March 1, 2009

တစိမ့္စိမ့္ခါးသက္ေနခဲ့တယ္

စိတ္ကို လက္တစ္လံုးျခား
လွည့္စားထားခဲ့ရတာလည္းၾကာျပီ..၊
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို
သင့္ေလွ်ာ္သလို ေနရာခ်ထားလိုက္ၾကေတာ့၊
အနာဂါတ္ဟာ
ခ်ဳပ္ရိုးအသစ္ဖိ အပ္ေၾကာင္းထပ္ကုတ္အက်ႌပါပဲ၊
ဒီေန႔အထိ
ေအာင္ျမင္ခန္႔ျငားတဲ့ သီတင္းတစ္ပုဒ္ဆာေလာင္တယ္.။

အခ်ိန္အခါက
ၾကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္ရာသီဥတုေပါ့.၊
ကမၻာကိုေတာေခ်ာက္ခံရေတာ့ အကမ္းအလွမ္းမွာ
သူတို႔လည္း..သူတို႔အပူနဲ႔ သူတို႔မီးနဲ႔..၊
ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲဆိုတဲ့
အေက်ာေပးခံႏွစ္ခ်ိဳ႔ေမးခြန္းမ်ား..၊
ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို
ဓါးနဲ႔ထိုးရမယ့္အျဖစ္သနစ္တစ္ခ်ိဳ႔ရွိလာမယ္.။

တြက္ဆမၾကည့္ရဲတဲ့ အရင္းအႏွီးမ်ားစြာနဲ႔
အေလ်ာ္ အစား...၊
အိမ္မက္မဟုတ္ ၊ ဒ႑ာရီမဟုတ္
ကစားနည္းမဟုတ္ ၊ လုပ္ဇာတ္မဟုတ္ ၊
ႏွလံုးသားဟာ..
ခံစားခ်က္ေတြအေပၚ ထံုထိုင္းမူးေမာ္လို႔ ၊
နာတာရွည္ေရာဂါေတြအတြက္
ေဆးမီးတိုဆိုတာေတြပဲရွိခဲ့ျဖစ္ခဲ့ ၊
အားလံုးဟာ..
အမွန္တရားရဲ႔ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြေပါ့.......ဟုတ္စ။

အက်အေပါက္မ်ားလြန္းတဲ့
သင္ခန္းစာေတြေလ့က်က္သင္အံ၊
တျဖည္းျဖည္း..တျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ကိုယ္ရည္ေသြးတီးလံုးမ်ားကို နားယဥ္ေစေသာ ပညာရပ္၊
ေခတ္ေပၚရြာခ်ေနတဲ့မိုးကိုက
တစိမ့္စိမ့္ခါးသက္ေနခဲ့တယ္...၊
စနစ္တက်ႀကီး...
ေသေသသပ္သပ္ယိုယြင္းပ်က္စီး...၊
ဒီလိုပဲ..ေဆာက္တည္ရာမရလည္း.
တည္ေဆာက္ဖို႔ေနရာရွာၾကေပါ့...၊
အျမီးက်က္လို႔ အျမီးကိုဖဲ့ခ်င္ေနသူေတြလည္း
ဆႏၵအတိုင္းရွိပါေစ။

ငါတို႔နာက်ဥ္ေၾကကြဲျခင္းနဲ႔
တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက် ေမတၱာေရာင္ျပန္ေတြ..၊
ခင္ဗ်ားထပ္တိုးလိုက္တဲ့ေျခတစ္လွမ္းတိုင္းမွာကို
က်ိမ္စာသင့္ေနတာ...!၊
ခင္ဗ်ားအိပ္မက္ေတြနဲ႔ ခင္ဗ်ား
ေသြးေလေခ်ာက္ခ်ားရဦးမွာ..၊
ဒါေတြဟာ..
စိတ္ဗဟိုမွာ.အနယ္က်ေနတဲ့ သစၥာစကား..သစၥာတရား.။

ကဗ်ာေတြဟာ..အတိတ္တေဘာင္ဆန္လြန္းလို႔
မနက္ဖန္အေၾကာင္းဒီေနရာမွာ ရပ္ထားလိုက္ဦးစို႔..၊

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
အခုျငင္းဆိုလိုက္တဲ့ႏြားႏို႔ဟာ..
အခ်ဥ္ေဖါက္ႏွင့္ျပီးသားလို႔ ယံုၾကည္တယ္....။ ။

အိျႏၵာ (၂၈.၂.၂၀၀၉)

16 comments:

Mhu Darye said...

သိပ္ေကာမန္႔ မေရးတတ္ဘူး။ စိတ္ထဲ ျဖစ္လာတဲ့ အတိုင္း ေျပာရရင္.. ရိုးလြန္းလို႔ ကဗ်ာနဲ႔ တန္ပါ့မလား စိုးရိမ္မိတယ္။ အေလးထား ဖတ္သြားပါေၾကာင္းး..။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

မႀကီး....

ဘာေျပာရမွာလဲ...!!
ဘာေရးရမွာလဲ....!!
ေျပာမမွီ...ေရးမမွီ.!!

မႀကီးေပးတဲ့ ရသေတြဟာ တစ္ခါတစ္ေလ
ၾကက္သီးထ.. တစ္ခါတစ္ေလ မ်က္ရည္က်..
တစ္ခါတစ္ေလ အားမာန္ရ... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ အသက္ရႈေတာင္ ရပ္ရပ္သြားသလိုဘဲ...

မရိုးႏိုင္စြာ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေလးဘဲ ထားခဲ့ေတာ့မယ္....

ရင္မွ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ
ေလးစားလွ်က္.....

ခ်စ္တဲ့...
ခင္ေလး

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ညီမရဲ့ကဗ်ာကိ္ု နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းဖတ္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ခံစားသြားပါတယ္...
ေကာင္းတယ္ဆိုတာထက္ကို အမ်ားၾကီးလြန္ထြက္ေနတဲ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေကာင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္
အဲေလာက္ပဲေၿပာတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ပါးစပ္အတြက္
အားနာမိတယ္အစ္မေရ ......

ကဗ်ာေတြဟာ အတိတ္တေဘာင္ဆန္လြန္းလို႔
မနက္ၿဖန္အေၾကာင္း ဒီေနရာမွာရပ္ထားလိုက္ဦးစို႔ ...

ေလးစားခင္မင္စြာ
အိုင္လြယ္ပန္

Moe Cho Thinn said...

ေခတ္ေပၚရြာခ်ေနတဲ့မိုးက စိမ့္စိမ့္ခါးသက္ေနခဲ့တာခ်င္း တူသြားၿပီ ညီမေရ..

MANORHARY said...

တစိမ့္စိမ့္ခါးသက္ေနခဲ့တယ္........
................

minn thuka said...

ေနဟာ အေရွ႕ဖက္ကထြက္ၿပီး အေနာက္ဖက္ ဝင္သြားတာ မဟုတ္ဘူး
ကမၻာႀကီးကိုက အဲဒီလိုၿဖစ္ေအာင္လည္ေနတာ...
အားနည္းခ်က္ေတြက..
ၿဖစ္နိုင္သေလာက္ လုပ္ေနတာလား..?
ၿဖစ္သလိုလုပ္ေနတာလား...?
မ်ိဳးေစ့ မွမရိွပဲ ငါတို႔ ေၿမႀသဇာရဲ့ တန္ဖိုးေတြ ဘယ္လို ထုတ္ၿပရမွာလဲ
ေမာင္သာရ လိုေၿပာရရင္ "တို႔ဖက္ကႀကည့္ေတာ့သူပုန္
သူတို႔ဖက္ကႀကည့္ေတာ့ သူရဲေကာင္း"
ဘုရားသခင္က ေႀကြအံ မကစားခဲ့ေပမယ့္
ဘဝေတြက အေလ်ာ္အစား တင္းႀကမ္း
နကၡတ္ဘာေႀကာင့္ ေၿပာင္းတာလဲလို႔ ေဗဒင္ဆရာကိုေမးရင္
သူ႔မွာေၿဖစရာ လမ္းဆံုးေနၿပီ ဘယ္လိုေၿဖမလဲ
စိတ္ကေတာင့္တတဲ့ အာရံုနဲ႔ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ့ အာရံု အခ်ိဳးမညီသေရႊ႕ေတာ့
သုခခ်မ္းသာဆိုတာ ေကာေနတဲ့ၿမစ္တစ္စင္းလိုပဲ
အမွန္တရားဆိုတာကလည္း ဘုရင္ကိုသတ္နိုင္တဲ့သူ ဘုရင္ၿဖစ္ ဆိုတဲ့
ေခတ္ေဟာင္းက ၿပဒါန္းခ်က္သာသာ
ေၿခေထာက္ေပမွာ စိုးရံုေလာက္နဲ႔ သားေကာင္ခ်နင္းတာ
ကမၻာက မီးမွမေလာင္ေသးဘူး..
......ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
......အခုၿငင္းဆိုလိုက္တဲ့ သစၥာတရားဟာ
......မုသာဝါဒ အၿပည့္နဲ႔ ႀကက္တူေရြးဘာသာေဗဒ
............
ကၽြန္ေတာ္ တန္ခိုးရိွလို႔ ဓူဝင္ႀကယ္ကို အလင္းကြယ္ေစရင္ေတာင္
တစ္ၿခားသူေတြ...ၿမင္ေနရႀကဦးမွာပဲ...ေနာက္နွစ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္မွ ဓူဝင္ႀကယ္
ေပ်ာက္သြားမွာေလ...အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေႀကာင့္ဓူဝင္ႀကယ္ မရိွေတာ့ေပမယ့္
အလင္းရဲ႕သြားနုန္းက ကမၻာေၿမေရာက္ဖို႔ အခ်ိန္ကာလ အဲေလာက္ႀကာမွာဆိုေတာ့
ၿမင္ေနႀကရမွာပဲ...
အဲဒါ ကာလတစ္ခုနဲ႔လွည့္စားခံရတဲ့ အမွန္တရား....
......Thereare those who do not realize
that one day we all must die.But those who do realize this
settle their quarrels.
ၿပီးခဲ့တဲ့ ရာစုက ဘဝေၿပာင္းသြားတဲ့ သူေတြအတြက္ ဂေရဟန္ဘဲလ္ က
တယ္လီဖုန္းတီထြင္သူ သူရဲေကာင္းေလ...
နည္းပညာသူခိုးဆိုတာ သိမသြားက်ဘူး....ငါတို႔မွာ ဘဝေတြ အေလးခိုးခံေနရတာသိသိနဲ႔
ခ်ိန္ခြင္ေပၚတက္ေနရတာ....
.............
ေက်းဇူးၿပဳရ်္..ကဗ်ာေလးကို ၿပူတင္းေပါက္ဖြင့္ၿပီး ေကာင္းကင္မွာကပ္ မတ္တတ္ရပ္
ဖတ္ႀကည့္ပါ....ခင္ဗ်ားတို႔လဲ အခ်ဥ္ေဖါက္ထားတဲ့ နြားနို႔ခြက္ေတြ ေတြ႔ရမွာပါ....၊၊

သွ်င္ခ said...

ဆရာတစ္ဦးေၿပာသလို ဘာဘဲအစ္မေရ
(သူတို႕ရယ္ဖို. ကိုယ္ေတြငိုေပးေနၾကသလိုပါလား)

Anonymous said...

အဟိ.. ဂြတ္တယ္.. လန္းတယ္.. ၾကိဳက္တယ္..

ညီအကိုမ်ား said...

ကိုုမင္းသုုခေျပာသလိုုဖတ္သြားတယ္အစ္မေရ..
ကဗ်ာအရမ္းေကာင္းတယ္..

ႏွလံုးသားဟာ..
ခံစားခ်က္ေတြအေပၚ ထံုထိုင္းမူးေမာ္လို႔ ၊
နာတာရွည္ေရာဂါေတြအတြက္
ေဆးမီးတိုဆိုတာေတြပဲရွိခဲ့ျဖစ္ခဲ့ ၊
အားလံုးဟာ..
အမွန္တရားရဲ႔ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြေပါ့.......ဟုတ္စ။

လတ္တစ္ေလာအေျခအေနႏွင့္ကြက္တိပဲ..

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

ေမျငိမ္း said...

တကယ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ တခုလံုးက အခ်ဥ္ေဖာက္ႏွင့္ျပီးသားပါလား..။
ဒီလိုနဲ႔ အဲဒါကိုပဲ သၾကားနဲ႔ေဖ်ာ္ေသာက္လို႔ မက္စက္ကုန္ၾကရင္....
မေတြးရဲပါ..။

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလး ေကာင္းလုိက္တာဗ်။ တစိမ့္စိမ့္ေတြးရင္းဖတ္သြားတယ္။

ေနာက္ဆံုး အပုိဒ္ေလးလည္း အရမ္းလွတယ္ဗ်ာ။

pandora said...

ရက္ရက္စက္စက္ စကားလံုးေတြ တလံုးခ်င္းက ဓားလိုေဖာက္သြားတဲ့ ကဗ်ာ..။
တစိမ့္စိမ့္ခါးသက္ေနတာ အမွန္တရား။

မသက္ဇင္ said...

"တစိမ့္စိမ့္ခါးသက္ေနခဲ့တယ္"

ကဗ်ာေလးခံစားသြားပါတယ္--
အေတြးေကာင္းအေရးေကာင္းသလို--
စကားလံုးေရြးခ်ယ္တာ လွပတယ္--
သိမ္ေမႊ႔တယ္--နက္တယ္--

ေဇေဇာ္ said...

ဘ၀တစ္ခုနဲ႔ ရင္းၿပီး ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာကို ဖတ္ဖို႔ ဘ၀တစ္ခုနဲ႔ေတာ့ ရင္းရမယ္မို႔လား...။ အစ္မ ကဗ်ာကို ႀကဳိးစား ဖတ္ေနပါတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ ပို႔စ္ေတြ မတင္ႏိုင္မွာ စိုးရိမ္မိတယ္...။ ပို႔စ္ေတြ တင္ႏိုင္ေအာင္ လံုးပမ္းေနရတာနဲ႔ လက္က်သြားမွာလည္း စိုးရိမ္တယ္...။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ႀကီးဆိုေတာ့...။

emayarKhin said...

အမရဲ႕ကဗ်ာေတြေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္
စကားလံုးတိုင္းမွာအားအၿပည္႕ပဲ........