November 11, 2011

ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာက္လို႔ ေၾကာ္ျငာ


ဒီေၾကာ္ျငာကေန ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေကာက္ရခဲ့ပါတယ္...:)

ေၾကာ္ျငာပိုင္ရွင္ရဲ႕ အႏုပညာေျမာက္တဲ့ အေတြးနဲ႔ အေရးအဖြဲ႕က စိတ္ကိုညႊတ္ကနဲျဖစ္သြားေစခဲ့တာပါ

ခ်က္ခ်င္းဖုန္းနဲ႔ ဓါတ္ပံုေကာက္ရိုက္လာခဲ့မိျပီး...

တစိမ့္စိမ့္ အေတြးေလး...တစ္စ...ႏွစ္စ..

ေနာက္ေတာ့ "ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာက္လို႔ "ဆိုတဲ့ ဒီကဗ်ာေလး ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။

၂၀၁၀ ႏို၀င္ဘာကဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရွိျပီဆိုပါေတာ့...

+++++

ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာက္လို႔ ေၾကာ္ျငာ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေခ်ာကလက္ေရာင္ အေမႊးစုတ္ဖြားေလး ကၽြန္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြဟာ ပတၱျမားေရာင္နီေစြးလို႔

ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာေပၚမွာက အနက္ေရာင္ အစက္ေလးေတြ အေပ်ာက္ကေလးေတြ

ကၽြန္ေတာ့ နားေတြဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ရွည္လ်ားေႏြးေထြးေနခဲ့ၾက

ကၽြန္ေတာ့ ႏႈတ္သီးေလးဟာ အညိဳႏုေရာင္ စိုျမေနခဲ့တယ္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၆ လသာသာ အေကာင္ငယ္ေလးေပါ့ဗ်ာ၊

နည္းနည္းပါးပါးေဟာင္တတ္တာကလြဲျပီး ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မကိုက္ခဲတတ္ပါဘူး

ကၽြန္ေတာ့ကို ဂ်က္စတင္ဖီဘာ လို႔ေခၚလိုက္တိုင္း ျပန္ထူးဖို႔ကို မေမ့တတ္ မေလ်ာ့တတ္၊

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သခင့္အတြက္ တင္းနစ္ေဘာ္လံုးကို အေျပးအလႊားကိုက္ခ်ီေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီအိမ္ႀကီးရဲ႕ အေမႊးပြသက္ရွိအရုပ္ကေလးပဲေပါ့

ကၽြန္ေတာ့္ တန္ေၾကးဟာ ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မွ်ဟာ သခင့္ပိုင္ဆိုင္သမွ်ထဲက နံပါတ္စဥ္တစ္ခုပါ

ကၽြန္ေတာ္သံုးတဲ့ ရွန္ပူအမ်ိဳးအစားက စလစ္ကီ ကၽြန္ေတာ္စားတဲ့ အစားအစာက ဂလူကိုစမင္ ....

ကၽြန္ေတာ္အိပ္စက္ရာဆိုတာလည္း အိေထြးေမႊးပ်ံ႕လို႔၊ လိုအပ္ရင္ အဲယားကြန္းနဲ႔ေအးျမေနေစခဲ့တဲ့ေကာင္မ်ိဳးပါ

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဖန္မလီေဒါက္တာနဲ႔ဘာနဲ႔ေပါ့ ကၽြန္ေတာ့ခမ်ာ ႏြားႏို႔မေသာက္ခ်င္တိုင္းဆူပူႀကိမ္းေမာင္းခံခဲ့ရ၊

ကၽြန္ေတာ့သခင္မေလးက ကၽြန္ေတာ္မရွိရင္ ငိုယိုေအာ္ဟစ္တတ္တဲ့သူ..

ကၽြန္ေတာ္သာ ႀကိမ္ကြင္းကို လြတ္ေအာင္ ခုန္ျပႏိုင္ခဲ့ရင္ သူဟာ..ဒိန္ခဲတစ္တံုးေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ဆုခ်

သူက ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပလည္း ကၽြန္ေတာ္က တ၀ုတ္၀ုတ္ မနားတမ္းေတာင္းျပေနလိုက္တယ္..

သူမရယ္သံေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရႊေရာင္လာလာေတာက္ေစတာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာေပၚကလက္ေတြကို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေစခဲ့တာ..။

ေဟာသလို ညေနေတြတိုင္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူမ ဒီလမ္းမမွာ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာေပါ့

လည္ျပန္ၾကည့္သြားၾကတဲ့ လူစိမ္းေတြေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေခါင္းခါခါ လည္ခါခါ အျမီးခါခါ

ကၽြန္ေတာ့ သခင္မေလးဟာ ေခါင္းခါခါ လည္ခါခါ သံႀကိဳးသံေတြကို တခါခါ

အဲသလို တခါခါ အခါခါ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့ လမ္းမမွာ..ကၽြန္ေတာ္ဟာ က်ေပ်ာက္ခံခဲ့ရလိုက္ရတာ။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သိပ္ငယ္ေသးေတာ့ အိမ္ျပန္လမ္းကို မမွန္းဆတတ္ဘူး

ခုခ်ိန္ဆို သခင္မေလး ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ငိုေၾကြးေနေရာေပါ့ ၊

သ႔ူေအာ္ဟစ္ဆူပူေနသံေတြေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားေယာင္လာလိုက္တာ

ကၽြန္ေတာ့ သခင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ႏွေမ်ာတသ စိတ္ပူေနေတာ့မွာ ၊

ကၽြန္ေတာ့္ သခင္က သူ႕သမီးမ်က္ရည္ကို ဘယ္ႏွစ္နာရီေတာင့္ခံႏိုင္မွာပါလိမ့္

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ေနရာမွာ ေနာက္တစ္ေကာင္ အစား၀ယ္ပစ္လိုက္ျပီလား

ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လြယ္လြယ္ကူကူေမ့ေလ်ာ့လိုက္ၾကေတာ့မွာလား

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ညစ္ပတ္ရင္မေနတတ္တဲ့ ေၾကးရတက္ေခြးေလးတစ္ေကာင္ပါ

ဒီစာဟာ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာက္ကို ျဖန္႔ေ၀ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေပါ့

အခု ဒီစာမွာ သခင့္ဖုန္းနံပါတ္ ၉၅ဘလားဘလားဘလားဆိုတာလည္းပါေနပါလိမ့္မယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးၾကပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့သခင္ေပးမဲ့ဆုေၾကးက နည္းမယ္မထင္ပါဘူး

တဆိတ္ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ နည္းနည္းပါးပါးေဟာင္တတ္ရံုကလြဲျပီး မကိုက္ခဲတတ္ပါဘူး..

တဆိတ္ ဒီမွာဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ နည္းနည္းပါးပါးေဟာင္တတ္ရံုကလြဲျပီး မကိုက္ခဲတတ္ပါဘူး.

တဆိတ္ေလာက္ ေဟာဒ့ီမွာ...ခင္ဗ်ာ....

ဟယ္လို.....

ခင္ဗ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ့ သခင္အသစ္မ်ားလား...

ခင္ဗ်ားဟာကၽြန္ေတာ့္ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးမယ့္သူလား.

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ညစ္ပတ္ရင္မေနတတ္တဲ့ ေၾကးရတက္ေခြးေလးတစ္ေကာင္ပါ

ခင္ဗ်ားကၽြန္ေတာ့ သံႀကိဳးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္ပဲ...

ကၽြန္ေတာ့္ ၀န္ေဆာင္မႈထဲ ခင္ဗ်ား ျပဳတ္က်သြားခဲ့ျပီ။ ။

အိျႏၵာ

၂၀၁၁၊ႏို၀င္ဘာ စတိုင္သစ္မဂဇင္း

No comments: