February 26, 2009

တေစၦေၾကာက္တတ္တဲ့ အနာ




ေခါင္းတလားထဲမွာ
တေစၦေတြ
က ခုန္.........

လမ္းကန္းေနတဲ့ ခ်ယ္ရီသားတုတ္ေကာက္ကေလးက
ခရီးေတြကို အငမ္းမရျဖစ္ေနသလိုမ်ိဳး...
ေသာ့တူနဲ႔တူတဲ့လူေတြက
ႏွလံုးသားေတြကို ဖြင့္ေဖါက္စစ္ေဆးသလိုမ်ိဳး....
ေကာင္းကင္ေပၚ တိမ္အတုေတြ ပစ္တင္ၿပီး
တစိမ္စိမ့္ ႐ြာသြန္းၿဖိဳးတဲ့ မိုးစိမ္းေတြက
နာတာ႐ွည္အဖ်ားေသြးေတြကို အရသာခံသလိုမ်ိဳး....

တေစၦေတြက ေခါင္းတလားထဲမွာ...က ခုန္ တယ္။

သင္ ပ်င္းရိတဲ့အခါ သမ္းေ၀လိုက္ပါ၊
သင္ အားငယ္တဲ့အခါ စစ္တုရင္ကစားပါ၊
သင္ ေၾကာက္႐ြံ႕တဲ့အခါ ေမတၱာသုတ္႐ြတ္ပါ၊

အထပ္ထပ္ ရစ္ေက်ာ့ခံေနရတဲ့ စီဒီဓါတ္သားမွာ
အသံေတြ ဂ်မ္းျဖစ္ေနသလိုမ်ိဳး...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေကာ့ၫႊတ္ေနတဲ့ ဆင္စြယ္ေရာင္မ်က္ေစာင္းေလးက
မိုးၾကိဳးမုန္တိုင္းကို ထိမ္၀ွက္ထားသလိုမ်ိဳး..
ပျခဳပ္ထဲက ေညာင္းေညာင္းရိရိ ေႁမြဆိုးတစ္ေကာင္ရဲ႕
သတိယတိုင္း ထထတိုက္တတ္တဲ့
အလမၼယ္ဆရာအတြက္ က်ိမ္စာလိုမ်ိဳး

ေခါင္းတလားထဲမွာ...တေစၦေတြက က ခုန္ တယ္။

သင္ စိတ္ညစ္ညဴးတဲ့အခါ ေတာင္တက္ေလ့က်င့္ပါ၊
သင္ လြမ္းဆြတ္လာတဲ့အခါ သစ္ပင္စိုက္လိုက္ပါ၊
သင္ ရယ္ေမာခ်င္တဲ့အခါ တေစၦကပြဲၾကည့္ပါ၊

သင့္ ဒုကၡအတိုအစေတြကိုေတာ့
ေရခဲ႐ိုက္ၿပီး သိမ္းထုပ္ပါ ။

ဒီကေန႔
တေစၦ စြန္႔က်ဲမယ့္...အိမ္မက္တစ္ဆုပ္တစ္ခဲနဲ႔
အဆာေျပရဦးမယ့္ ေန ၀င္ ဖ်ိဴး ဖ် မွာ
တေစၦ အသစ္၀တ္ဆင္လာမယ့္
ညေနခင္း ၀တ္စံုက ။ ဘာ ??!!!

ေျပာတယ္..
၃၁ ဘံုမွာ
လူ႕ျပည္က
ကတိေတြေဖါင္းပြလြန္းတဲ့ ၀ပ္က်င္းလို႔..။ ။

အိျႏၵာ
(မုဒိတာမဂၢဇင္း)

ေရးထားတာ ၾကာပါျပီ ၊ မုဒီတာမွာလည္းပါခဲ့ပါေသးတယ္
ဆားခ်က္တာ မဟုတ္ပါဘူး
ျပန္တင္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို႔ ျပန္တင္ေပးလိုက္တာပါ
ဖတ္ျပီးသားဆိုရင္လည္း တစ္ေခါက္ေလာက္ ထပ္ဖတ္ၾကည့္ပါဦး..။


12 comments:

လင္းဒီပ said...

ကဗ်ာေကာင္းေလးကို မွီဝဲလိုက္တယ္...

အဲဒီ တေစၦ ေတြ ကခံုေနတဲ့ ေခါင္းတလားထဲမွာပဲ
ကတိေတြ ေဖာင္းပြေနတဲ့ဝပ္က်င္းေလးထဲမွာပဲ
ေပ်ာ္ေနတာ အစ္မေရ...

minn thuka said...

လ ဟာ ၾကယ္ေတြကို မစို႔ပမပို႔ ကိုယ္ေယာင္ကိုယ္ထည္ ေပးၿပီး
တစ္ဖက္ၿမင္ည ေတြမွာ သူက ဘုရင္လုပ္ခ်င္သူေလ....
အဲဒီ လ ဖန္တီးထားတဲ့ ညေတြမွာ
ကုတ္ၿခစ္စရာ ေၿမတစ္မႈန္မွမရိွတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကို
ၿခစ္ကုတ္ၿပီး တြယ္တက္ေနရတဲ့ ပင္ပ်ိဳေလးေတြ
က်ားပုတ္ ခံလိုက္ရလို႔ ဒုကၡိတ ၿဖစ္ေနတဲ့ သမင္တစ္ေကာင္ကို
ေသြးေအးေအးနဲ႔ ေစာင့္ႀကည့္ေနတဲ့ သားစားငွက္ေတြရဲ႕
ေတာင္ပံေတြေအာက္ က ဘဝေတြ
ကိုယ္ခံပညာ မတတ္တဲ့ ယုန္တစ္ေကာင္အတြက္
ဝံပုေလြ ရဲ့ မန္ဖီသံကို ဘယ္လိုမ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရဲမွာလဲ
အာရုဏ္မလာခင္အထိေတာ့ ညမွာ လ ကေတာ့
သူ႔မ်က္ေစာင္းနဲ႔ ဒီေရေတြ တက္ေအာင္လုပ္ၿပမယ္
သူ႔ ကႀကိဳးေတြနဲ႔ ကမၻာေၿမကို အိပ္ေမြ႔ခ်မယ္
သူညာလက္ရံုး ဓူဝံႀကယ္နဲ႔ လမ္းၿပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
အခ်ိန္တခ်ိဳ႔ကို အလစ္သုတ္သြားမယ္......
ည ဆိုတာ...အရာရာကိုဖ်ားေယာင္းဖို႔.. ေနဝင္ခ်ိန္ အလွနဲ႔
ဖမ္းစားလွည့္ဖ်ားေနက်....
တစ္ခါတစ္ရံ......မ်က္စိမိွတ္ၿပီး အတင္းအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္ေသးတယ္...
အဲဒီလို အခါမ်ိဳမွာ.... ကမၻာေၿမဆိုတာ....ေမွာင္အတိေပါ့...
.......................

ကဗ်ာေလးကို..အဲဒီလိုခံစားေတြးမိတယ္.....
.................

"....တေစၦ အသစ္ဝတ္ဆင္လာမယ့္
ညေနခင္း ဝတ္စံုက ၊၊ ဘာ ??!!!

၃၁ ဘံုမွာ လူ႔ၿပည္က
ကတိေတါေဖါင္းပြလြန္းတဲ့ ဝပ္က်င္းလို႔..၊၊ ၊၊"
အဲဒီ ႏွစ္ပိုဒ္က အေလးနက္ဆံုးပဲ
ႀကိုက္တဲ့ အယူအဆ ကပ္ၿပီး ရံုဝင္လို႔ရတဲ့ လက္မွတ္ေလး
ရုပ္ နဲ႔ နမ္ အတြဲလိုက္ အကြက္ေဖၚ္ထားတာ ေတာ္တယ္....

"မ်ိဳး" နဲ႔ အဆံုးသတ္ထားတဲ့ အပိုဒ္ေတြ အကုန္လံုး ရက္ရက္စက္စက္ လွတယ္.....၊၊
မနက္ခင္းကို ေတာင့္တတဲ့ ေနရာက ငါဝင္ႀကည့္တာ မဟုတ္ေတာ့လည္း ခြင့္လြတ္ေပါ့
အင္း....ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အာရုဏ္ကို အလိုရိွက်မွာပါ....လံုလံုေလာက္ေလာက္ အလင္းေရာင္ရိွမွ
လုပ္ကိုင္ရတာ အဆင္ေၿပမွာမဟုတ္လား...

ဒီေန႔ ညအထိေတာ့...."........." ကခုန္ေနက်ဆဲပဲ...

Moe Cho Thinn said...

ကတိေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္ေနတဲ႔ လူတေယာက္ တေစၦကဗ်ာ လာဖတ္တယ္..

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေခါင္းတလားထဲမွာေတာ႕
အဲဒီေကာင္
ကခုန္ေနဆဲပဲ အစ္မေရ ...

ေၿပာတယ္
၃၁ဘံုမွာ လူ႔ၿပည္က
ကတိေတြေဖာင္းပြလြန္းတဲ႔ဝပ္က်င္းလို႔ ...

ႏွစ္သက္စြာခံစားရပါေၾကာင္း

ေလးစာခင္မင္စြာၿဖင္႔

MANORHARY said...

ကဗ်ာေလးကေကာင္းလိုက္တာ အိၿႏၵာေရ
၃၁ ဘံုမွာေတာ့ ေရြးရမယ္ဆိုရင္
ကတိေတြနဲ႔ေဖာင္းပြေနတဲ့ ၀ပ္က်င္းေလးကိုပဲ
ေရြးခ်င္ေသးတယ္........

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ေျပာတယ္..
၃၁ ဘံုမွာ
လူ႕ျပည္က
ကတိေတြေဖါင္းပြလြန္းတဲ့ ၀ပ္က်င္းလို႔

အဲဒီ ဝပ္က်င္းမွာပဲ ဝပ္လို႔ေကာင္းတုန္းညီမေရ..
ကဗ်ာကေတာ့ရွယ္ပဲ..

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာေလး ခံစားသြားပါတယ္အစ္မ။

HAPPY CLOUD said...

“လုိက္တယ္ ခဗ်.. လိုက္တယ္.... ” “မွီသလိုလို ရွိလာတယ္.. ဒါေပမယ့္ မရပါဘူးဗ်ာ...”
“ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်ာ...” အခုဆို ကဗ်ာအသင္းရဲ႕ တိုက္စစ္မွဴး မအိျႏၵာရဲ႕ ကန္ခ်က္ကို... “က်ေနာ္တို႔ ေ၀ေလေလ.. ဘေလာဂ့္ဂါအသင္းမွ ဂိုးသမား မိုးေမာင္က အသက္နဲ႔လဲၿပီး ဖမ္းမိလိုက္ပါတယ္”

(စကားေျပ)
က်ေနာ္မိုးေမာင္သည္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကို အလူးအလဲ၊ အလဲအကြဲဖတ္သြားကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားတတ္ခဲ့ပါေၾကာင္း တင္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေရလည္ခင္တဲ့..
မိုးေမာင္

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

မႀကီးေရ....

အရမ္းေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာကို ခဏခဏ
လာလာဖတ္ရင္း ကြန္မန္႔ေရးဖို႔ကို မမွီလြန္းလို႔
ေၾကာက္ခဲ့မိရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါဘဲ...

ေလာေလာဆယ္ေတာ့.....

((( ဒုကၡအတိုအစေတြကိုေတာ့
ေရခဲ႐ိုက္ၿပီး သိမ္းထုပ္ထားလိုက္မိတယ္)))

with love....

HAPPY CLOUD said...

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေတာင္တတ္က်င့္ရင္း သစ္ပင္စုိက္ေနတယ္... အမေရ.... ေနာက္မွပဲ တေစၦကပြဲ အားပါးတရၾကည့္အုန္းမယ္...
ဖိုးေမာင္

emayarKhin said...

ဒါကအေၾကြးဆပ္သြားတာ...
အမရဲ႕ကဗ်ာေတြကုိအလြတ္ခံလို႕မၿဖစ္ဘူး....

Unknown said...

၃၁ ဘံုမွာ
လူ႕ျပည္က
ကတိေတြေဖါင္းပြလြန္းတဲ့ ၀ပ္က်င္း...။

တစ္ပုဒ္လံုးဆြဲေခၚလာလိုက္တာ..။ ေနာက္ဆံုးက အျမင့္ဆံုးပဲ...။