February 3, 2009

အခု.. ငါတို႔ လည္ေနတဲ့..ေတာနက္

ပ်င္းလို႔ အသတ္ခံၾကတယ္မရွိဘူး
အပ်င္းေျပ သတ္ၾကတယ္ပဲရွိတယ္..။

ငါလည္ေနတဲ့ ေတာလဲနက္သထက္နက္လို႔လာ..
ရူရိႈက္ေနရတဲ့ ေလကအစ..
မ်က္စိထဲ ျမင္ရာ .. ေတြ႕ရာ...
ၾကယ္ေတြ လေတြအဆံုး..
တစိမ္းတရံစာနံ႔ေတြ ရ ေနတယ္..။

သတိအေနအထား...
ငါ ေက်ာကပ္ထားမိတဲ့ ပင္စည္ဟာ..
ဘယ္လိုသစ္ပင္အစားလဲ..
ဆူးကိုဆူးနဲ႔ ထြင္သလို
အဆိပ္ကို အဆိပ္နဲ႔ေျဖသလို..
စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ ပစ္ခ်ဖို႔..
ခၽြတ္နင္း၀င္လာမယ့္ တစ္စံုတစ္ရာကို
အသက္ေအာင့္ေစာင့္ေနရမဲ့အစား...
မုဆိုးကို ေတာျပန္လိုက္မယ့္...အေတြးနဲ႔
အစြမ္းကုန္ရွင္သန္ထားရမယ္..။

ငါလည္ေနတဲ့ေတာကနက္သထက္နက္လို႕လာ..
ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို႔မရနိုင္ေတာ့တဲ့
ခရီးေရာက္ျခင္းလို႔ေျပာမလား
ငါ့ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာေလးက
မေအးခ်မ္းဘူး..စိမ္းျမတယ္.။

ငါဟာ..ဘယ္သီခ်င္းကိုမွ အပ်င္းေျပမသီဆိုခဲ့ပါဘူး
ငါ့ဦးခ်ိဳဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ မပလႊားမိဘူး.
ငါ့ေျခေထာက္ေတြငါလဲ.ကဲ့ရဲ႔မေနပါဘူး..
ငါတစ္ေထာက္နားတဲ့ ေရအိုင္မွာ..
ငါသ႑န္ကိုငါေတာ့ ေသခ်ာဆန္းစစ္ခဲ့..။

ငါလည္ေနတဲ့ ေတာကနက္သထက္နက္လို႔လာ..
မုဆိုးေတာင္သားေကာင္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေျခခင္းလက္ခင္းမွာ..
ငါတို႔..ေနရာထိုင္ခင္းေတြလဲက်ံဳ႕က်ံဳ႕ေပးေနရ..
ပန္းရိုင္းပြင့္ေလးရဲ႔ ရနံ႔သာသာေလးကအစ
သစ္ေျခာက္ပင္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးရြက္ေၾကြအဆံုး...
အားလံုးကို သံသယစိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္.။

ဘ၀ဆိုတာ...
သူမ်ားရဲ႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ကစားကြက္ထဲမွာ
လြယ္လြယ္ကူကူ ေသြးေျမက်ေပးဖို႔ မဟုတ္ဘူး..
အရိပ္ကိုရန္သူထင္ေနတဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါ ကာကြယ္လိုျခင္းတရားဟာ
လက္ရွိ အရာရာအတြက္ မွန္ကန္တယ္..။

ငါလား....
ဒုကၡနဲ႔က်စ္ခဲေနတဲ့ ၃၁ဘံုသားပဲေပါ့..
သူလိုကို္ယ္လို ဒဏ္ရာ.ဒဏ္ခ်က္ရ
ေခတ္ လူငယ္မတစ္ေယာက္ေပါ့..

ငါလည္ေနတဲ့ ေတာလဲနက္သထက္နက္လို႔လာ..
ေသခ်င္တဲ့က်ားေတာေျပာင္းဆိုတာမ်ိဳးက
ရိုးလြန္းေဟာင္းလြန္းပါတယ္ ကြာ...
တစ္ရြာေျပာင္းရင္ပဲသူေကာင္းျဖစ္ႏိုးႏိုးစိတ္ေတြသာ...
သိပ္ သနားစရာေကာင္းတာပါ....

အရင္းအႏွီးေတြသိပ္မ်ားလြန္းေနျပီ....
ပြဲက
ေနရာခ်ထားျခင္း မျပီးတတ္ခင္အေနအထားပဲ...

ကဲ...

ငါတို႔.
မီး ေသ မ ေသ ေစာင့္ၾကည့္ေနစဥ္စပ္ၾကား
နာ ဖ်ား မ သြား ၾက ဖို႔ .....ကိစၥ.....အတြက္.....


အိျႏၵာ (၂၉.၁.၂၀၀၉)

19 comments:

ညီအကိုမ်ား said...

ကဗ်ာထဲက အႏွစ္သာရေတြရရွိခံစားသြားပါတယ္။
အစ္မေရ ေတာကေတာ့နက္သထက္နက္လာတာအမွန္ပဲဗ်ာ..

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဒုကၡနဲ႔က်စ္ခဲေနတဲ့ ၃၁ဘံုသားပဲေပါ့..
သူလိုကို္ယ္လို ဒဏ္ရာ.ဒဏ္ခ်က္ရ
ေခတ္ လူငယ္မတစ္ေယာက္ေပါ့..ရာ

ဒဏ္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ကင္းႏူိင္ပါေစညီမေရ

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္ညီမေရ
ေတာနက္ထဲကေနပဲ အလင္းေရာင္ေလး တစ္မွ်င္တစ္တန္းၿဖစ္ၿဖစ္ ရွာေဇြရမွာေပါ့....

ခင္မင္လဆက္

HAPPY CLOUD said...

အမေရ.... ေသခ်င္တဲ့က်ားေတာေျပာင္းဆိုတာမ်ိဳးက
ရိုးလြန္းေဟာင္းလြန္းပါတယ္ ကြာ...
တစ္ရြာေျပာင္းရင္ပဲသူေကာင္းျဖစ္ႏိုးႏိုးစိတ္ေတြသာ...
သိပ္ သနားစရာေကာင္းတာပါ....
က်ေနာ့ အတြက္တကယ္မွန္ေနတယ္အမ...
ငါတို႔.
မီး ေသ မ ေသ ေစာင့္ၾကည့္ေနစဥ္စပ္ၾကား
နာ ဖ်ား မ သြား ၾက ဖို႔ .....ကိစၥ.....အတြက္.....
ေကာက္႐ုိးမီးလုိ လူေတြၾကားမွာ ... ခဏခဏ နာဖ်ားေနတာပါအမ...
....ဒီကဗ်ာအတြက္
အမကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
ေျပာရမယ့္ စကားမဟုတ္ေပမဲ့ ေျပာလုိက္ပါတယ္အမရာ....

ဖိုးေမာင္

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဟာ... မႀကီးေရ....

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာ..
ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္ ဖတ္ရင္းေပါ့...။
ဒီေနရာေလး အရမ္းႀကိဳက္မိတယ္..

((ဆူးကိုဆူးနဲ႔ ထြင္သလို
အဆိပ္ကို အဆိပ္နဲ႔ေျဖသလို..
စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ ပစ္ခ်ဖို႔..
ခၽြတ္နင္း၀င္လာမယ့္ တစ္စံုတစ္ရာကို
အသက္ေအာင့္ေစာင့္ေနရမဲ့အစား...
မုဆိုးကို ေတာျပန္လိုက္မယ့္...အေတြးနဲ႔
အစြမ္းကုန္ရွင္သန္ထားရမယ္..။))

ကဲ... မႀကီးေရ
ကၽြန္မတို႔....
မီး ေသ မ ေသ ေစာင့္ၾကည့္ေနစဥ္စပ္ၾကား
နာ ဖ်ား မ သြား ၾက ဖို႔ .....
ကိစၥ..... အတြက္.....

ခ်စ္တဲ့..
ခင္ေလး..

Mhu Darye said...

လာဖတ္သြားပါတယ္..။

ThinkingHoney said...

အရမ္းေကာင္းတယ္ အမေရ

လင္းဒီပ said...

အစ္မၾကီးကေတာ့
ေျပာခ်င္တာ ရင္ထဲရွိတာကို
တည့္တည့္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ပဲေရးတယ္..
ဆိုေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဖတ္သြားတယ္..
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ေျပာမယ္..
မိုက္တယ္ဗ်

Anonymous said...

ဟူး.. ေကာင္းလိုက္တာ...
ေလးစားပါတယ္အန္တီအိျႏၵာ း)

Moe Myint Tane said...

ဆူးကို ဆူးနဲ႔ ထြင္
အဆိပ္ကို အဆိပ္နဲ႔ ေျဖ
စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ ပစ္ခ်လိုက္
မုဆိုးဆိုတာလည္း သားေကာင္ျဖစ္တတ္တယ္...

ဒူးေထာင္ေပါင္ကား မုသာ၀ါဒေတြၾကားထဲမွာ
တစိမ္းတရံစာ နံ႔ေတြနဲ႔ဘဲ ယဥ္ပါးလာၾကတာ
ေအာက္စီဂ်င္ေတာင္မွ ရူဘို႔ခက္လာတယ္...

ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔ မရတဲ႔ခရီးမွာ
ဦးခ်ိဳေၾကာင္႔လဲ မပလႊားခဲ႔
ေျခေထာက္ကိုလည္း အျပစ္မတင္ခဲ႔
ငါ႔ကိုယ္ငါ ဆန္းစစ္ေတာ႔
အရာရာထဲမွာဘဲ ငါဟာ ငါျဖစ္ေနဆဲ...

၃၁ဘံုသားပါဘဲ
မာန္မာနကိုလည္း အံခဲထားရဲ႕
အတၱဆိုတာလည္း ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲ
ပြဲမျပီးလို႔ မီးမေသခင္ အထိေတာ႔
ငါလည္း ဒီေတာနက္ထဲမွာဘဲ.....
လွည္႔..ပတ္..က်င္...လည္...လို႔...။

ငါ႔စိတ္ေတြ မနာဖ်ားေစဘုိ႔
ကဗ်ာေဆးတစ္ခြက္ေတာ႔
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ေသာက္ပစ္လိုက္တယ္
ဒီ...ေတာ....နက္...ထဲ..။


မၾကီးေရ မၾကီးကဗ်ာေလးကို ဖတ္ျပီးစိတ္ထဲရွိရာမန္႔သြားတယ္။
ကဗ်ာက ေကာင္းလြန္းေတာ႔ မွီေအာင္ လိုက္မမန္႔ႏိုင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။

စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Moe Cho Thinn said...

လန္႔ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ႔လက္..
မုဒိတာပြားသြားတယ္ ညီမေရ..

minn thuka said...

"ေက်းဇူးတရား" ဆိုတဲ့ ကိုယ္ကယူလိုက္လို႔ တင္သြားတဲ့အေႀကြး၊
"ကတိစကား" ဆိုတဲ႔ ကိုယ္ကေပးလိုက္မိလို႔ တင္သြားတဲ့အေႀကြး၊
ယူလဲ မယူ၊ ေပးလဲမေပး ခဲ့ပါရက္နဲ႔......တင္ေနႀကတဲ႔အေႀကြး၊
တစ္ေလ်ာက္လံုး သတ္ပံုမွားလာခဲ့တာ
ဖ်က္ေဆး ေတြအထပ္ထပ္..ဒီတစ္ခါ
ကန္႔လန္႔ ၿခစ္ခ်လိုက္ရမဲ့ အေၿဖစာရြက္၊
ေနာက္ၿပန္လွည့္ခြင့္မရတဲ့ ၿမားတစ္စင္းလို
ရမ္းခါက်န္ရစ္မဲ့ ေလးအတြက္
"အနုပညာ"မရိွတဲ့ကမ္းမွာ အနည္ထိုင္ခြင့္ရဖို႔
ကံႀကမၼာကို ေႀကြအံကစားခဲ့
ေတာေတြ နက္သထက္နက္လာ...ေတာေတြ နက္သထက္နက္လာ...
ေတာေတြက ေၿခာက္ဖို႔ထက္
သူ႔ကိုသူ ၿပန္ေႀကာက္ေနရတာ
ငါတို႔ အေႀကြးေတြ..ရင္းစားေႀကမဲ့ တစ္ေန႔ေတာ့....၊၊

အားရပါးရ ဝင္ခံစားသြားေႀကာင္း.....၊၊

ေဇေဇာ္ said...

အစ္မ.. ေတာထဲမွာ တြန္႔ဆုတ္ဆုတ္ျဖစ္ေနတယ္..။ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့... စိတ္ထဲမွာ အစ္မ လက္က်သြားသလိုပဲ..။ က်ေနာ္ စိတ္က်သြားတာပဲ ျဖစ္မွာပါဗ်ာ..။ ဒီထက္ ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရမယ္ ထင္ေနတာ..။ အစ္မ..ေဆာရီးေနာ္..။ က်ေနာ္ ေလာဘႀကီးသြားတယ္.. ဟဲ..ဟဲ..။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အစ္မကဗ်ာကို
ကိုေလးၿဖဴရဲ႕ အမဲလိုက္အက သီခ်င္း
နားေထာင္ရင္းဖတ္လိုက္တယ္ ...
တကယ္ေကာင္းတဲ႔ကဗ်ာ အစ္မေရ .....

ကၽြန္ေတာ္တို႔နာဖ်ားမသြားေစဖို႔အတြက္ ......

အိျႏၵာ said...

ညီေဇ...

အေရာက္ပို႔ေနတယ္ေနာ္...ဟင္းဟင္း

pandora said...

ဒီေတာက ခက္တယ္ နက္တယ္ေလ... တခါက ေရးဖူးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို သတိရသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကဗ်ာလို သိပ္သိပ္သည္းသည္း မဟုတ္ဘူး။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ပါးပါးေလးပါ။

http://pandora-and-pandora.blogspot.com/2007/11/blog-post_10.html

အစ္မကဗ်ာေတြကို ဖတ္လိုက္ရင္ ပူေႏြးသန္မာေနတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကိုပါ ခံစားခြင့္ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တေခါက္လာဖတ္ရင္း အခုမွ ေျခရာခ်သြားပါတယ္။။

Unknown said...

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကေတာ့ ေျပာစရာမရွိဘူး..။ ဒီတစ္ခုအတြက္ေတာ့ နဲနဲေျပာခ်င္တယ္...။

ပ်င္းလို႔ အသတ္ခံၾကတယ္မရွိဘူး
အပ်င္းေျပ သတ္ၾကတယ္ပဲရွိတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္လဲ အပ်င္းေျပခ်င္ေနတယ္...။

ေဇေဇာ္ said...

အေရာက္ပို႔တာ မဟုတ္ပါဘူး အစ္မရယ္..။ တစ္ကယ့္ကို အစ္မဆီက ၿပဳိးၿပဳိးျပက္ျပက္ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတာ...။ ေနာက္ၿပီး အခုႏွစ္ပိုင္း ဘာသာျပန္ျဖစ္ေနတာက ကိုရီးယား ကဗ်ာဆရာမေတြ မ်ားတယ္။ အဲဒီအထဲကမွ ကိုရီးယားကဗ်ာဆရာမ ဂင္၊မ္၊ေျမာင္မီ ရဲ႕ကဗ်ာေတြ..။ ကုိမင္းထက္ေမာင္က အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ ရွိရင္ပို႔ေပးဖို႔ လွမ္းမွာတာကို ရွာရင္းကေန အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ မရွိတာနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ဘာသာျပန္ေနတာ..။ အဲဒီ ကဗ်ာဆရာမက အဲဒီ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္တည္းနဲ႔ အေမရိကားအထိ နံမည္ႀကီးသြားတယ္..။ အဲဒီစာအုပ္ထုတ္ၿပီး စာေပေလာက ကလည္း ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားတယ္..။ အေရးအသားကလည္း ၾကက္သီးေတာင္ ထ ရတယ္..။ သူ႔ မူရင္းကို မီေအာင္ မနည္း ဘာသာျပန္ရမယ္ ထင္ပါရဲ႕..။ ေျပာခ်င္တာက အမ်ဳိးသမီး ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အႏုပညာေတြကို အာရံုစိုက္ျဖစ္လာတယ္။ ဣိထၱိယကဗ်ာလို႔ ေျပာရမလားပဲ..။ ကိုျမင့္မိုးေအာင္ေတာင္ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ခံစားမႈေထာင့္ကေန ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ ေရးခဲ့ဖူးတယ္ဗ်..။ ပရိေဘာဂမ်ားတို႔..၊ ေမေမတြက္တဲ့ ဂဏာန္းသခ်ၤာတို႔က အဲဒီ စာအုပ္ထဲကေပါ့..။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုျမင့္မိုးရဲ႕ အမဲလိုက္အက ကဗ်ာအက္ေဆးကို အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေလာက္ ကတည္းက ဖတ္ၿပီး ႀကဳိက္လာခဲ့တာေလ..။ ေနာက္ပိုင္း ကိုေဇာ္လတ္က သီခ်င္းေလးဖန္တီးၿပီး ကိုေလးျဖဴက လူငယ္ေတြ ရင္ဘတ္ထဲအေရာက္ ကိုက္ခ်ီပ်ံသန္းသြားလိုက္ေတာ့..။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ..။ ဒီလို အခင္းအက်င္းမွာ အစ္မ ကဗ်ာကို ဖတ္ရေတာ့ ေပါ့ေနတာေပါ့.။
ဒါတင္ မဟုတ္ပါရိုးလားဗ်ာ..။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြက လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း ၾကားခဲ့တာေပါ့..။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ အေသအခ်ာ မသိခဲ့ပါဘူး..။ ဦးခင္ညႊန္႔ႀကီး အာဏာစက္ျပင္းစဥ္တုန္းကေပါ့..။ ဗြီအိုင္ပီလာမယ္ဆိုၿပီး လမ္းေတြ ပိတ္ထားတယ္တဲ့ေလ..။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕က လူစည္ကားတဲ့ ပြိဳင့္တစ္ေနရာမွာ..။ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ..။ ဆရာေဇယ်ာလင္းက “ငါ ကဗ်ာဆရာကြ”ဆိုၿပီး တားထားတဲ့သူေတြ ေရွ႕က ရင္ေကာ့ၿပီး ျဖတ္ကူးသြားသတဲ့ေလ..။ ၾကားရတာ ၾကက္သီးေတာင္ ထ မိပါရဲ႕ဗ်ာ..။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ အသာထားလိုက္ေတာ့..။ သူ႔အႏုပညာအေပၚမွာ သူ ဘယ္ေလာက္ယံုၾကည္လဲ..။ အစ္မရယ္..။ အစ္မကို အားေပးေနၾကတဲ့ အႏုပညာပရိတ္သတ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ..။ သူတို႔ေတြရဲ႕ အသံေတြ ကြန္းမန္႔ထဲမွာ အစ္မၾကားႏိုင္တာပဲ..။ ဒီ ေတာနက္ႀကီးထဲမွာ အစ္မရဲ႕ အႏုပညာနဲ႔ အစ္မ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ မေလွ်ာက္ရဲဘူးလား..။ ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာမွာ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္လည္း... ငါလည္ေနတဲ့ ေတာလဲနက္သထက္နက္လို႔လာ..ဆိုတဲ့ စကားစုနဲ႔ ကဗ်ာကို တိုင္သြားတာ..။ တိုင္ထားတဲ့ပံုက မလွဘူးဗ်ာ..။ ဒီၾကားထဲ အာ ကာရန္ႀကီးက ဟိုေနရာ၊ ဒီေနရာ ပါၿပီး၊ ကဗ်ာမွာ ေထာင့္ ေနတယ္..။ အသံထြက္ ရြတ္ၾကည့္တာေလ..။ အာ ကာရန္နဲ႔ ဆံုးေနေတာ့ ကဗ်ာက ဟစ္ေဟာ့သံ ေပါက္ေနသလိုႀကီးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ..။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကို ျခံဳၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ၾကည္ေဇာ္ေအးရဲ႕ ဟန္ေတြ အလႊမ္းခံေနရသလိုႀကီးပဲ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ေရးလိုက္ရင္ ၾကည္ေဇာ္ေအး ဟန္ေတြ ပါပါေနလို႔..။ အစကေတာ့ မသိဘူး..။ ျပန္သတိထားၾကည့္ရတယ္..။ ေနာက္ၿပီး ၾကည္ေဇာ္ေအးရဲ႕ ဟန္မွာ အသံက ခ်ဳိခ်ဳိေအးေအးေလးဗ်..။ ဒီၾကားထဲ အစ္မရဲ႕ ငါလည္ေနတဲ့ ေတာလဲနက္သထက္နက္လို႔လာ... ဆိုတာႀကီးက ျဖတ္၀င္လာေတာ့ ေစာင္းသံထဲ ေရာ့ခ္ဆန္ဆန္ ဂစ္တာအဖက္သံႀကီး ၿဗဲ ၿဗဲ ၿဗဲ ၿဗဲ နဲ႔ ျဖတ္ျဖတ္၀င္လာသလိုပဲဗ်ာ..။ ဒါေၾကာင့္ မသိစိတ္ထဲ အမဲလိုက္အက သီခ်င္းက ဂစ္တာသံေရာက္လာသလိုလို မလာသလိုလို ဘယ္လိုႀကီးလဲ မသိဘူးဗ်ာ..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပို႔စ္တင္လိုက္ရင္ အားေပးၾကတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ပို႔စ္ေတြမွာ တာ၀န္ႀကီးလာတယ္လို႔ ခံစားရသလို၊ မႀကဳိက္ဘူးလို႔ ေျပာလာျပန္ရင္လည္း ျပန္သံုးသပ္ခြင့္ရလို႔ ခံစားရတယ္ေလ.။ ဘေလာ့ဂ္က ပရိသတ္ရဲ႕ အသံကို တိုက္ရိုက္ၾကားႏိုင္တယ္..။ ကိုယ့္အသံကို သူတို႔ တိုက္ရုိက္ၾကားႏိုင္တယ္..။ အခု အစ္မရဲ႕ပို႔စ္ေတြတိုင္းမွာ ကဗ်ာခ်စ္သူေတြက အားေပးလိုက္ၾကတာ ေသာက္ေသာက္လဲပဲ..။ အစ္မ ဘယ္ေလာက္တာ၀န္ႀကီးလဲေနာ္..။ က်ေနာ္ကေတာ့ အစ္မကို အားေပးလွ်က္ပါဗ်ာ...။ အစ္မရဲ႕ အိမ္ငါးကဗ်ာေလး ပါတုန္းကဆို ဆရာရွိတ္က ေျပာလိုက္တာေလ..။ အိႁႏၵာ..အိႁႏၵာ..နဲ႔..။ ေျပာလြန္းအားႀကီးလို႔ ၾကာေတာ့ ဆရာရွိတ္ျမင္ရင္ ပတ္ေျပးေနရတယ္ဗ်ာ..။ အစ္မနဲ႔ ဒီဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ မသိခင္ကတည္းက အစ္မအေၾကာင္း ႀကံဳခဲ့ရတာေလ..။ ကိုျမတ္ခိုင္ဦးတို႔ကလည္း အိႁႏၵာကို ဘယ္ေလာက္မ်ား ညႊန္းလိုက္ၾကသလဲ မသိပါဘူး..။ အဲဒီေတာ့ အစ္မရယ္..။ အစ္မကဗ်ာေတြကို ညီေဇ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ဖတ္ေတာ့တာေပါ့ဗ်..။ ဟိုေန႔ ဖတ္ၿပီးကတည္းက ေျပာခ်င္ေနတာ..။ တစ္ျခား ကြန္းမန႔္ေပးထားတဲ့ ကဗ်ာခ်စ္သူေတြကို အားနာတာနဲ႔ ပါးပါးေလးပဲ ပုတ္လိုက္တာ..။ အစ္မက လာေျပာေတာ့ ငိုခ်င္လွ်က္၊ လက္တို႔ျဖစ္သြားတာေပါ့..။ ဟီ..ဟိ..။ ကၽြန္ေတာ္က အစ္မကို ကမာၻေက်ာ္ ကဗ်ာဆရာမႀကီး အိႁႏၵာ ျဖစ္မယ္ ထင္ထားတာဗ်..။ မွတ္ၿပီလား..။ ကြန္းမန္႔ထဲ လာေရးရတာ အားနာပါတယ္ဗ်ာ..။ ေနာက္ဆို ေမးလ္ပို႔မွ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ဗ်ဳိ..။ ညီေဇ ဆိုတဲ့ေကာင္ ေလရွည္လြန္းလို႔... ... ... နံမည္ေျပာင္းရမလား မသိေတာ့ပါဘူး..။ ညီေဇ မဟုတ္ဘူး..။ ေလရွည္ လို႔... ... ... ဟား..ဟား... ...

Eaindra said...

ညီေဇေရ..

နင္ဘယ္သူလဲ..ငါအရမ္းသိခ်င္ေနျပီ...
ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ...ဟာ..
ဒီေလာက္ေေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ျပီးက်က်နနေ၀ဖန္ေပးတာ.
နင္ပထမဆံုးပဲဟ...။
သိတယ္...
ဒီကဗ်ာကို...လႊတ္လိုက္ကတည္းက
ကိုယ့္ဟာကိုယ္..စိတ္တိုင္းမက်ေပမယ့္..
လက္က်ေနတာလား..စိတ္က်ေနတာလားမသိပဲ..
ပစၥကၡ ျဖစ္ေနခံစားေနရတာ..ေပၚမွာ..
အေငၚတူးခ်င္စိတ္နဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့ကဗ်ာေတြ..
အႏုပညာအားနည္းေနတယ္..။
ဟားဟား...အခု..နင္ေရးတာကို ငါ့ ပိုစ့္တင္လိုက္ရင္ေကာင္းမလားေတာင္စဥ္းစားေနတာ..။
ငါ့ခမ်ာက မဂၢဇင္းမပါေသးတာေတြဆို အေရးအသားအေနအထိုင္ဆင္ျခင္ျပီး..
ေ၀့ေ၀့၀ဲ၀ဲေတြျဖစ္ေနတာလဲ၀န္ခံပါတယ္..။
ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားေတာ့ နင္ေလာဘႀကီးေနတာ..ဟ..။
အိျႏၵာကို..ဘယ္ေလာက္ႀကီးေတာင္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလဲ...ဟာ.
ဆစ္ဗီယာပသာ့သ္ လိုလား..။
ငါ..အဲေလာက္အထိ ရူးသြပ္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး..။
ေနာက္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘယ္သူ႔ေလေတြပါတယ္ေတာ့တစ္ခါမွဆန္းစစ္မၾကည့္မိဘူးဟ..
ေကာက္ေရးခ်လိုက္တာပဲ..
နင္တို႔အဲလိုေတြေရးၾကေလ..
ငါ့ပုခံုးေပၚမွာနင့္လာေလပဲ...
အိုေက...
အခု အေမအိ ကဗ်ာတင္မယ္..။ အေမအိႏွင္းဆီတင္ရထားလံုးခ်င္းထြက္တယ္..။
ေနာက္ အခ်စ္ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ေလာက္တင္မယ္..
ေနာက္..လာမယ္..ငါ့ကဗ်ာေတြ..
နင္..ဘာသာျပန္ေပး..ေပါ့ ဟုတ္လား..။

ေအာ္..ေျပာရဦးမယ္....
ဒီမွာထြက္တဲ့ သဇင္မွာ မ်ိဳးမြန္ကဗ်ာပါလာတယ္..။ ကဗ်ာအရွည္ႀကီး(အသစ္စက္စက္ရွင္တမ္းစာ)ေလ..။ငါေတာ့ မဂၢဇင္းကို၀ယ္ထားလိုက္တယ္..။
ဒီလက်. ငါ့ ၀တၳဳပါလာတယ္ (ေဒါင္လုိက္ျဖတ္သြားတဲ့ေလ..)
ပိေတာက္ပြင့္သစ္မွာပါျပီးသား..။
ငါ လန္႔သြားေရာ.။
ဖုန္းဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
စာမူက ျမန္မာျပည္ကလွမ္းပို႔တာ..တဲ့ ၊ စာမူခကေပးလိုက္ျပီးသားတဲ့ ....ေဟးေဟး...

ရြာကိုလြမ္းတဲ့အနာရယ္..
ေနသိပ္မေကာင္းတာရယ္...
ေနာက္ အရာရာေတြရယ္ေပါ့ဟာ.....
သူလိုငါလိုဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔...
ကိုယ့္ကိုကိုယ္..ေတာ္ေတာ္ႀကံဖန္ေမြးျမဴေနရေတာ့တာပဲ...
ဒီေတာ့ၾကည္ၾကည္လင္လင္မရွိတဲ့စိတ္အေျခခံက ငါ့အႏုပညာအေပၚပါလာအံု႔မိႈင္းကုန္ျပီထင္ပါရဲ႔..

အားေတာ့အားေပးပါ...
သိပ္ေတာ့ေလာဘမႀကီးနဲ႔ဟာ...
ငါ မေရးရဲေအာင္ျဖစ္ေနမယ္..ဟားဟား..

ေျပာခ်င္တာကမ်ားေနတယ္..ADD လိုက္ eaindra.mm@gmail.com

ခင္မင္ေလးစားစြာ

အိျႏၵာ

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းလုိက္တာ အစ္မရာ