March 11, 2009

၀ါရွင္တန္ဒီစီမွာ..ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြျငိႇမ္းလို႔ရပါျပီ

ေအာင္ႏိုင္သူေရးဖြဲ႔ထားတဲ့
သမိုင္းဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာ..
အေရးနိမ့့္သူေတြက..
ဗီလိန္ပဲ...

သူရဲေကာင္းဆိုတာေေတာ့..
စစ္တလင္းရဲ႔ ေျမႀသဇာေတြေပါ့..

ထရိုဂ်န္စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္
ေအာ္လန္ဒိုဗလြန္းသာေခၚခဲ့ရင္..
ကၽြန္မဆိုလည္း..လိုက္မွာ..တဲ့
အျပစ္ဆိုတာ..
ရင္ခုန္ရူးသြပ္ခ်င္စရာ
ဆြဲေဆာင္မႈအားေကာင္းတဲ့ အရာေပါ့ေလ...။

စစ္ပြဲတစ္ပြဲရဲ႕တန္ေၾကးကို
(အသက္ေသြးေတြ မပါေသးဘဲ..)
ၾကမ္းခင္းဘယ္ေစ်း..ဘယ္နာလဲ..
တြက္ခ်က္မွန္းဆၾကည့္ရေအာင္..

အိုဘားမား...ေရ..
ခင္ဗ်ားရုပ္သိမ္းလိုက္တဲ့
ဘုရွ္ အမ်ိဳးအစား..တင့္ကားေတြဟာ..
ဘ၀ေရာင္စံုေတြကိုပါ..
နင္း..ႀကိတ္.. ထား.. ခဲ့..တာ...

ကဲ..
၀ါရွင္တန္ဒီစီမွာ..
ဖေယာင္းတုိင္မီးေတြျငိႇမ္းလို႔ရပါျပီ..။

အိျႏၵာ(၁၀.၃.၂၀၀၉)

(အိမ္ေရွ႔ပူအိမ့္ေနာက္မခ်မ္းသာပါ..။ အလုပ္ျဖဳတ္စာရတဲ့ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခုတေလာနားေထာင္ေနရတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ ....။)

(ပံုေလးက ဒီ က)


22 comments:

Kaung Kin Ko said...

ေကာင္းလုိက္တာေနာ္။ ဘယ္လုိကြန္မန္ ့ေရးရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။

MANORHARY said...

စကားလံုးေတြအားရွိလိုက္တာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကေခတ္ကိုလည္းေဖာ္ေဆာင္တယ္။

လင္းဒီပ said...

ဖေယာင္းမီးေတြျငိမ္းလို႕ရေပမယ့္ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ဘဝေတြအတြက္ ေတာက္ေလာင္တဲ့ မီးေတြကေတာ့ ရင္ေတြေျမာက္မ်ားစြာမွာ ေလာင္ေနဆဲေပါ့..

Anonymous said...

ေအာ္လန္ဒိုဘလြန္းဆိုပါလား.. သားသားလည္းလိုက္ပါမည္.. ေခၚေနာ္.. :D

ATN said...

ေခတ္ကို ထင္ဟပ္ေနတဲ့ ေ၀ဒနာေတြပါပဲ ... ကဗ်ာကေတာ့ ေကာင္းလိုက္ခ်က္..

HAPPY CLOUD said...

အမေရ... ေလာင္ေနတဲ့ မီးေတြက အေတာ္ႏွင့္ အရွိန္ေသမွာ မဟုတ္ပါဘူး... ေလာင္စာျဖစ္သြားတဲ့ဘ၀ေတြအတြက္ေတာ့...
ဘာေတြက်န္ခဲ့သလဲ....
ဟူးးးးးးးးးးးးး....
ဒါေတြပဲထင္တယ္အမေရ..
ဖိုးေမာင္

minn thuka said...

မနက္ဖန္ဆိုတဲ့ မေရရာမႈ႔ေတြ အတြက္
အာမခံ လက္မွတ္ေတြက ေႀကာ္ၿငာသာသာ
လက္ပူတိုက္ထားတဲ့ ေဘာ္ဒီက ယိုင္နဲ႔နဲ႔
ဘယ္ရင္ ေပ်ာ္က်ေနတဲ့ အူမႀကီးက ပံုမွန္မခုတ္ခ်င္
ေနာ္ဇယ္ပလန္ခ်ာ အလိုက္မမွန္ေတာ့တဲ့ ႏွလံုးသားက ေသြးခုန္နွံန္းေတြက်
မီးခိုးေတြအူေနတဲ့ အိပ္ေဇာ လို ပါးစပ္က ေခ်းအထပ္ထပ္
ပင္နယံလို ၿဖစ္လာတဲ့ သြား ႀသဇာဓါတ္မဲ့ သြားဖံုးကိုစြန့္
တိုက္ေရာ႔ ၿပတ္ေနတဲ့ ေၿခတစ္စံုက ဦးတည္ရာမဲ့
မႈံဝါးဝါး မ်က္လံုးတစ္စံုက ေခတ္မမွီေတာ့တဲ့ မီးတစ္စံုလို
ကပ္ေနတဲ့ ဂီယာလို စိတ္ႀကိဳက္ အရိွန္မတင္နိုင္ေတာ့တဲ့ ဦးေဏွာက္
ယံုႀကည္မႈ႔ေတြ တစ္စစေၿပာက္ေနမွ
ကဲ..ဘယ္လို ဆက္ေလ်ာက္မလဲ....၊၊
အဆိုးဆံုးက...
ေရွ႕ဆက္ၿဖတ္ေမာင္းရမဲ့လမ္း
ဆူးေတြနဲ႔ တင္းႀကမ္းထေနရဲ႕
တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ေမခလာေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
ဂ်င့္(က္စ္)Jinx ပဲ....
......................
ဘဝေတြကို အဲလိုပဲ ကဗ်ာထဲက ၿမင္မိတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာေတြကို အလြယ္မမန္႔တတ္ပါ
ဒါေပမယ့္ အခု ေဆးရံုကဆင္းဆင္းၿခင္း
အားတင္းၿပီး....ကၽြန္ေတာ့္အၿမင္သက္သက္
ခ်ေရးလိုက္တာပါ....
ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေတြး အေရး

သင္း said...

သူငယ္ခ်င္း
ဆိုင္ေတာ့မဆိုင္ဘူး....
ခြင့္လာေတာင္းတာ....
"ကေ၀ေၾကာက္တတ္တဲ့အနာ"...ေလးကို
ငါ...ေက်ာင္းမွာ..ျမန္မာ..အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ
ေျပာခ်င္လို႔...
နင္..မေပးလည္းေျပာမွာပဲ...
ယူသြားျပီ
ဟီးဟီး
တျခားကဗ်ာေတြကေတာ့.....
...................
နားမလည္ဘူး...
နင္..ၾကြားခ်င္ရင္ေတာ့..ထံုးစံအတိုင္း..
ရွင္းျပ...
အခုေတာ့..တန္ရာတန္ရာ..ပဲယူသြားတယ္

မိုးျမင္႔တိမ္ said...

တကယ္ဆို အစိမ္းသက္သက္ပါဘဲ
ခြဲထုတ္ခံလိုက္ရတဲ႔ ဘ၀ေတြထဲမွာ
နာက်င္မႈ ပ်က္သုဥ္းမႈေတြနဲ႔
မခ်ိမဆန္႔ ညဥ္းတြားမႈေတြ ျပည္႔လို႔ ။

ဗီလိန္ေတြအတြက္ေတာ႔
သူရဲေကာင္း တိုက္ပြဲရွိသင္႔တယ္ ။

၀ါရွင္တန္မွာ
ဖေယာင္းတုိင္မီးေတြ ျငိွမ္းလို႔ရခဲ႔ေပမယ္႔
ဘ၀ထဲမွာေတာ႔
ေသာကမီးေတြ ေလာင္ျမိဳက္ေနဆဲဘဲ ။

အရမ္းေကာင္းတဲ႔ အေတြးနဲ႔ အေရးကို ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းလိုက္တယ္ မၾကီး။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

HAPPY CLOUD said...

မthynn ေရ...
ယူသာ ယူသြားေအ..ေျပာရအံုးမယ္..သိလားဟဲ့.. း)..
သူ႔မွာ ကေ၀ေၾကာက္တဲ့ အနာအျပင္.. တျခားအနာေတြလဲ ရွိမယ့္ပံုပဲဟဲ့..


ေရလည္ခင္တဲ့...
မိုးေမာင္

ေမျငိမ္း said...

ထရိုဂ်န္စစ္ပြဲႀကီးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္
ေအာ္လန္ဒိုဗလြန္းသာေခၚခဲ့ရင္..
ကၽြန္မဆိုလည္း..လိုက္မွာ..တဲ့
အျပစ္ဆိုတာ..
ရင္ခုန္ရူးသြပ္ခ်င္စရာ
ဆြဲေဆာင္မႈအားေကာင္းတဲ့ အရာေပါ့ေလ...။

ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ.... အင္း ျပီးေတာ့ တကယ္ပဲ စဥ္းစားစရာ.... အခ်စ္ဆိုတာ ...

ေမျငိမ္း said...

ေကာ္မင့္က ျပီးေသးဘူး..
တကယ္လည္း အခ်စ္ဆိုတာလို ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ေလာဘေတြ ေမာဟေတြေၾကာင့္ပဲ စစ္ေတြ အလြယ္တကူျဖစ္.. ေနာက္ထပ္လည္း ျဖစ္ေနၾကဦးမွာ ထင္ပါရဲ႕။

Anonymous said...

း) က်ေနာ္ ဒီကဗ်ာဖတ္ျပီး ဘယ္လိုမန္႔ရမွန္းမသိ ။ မာန္ပါတဲ့ အသံုးေတြပါတယ္ ၾကိတ္ခံလိုက္ရတဲ့ဘ၀ေတြကေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကို ျငိမ္းရံုနဲ႔ ေက်နပ္ရမွာေပါ့ေနာ္ ။ မေျဖသာစရာပဲ ။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အိုဘားမား...ေရ..
ခင္ဗ်ားရုပ္သိမ္းလိုက္တဲ့
ဘုရွ္ အမ်ိဳးအစား..တင့္ကားေတြဟာ..
ဘ၀ေရာင္စံုေတြကိုပါ..
နင္း..ႀကိတ္.. ထား.. ခဲ့..တာ...
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး...စကားလံုးေတြေရြးခ်ယ္သံုးထားတာေရာ ေခတ္ကိုေဖာ္က်ဴးၿပထားတာပါ သိပ္ကိုပီၿပင္တယ္ ညီမေရ...

Nyein Chan Aung said...

သူရဲေကာင္းဆိုတာေေတာ့..
စစ္တလင္းရဲ႔ ေျမႀသဇာေတြေပါ့..

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

မႀကီးေရ...

ေကာင္းလိုက္တာ...
ဘယ္လိုအေတြးေတြနဲ႔မ်ား ဒီကဗ်ာကို ေမြးဖြားခဲ့ပါလိမ့္ေနာ္....
မႀကီးနဲ႔ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေလးမွတ္မိေနတယ္..
ကဗ်ာေမေမ...
ေမေမကဗ်ာ...

ခ်စ္တဲ့...
ခင္ေလး

ေဇေဇာ္ said...

***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***
***သစ္ခက္သရဖူ***သစ္ခက္သရဖူ***

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေရးတတ္ေတာ႔ ဝူး (ကြန္မန္႔ :P)

ဘဝေတြ အမ်ားၾကီး ရင္ထဲကို ခုတ္သြားတယ္ ...

ခင္မင္ေလးစားစြာ

မသက္ဇင္ said...

"၀ါရွင္တန္ဒီစီမွာ..ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြျငိမ္းလို႔ရပါျပီ

ကဗ်ာ ေလးကို ရင္ထဲ ထည္႔ယူသြားပါၿပီ---

အ႐ုပ္ကေလး said...

စကားလံုးေလးေတြ သံုးထားတာ လွသလို
အဓိပၸါယ္ေတြ နက္နဲတယ္ ..။
ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ကြန္႔ဖို႔ အင္အားမ႐ွိေတာ့တဲ့ အေတြးနဲ႔
လက္တစ္စံုမွာ .... ကဗ်ာရဲ႕ ေကာင္းျခင္းေတြ စီး၀င္သြားတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ..။

ညီအကိုမ်ား said...

အစ္မေရ ကြ်နေတာ္တိုု႕ကေတာ့ ေအာလန္ဒိုုဘလြန္းမလိုုဘူး..
ေဂ်ာ္နီနဲ့ဆိုုစစ္ပြဲထဲလမ္းေလ်ွာက္ထြက္မယ္.. မယံုုရင္ၾကီးမိုုးေမးၾကည့္.. :)

စာေၾကာင္းတုုိင္းေလးနက္မႈေတြႏွင့္ထိခ်က္ျပင္းရွတယ္အစ္မေရ..
ဦးညႊတ္သြားတယ္..

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

Mhu Darye said...

ခုမွ နားလည္သြားတာ...
ဒါေပမယ့္ ကြန္႔ရေလာက္ေအာင္ ဥာဏ္မမွီဘူး...။
ဖတ္သြားပါတယ္ပဲေနာ္...။
ျဖစ္တယ္ဟုတ္?
ျဖစ္ပါတယ္..။
^-^