July 11, 2009

အသံေၾကာင့္ ေသသြားရတဲ့ သီခ်င္း

ဓာတုေဗဒလြန္ သစ္သီး၀လံလို
ႀကီး ထြား ရင့္ သန္ သေလာက္ အရသာမ႐ွိဘူး
အကြက္ခ် စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ဥယ်ာဥ္မွာ
ႏွစ္႐ွည္စီမံကိန္းနဲ႔ ဖူး ၾက ပြင့္ ၾက ေပါ့....။
ဒီလိုပါပဲ....
အခု ငါ ခ်မ္းသာသမွ် စည္းစိမ္ဥစၥာအားလံုးဟာ
သူ႕ ကားဘီးတစ္လံုးစာ မ႐ွိသလိုမ်ိဳး
အခု သူ စီးထားတဲ့ ဖိနပ္က
တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ဘ၀လံုးစာနဲ႔ ညီ မွ် ေန တယ္ ေပါ့.......။
ဒီလိုပါပဲ....
႐ွိတာေလးနဲ႔ ၀ေအာင္ဖတ္ၿပီး
ရတာေလးနဲ႔ လွေအာင္ေရးတယ္ေပါ့..
ကာလေပၚ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ေခြၽးစက္စက္က်တယ္ေပါ့....။
ဒီလိုပါပဲ....
မ်က္၀န္းေတြကိုသင့္ေတာ္ရာမွာ ထူးခတ္ၿပီး
နားေတြကို မိုင္ေထာင္ခ်ီခရီးေ၀းထိ ႐ြက္လႊင့္ထားတယ္ေပါ့..
ႏွလံုးသားကို အဆာေျပသလို ေနရာခ်ထားၿပီး
ဦးေႏွာက္ကို ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္စက္ခိုင္းတယ္ေပါ့..။
ဒီလိုပါပဲ....
အေပါစား ေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြကို
အတင့္ရဲရဲ ျငင္းဆိုႏိုင္တယ္ေပါ့...
ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ ေလးစားၿပီး
ကိုယ့္ အရိပ္ကိုကိုယ္ ဂါရ၀ျပဳတယ္ေပါ့.....။
ဒီလိုပါပဲ....
အႏုပညာဆိုတာ..
ႏွလံုးေသြးေတြ အနယ္က်ထားတဲ့ က်စ္စာခဲပါေပါ့..။
အႏုပညာသမားဆိုတာ...
ႏြံထဲမွာ နစ္ျမဳတ္ေနဆဲ ပတၱျမားတစ္ခဲပါေပါ့..။
ဒီလိုပါပဲ....
သူရဲေကာင္း ပံုျပင္ေတြကို
ေခါင္း အံုး အိပ္တတ္လာတယ္ေပါ့..
ေခတ္ေပၚသီခ်င္းသံစဥ္ကို
စည္း ၀ါး လိုက္ခ်င္္လာတယ္ေပါ့..။

ဒီလိုပါပဲ....
(ေနာက္ေတာ့လည္း..)
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာက
ဆိုက္ေဗးရီးယား ရထားကို ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ ဘူတာ႐ံုေလး ပါ ကြာ..။

တျဖည္းျဖည္းအသားက်လာတဲ့ ေနရာထိုင္ခင္းမွာ
ရယ္ေမာသံေတြ အရည္အေသြးျပည့္မျပည့္ ဆိုတာအထိ
စဥ္း စား မ ၾကည့္ ၾက ပါ နဲ႔...။ ။

အိျႏၵာ

(ေရးျဖစ္ထားတာၾကာပါျပီ..။ သိပ္စိတ္တိုင္းမက်ေသးလုိ႔ သိမ္းထားျဖစ္ပါတယ္..။
ခုေတာ့ အဲဒီ့စိတ္တိုင္းမက်ျခင္းေတြကိုပဲ ေသေသခ်ာခ်ာတင္ေပးလိုက္တာပါ..။ )

14 comments:

MANORHARY said...

ဆိုက္ေဘးရီးယားကိုေစာင့္ၾကိဳတဲ့ဘူတာရံုေလးဆီက
ရယ္ေမာသံေတြ အရည္အေသြးၿပည့္မီဖို႔ဆိုတာက
လမ္းလႊဲေတြေတာ့လိုလိမ့္မယ္ထင္တယ္
သီခ်င္းေတြအသံေသ ေနတဲ့ဘူတာရံုေလး
အသံေၾကာင့္ေသဆံုးသြားရတဲ့သီခ်င္းးးးး
.............................
အင္း..သံသရာဟာ ပ်င္းစရာအေကာင္းဆံုး
ကစားပြဲေပါ့.......

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

အခု သူ စီးထားတဲ့ ဖိနပ္က
တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ဘ၀လံုးစာနဲ႔ ညီ မွ် ေန တယ္ ေပါ့......

ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ ေလးစားၿပီး
ကိုယ့္ အရိပ္ကိုကိုယ္ ဂါရ၀ျပဳတယ္ေပါ့.....

ေပါ႔...
ေပါ႔...
ေပါ႔...

မႀကီးေရ..
ေရးလိုက္တိုင္း အႏွစ္ေတြႀကီးမို႔.. ဖတ္ရတာ အရသာ ထူးလွပါတယ္..

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္..

Mogok Thar said...

စိတ္တိုင္မ၈် ျခင္းေတြမွာ
စိတ္တိုင္းက်စရာေကာင္းတဲ့ သံစဥ္ေတြပါတယ္။
ႏွလံုးသားကို အဆာေျပသလို ေနရာခ်ထားၿပီး
ဦးေႏွာက္ကို ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္စက္ခိုင္း ထားေတာ့
၀ိဥာဥ္တခုက ၀မ္းနည္းပက္လက္ ငိုေၾကြး...
စိတ္အာရံုေတါက စားက်က္ေပ်ာက္သလို ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္လာတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ မအိမ္ ေရွ႔မွာ သီခ်င္းဘယ္ေတာ့မွ မညည္းေတာ့ပါ)

မယ္႔ကိုး said...

မရဲ ့ စိတ္တိုင္းမက်တဲ့ ကဗ်ာေလးက တစ္မိ်ဳးလွေနတယ္။
ရုတ္တရက္ၾကည့္မိရင္ မ လက္ရာလို ့ မထင္ရလည္း အႏွစ္သာရေတြနဲ ့ လွတဲ့ ကဗ်ာေလးမို ့ ႀကိဳက္မိပါတယ္။

ATN said...

မစဥ္းစားဘူး...
ရင္ဘတ္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္..

(BTW word verification is annoying.)

အိုင္လြယ္ပန္ said...

တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားတာထက္ ပိုေသခ်ာသြားတဲ႔အခါ ...

လာမယ္မလာဘူး
မေသခ်ာမယ္႔ရထားကိုေမွ်ာ္လင္႔ေနတဲ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ပိုင္ခြင္႔တစ္ခုေသေသခ်ာခ်ာရထားလိုက္တဲ႔
အသားက်ေနရာထိုင္ခင္းတစ္ခုနဲ႔
ဘူတာအို ....

minn thuka said...

အသံေၾကာင့္ ေသသြားရတဲ့ သီခ်င္း သံ
နားေထာင္သြားပါတယ္
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ေမျငိမ္း said...

ကိုယ္ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ေလထန္ကုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ အလြမ္းေတြ အေျပးေရာက္သြားေစတဲ့ ကဗ်ာ.......

Moe Hlaing Nya said...

အႏုပညာဆိုတာ..
ႏွလံုးေသြးေတြ အနယ္က်ထားတဲ့ က်စ္စာခဲပါေပါ့..။
အႏုပညာဆုိတာ...
ေလာကဓံအပူနဲ႔ဖိအားထဲကမီးသင့္ေက်ာက္...။
ကဗ်ာကုိရတာ ကမာၻတစ္ခုလုံးကုိရလုိက္သလုိမ်ဳိး
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

Mhu Darye said...

dun know how to comment.. just read!
^-^

ေဆာင္းယြန္းလ said...

တျဖည္းျဖည္းအသားက်လာတဲ့ ေနရာထိုင္ခင္းမွာ
ရယ္ေမာသံေတြ အရည္အေသြးျပည့္မျပည့္ ဆိုတာအထိ
စဥ္း စား မ ၾကည့္ ၾက ပါ နဲ႔...။ ။
ကဗ်ာေလးကေကာင္းလိုက္တာညီမေရ

သွ်င္ခ said...

ဟုတ္ပ

Anonymous said...

ေကာင္းလိုက္တာ..

Unknown said...

ပကတိ ေလထုကို ထင္ဟပ္တဲ့ကဗ်ာပဲ။ အဲဒီေလထုထဲမွ ကဗ်ာဆရာက သူ႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ကို အဆီအေငၚ မနည္းတည့္ေအာင္ ပုစံခ်ေနရတဲ့ ခံစားမႈပဋိပကၡကို စာဖတ္သူရင္ဘတ္ထဲ မသိမသာထည့္ေပးတယ္။ ညည္းသလိုလိုနဲ႔ အားမာန္ကို ရိပ္ဖန္းသံဖန္း ေငါ့သံေလးနဲ႔ ျပတယ္။ စိတ္တိုင္းမက်ေသးလို႔သာ စိတ္တိုင္းမ်ားက်ခဲ့ရင္ ကဗ်ာနဲ႔ စာဖတ္သူဟာ ခြဲမရေအာင္ တထပ္တည္းက်သြားမွာ။ ေခတ္ၿပိဳင္ခံစားမႈကို ကဗ်ာနဲ႔ ေရးသားခံစားတတ္ရန္ေကာလို႔ ...ဇီမာလမ္းဆံုထဲက ဘူတာရံုကေလးကို အေျပးျမင္မိေနပါေတာ့တယ္။