ေနမည္ဆိုသည္ကို စဥ္းစားလို႔ပင္ မၾကည့္ရဲနိုင္ခဲ့။
ေမ့ အျပစ္ေတြ..ပါ။ေမ့ အျပစ္ေတြပါ။ ထိုေန႔ကေနဒီေန႔အထိ ဒီစကားေတြကိုခ်ည္း အဆက္မျပတ္ ေရရြတ္ ေနခဲ့မိသည္။ဘယ္ေန႔အထိ ဒီလိုျငီးတြားေနရဦးမည္လဲ မသေခ်ာပါ။ ရုတ္တရက္ၾကီး ဆြဲေကြႊ႕ ခ်လိုက္သလို…ကံၾကမၼာအလွည့္အေျပာင္းထဲမွာ သူမဆိုသည္က အလိုအေလွ်ာက္ေပ်ာက္ ရွသြားခဲ့ျပီးလည္း ျဖစ္၏။
က်ိန္္္စာစကားလံုးေတြကဆိုးရြာသည့္ ကံၾကမၼာကို တိတိက်က် သယ္ေဆာင္လာတတ္သည္ဆိုလွ်င္လည္း သူမဆီကိုသာ တန္ျပန္စူးရွ လိုက္ပါေတာ့လား.။ အို...ျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ အစက ျပန္ရစ္ေက်ာ့ျပီး ကံၾကမၼာဆိုးအားလံုးကိုလႊဲေျပာင္း ယူပစ္ဖို႔ နည္းနည္းေလးမွ ၀န္မေလး ေၾကာင္း သူ ေရာ ႏွင္းဆီျဖဴကို ယံုၾကည္ေအာင္သက္ေသ ျပလိုက္ ခ်င္ပါသည္။
အခုေတာ့လည္းအျပစ္ဆိုသည့္ စကားလံုးက သူမ တစ္ဦးတည္းအတြက္ ရည္ရြယ္ဖန္တီးထားသလို ရွိေန၏။
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အဲဒီ့ေန႔မွာ ေမ ဟာ ထံုးစံအတိုင္း ခံစားခ်က္ေတြကို မ်ိဳသိပ္ဖံုးကြယ္ႏိုင္ျပီးသေဘာထားၾကီး သေယာင္ ရွိတဲ့ ထံုထံုေအးေအး မိန္းမ တစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ရတာလဲ..
ထိုေန႔ကဒီေန႔လိုပဲ ေသာၾကာေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ခဲ့သည္။
တနည္းဆိုရလွ်င္ ထိုေန႔က ဘ၀ႏွစ္ခု မိသားစုႏွစ္စုကိုကံၾကမၼာက ခ်ံဳခိုတိုက္ခိုက္လိုက္ေသာေန႔လည္းျဖစ္ပါသည္။
ရက္ဆက္အဖ်ားမက်ေတာ့ပဲ ေသြးလြန္တုန္ေကြးဆန္ဆန္ျဖစ္ေနသည့္ သားငယ္ေလးကို ေဆးရံုတင္ဖို႔ မိသားစုဆရာ၀န္က အေရးေပၚညႊန္ၾကားခ်က္ ေပးခဲ့ေသာေန႔လည္းျဖစ္သည္။
ထိုေန႔ကေဟာ္တယ္အသစ္ေဆာက္ဖို႔ကိစၥႏွင့္ ခရီးမျဖစ္မေနထြက္မည္ဆိုေသာ သူ႔ကို အတင္းတားျမစ္ေနမိခဲ့သည္။
ထိုေန႔ကသူ႔ကားေနာက္ခန္းတြင္ပါလာေသာ ႏွင္းဆီျဖဴကို ေတြ႔လိုက္ျပီး မ်ိဳသိပ္ ထားခဲ့ရ သမွ်ေတြအစြမ္းကုန္ ဖြင့္ဟ ေဖာက္ခြဲမိခဲ့သည္။
သူက မင္းမဟုတ္တာေတြမေျပာနဲ႔၊ေပါက္ကရေတြစြတ္စြဲမေနနဲ႔ အကုန္ခ်ိန္းထားျပီးသား ႏိုင္ငံျခားက ဧည့္သည္ေတြ ကိုပါ ဖိတ္ထားတာနားလည္လားဆိုျပီး ဆိုဖာဆက္တီေပၚကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေဆာင့္တြန္းခ်ပစ္ခဲ့ေသာေန႔ လည္းျဖစ္သည္။
ကၽြန္မမသိဘူးထင္ေနလား ကၽြန္မကို အိမ္ထဲမွာေန ကေလးထိုင္ေမြးယံုသိတဲ့ အအ နန ေတာသူမပဲ ထင္ေနလား ၊ ကၽြန္မနားထဲမွာ လွ်ံေနျပီ။ သားေလး ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာေတာင္ ရွင္က မယားငယ္နဲ႔ အေလလိုက္ခ်င္ ေနေသးတယ္ေပါ့ ဟုတ္လားလို႔ သူမက အသံကုန္ျခစ္ေအာ္ျပီး သူက သူမမ်က္ႏွာကို ျဖတ္ရိုက္ခ်လိုက္ေသာေန႔လည္းျဖစ္ခဲ့ သည္။
ထို႔ေနာက္…
ထို႔ေနာက္ေတာ့
အတိတ္နမိတ္ေတြကိုယံုၾကည္တတ္ အယူသည္းတတ္သူ ကို ေရာ ကားထဲမွာထိုင္ေနေသာ ႏွင္းဆီျဖဴပါ ၾကားေအာင္ မ်က္ရည္ေတြၾကားထဲကနာနာက်ည္းက်ည္း ေအာ္ဟစ္ က်ိန္စာ တိုက္လိုက္ေသာေန႔လည္းျဖစ္ခဲ့၏။
(၅)
ျခံ၀မွာတင္ကားကိုရပ္လိုက္ေတာ့ သူက ဒရိုင္ဘာကို လွမ္းေငါက္ငမ္းလိုက္သည္။ ေမ ရပ္ခိုင္းထားတာပါ ကိုဆိုေတာ့ သုန္သုန္မုန္မုန္ တစ္ခ်က္ လွည့္ၾကည့္၏။
ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ေလးေပၚကိုကိုကို႔ကို တင္ျပီး ျခံထဲကို သူမ တြန္းလာခဲ့လိုက္ေတာ့လည္း သူက စကားမဆိုပဲ အလိုက္သင့္ပါလာခဲ့သည္။
ဟင္…ႏွင္းဆီအျဖဴေတြ…ႏွင္းဆီျဖဴေတြ…
ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုသူ႔ အသံက အံအားသင့္ျခင္းတို႔ျဖင့္ လႈပ္ခတ္လို႔ေနသည္။
ျခံတစ္ျခံလံုးကေတာ့ျဖဴလႊေသာ ႏွင္းဆီအမ်ိဳးအစားစံုတို႔၏ ရနံ႔နဲ႔ ထံုအီသင့္ပ်ံ႔လို႔…။ အျဖဴေရာင္ လိပ္ျပာေလးေတြပင္ပ်ံ၀ဲေနေသးသည္ပဲ..။
သူက သူမကိုေမာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္၀န္းထဲမွာ စူးရဲစိမ္းေတာက္မႈတို႔ ရွိမေနေတာ့ပဲ အနည္းငယ္ရီေ၀ေနမႈႏွင့္ တဖ်တ္ဖ်တ္လင္းလ့ဲလို့ေနခဲ့၏။သူက ကုလားထိုင္လက္တန္းကိုကိုင္ျပီး ထရပ္ေတာ့မလိုကိုယ္ကို အားယူထား လိုက္ ေသးသည္။
သူ ပထမဆံုးအၾကိမ္သူမကို ျပန္လည္ေျပာဆိုလာေသာစကားစုက “ ႏွင္းဆီျဖဴေတြကို မင္းစိုက္ထားတာလား ေမ” ဆိုသည့္ေမးခြန္းျဖစ္ပါသည္။
ဟုတ္တာေပါ့ကိုရဲ႕ဟု မည္သည့္ အရိပ္အေငြ႔မ်ိဳးမ်ိဳးသဲ့သဲ့မွ ထင္မေနေအာင္ အခ်ိဳသာဆံုးျပံဳးျပဖို႔တင္ၾကိဳ ေလ့က်င့္ ထားခဲ့ျပီးျဖစ္သည္ပဲ။
ေနာင္အခ်ိန္ေတြမွာႏွင္းဆီျဖဴခင္းထဲ ကို တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္ပါသည္လို႔ ေတာင္းဆိုလာခဲ့လွ်င္လည္း ဘီးတပ္ကုလား ထုိင္ေလးကို ျငင္ျငင္သာသာ တြန္းလာေပးမည္။ သူု သက္ေတာင့္ သက္သာရွိႏိုင္မည့္ တစ္ေနရာရာေလးကိုေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စီစဥ္ထားေပးဦးမည္။
ေနာက္ျပီးေတာ့မွဟိုး…ခပ္ေ၀းေ၀း သူ မျမင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ တစ္ေနရာရာကေန သူ႔ ကို ေငးေမွ်ာ္ေစာင့္ၾကည့္ ေနလိုက္မည္။
အိျႏၵာ
(၂၆ရက္၂လ၂၀၁၃ခု)
