September 30, 2009

ငါးျပတိုက္သို႕ ထပ္ပို႕မည့္ ငါးတေကာင္ ရဲ႕အမည္


ငါ ဆူပြက္လာျပီ

ငါ ဆူပြက္လာျပီ

ေအး ေကာင္းလိုက္တာ၊ ငါ ဆူပြက္လာျပီ

ငါ့ ..ဆူးေတြပြက္လာျပီ ငါ့ ...ဆူးေတြ ပြင့္လာျပီ

ေလထီးဟာ သူ႕အသက္ကို ေျမမွာေဆာင့္ညွစ္ထုတ္ျခင္းမခံရခင္ လက္မတင္ကေလး ပြင့္လာသလို

ငါ့ ဆူးေတြ ပြင့္လာျပီ

ငါး ဆူးေတြ ပြင့္လာျပီ ငါးရဲ႕ေက်ာကုန္းက ဆူးေတာင္ေတြ

ပင္လယ္ေရျပင္မ်က္ႏွာျပင္ေအာက္ကေန ဘြားကနဲ

ငါး ဟာ တခဲနက္ေပၚလာတယ္ ဆူးေတာင္ၾကီးက ငြားစြင့္လို႕

ငါး ဟာ ဆူပြက္လာတယ္ ေသြးဆာလာတယ္

ေသြးဟာ ဆာေနတယ္

ဆာေနတဲ့ေသြးကို ေသြးပဲတိုက္ေကၽြးရသတဲ့

ေသြးေၾကြးဆပ္စရာရွိေနလား

ေသြးကို အေၾကြးနဲ႕ ယူလို႕မရဘူးလား

လူနာက နာရီပိုင္းအတြင္းေသြးမရရင္ မရွင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး

ေသြးမရရင္ မရွင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး

ရွင္!….ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ဟုတ္လား ကၽြန္မလိုက္မၾကည့္ပါရေစနဲ႕ရွင္

ရွင္တို႕ဟာရွင္တို႕သာ ေသေသရွင္ရွင္ ေတာ္သလိုၾကည့္လုပ္လိုက္ၾကေတာ့

ေသစာရွင္စာေလးမွမတတ္ေတာ့ လက္မွတ္ေတာင္ အရမ္း မထိုးခိုင္းရဲဘူး

ေသစာရင္းလက္မွတ္ကို တခါထဲ ေစာင့္ယူခဲ့

ေသတဲ့လူကို လူေသကေစာင့္ရမယ္လို႕ ..ကဲ..ဒီမွာ..

ေစာင့္ျပီးေသမယ္လို႔မွ မျဖစ္ႏိုင္တာ ေသတာကိုေအာင့္ထားလို႕ရတာက်ေနတာပဲ

အသက္ေအာင့္ထားျပီး ေရထဲမွာ အၾကာၾကီးငုပ္ေနရင္း ျဖစ္သြားတာ

သူက ငုပ္ေနတာၾကာျပီ ခုမွ ေပၚလာတာ

ဘြားကနဲ ငါးဟာ တခဲနက္ေပၚလာတယ္ ဆူးေတာင္ၾကီး ငြားစြင့္လို႕

ငါး ဟာဆူပြက္လာတယ္ ငါး ဆူးေတြပြင့္လာျပီ

ေလထီးဟာ သူ႕အသက္ကို ေျမမွာေဆာင့္ညွစ္ထုတ္ျခင္းမခံရခင္ လက္မတင္ကေလး ပြင့္လာသလို

ငါ့ ဆူးေတြပြင့္လာျပီ၊ ငါ့ ဆူးေတြ ပြက္လာျပီ

ငါ ဆူပြက္လာျပီ၊ ေအး ေကာင္းလိုက္တာ

ငါ..ဆူပြက္လာျပီ။ ။


ခင္ေအာင္ေအး

၃၀၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉ ဘန္ေကာက္စံေတာ္ခ်ိန္ ၁၁း၁၈

September 26, 2009

ငါ့မ်က္ရည္နဲ႔ က်စ္တဲ့ႀကိဳး


ဒီ၀တၳဳေလးက မေဟာ္သဓါမဂၢဇင္းမွာ စာေပစိစစ္ေရး ကပယ္ခဲ့ျပီး..
မေဟသီမဂၢဇင္းမွာမွ ပံုႏွိပ္ေဖၚျပခြင့္ရခဲ့တဲ့ ၀တၳတိုေလးပါ..။
ဘေလာ့မွာေတာ့ မတင္ေတာ့ဘူးစဥ္းစားထားေပမယ့္ တင္စရာလည္းမရွိ.. ၊ အသစ္လည္းမေရးႏိုင္လို႔....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

( ၁ )

တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုတ္ကိုင္ထားၾကတဲ့လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္က တ႐ွိန္႐ွိန္အေႏြးဓါတ္ဟာ ေမတၱာေတြ ေပါ့ေမာင္ရဲ႕
ကဲ ....ဘယ္ေလာက္ပဲေမွာင္ပေစစမ္း..၊ တို႔ေမတၱာနဲ႔ အလင္းၫွိၿပီး အရီးဆက္ၾကမယ္..။
အခ်စ္ နာၾကင္႐ိႈက္ငင္ေနတုန္းလား..၊ မေလာင္ၿမိဳက္နဲ႔ေတာ့ကြယ္..၊ မေၾကြကြဲ မနာက်ည္းနဲ႔ေတာ့ ၊မ႐ြံ႐ွာ မေၾကာက္႐ြံ႔နဲ႔ေတာ့...။Justify Full
ဇႏီးေမာင္ႏွံဆိုတာ... တစ္ေယာက္မ်က္ရည္ တစ္ေယာက္သုတ္ၾကဖို႔...။ တစ္ေယာက္အေမာကို တစ္ေယာက္ေခႊၽး သိပ္ဖို႔...။
တစ္ေယာက္ဒါဏ္ရာကို တစ္ေယာက္ ကုစားဖို႔...။ဟုတ္တယ္...၊ အေမေျပာသလို တစ္ေယာက္ အသုဘ ကို တစ္ေယာက္ခ်ဖို႔ ...၊
ဒီစကားလံုးက နည္းနည္း ရက္စက္ေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ နက္နည္း သိပ္ သည္းသလဲ..၊ ဘယ္ေလာက္ ေၾကကြဲ ဆြတ္ပ်ံ႕ ဖို႔ ေကာင္းသလဲ......။
ေမာင္ .... ဘ၀ဆိုတာမွာ သတိေပး ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္မထားတဲ့.. အႏၱရာယ္ေကြ႔ေတြ အမ်ားႀကီး ပါလားကြယ္..။
ငါတို႔အျဖစ္က ဇာတ္မနာနာေအာင္ ျဖည့္စြက္အေရးခံလိုက္ရတဲ့ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္လိုပါဘဲ..။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္....မရဏ ဇာတာခြင္နဲ႔ ေမြးဖြားလာတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႔ ဥပဇာမွာ နင္ဟာခြၽင္းခ်က္မ႐ွိတဲ့ ေ႐ႊထီးေလးပဲေပါ့..။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

( ၂ )

ေမာင္..နင္ဒီတစ္ည ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ပစ္လိုက္ပါေေတာ့....။
ကိုယ့္ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းမီွေျဖေလ်ာ့လွည့္..၊ ကိုယ့္ရင္ေငြ႔နဲ႔...ေမွးရီေႏြးေထြးလွည့္...။
ကိုယ္က အခ်စ္စစ္ဆိုတဲ႔ ပံုျပင္ တစ္ပုဒ္ေျပာျပလွည့္မယ္ေလ...။
ေမာင္ နင္ဟာ ငါ့ခ်စ္သူ..၊ ငါ့ခင္ပြန္း..၊ ငါ့မိတ္ေဆြ..၊ငါ့အႀကီးအမွဴး..၊
အားငယ္႐ွက္႐ြံ႔တတ္ၿပီး ကိုယ့္ထက္ တစ္ႏွစ္စြန္းစြန္းငယ္တဲ့ ေမာင္က ေမာင္ဘြားမ႐ွိတဲ့ ကိုယ့္အတြက္ ေမာင္ငယ္ေလးလည္း ျဖစ္လိုက္ေသးရဲ႔....။
ၾကည့္ ဘယ္ေလာက္ ႏူးညံ့နက္႐ိႈင္းတဲ့ ဆက္သြယ္မႈမ်ိဳးလဲ..။
ဒီည ငါ့ဂီတေတြမခ်ိဳႏိုင္စြမ္းေပမဲ့....၊ ငါ့ညည္းႏြဲ႔သံနဲ႔ နင္အိပ္စက္စမ္းပါ႕ကြယ္...။
နင္က ငါ့ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာ ႏွစ္႐ွည္လမ်ား...အျမစ္တြယ္႐ွင္သန္လာခဲ့တဲ့ သက္ရင့္ပင္ေလးပါ..။
ငါ့ သက္တမ္းရဲ႔ ေခါက္ခ်ိဳးမျပည့္တစ္ျပည့္ဟာ.... နင့္ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ခ်ည္း ျပည့္နင့္ခဲ႔ပါေကာ...။
ေမာင္..ျပန္လွည့္ၾကည့္ပါဦး......၊ ဆယ္တန္းဆိုတာ ခုအခ်ိန္ကျပန္ၾကည့္ရင္ အရမ္းငယ္ေနသလို ႐ွိေပမယ့္....၊
အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့...၊ ငါတို႔ဟာသူရဲေကာင္းႀကီးေတြေပါ့။
ကိုယ္ဟာ အခ်စ္ဆိုတာတစ္ခုတည္းနဲ႔ ေမာင့္ရဲ႕မြန္ရည္သားနားတဲ့႐ုပ္ရည္ေလးမွာ... ေပ်ာ္၀င္သြားလိုက္ တာ....။
ဟင့္အင္း မခြဲႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေအးငါေရာဘဲ...။ အဲဒီ့လို စိတ္တူကိုယ္တူ ။
မိဘေတြစိတ္ဆိုးလည္းခဏေပါ့ဟာ...။ အဲဒီ့လို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့။
ငါတို႔ သိဂၤါရျမစ္ထဲ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ခုန္ခ်လိုက္ၾကတာ....၊ ကူးခတ္ခဲ့ရတဲ့ ၀ဲဂရက္ကေတာ့.... လႊတ္ ရက္စက္ေပါ့..။
အေမေတြဟာ သိပ္တူတာဘဲေနာ္ေမာင္...၊ စိတ္ဓါတ္ေရာ အသြင္အျပင္ပါ မတူတဲ့အျပင္ မ်က္ႏွာေၾကာပါ နည္းနည္း မတည့္ခ်င္တဲ့ ေမာင့္အေမနဲ႕႔ ကိုယ့္ အေမဟာ
ပညာေတြ တစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔ဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ ငါတို႔အတြက္ အတူတကြ မ်က္ရည္က် ခဲ့ၾကသတဲ့။
ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လိုက္႐ွာ..၊ အက်ဥ္း႐ံုးေလးမဂၤလာေဆာင္ေပးၿပီး ၊
အိမ္ေလး တစ္လံုးျခစ္ခ်ဳပ္ ငွားေပးတာဟာ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အႀကီးမားဆံုးမိဘေမတၱာပါပဲ...။
ဟင့္အင္း..........။
အတူ႐ွိေနရတယ္ဆိုတာတစ္ခုတည္းနဲ႔ေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

( ၃ )

ကံ ကံ၏အကိ်ဳးကို ေမာင္ယံုၾကည္ေနတာပဲေမာင္ရယ္...။
အဲသလိုဆိုလိုက္ေတာ့ အိပ္ယာက အတင္းထူမၿပီးဘုရား ၀တ္ျပဳခိုင္းရတဲ့ ကိုယ့္ကို ေမာင္ရယ္ေမာဦးမွာလား..။
ေမာင္ေျပာသလိုဆို ခ်စ္မက္စြဲလမ္းရျခင္းဆိုတဲ့ အကုသိုလ္နဲ႔ ငါေတာ့ သံသရာဘယ္ေလာက္ ဆက္ရဦး မယ္မသိပါဘူးကြယ္...။
ဘ၀ဘ၀ေတြက ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ေရစက္ခြက္ေတြ အတူကိုင္ခဲ့ၾကသလဲ..၊ ငါဟာ ေမာင့္ အတြက္ပဲ ျဖည့္ဆည္း ေန ခ်င္ခဲ့တယ္ ။
ေမာင္..နင္ေမ့ေနၿပီလား..၊ ထီလွည္းတြန္းတုန္းက ေမာင္မိုးေတြမိျပီး တိုက္ဖိြဳက္ျဖစ္သြား တုန္းကေလ....၊
ငါ အိပ္ယာ ထဲ ဘုန္းဘုန္းလဲတဲ့အထိ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္ မ်က္ႏွာခ်င္းအပ္ၿပီး စိုးရိမ္ျပဳစုေပးခဲ့တာ...။
ေအးအတူပူအမွ်ဆိုတာ.. ဖတ္လို႔လွ႐ံုေလး ေရးထားခဲ့တဲ့ စာစုေလးမွ မဟုတ္တာဘဲကြယ္..။
ေမာင္ ဒီအလုပ္ကိုရၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကို အူရားဖါးရား ေျပးေျပာခဲ့တုန္းကရယ္...၊ ပထမဆံုးရတဲ့လစာကို ကိုယ့္ကို အကုန္ေပးၿပီး ကိုယ့္ေဘးမွာ ကခုန္ေနခဲ့တုန္းကရယ္......။
ကိုယ့္တစ္ကိုယ္လံုးၾကက္သီးဖ်မ္းဖ်မ္းထေအာင္ ျမတ္ႏိုးလိုက္ရတာ....။
ေမာင္ .... ကိုယ္တို႔ဟာ နတ္ေရးတဲ့ဖူးစာဖက္ပဲ ၊ ေသခ်ာတယ္။
အံမယ္.....ငါလည္းစက္ေတာ္ေတာ္ခ်ဳပ္တတ္ေနပါၿပီေနာ္....။ဟာ ဒါဆို ငါတို႔၀င္ေငြေတြမနည္းေတာ့ပါလား...။
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး အားပါးတရ ရယ္ေမာလို႔ ။
ပန္းရလူၾကမ္း ၀င္လုပ္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ေတြ၊ တြန္းလွည္းနဲ႔ ထီလိုက္ ေရာင္း ခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ေတြ ၊
ဖရဲသီး ေတြစိတ္ ၊ၾကံေတြဆစ္ၿပီး ေရာင္းခဲ့ရတဲ႔ေန႔ရက္ေတြ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ သိလား.........။
ေမာင္ ငါတို႔မွာ အေမာေတြ မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ဘူး..........။ ၾကည္ႏူးစရာႀကီး ပါလား...ကြယ္ ။
မိန္းမေရ ေမာင္တို႔ သမီးေလးကိုေခၚဖို႔ နီးစပ္လာၿပီေပါ့ေနာ္တဲ့..။
သမီးေလးဆို ေမာင့္သမီး ၊သားေလးဆို မ..သား လို႔ ေမာင္က ခုကတည္းက ခြဲျခားေနခ်င္ခဲ့တာ.....။
အို ငါကေတာ့ သားသမီးယူႏိုင္တဲ့ အင္အား႐ွိၿပီးဆိုရင္-
သားေလးျဖစ္ျဖစ္..
သမီးေလးျဖစ္ျဖစ္
ခ်စ္မွာပဲ....ကြယ္..။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
( ၄ )

ဘ၀ ဘ၀ က ေဒါသေမာဟေတြကို စုၿပီးလိမ္းက်ံတားသလိုမ်ိဳး ေမာင့္သူေဌးမ်က္ႏွာႀကီးက
ေၾကာက္စရာႀကီးလို႔ ကိုယ္ေျပာေတာ့ ေမာင္က ကိုယ့္ထိပ္ကိုပုတ္ၿပီးရယ္တယ္..။
ေမာင့္ကိုေတာ့ အေရးေပးပါတယ္တဲ့ ၊
အဲဒါကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ငရဲတံခါး၀ဆိုတာတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးစလံုး
နည္းနည္းမွ မေတြးထင္မိခဲ့ၾကပါလားကြယ္..။
သိပ္ေဒါသႀကီးတာပဲ ၊ ကားေတြ ေမာင္တို႔ကားကို ေက်ာ္သြားရင္ျဖစ္ျဖစ္ ၊
လမ္းေၾကာင္း မွား၀င္လာ ရင္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္တစ္ခြခြ ဆဲေတာ့တာပဲကြာ..၊
ေမာင္ေတာ့ ကားေမာင္းတာ သတိႀကီးႀကီးထားေမာင္းေနရတယ္..။
သူက မထင္ရင္မထင္သလို ဆြဲထိုးပစ္တာတဲ့။
အိုး.... ျပန္သာထိုးပစ္ခဲ့ ။
သူေရာက္ေနတဲ့အဆင့္အတန္းMDဆိုတဲ့ ဂုဏ္ထူး၀ိေသသနဲ႔မ်ား။
ေမာင္ အဲဒီကတည္း က ဒီလူႀကီးရဲ႔ အ႐ူးစိတ္ ကို တို႔ ခန္႔မွန္းခဲ့မိဖို႔ေကာင္းတာေနာ္..။
ဒါေပမယ့္ သိပ္ရက္ေရာတာေနာ္ မ... သူ႔မန္ေနဂ်ာကို ကားနဲ႔ ၊ ဟမ္းဖုန္းေပးထားတာဗ်ာ...။
အဲဒီ့လိုေလးမ်ား ေပးထားရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ကိုယ္မိုက္မိုက္မဲမဲ ေတာင့္တခဲ့ မိေသးရဲ႔..။
ေမာင္သိလား...ဘ၀ဆိုတာသာ ၀တၳဳစာအုပ္တစ္အုပ္ဆို ဒီစာမ်က္ႏွာေတြကို
ငါ ဆြဲဆုတ္ၿပီး မီးတင္ ႐ိႈ႔ပစ္လိုက္မွာ
အဲဒီ့စာေရးဆရာကို ငါ ပက္ပက္စက္စက္ က်ိန္ဆဲပစ္လိုက္မွာ.....။
ေမာင္ မႏၱေလးကို တစ္ပတ္ေလာက္လိုက္သြားရမယ္တဲ့ေလ။
အပိုေၾကးေပးမယ္လို႔ေျပာတယ္...။
မိန္းမကလည္း ကြာ..၊ ပိုက္ဆံကို ရတုန္းယူထားမွေပါ့..။
မေရ... စက္ႀကီးေတာက္ေလ်ာက္ခ်ဳပ္မေနနဲ႔ေနာ္...။
နာရီ၀က္တစ္ခါေလာက္ လမ္းထေလ်ာက္ ..။ အားေဆး လည္းေသာက္ဦး ..။
ညအိပ္ရင္ တံခါးေတြ ေသခ်ာစစ္ၿပီးမွအိပ္၊
မီးပ်က္လို႔ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းရင္ ျငိွမ္းဖို႔မေမ့နဲ႔ဦး...။ ဘုရာမွန္မွန္႐ွိခိုးေနာ္......။
မဆံုးႏိုင္ေတာ့တဲ့ မွာတမ္း႐ွည္ၾကီးကို ေမာင္က အနမ္းနဲ႔ အနားသတ္ေတာ့ ၊ ကိုယ္ ငိုခ်င္ လိုက္တာမွ ကြယ္.။
ကိုယ့္ဆံႏြယ္ေတြကို တစ္ခ်က္ဆြဲမႊၿပိး ခပ္ေလးေလးထြက္သြားတဲ့ ေမာင့္ေက်ာျပင္ကို ေငးၿပီး .. ေျပးလိုက္ သြား ခ်င္လိုက္တာ..။
ေမာင္ အဲဒီ့အခ်ိန္ကတည္းက ငါ့ရင္ထဲမွာ ေလးလံနင့္နည္းေနခဲ့တာ...။ အဲဒီ့အခ်ိန္ကတည္းက ငါ့စိတ္ေတြ ၾကပ္တည္းေမာဟိုက္ေနခဲ့တာ ...။
ဒီလိုေတာ့ ဘယ္ထင္တတ္ခဲ့မလဲ....။
ေမာင့္လမ္းခရီး....
ဘုရား..၊ဘုရား....။
ေမာင္ နင္မမွာလည္း ငါ ဘုရားမွန္မွန္႐ွိခိုးခဲ့မွာပါကြယ္....။ ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
( ၅ )

ဒီအျဖစ္အပ်က္သာ လက္ေဆာင္တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ကိုယ္တံေတြးေတာင္ လွည့္မေထြးဘူးသိလား..။
ဒီအျဖစ္ အပ်က္ သာ အိမ္မက္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ကိုယ္အိပ္ယာက ငုတ္တုတ္ထထိုင္
မ်က္ႏွာနာနာသစ္ၿပိး တစ္သက္လံုး ျပန္မအိပ္ပဲ ေနပစ္လိုက္မွာပဲ..ကြယ္..။
ကံၾကမၼာက ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ပက္ပက္စက္စက္ ႀကီး စီရင္ပစ္လိုက္တယ္..။
ေမာင္ရယ္ေလ...၊တစ္ပစ္ေလာက္ၾကာမယ္ဆိုၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာမွာပဲအေျပးအလြားျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ကိုယ့္ရင္မွာေခါင္းတိုး က်ဳက်ဳပါေအာင္ ငိုခ်ပစ္လိုက္တာ...။
ေမာင္ နင္ဘာျဖစ္လာတာလည္း.. ေျပာ ..ေျပာ ၊ မိန္းမကိုေျပာစမ္း..။ နင္ဘာျဖစ္လာခဲ့တာလည္း....။
ကိုယ့္ႏွလံုးသားဟာ လက္္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ဖ်စ္ေခ်ခံထားလိုက္ရသလိုမ်ိဳး...။
သိလားမိန္းမ.၊ ေမာင္တို႔သူေဌးက အေျခာက္ႀကီး..။ ႏွစ္ဘက္ခြၽန္ႀကီး
ဟင္..ေမာင္ ဒီေလာက္ေယာက္က်ားပီပီသသ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းႀကီးကို....။
ဟုတ္တယ္သူဟာေယာက္်ားစစ္စစ္ေတြထက္ေတာင္ ေယာက္်ား ပီသေနလိုက္ေသးတယ္။
အရက္ေသာက္တယ္ ၊မေကာင္းတာလည္းေတာ္ေတာ္လိုက္စားတယ္..။
ေလာင္းကစားကိုလည္း နည္းနည္း၀ါသနာ ပါေသးတယ္။
အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္လည္း႐ွိတယ္တဲ့ ......။
ေမာင္..ဟုတ္ရဲ႕လားဟယ္.....။
ဟာ..ကြာ...။
ေမာင္ရဲ႔အသံဟာ အႀကီးအက်ယ္ ဒါဏ္ရာရလာတဲ့ သားေကာင္တစ္ေကာင္
မာန္ဖီညည္းညဴေနသံလို မာထန္လႈပ္ခတ္ ေနခဲ့တယ္။
ကိုယ့္ကို ႀကည့္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြမွာေတာင္ စိမ္းစိမ္း၀င္း၀င္း လက္လို႔ ။
တစ္လမ္းလံုး မင္းကေတာ္ေတာ္ေခ်ာတဲ့ေကာင္ပဲ..၊ မင္းသားလို႔ေခၚရမယ္ဆိုၿပီး အေရာတ၀င္ လက္ပြန္းတတီး ေနတာကို ေမာင္ကေတာ့ အဟုတ္ႀကီးမွတ္လို႔..။
ေရာက္တဲ့ညပဲ သူအရက္ေသာက္ေတာ့ ေဟ့ေကာင္ မင္းသားေသာက္ဆိုၿပီးအတင္းတိုက္တယ္ ။
ေမာင္က မေသာက္တတ္ပါဘူးဆိုေတာ့ မင္းေယာက္က်ားမဟုတ္ဘူးလား ေသာက္၊
ခုေသာက္ ငါ ေသာက္ခြက္ဆြဲထိုးပစ္လိုက္လို႔နဲ႔မူးမူး႐ူး႐ူးနဲ႔ဆဲဆိုၿပီး၊႐ိုက္ေမာင္း၊ပုတ္ေမာင္းလုပ္လာေတာ့ ေမာင္လည္းေသာက္လိုက္ရတယ္..။
မိန္းမေမာင္သစၥာဆိုရဲတယ္သိလား..။ေမာင္ေတာ္ေတာ္ႀကီးမူးသြားခဲ့တာလား..၊
ေမာင္ဘာေတြျဖစ္သြားလည္း၊ သိကိုမသိေတာ့ဘူး..။
ေမာင္လည္း အရက္မူးဖူးတာပဲ ၊အဲဒီ့လိုမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘူး....။
ကိုယ္အသက္မ႐ႈမိဘူးထင္ပါရဲ႔ ေမာင့္လက္ကိုတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုတ္ေခ်ထားမိတယ္ ။
အဲဒါေဆး၀ါးေတြျဖစ္မွာေပါ့..၊ ေမာင္အဲဒါ ဆန္းၾကယ္ရက္စက္တဲ့ ေဆး၀ါးေတြေနမွာေပ့ါ၊
ဆန္းၾကယ္ ရက္စက္တဲ့ ေဆး၀ါးေတြ၊ ဆန္းၾကယ္ရက္စက္တဲ့ နည္းပညာေတြ၊
ဆန္းၾကယ္ရက္စက္တဲ့ ႐ူးႏွမ္းမႈေတြ..။
ဘ၀ေတြ ဘ၀ေတြကို ဘယ္ေလာက္ နင္းေခ်ဖ်က္စီး ၿပီးၿပီလည္း....။
ေမာင္မွတ္မိလိုက္တာ....၊ ေမာင္ သူ႕အခန္းထဲမွာ.....၊ သူေလ မိန္းမလ်ာသံႀကီးနဲ႔....၊
သူ... သူ ေလ မိန္းမႀကီးလိုႏြဲ႔ၿပီး.....၊
ေမာင့္ကို ။
ေမာင္ကို .......
ငါ ေမာင့္ကို ေဆာင့္တြန္းမိလိုက္တာလား....။
ကိုယ့္ ခႏၱာတစ္ခုလံုး ေပါက္ကြဲလြင့္စင္ထြက္သြားသလိုမ်ိဳး... ရင္ျပင္က လပ္ခနဲဟာသြားၿပီး.ေနရမွာတင္ ပံုရက္သားက်သြားခဲ့တယ္....။
ေမာင့္အသံဟာ ႐ိႈက္သံ၀ါး၀ါးၾကားမွာ မၾကားရက္စရာ တုန္ယင္ကြဲအက္ေနခဲ့တယ္..။
ႏုနယ္ျဖဴစင္တဲ့ ေမာင္မ်က္ႏွာေလးဟာ ေသြးေတြဆမ္းထားသလို နီျမန္းထူအမ္းလို႔။
ၾကည့္စမ္း ငါသိပ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ၊ သိပ္ကို႐ိုးသားေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္အတြက္
ဘယ္ေလာက္ ေၾကကြဲ႐ွက္႐ြံ႔လိုက္ရမဲ့ အျဖစ္အပ်က္လဲ။
ဘယ္ေလာက္ ဆိုး၀ါးနာက်င္ေစလိုက္မဲ့ ရက္စက္မႈမ်ိဳးလည္း...။
ျဗဳန္းဆို ကိုယ္.. ေမာင့္ကို ရင္ခြင္ထဲ မွာ ၀ွက္ထား ပစ္လိုက္တယ္..။
ေမာင္..ေမာင္ေလ..၊ အိပ္ယာကႏိုးေတာ့ အဲဒီ့လူႀကီးကို ေဆာင့္တြန္းၿပီး ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္..။
ေမာင္ .. နင္ တစ္ခါတည္းသတ္ပစ္ခဲ့ရမွာ သိလား..။
ေမာင္အခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ေမာင္နဲ႔တစ္ခန္းထဲငွားေပးထားတဲ့ သူ႔မန္ေနဂ်ာက စိတ္မသက္သာတဲ့ပံုစံနဲ႔ ေမာင့္ကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္..။
သူဟာအရာရာကိုသိႏွင့္ေနပံုေပၚေနတယ္။ ေမာင္သူ႔ကို ဘာေတြေျပာမိမွန္းမသိေအာင္ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုပစ္ လိုက္မိတယ္..။
သူက ေမာင္ေျပာသမွ်ကို ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနခဲ့႐ွာတယ္..။
သြားမယ္ က်ဳပ္ရန္ကုန္ျပန္မယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႕ တဏွာ႐ူးအေျခာက္ ႀကီးပိုင္တဲ့ အလုပ္မွာ တစ္စကၠန္႔ေတာင္ မေနဘူး..။
ဆိုေတာ့....။
မ မန္ေနဂ်ာက ေမာင့္ကို ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ...၊ ေမာင့္ကို ဘာေတြေျပာလိုက္တယ္မွတ္လဲ...။
အို.. ဒီေလာက္စက္ဆုတ္စရာ ႐ူးသြပ္မႈကို ငါဘယ္လို ဥာဏ္မွီႏိုင္မွာလည္းေမာင္ရယ္..။
ေမာင့္အတြက္တဲ့..၊ ေမာင့္အတြက္ လမ္းစရိတ္ တဲ့ ၊ ေငြေတြအထုပ္လိုက္ပဲသိလား..။
ေမာင္ အဲဒီ့ လူမ်က္ႏွာကို အဲဒီ့ေငြေတြနဲ့ပိတ္ေပါက္ပစ္ခဲ့မိတယ္....။
ေမာင္႐ြံလြန္းလို႔။ အဲဒီ့ေငြေတြကို ႐ြံလြန္းလို႔...။
ဟုတ္တယ္..။ ႐ြံစရာႀကီး ေမာင္၊ ယူမလာခဲ့နဲ႔...။
အဲဒီ့ေငြေတြကိုေတြ႔ရင္ ငါေတာ့ ေအာ့အန္ပစ္မိမွာပဲ..။
ႀကည့္စမ္း...ေငြေတြဟာတစ္ခ်ိဳ႔အေျခအေနမွာေအာ့အန္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္႐ြံစရာလည္းေကာင္းတတ္မွန္း အခုမွသိတယ္ေနာ္....။
သူ က ေ လ...
ေမာင့္ကို
ေမာင့္ပုခံုးေလး ကိုင္ၿပီး....
ညီေလး ေဆးစစ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ကိုယ္လည္းေဆးကုေနရတယ္....တဲ့။ ။

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


(၆ )

ေမာင္ .. အိပ္ေပ်ာ္ၿပီလားကြယ္...။ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ ဒီတစ္ည ေတာ့ ေမာင္.....အိပ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့..။
လမင္းကိုကြယ္ထားတဲ့ နက္ျပာေရာင္တိမ္တိုက္ကို လေရာင္က ေ႐ြေရာင္အနား ကြပ္ေပးထား တယ္႐ွာတယ္။
ေကာင္းကင္နဲ႔တစ္၀ွမ္းတလဲ့လဲ့ထင္ေနတဲ့ ၾကယ္စင္ေတြဟာ ကိုယ္တို႔ပရိေဒ၀ကိုမ်ား ၫႊန္းဆိုေလေရာ့ သလား...။
မနက္ဖန္ဆိုတာ နာရီပိုင္းေလးပဲလိုေတာ့တယ္ေမာင္ရဲ႔...။
တကယ္ဆို ဘ၀ဆိုတာလည္း တစ္ေအာင့္ေလးပါပဲ..။
အဲဒီ့တစ္ေအာင့္ေလးမွာ... ငါတို႔ ခြၽင္းခ်က္မ႐ွိခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးခြင့္ကို ရခဲ့ၾကတယ္..။
အကန္႔အသတ္မ႐ွိတဲ့ ေပးဆပ္ျဖည့္ဆည္းခြင့္ ရခဲ့ၾကတယ္...။ အၾကားအလပ္မ႐ွိ ယုယ ၾကင္နာခဲ့ၾကတယ္....။
ဘယ္ေလာက္မ်ား ကုသိုလ္ကံေကာင္း ခဲ့ၾကလည္းကြယ္...။
ျပဳသူ အသစ္ ျဖစ္သူ အေဟာင္းတဲ့ ...။
ဘုရား... ဘုရား.. သူ႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္႐ြံ႕ ထိတ္လန္႔ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ ၀ဋ္နာကံနာႀကီးလဲေနာ္ ...။
ကိုယ္တို႔ ၀ဋ္ေကြၽးေတြကို ေတာ့ ဒီတစ္ဘ၀မွာပဲ အၿပီးေပးဆပ္လိုက္ၾကတာေပါ့...။
ေမာင္ရယ္...နင္ဘာကိုမ်ား အားငယ္ေၾကကြဲေနတာလဲ..၊ စိုးရိမ္တုန္လႈပ္ေနရတာလဲ..။
လူေတြရဲ႕႔ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္အားကိုေက်ာ္သြားရင္ အားကိုးစရာ သစၥာတရားဆိုတာ႐ွိေသးသတဲ့....
ကိုယ့္ရဲ႕..သစၥာ
ေမာင့္ရဲ႕သစၥာ
ကိုယ္တို႔ ေမတၱာတရားရဲ႔ သစၥာ.....
အဲဒီ့ သစၥာတရားရဲ႔ေဆးဖက္၀င္မႈနဲ႔ ေမာင့္မွာ ဘာ..
အနာတရ...မွ.............။

အို....
ေမာင္ေရ.. ေမာင္ဘာမွမျဖစ္ဘူးသိလား.....၊အေျဖက Negative တဲ့ ၊ ေမာင္စိတ္ခ်မ္းသာေတာ့..၊
ေမာင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေတာ့..။
အေျဖစာ႐ြက္ကေတာ့ ကိုယ္ ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံ ရတဲ့အထဲပါ သြားတယ္ကြယ္ ..... ဆိုတာမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္

.ေျပာလိုက္လို႔ ..ရတာ...ပဲ....ေလ......။


အိျႏၵာ

September 23, 2009

တကယ့္ၾကယ္ၾကီးေတြ ေၾကြတုန္းက မတုန္လွဳပ္ခဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားက ဒီ ၾကယ္ မွံဳမံွဳ ေလးက်မွ…..

ေ၀းခဲ့ျပီပန္းခရမ္းျပာသီခ်င္းကိုေတာ့ လူတိုင္းၾကားဖူးၾကႏွစ္သက္ၾကမွာပါ..။
ေ၀းခဲ့ျပီပန္းခရမ္းျပာသီခ်င္းကိုေရးခဲ့တဲ့ ကိုေအာင္၀င္းကိုေတာ့ လူတိုင္းရင္းႏွီးခ်င္မွရင္းႏွီးပါလိမ့္မယ္.။
ဆရာက ၂၃ရက္ေန႔၊စက္တင္ဘာလ၊၂၀၀၉ ခုႏွစ္မနက္ ေလးနာရီခြဲမွာဆံုးပါးသြားခဲ့ပါျပီ.။
"ေအာင္ျမင္မွဳ နီးပါး လုပ္ေဆာင္ခဲ့သူတို႕ အေၾကာင္းကို သမိုင္းက မွတ္တမ္းတင္ေလ့ မရွိေပ" တဲ့..။
ဒီဘေလာ့မွာ
ဆရာကိုခင္ေအာင္ေအးရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ကိုေအာင္၀င္းဆိုတဲ့ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္ကို မွတ္တမ္းတင္ခြင့္ရလိုက္တာအတြက္ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္..။
""ဆရာကိုေအာင္၀င္း.ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ.""

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


သူငယ္ခ်င္းေရ..
မင္းအလွည့္တဲ့လားကြာ ဘာလို႕ ငါ့အလွည့္မဟုတ္ရတာလဲ
ဘာလို႕ ဟိုေကာင္ေတြအလွည့္မဟုတ္ရတာတဲ့လဲ
ဘာလို႕ မင္းနဲ႕ငါ အလွည့္ အတူတူမက်ရတာတဲ့လဲ

ငါကဘာတရားနဲ႕ေျဖရမွာလဲ
ငါ့မွာဘာတရားမွမရွိဘူး
အလကားေကာင္ ငဖ်င္း ငေၾကာင္
ကိုျမင့္ေအာင္ ေန႕လည္က လွမ္းဆက္တယ္ကြာ
သူငယ္ခ်င္း ကိုေအာင္၀င္း ဒီမနက္အေစာၾကီးက ၄း၃၀ ကတဲ့

ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားျပီးသားပါ ဒါေပမယ့္ ဒီီေလာက္ရုတ္တရက္ၾကီးလို႕မထင္ေသးဘူး
သူငယ္ခ်င္းအေျခအေန ေျမာ္လင့္ခ်က္မရွိတာကို ၾကိဳသိျပီး ၾကိဳ၀မ္းနည္းရံုကလြဲလို႕
ဘာမွ လုပ္မေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ အသံုးမ၀င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ပါကြာ
(ေနာင္္ဘ၀က်ရင္ ကိုယ္လိုေကာင္မ်ိဳး မင္း မေပါင္းေလနဲ႕)

ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွာ
ပုပၸါး အထြက္လမ္းမွာ
၀က္အူေခ်ာင္းဆိုင္လို႕အမည္ရတဲ့ ေတာ/ဘီအီး အရက္ဆိုင္မွာ
ကိုယ့္ကို ပစ္ထားခဲ့တဲ့ ေအာင္၀င္း
၁၉၉၄-၉၅ ပင္လယ္ ကာလေတြတုန္းက
ဆူးေလ-အင္းစိန္ ဟိုင္းလပ္ကားေခါင္မိုးေပၚအတင္းတက္ခိုင္းျပီး
ကိုရဲလြင္အိမ္မွာမူးမူး နဲ႕သြားအိပ္ဖို႕ေခၚသြားတဲ့ ေအာင္၀င္းေပါ့
ဘူတာၾကီး ကုန္တြဲေတြထိုးတဲ့သံလမ္းေပၚ ျဂိဳဟ္က်ျပီး ကိုယ္လွဲအိပ္ေနေတာ့
ဟိုေကာင္ေတြက ‘ပစ္ထားလိုက္’ ဆိုတာကို မေနႏိုင္ပဲ
ရထားမလာခင္ ပလက္ေဖာင္းေပၚျပန္ဆြဲတင္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ ေအာင္၀င္းေပါ့

ေကာင္းတာတကြက္မွ မရွိခဲ့ပါဘူး
(တေယာက္ခ်င္း တျခားေနရာေတြမွာ သီးျခားစီ
လူရိုေသရွင္ရိုေသ ေနမိလုပ္မိတာေတြရွိေကာင္းရွိေပမယ့္)
ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းလို႕တခါမွ ေကာင္းတာမလုပ္ခဲ့ပါဘူး
ဒို႕ ေကာင္းတာက “ ေကာင္းတာ” မွာပဲ ေကာင္းခဲ့ၾကတာေလ
တခြက္ျပီးတခြက္ ေကာင္းခဲ့ၾက တျပားျပီးတျပားေကာင္းခဲ့ၾက တလံုးျပီး ေနာက္တလံုး ေကာင္းခဲ့ၾက
မေသာက္ရင္ ခုပဲ လဲေသေတာ့မလို ေသာက္ခဲ့ၾက ေကာင္းခဲ့ၾကတာကလား..

သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေသာက္တယ္ဆိုတာကလဲ အေၾကာင္းရွိျပီေကာ
ၾကိဳက္လို႕ေသာက္တယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ‘ေခြးသိ’ သိ တာမို႕ ထည့္မေျပာေတာ့ဘူး
တခါက သူငယ္ခ်င္းလား ကိုယ္လား ခဏနားထားလို႕ မေသာက္ေတာ့ဘူးဆိုတာ
မေသာက္ပဲ ထိုင္ေနၾကတာ ဘာစကားမွလဲ ေျပာမရပဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္လာတဲ့အဆံုး
ဘာမွမေျပာပဲ လက္္ဖက္ရည္ဆိုင္က ထခဲ့ၾကတယ္
ဘယ္သြားမယ္လဲ တေယာက္ကိုတေယာက္မေျပာပဲ
ဘူတာရံုလမ္း ေသာက္ေနက် ဆိုင္ထဲ ေရာက္မွ တခြက္စီီ၀င္မွ စကားဆက္ေျပာလို႕ရၾကတာကလား
(ဘ၀မွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္မျဖစ္ေအာင္ မလႊဲမေရွာင္သာေသာက္ရတာလို႕ မ်က္ႏွာေျပာင္ခဲ့ၾကေသး)

သူငယ္ခ်င္း….
တို႕နဲ႕ ဘက္မညီတဲ့ ေကာင္းကင္ကို ငါတို႕ရခဲ့ၾကတယ္
တို႕နဲ႕ မကိုက္တဲ့ ရာသီဥတုေတြ ငါတို႕ရခဲ့ၾကတယ္
တို႕နဲ႕ ညိွလို႕မေျပျပစ္ႏိုင္တဲ့ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ငါတို႕ရခဲ့ၾကတယ္
တို႕ တကယ္မခ်စ္ႏိုင္တဲ့လူေတြၾကားထဲ မွာ ေအာင့္သက္သက္ျပံဳးျပခဲ့ၾကရတယ္
တို႕ ဘာတတ္ႏိုင္ၾကသလဲ
တို႕ ပုစြန္ေတာင္ကိုေျပးခဲ့ၾကတယ္
တို႕ ၄၂ လမ္းကိုေျပးခဲ့ၾကတယ္
တို႕ ဘူတာရံုလမ္းေတြ ေျမနီကုန္းေတြေျပးခဲ့ၾကတယ္

ေလးေယာက္ေပါင္းလို႕မွ သံုးတန္းမေအာင္ဘူးဆိုတဲ့ ဟာသလို
တို႕သံုးေယာက္ေလးေယာက္ေပါင္းမိရင္ ျပည္သူ႕နီတိအတန္းမွာ စာေမးပြဲတဖုန္းဖုန္းက်တယ္

ရိုးရိုးေလးပါ သူငယ္ခ်င္းရာ
မင္းဟာ..နံမယ္ၾကီးတေယာက္မဟုတ္ဘူး
(အဲဒါကပဲ ကိုယ့္အတြက္ လြမ္းစာဖြဲ႕လို႕ေကာင္းေစတယ္)
မင္းမွာ ဘာရာထူးဌာႏၱရ မွ မရွိဘူး(တကၠသုိလ္မွာ ကတိကဆိုလားကလြဲလို႕)
ဘာပကာသနမွ မရွိဘူး(မင္းအိမ္မွာလိုက္အိပ္ေတာ့ လက္ဖက္အိုးၾကီးေတြ မေမ့ႏိုင္စရာ)
မင္းကိုခြာခ်လိုက္ရင္ ဘာရွိမလဲ သူတို႕မသိခဲ့ၾကပါဘူး
မင္းကိုယ္မင္း အမွဳန္႕ေထာင္းျပီး အရည္ညွစ္ခဲ့တယ္ သူတို႕မသိခဲ့ၾကပါဘူး
မင္းမွာ ေတာက္စားတဲ့ အႏုပညာလိပ္ျပာ ေရာင္စံုေတြ သူူတို႕မျမင္ခဲ့ၾကပါဘူး

ဒါေပမယ့္..
ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရးဘ၀မွာ ထင္ရွားတဲ့ ဒဏ္ရာ ၃ - ၄ ခ်က္္ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္္
တခ်က္က မင္းပါပဲ သူငယ္ခ်င္း
ကိုယ့္ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာဘ၀မွာ အေက်နပ္ဆံုး ကဗ်ာ ၃ - ၄ ပုဒ္ ရွိမယ္ဆိုရင္လည္း
အဲဒီ တပုဒ္က မင္းပါပဲသူငယ္ခ်င္း

မင္းရယ္ငါရယ္ ေကျမိဳးရယ္ ကိုျမင့္ေအာင္ရယ္ ကိုဆန္းထြန္းရယ္
တတြဲတြဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုဆန္းထြန္းကလြဲရင္ က်န္ေလးေယာက္က
တဆိုဒ္ထဲ ပုလင္းဗူးဆို႕ေတြ
ေနာက္ပင္လယ္ ကာလက်ေတာ့ ပလိန္၊ ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္သားၾကီးစစ္တင္နဲ႕
ဘ၀ထိုထို လွကို ပါတိုးလာတယ္

ပင္လယ္ ဇာတ္ထုပ္ ငါတို႕ကၾကတယ္
ကိုယ္ပိုင္ကမ္းေျခ အသီးသီးတို႕အတြက္ ေအာ္ပရာေတြတင္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္
မင္းက မဇၨိမလွိဳင္း နဲ႕ ေတးသံစဥ္ေတြ ရိုက္ပုတ္ေဆာ့ကစားခဲ့တယ္
(ကိုရဲေရ..ခင္ဗ်ားကိုက်ဳပ္ဖက္ငိုခ်င္တယ္ဗ် အခု မုခ် ဆတ္ဆတ္မွာ )

ေျပာစရာေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရာ
မင္းခုလိုခရီးရွည္ ၾကီးမထြက္ခင္ ႏွစ္ကာလ ေတြမွာ မဆံုျဖစ္ၾကတဲ့ အျဖစ္သနစ္ကသာ
မင္းနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ကုိယ္ေျဖရခက္တဲ့ အခက္တခုပါ

ေဇာ္ေဇာ္ ေရ..ကိုမင္းသိန္းေရ..
လက္ပျပားက ေက်ာင္းဆရာ ကိုေအာင္ခိုင္ေရ..
ကိုေအးေက်ာ္(ေမာင္ၾကည္သစ္)ေရ..
ဆရာဇံ (နႏၵာသိန္းဇံ) ေရ..
ကိုခင္၀မ္းေရ..ကိုေက်ာ္စိုးေရ…
ဖိုးေအာင္၀င္းက လို႕ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ကိုဒီ ေရ..
ကိုယ္ တ,မိ တ,ရာ တ, ရေတာ့တယ္..(ကေယာင္ ကတမ္းနဲ႕)

အခုည ၁၉းး၃၀ ဘန္ေကာက္စံေတာ္ခ်ိန္
ကိုယ္စ ေသာက္ေနျပီသူငယ္ခ်င္း
ဘာကမွ ကိုယ္တို႕ကိုမကယ္ႏိုင္ဘူးသူငယ္ခ်င္း
(ဘာကမွလဲ ကိုယ့္ကိုမဆံုးမ ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဒီညအဖို႕..)
ကယ္ျခင္းတရားဟာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ တကယ္မကယ္ႏိုင္ဘူး
ကုိယ္နည္းနည္းသိတယ္ ထင္မိတဲ့ဒသနေတြ
ကိုယ္နည္းနည္း ခံႏိုင္ရည္ရွိမယ္ထင္တဲ့ စိတ္ေလ့က်င့္ခဏ္းေတြ
ကုိယ္နည္းနည္း လူ၀ါး၀ ေျပာဘို႕ၾကိဳးစားတဲ့ ရင့္က်က္ျပီ ဆိုတဲ့ စကားလံုးမွ်သာေတြ
မင္းနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ၾကားက ရွင္းျပစရာမလိုတဲ့ ေျပာခ်င္ရာေျပာလို႕ရတဲ့ ဘာသာစကားေတြ
မင္းေရာကိုယ္ေရာ မူးေနမွ တကယ့္တကယ္ေရွာင္လႊဲျပီးသားျဖစ္မယ့္
အမ်ားအေခၚ ေလာကဓံဆိုတဲ့ အရာ..

ေကျမိဳးဆံုးေတာ့ ေရေ၀းသုသန္မွာ
မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ ဥာဏ္ေပၚ(မင္းလူ) က ေရးတယ္
“ဟို ေရာက္ရင္ ၀င္းေမာ္ဟန္နဲ႕ တည့္ေအာင္ေန..” တဲ့

ခု မင္း ဒီခရီးရွည္ၾကီးကိုထြက္သြားျပီဆိုေတာ့
ကိုယ့္မွာ ဘာမွာလို႕မွာရမွန္းမသိ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ရတယ္
ကိုယ္ ဒါကိုပဲ သံေယာင္လိုက္ေျပာရေတာ့မယ္
“ဟိုေရာက္ရင္ ေကျမိဳးနဲ႕တည့္ေအာင္ေနပါ သူငယ္ခ်င္း..”

မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ တေလာကေသေတာ့ တကမၻာလံုး အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း..
မင္း ေသေတာ့ (သူ႕အရြယ္ပဲ) ဗမာျပည္မွာ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းမွာေတာင္လွဳပ္တုတ္တုတ္ ျဖစ္ရဲ႕လား
သူငယ္ခ်င္း..
ျဖစ္ေနက် ဓမၼတာလိုလို မသာတစ္ေခါက္ေက်ာင္းဆယ္္ေခါက္သမားေတြက
မင္းအသုဘ စည္ကားေရးမွာ အုတ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္ သရုပ္ေဆာင္ကျပၾကလိမ့္မယ္
အဲဒီထဲမွာ ကိုယ္က ေ၀ေလေလ အခန္းကေတာင္ ပါ၀င္ခြင့္မရွိပဲ မင့္ ေနာက္ဆံုး ခရီးဟာ
(အာရံုျမင္သေဘာအရ ကိုယ္ျမင္ေနရတယ္) ျပီးေျမာက္ ေအာင္ျမင္ သြားလိမ့္မယ္

ေအး… ကိုယ့္တကိုယ္ေရ ဘ၀မွာေတာ့
မင္း လူ႕ေလာကကိုေက်ာခိုင္းသြားျပီဆိုတဲ့ သတင္းက
ႏိုင္းအလဲဗင္း ဆိုလဲဟုတ္တယ္
ဆူနာမီဆိုလဲ ဟုတ္တယ္
နာဂစ္ဆိုလဲ ဟုတ္တယ္
အျခားအမည္မသိ ျဂိဳဟ္သားေတြနဲ႕ စစ္ပြဲဆိုလဲဟုတ္တယ္

ေဆာရီးကြာ..
သိပ္ ပုဂၢလ ဓိဌာန္ဆံသြားတယ္
ဆံသ ဆိုင္မွာ ေျပာၾကဆိုၾကတာမ်ိဳး
ဆိုင္းသံ ဗံုသံ ခပ္တိုးတိုးနဲ႕
ဆိုးသြမ္းလူငယ္ဆိုတာ ဟိုတေခတ္က
ဆဲသံဆိုသံၾကားက တခုခု ျဖစ္ေအာင္ ေဖာက္ထြက္ခဲ့ၾကရတာမ်ိဳး
ဆယ္သိ္န္း သိန္းႏွစ္ဆယ္ဆိုတာ နယ္က ရန္ကုန္တက္ေလာက္ရံု ခုေခတ္ၾကီးမွာ..
ဆက္သား အေရးၾကီးတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ…

ေအး ဟိုဘက္မွာ..
ဆက္သား အလြယ္တကူရွာမရရင္လဲ
ဆတ္သားေျခာက္သာ အရင္ပို႕လိုက္ကြာ..
ေဇယ်ာလင္း ဒီညတိုက္မယ့္ အရက္နဲ႕ သိပ္လိုက္မွာပဲ..
(မင္းရဲ႕ျပံဳးတံု႕တံု႕ပါးစုံ႕ ၾကီးေတြ မို႕တက္လာမွာျမင္ေယာင္ရင္း…)

သူငယ္ခ်င္း အဲဟိုကပဲ ေစာင့္ေတာ့..
ကုိယ္တို႕လဲ မၾကာေတာ့ပါဘူး။ ။

ခင္ေအာင္ေအး
၂၃၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉ ဘန္ေကာက္စံေတာ္ခ်ိန္ ၂၁း၂၀


..ကိုယ္ဒီကဗ်ာကိုအဆံုးသတ္တဲ့အခ်ိန္မွာကိုခင္၀မ္း သီခ်င္းဖြင့္ထားတယ္ ဘယ္..ဆီ..ဘယ္..၀ယ္…ဘယ္..ဆီ..ဘယ္…၀ယ္….

September 19, 2009

တကယ္ေတာ့ အဲဒီ့ျပကြက္ဟာ အတု

(၁)။
ညထဲမွာ ေနာက္ည တစ္ခုက ထပ္ျပီး ေမွာင္မိုက္လို႔
တဒီးဒီး ေလေအးစက္သံဟာ..
ေက်ာထဲစိမ့္ေအးလာခ်င္စရာ
အားလံုး အသက္ရူေအာင့္ထားမိၾကသလား..
ဆက္တင္မွာ အခိုးအေငြ႕တစ္ခ်ိဳ႕ အူေနတယ္..။
(၂)။
တီးလံုးကအသံေျပာင္းသြားျပီ
အနီေရာင္
အခင္းအက်င္းအားလံုးကအနီေရာင္
မသိရင္ ေသြးေတြ ဆမ္းခ်လိုက္သလိုမ်ိဳး အနီေရာင္
ဟိုဟိုဒီဒီလင္းႏို႔ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ပ်ံသလို အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ဟိုး...ေ၀းေ၀း က
သခ်ႋႋဳင္းလား တေစၦလား....
လွိမ့္လွိမ့္တက္လာတဲ့ အခိုးအေငြ႔ေတြၾကားမွာ..
ဆက္တင္ဟာ..ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ...မာခဲညိုမည္းေနခဲ့တယ္..။
(၃)။
ေၾကာက္လန္႔ဖို႔ အဓိကရည္ရြယ္တယ္..
အားလံုး.အာေစးထည့္ထားမိၾကသလို
စိတ္ေတြေခၽြးေစးနဲ႔ ခၽြဲပစ္လာၾကလို႔
ကေလးေတြ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ အတင္းကြယ္လ်ိဳး
ခ်စ္သူေတြ ပုခံုးခ်င္းက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ပိုက္ေထြးေဖးမၾက
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ေခ်ထားမိၾက
အားလံုးဆီမွာ
အေၾကာက္တရားက အပင္းထည့္ထားလိုက္သလို...
ဘာျဖစ္ဦးမလဲ
ဘာလုပ္မလဲ..
ဘာ ေတြ လုပ္ ျပ ဦး မွာ လဲ....
တထိတ္ထိတ္...
အား..လံုးးးးးး
အစြမ္းကုန္...
ဒိတ္ ဒိတ္ ဒိတ္ဒိတ္ ရင္တုန္ေမာဟုိက္တယ္..။
(၄)။
သူ..
ေမွာ္ဆရာ....
သူရြတ္ေနတာ
က်မ္းစာလား..ကမၼ၀ါလား..
သူ သစၥာဆိုတာလား..
ေမတၱာပို႔တာလား..
က်ိန္္စာတိုက္ေနတာမ်ားလား..
သူ႔မႏၱရားက ဘာအစီအစဥ္လဲ...
တတြတ္တြတ္..
တြတ္တြတ္..တြတ္..တြတ္..
သူ႔၀တ္ရံုဖါးဖါးႀကီးတလြင့္လြင့္
သူ႔အရိပ္အမည္းႀကီး တလြင့္လြင့္
သူ႔မွာ သိန္းငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႔မ်က္လံုးမ်ိဳးလည္းရွိေသးရဲ႕
သူက....
ဘယ္အခ်ိန္သုတ္သုတ္ရႏိုင္တဲ့ အသားတစ္ကို လွမ္းႀကည့္လိုက္သလို...
သူ႔ပရိတ္သတ္ေတြကို
အထက္စီးကေန...အူ မ ေခ်း ခါး ၾကည့္လိုက္ျပီ..။
(၅)။
ရုတ္ခ်ည္းေမွာင္မိုက္သြားခဲ့တယ္..
ရုတ္ခ်ည္းလင္းလက္လာျပန္တယ္...
ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္း..
တီးလံုးမွာ ကကြက္ဆန္းတစ္ခုပါလာတယ္..
ေကာင္းကင္က..က်လာခဲ့တာလား..
ေျမျပင္ကို ထိုးခြဲတက္လာသလား...
မသိဘူး..
အားလံုးမွင္တက္ေငးေမာသြားၾက..
ေငြျပာေရာင္ပိုးသားစေလး..လြင့္ေမ်ာေနသလုိ..
သူမရဲ႕လႈပ္ရွားမႈတိုင္းက ညက္ေညာလွပ..
သူမရဲ႕ကခ်ိဳးေတြက ေသသပ္တိက်လို႕...
အားလံုးရဲ႔ႏွလံုးအိမ္ညႊတ္ႏူးမႈတိုင္းဟာ..
သူမအေပၚပံုက်သြားခဲ့တယ္...။
(၆)။
ေ၀ါကနဲ..
အသံေတြထိုးစိုက္က်လာတယ္..
ေတာေျမေခြးေတြအူသံလို...
ေတာေခ်ာက္သံလို..၊ ေတာ္လဲသံလို...
တဖ်တ္ဖ်တ္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ စလိုက္ေရာင္စံုေတြကိုက
စိတ္ေထြျပားခ်င္စရာျဖစ္ေနခဲ့..
ေမွာ္ဆရာ ဟာ..သရဲသဘက္ဆန္လာတယ္..
ေမွာ္ဆရာဟာ..သားေကာင္အနံ႔မွာ စမန္ထေနတဲ့
အညံ့စားမုဆိုးဆန္လာတယ္..
တီးလံုးက ဗိန္းေဗါင္းဆိုတာလား
အေျပးအလႊား..အေကြ႔အ၀ိႈက္...
ဆက္တင္ဟာ..သိမ့္သိမ့္ ရမ္းခါလို႕...
ေနာက္ဆံုး...
ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္သာမန္စဥ္အတိုင္း
ေငြျပာေရာင္ေလးကို လက္ရ ဖမ္းဆီးႏိုင္လိုက္တယ္.။
(၇)။
ေမွာ္ဆရာက
လႈပ္လို႔မရေပမယ့္ ႀကိဳးနဲ႔အထပ္ထပ္တုတ္ေနွာင္တယ္...
ေမွာ္ဆရာက
မေျပးႏုိင္မွန္းသိရက္နဲ႔ စည္းသံုးတန္ကိုတားပစ္တယ္..
ေမွာ္ဆရာက..
ေနာက္ဆံုးအဆင့္
အသင့္ခ်ထားခဲ့တဲ့ ေခါင္းတလားထဲကို...
ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ လဲေလ်ာင္း ပိတ္ေလွာင္ေစခဲ့ျပီ..
(ဂ)။
ဓါးစက္လား..
လႊစက္လား...
အဲဒီ့ လူသတ္လက္နက္ဟာ..
ေမွာ့္ဆရာလက္ထဲမွာ တဒီးဒီးရမ္းခါလို႔...
ေသြးဆာေနတဲ့ မိစၦာ တစ္ေကာင္
မႈန္ယိုရမ္းကားေနသလို...
မီးေရာင္ ေအာက္မွာ...
စုန္းမီးေတာက္လို တလက္လက္ျဖာေနတယ္
ပရိတ္သတ္ဟာ..လိပ္ျပာအႏႈတ္ခံလိုက္ရသူလိုမ်ိဳး..
၀င္သက္ထြက္သက္ေတြ အထားအသိုမမွန္ကန္ေတာ့
ေခ်ာက္ကပ္ေနတဲ့ လည္ေခ်ာင္းမွာ...အသံေတြ အတုန္းအရုန္းေသဆံုးကုန္ၾကတယ္..
(၉)။
ပိုင္းခ်လိုက္ျပီ....
ပန္းထြက္လာတာ..ေသြးေတြမဟုတ္လား...
၀ူး ၀ူး ၀ုန္း ၀ုန္း......
ဒီ့ထက္ေသြးပ်က္စရာမရွိတဲ့ ျမင္ကြင္းထဲက
ထက္ပိုင္းျပတ္သြားတဲ့ ေခါင္းတလားထဲမွာ...
သူမရွိေနတယ္.....
ခါးလည္တည့္တည့္ကေန...တစ္၀က္တိတိျပတ္က်သြားတဲ့
အဲဒီ့ေခါင္းတလားထဲမွာ...
ေသြးေစးေတြ အေထြးလိုက္ကပ္ေနတဲ့ တစ္၀က္ျပတ္ေခါင္းတလားထဲမွာ
သူမ......
ရွိေနခဲ့ပါတယ္...။
(၁၀)။
ဆက္တင္က ၾကယ္ေၾကြေတြကို ဆလိုက္ထိုးျပီးျပေနတယ္..
လူေတြဟာ..ေၾကကြဲစရာေတြနဲ႕
စိတ္အယားေတြေျဖၾကတယ္..
တေစၦထက္ေၾကာက္လန္႔စရာတေစၦေတြၾကားမွာ...
လူသတ္ျပကြက္ေတြထက္ရက္စက္တဲ့ .လူသတ္ျပကြက္ေတြထဲမွာ...
အညစ္အေၾကးေတြထက္ညစ္ညမ္းတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြၾကားထဲမွာ..
အဲသလို ရံုသြင္းအျပခံေနရတဲ့ အတုအေယာင္ေတြၾကားထဲမွာ..
အဲသလို စိတ္ေတြကို အထပ္လိုက္မီးတင္ေနတဲ့ျပကြက္မွာ
တျဖည္းျဖည္းအသားက်ေနေပ်ာ္ေနျခင္းသီခ်င္းက
ရက္ရက္စက္စက္ပ်ံလြင့္လာ...
(၁၂)။
အဲဒီ့ျပကြက္ဟာ..အတုပဲ
တကယ္ေတာ့ အဲဒီ့ျပကြက္ဟာ..အတု.
အႏုပညာဟာ.ေသြးဆာျခင္းတစ္မ်ိဳးလား..
ေၾကာက္ရြံ႕ထိပ္လန္႔စရာေတြက ရသေျမာက္ေစတတ္သလား..
လိမ္ညာဆန္းျပားျခင္းအတတ္က စိတ္အဆာေတြေျပေစသလား...
ေမွာ္ဆရာဟာ..သူ႔ေအာင္ျမင္မႈကို..
သြားရည္တျမားျမားယစ္မူးလို႔.....
ေမွာ္ဆရာဟာ..သူ႔အတတ္ပညာကို
အာသားငမ္းငမ္းမူးယစ္လို႔
ဒီျပကြက္ရဲ႔ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းစိုးရိမ္ေရမွတ္ဒီဂရီဟာ..
ေမွာ္ဆရာကဗၺည္းတင္ခ်င္ေနတဲ့ မွတ္ေက်ာက္တဲ့...
ေမွာ္ဆရာဟာ..သူ႔အတတ္ပညာကို
အာသားငမ္းငမ္းမူးယစ္လို႔
ေမွာ္ဆရာဟာ..သူ႔ေအာင္ျမင္မႈကို..
သြားရည္တျမားျမားယစ္မူးလို႔.....
(၁၃)။
အားလံုး
စိတ္ေတြ ကိုယ္ေတြ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၾကျပီ...
ပြဲက အခုမွစတင္လာခဲ့တာ...
ပြဲက အခုမွအဆံုးသတ္ေတာ့မွာ
ေခါင္းတလားထဲက ရွင္ျပန္ထေျမာက္လာရမယ့္
ေငြျပာေရာင္ေလးကို သူတို႔ မင္းသမီးေလးကို...
ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်...
လက္ခုတ္တီးျပီးႀကိဳၾကဖို႔..
ပြဲက
အခုမွစတင္လာခဲ့တာ...
ပြဲက
အခုမွအဆံုးသတ္ေတာ့မွာ...

အိျႏၵာ
(၂၆.၇.၂၀၀၉)

September 14, 2009

အလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ပန္းခ်ီ


လမ္းမေပၚ စြန္းထင္းက်န္ရစ္တဲ့
ကိုယ့္အရိပ္ေတြကိုယ္ လွဲက်င္းဖို႕..
သမီး...
ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္..
ထပ္ေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ..ေမေမ

ေျခခင္းလက္ခင္းသာမယ့္ဆည္းဆာေရာင္ျခည္ထဲ..
တိမ္ေတြဘယ္အေရာင္နဲ႔ ၀င္းမွည့္ေနၾကမလဲဆိုတာ
သမီးမ်က္၀န္းေတြထဲ..
လာလာ ငို ေနၾကတဲ့ ကဗ်ာပါ.

ဘ၀ဆိုတာ..
နာက်င္လြမ္းေမာျခင္းေတြကိုမွ..
လွလွပပ
ဖူး ငံု သီး ပြင္ ့ျပ ေနတဲ့..
အႏုပညာတစ္ခုေလာက္ပါ...ေမေမရယ္..

ေဟာသည့္..
အထီးက်န္ျခင္းေတာင္ေျခမွာ..
လာလာေ၀ျပေနတဲ့...ျမဴႏွင္းက
ဘယ္ဘ၀က အခ်စ္ေၾကြး ျဖစ္လိမ့္မလဲ....

ေမေမေရ...
သမီး...တြန္းတင္လိုက္တဲ့ေက်ာက္တံုးကို..
သမီး..ကိုယ္တိုင္တြန္းခ်ပစ္ခဲ့တာ.. ။


အိျႏၵာ

(၁၄.၉.၂၀၀၉)



September 11, 2009

ငါ့ကဗ်ာကို လက္ရသိမ္းပိုက္ထားတဲ့ ျမိဳ႕

ငါ့အေရျပားက သံမဏိအေငြ႔အသက္နဲ႔ ေအးစက္ေနျပီလား..
ငါ့ႏွလံုးအိမ္အခန္းအကန္႔ေတြထဲ ခဲ ေတြေလာင္းခ်ထားသလား
ငါ့မ်က္ၾကည့္လႊာမွာ ကဗ်ာအေရာင္ေငြ႕ေငြ႔ေတာင္လာမဟတ္ေတာ့ဘူးလား..
ငါ့စိတ္၀ိညာဥ္ထဲ ကဗ်ာဆန္ဆန္အေတြးရန႔ံေလးမွ မသင္းပ်ံ႕ေတာ့တာလား..
တစ္စံုတစ္ရာက...ငါ့ကဗ်ာေတြကို လက္ရသိမ္းပိုက္သြားျပီလား....

ဒရက္ကူလာေတြေနေရာင္ျခည္ကိုေရွာင္ရွားၾကသလို
ပင္နီယံကေခြးသြားစိပ္တစ္ခု မရပ္မနားလည္ပတ္ေနရသလို..
ငါ့ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေတြ ၾကိတ္ညွစ္ခ်ေနတဲ့ ၾကိတ္စက္တစ္ခုလို....
ငါ့ ေန႔၀ဋ္က်င္းထဲ..ငါခပ္ဆိတ္ဆိတ္ဆင္းဆင္းလာခဲ့ရ....။

ငါ့ ၀ဋ္က်င္းေလးက ဖစ္ဖတင္းဒီဂရီဆဲလ္စီးယတ္နဲ႔ေရခဲဆန္ဆန္ေအးျမ
ကြန္ျပဴတာဖန္သားျပင္ေတြက လွ်ပ္စီးလက္ေနသလိုကို ရုန္းၾကြ

တဖ်တ္ဖ်တ္၀င္လာေနတဲ့ လွ်ပ္စစ္ေပးစာမ်ား..
အဆက္မျပတ္အလ်င္လိုေနတဲ့..စကားေျပာခြက္နဲ႔စကားသံမ်ား
ေတာင္လိုျမင့္ျပီးေတာင္လိုပံုေနတဲ့ အေဆာက္ဦးပံုစံစာရြက္မ်ား
ကြန္ကရစ္မီတာက်ဳကြာဟခ်က္နဲ႔..ဘီအာစီမက္ခ်္ေအာ္ဒါမ်ား
ဘယ္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္အတိအက် စကၠန္႕စြန္းမရ တင္ဒါမ်ား
ကၽြႏု္ပ္တို႔ အမွန္တကယ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ျခင္းအတိုင္း
ျပန္လည္ေရးဆြဲတင္ျပအပ္ပါသည္ ဆန္မစ္ရႈင္းမ်ား

ေနာက္......

သာမန္ရိုးက်ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္နဲ႔ အဲဒီ့ထက္ပိုခ်င္ပိုေနတဲ့..အခက္အခဲမ်ား
သူ႔၏ေနာက္ပါမ်ား..

ငါ့ကို အခ်ိန္တိုင္း ဂရုတစိုက္ေစာင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ စီစီတီဗြီ ကင္မရာေတြေအာက္မွာ..
နိစၥဓူ၀ တစ္ထစ္ႏွိမ့္ခ်ထားတဲ့ အေခၚအေျပာ အၾကည့္အျမင္ေတြေအာက္မွာ

အဲသလို.. ငါ့စိတ္ကို ေခ်ာင္ပိတ္အရိုက္ခံရ..

အဲသလို ..ကမၻာ့အဆင့္မွီ က်ဆံုးေနခဲ့ရ.....။

တကယ္ဆို..
ငါ့ႏွလံုးေသြးကို ခုတ္ေမာင္းေပးေနတဲ့...ေတေဇာဓါတ္ကိုက ကဗ်ာပါ...
အခုဘယ္အရာေတြက ငါ့ေသြးကိုခုတ္ေမာင္းေနတာလဲ..

ေငြေၾကးစံႏႈန္းကြာဟမႈလား..
အီေကြတာရာသီဥတုနဲ႔ အျမဲစိမ္းေတာအုပ္ေတြမ်ားလား..
စိတ္အဆာမေၾကျခင္း အဆိုင္အခဲေတြလား..

ပိုေနတာအားလံုး ဖဲ့ထုတ္ရႈင္းလင္းထားသလို..
လိုေနတာေတြကို စိတ္တိုင္းက် ပံုေလာင္းထားသလုိ
အတိအက်ရုပ္လံုးၾကြေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းသီခ်င္းလား

အာခံလြတ္ေျမာက္လိုျခင္း.သီ၀ရီေတြလား..
တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခုခု လုပ္ေပးႏိုင္ႏိုးႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလား..

အစစ္ထက္ပိုပိုစစ္ျပခ်င္ေနတဲ့ ကမ္းေျခအတု လိႈင္းအတုေတြလား..

ငါ့..ႏွလံုးသားအေရးျပားေတြကၽြမ္းသြားေအာင္..
မဆန္႔ရင္ကာေလာင္ျမိဳက္ေနခဲ့တဲ့ အေ၀းေငးအိမ္လြမ္းနာေတြလား..

မတန္တဆေပးေခ်ေနရတဲ့ စိတ္အရင္းအႏွီးေတြလား...

ဘယ္အရာေတြစီး၀င္ေနသလဲ..
ဘယ္အရာေတြ..စီးထြက္သြားၾကလဲ....
တစ္စံုတစ္ရာဟာ..
ငါ့ကဗ်ာေတြကို လက္ရသိမ္းပိုက္သြားခဲ့ျပီ..။

ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ေပးဆြဲထားရတဲ့ ညဥ့္၃ယံထဲက၂ယံမွာ..
ၾကြက္တစ္ေကာင္ဒိန္ခဲေပ်ာက္ရွာသလို..
ငါ့ကိုယ္ငါ အငမ္းမရရွာေဖြၾကည့္ေနရ.

ငါဟာငါျဖစ္ေၾကာင္းသက္ေသခံကဒ္ျပားမ်ား.
ငါဟာငါျဖစ္ေၾကာင္း ငါ့ထင္ရွားတဲ့ အမွတ္အသား...
ငါ့ျဖစ္တည္မႈကို..အတိအက်ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာစာရြက္စာတမ္းမ်ား...
ငါ့စည္းစိမ္ဥစၥာကိုသို၀ွက္စုေဆာင္းထားျခင္း..ေငြေရးေၾကးေရးကဒ္မ်ား
ငါ့လမ္းခရီး.ထိမ္းေၾကာင္းျဖတ္ေတာက္မႈကဒ္ျပားမ်ား..
အေ၀းအနီး ဆက္သြယ္မႈ အသံယႏၱရားကဒ္မ်ား...

ဘ၀ဟာ..၂လက္မ ၃လက္မ အရြယ္ကဒ္ျပားတစ္ခ်ပ္ထဲ..မွာ..
အတင္းထိုးၾကိတ္အထည့္ခံေနရသလို
ဘ၀ဟာ..ၾကပ္တည္း က်ဥ္းေမ်ာင္း လွခ်ည္လား..

ဘ၀ဟာ..ကဒ္ျပားမ်ား...

ဘ၀ဟာ...ကဒ္ျပားလား....

ငါ..တစ္စစီဆြဲထုတ္ၾကည့္မိတဲ့ ငါ့ကိုထိမ္းခ်ဳပ္ျခင္း ကဒ္ျပားေတြထဲမွာ..
ငါဟာ..ကဗ်ာေရးသူျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထား တစ္စံုတစ္ရာေလးမွမပါ..
ငါဟာ..ကဗ်ာေရးသူလား..
ငါ..ကဗ်ာေတြေရးခဲ့လား..

ဒီကဗ်ာေတြ ငါေရးခဲ့တာလား....

ဒီလိုအေတြးမ်ိဳး..ငါရခဲ့ဖူးတာ..တကယ္လား....

ငါဟာ..အိျႏၵာဆိုတာလား.....??? ...

တကယ္ဆို.. ငါ့ႏွလံုးေသြးေတြကို ခုတ္ေမာင္ေပးေနတဲ့ ေတေဇာဓါတ္ေတြကိုက..ကဗ်ာပါ....
တကယ္ဆို...ငါ့ညာလက္ေကာက္၀တ္က ေသြးျပန္ေၾကာမကိုက ကဗ်ာပါ
ငါ့.အႏုပညာေတြဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ..
ငါ့ကဗ်ာေတြ..ဘယ္သူသိမ္းပိုက္ထားသလဲ....
ကဗ်ာေရးလို႔မရဘူးးးးးး
ကဗ်ာေရးလို႔မရဘူးးးးးးးးးး..........
.................................................

ေသြးရူးေသြးတမ္း...
ညႀကီးသန္းေခါင္..ထရိုက္မိတဲ့ ဒီစာသားေတြေအာက္မွာ..

ထံုးစံအတိုင္း...

"အိျႏၵာ "လို႔..နာမည္တပ္ခ်ၾကည့္ရမလား......။ ။


အိျႏၵာ
(၁၁.၉.၂၀၀၉)

ဘေလာ့မွာဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲ ကြန္းမန္႔႔ ကဖြင့္မရ မန္႔မရျဖစ္ေနလို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ Publish လုပ္လိုက္ရတာပါ..။
ပထမေပးထားတဲ့ ကြန္းမန္႔ေတြကို ကူးျပီေဖၚျပေပးထားပါတယ္။..(ဘယ္လိုဖ်က္ပစ္ရက္မလဲ..ေလ..)..။

18 comments:

thynn said...
အဟီး...၁
ဒါေပမယ့္..ဘာေရးရမွန္းမသိေသးဘူး
September 11, 2009 7:52 AM
+++++++++++++++++++

Craton said...
၂ ကြ... ဟြင္းးး
September 11, 2009 7:53 AM
+++++++++++++++++++

Craton said...

This post has been removed by the author.
September 11, 2009 7:53 AM
+++++++++++++++++++

အ႐ုပ္ကေလး said...
အိုးးးးးးးး အို ....

ကဗ်ာထဲက စကားလံုးတိုင္း က်စ္လစ္ေနတယ္ ..
ဘ၀ဟာကဗ်ာလား ..
ကဗ်ာဟာ ဘ၀လား ..
ဘ၀ထဲ ကဗ်ာေတြကပ္ပါေမ်ာ
ကဗ်ာေတြထဲ ဘ၀ဟာ႐ုပ္လံုးမေပၚ ..
ေနာက္ဆံုး ..ခပ္႐ို႕႐ို႕ေလး ေနခဲ့မိတယ္ ..

မႀကီး .. ေလးနက္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ .။

ခ်စ္မႀကီးရဲ႕ ..
ခ်စ္ေမာင္ေလး .. idulize (အ႐ုပ္ကေလး)
September 11, 2009 7:55 AM
+++++++++++++++++++

မိုးျမင္႔တိမ္ said...
ေသြးရူးေသြးတန္းထရိုက္မိလိုက္တဲ႔ စာသားေတြကိုက ဘ၀ကိုရုပ္လံုးေပၚေအာင္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ေဖာ္ေဆာင္လိုက္တယ္။ ဒါဟာ ကဗ်ာ။
ဒါဟာ ေသြးျပန္ေၾကာ။ ဒါဟာ စီးဆင္းေနတဲ႔ ကဗ်ာ။ ပုံေသကားခ်ပ္မရွိတဲ႔ ကဗ်ာ။ ဒါဟာ ဘ၀။ ဘ၀ ဟာ ကဗ်ာ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
September 11, 2009 8:00 AM
+++++++++++++++++++

MANORHARY said...
ငါက ကမၻာ့အဆင့္မီမက်ဆံုးခ်င္တဲ့သူ
ဒါေၾကာင့္ ဆရာစြမ္းအတန္တန္မွာတဲ့ၾကားက
ရူပေဗဒနိယာမေတြကိုပစ္ခ်ထားခဲ့တဲ့သူ
အႏုပညာနဲ႔ မာနေတြခပ္က်ဲက်ဲသြန္းက်ဲပက္ခ်
ဘဝကိုတည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့သူ
ဒါေပမယ့္ ...
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာမေလးကိုရွာဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့
ငါသင္ၾကားခဲ့တဲ့ပညာေတြကိုခဏၿပန္ေကာက္
စစ္တမ္းေကာက္သင့္ေကာက္ရလိမ့္မယ္
သီအိုရီေတြၿပန္ရွာသင့္ ရွာရလိမ့္မယ္
ေရဒါကိုဖြင့္ၿပီး စမ္းသင့္စမ္းရလိမ့္မယ္
censor နဲ႔စမ္းလုိက္တဲ့ကဒ္ၿပားေလးထဲမွာ
အိၿႏၵာရွိေနတာေသခ်ာသလား...
သူ႔ေသြးေၾကာထဲလွည့္ပတ္ေနတဲ့
ကဗ်ာအစင္းစင္းခုတ္ေမာင္းေနသံ
ပံုမွန္ၾကားေနရေသးလား
ေသခ်ာတယ္ဆို ခရီးစလုိက္ၾကရေအာင္
(လိုက္မယ့္သူေတြလာခဲ့ၾက..
စစ္ဆင္ေရးစမယ္...:P)
ကဗ်ာေရးသူၿဖစ္ေၾကာင္းအေထာက္အထားကေတာ့
သူ႔ႏွလံုးသားပဲၿဖစ္လိမ့္မယ္။
ေသခ်ာတယ္ဆို အဲဒီေအာက္မွာ အမည္နာမတစ္ခု
ငါတို႔ၿပန္ထုဆစ္ၾကမယ္ ...
လင္းပြင့္ေနတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ...
......အိၿႏၵာ.........
September 11, 2009 8:10 AM
+++++++++++++++++++

Craton said...
“အဲသလို.. ငါ့စိတ္ကို ေခ်ာင္ပိတ္အရိုက္ခံရ..
အဲသလို ..ကမၻာ့အဆင့္မွီ က်ဆံုးေနခဲ့ရ...”
..........
.....
.

သူ႔ကဗ်ာကို လက္ရသိမ္းပိုက္ထားတဲ႔ျမိဳ႕မွာ
ကဗ်ာေရးသူ အိျႏၵာဆိုတဲ႔ ကဒ္ျပားထဲက အေထာက္အားေတြမပါ...
အနီးအေ၀း
စကၠန္႔မလပ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြေအာက္မွာ
သူ႔ေသြးျပန္ေၾကာမထဲက နာ႔ဗ္တစ္ခုခ်င္းစီ
ကဗ်ာေတြ တိုး၀င္ေ၀ွ႔၀ိုက္...
ထက္ေအာက္စီးဆင္းေနတဲ႔ သူ႔ဦးေႏွာက္ေသြးေတြလည္း..
မႏွစ္မျမိဳ႕ျခင္းတစ္လွည္႔...
စက္ဆုပ္ပူေႏြးစြတ္စိုမႈတစ္ဖံု...
ေတေဇာဓါတ္ေတြနဲ႔ အျမဲခုတ္ေမာင္းထားတဲ႔
သူ႔ကဗ်ာေတြ....
သူ႔စိတ္ကူးေတြ....
စိတ္မေကာင္းစြာ
မြန္းၾကပ္ခ်ဳပ္ေလွာင္ခံရခ်ည္႔...

သို႔ေသာ္...
ဒီကဗ်ာေတြ သူေရးခဲ႔တယ္...
သူဟာ ကဗ်ာေရးသူ...
လက္ရသိမ္းပိုက္ထားတဲ႔
ပိတ္တီးပိတ္ေလွာင္ဒီျမိဳ႕မွာ
သူဟာ ဒီအေတြးေတြရွိခဲ႔တယ္...
သူဟာ တကယ္ေတြးေရးဖန္တီးခဲ႔တယ္...
သူ႔ကိုယ္သူ ဒိန္ခဲေပ်ာက္ရွာသူတဲ႔...
သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ေပးဆြဲခံရတဲ႔ညမွာ
သူဟာ ေၾကာင္စီဆြံ႔အ ေနခဲ႔တာပဲျဖစ္မွာ

တကယ္႔တကယ္က
အေပၚယံဆန္ဆန္
သူ႔သံမဏိအေရျပားေတြေအာက္...
သူ႔ႏွလံုးအိမ္အခန္းအကန္႔နက္နက္ေတြထဲ
ညာလက္ေကာက္၀တ္ေအာက္
သူ႔ေသြးျပန္ေၾကာမေတြထဲ
သူ႔စိတ္၀ိဉာဥ္အႏွံ႕
ကဗ်ာရနံ႔စစ္စစ္ အႏွစ္ေတြခ်ည္းပဲ...
သူကြယ္၀ွက္ထားတဲ႔ သူ႔ျငိမ္းခ်မ္းမႈက
တစ္ထစ္ေလွ်ာ႔အေခၚအေ၀ၚေတြအၾကား
မာနမ်ဥ္းျပိဳင္ေတြေက်ာ္လႊားလို႔
သူ႔အေဆာက္အဦပံုစာရြက္ေတြအေပၚဆံုးမွာ
သူနဲ႔အတူပဲ
ကပ္လ်က္တည္ေဆာက္ျပီးသားျဖစ္တယ္

သူသိသြားမွာပါ
သူ႔ ၀ဋ္က်င္းဆိတ္ဆိတ္ေလးထဲ
သူ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈတခ်ိဳ႕
အသားက်ရင့္က်က္ရင္း
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႔ကဗ်ာရနံ႔ေတြပဲ အသည္းဆံုးေအာင္ ရွဴရွိဳက္ေနရလိမ္႔မယ္ဆိုတာ...။ ။

Craton
September 11, 2009 8:13 AM
+++++++++++++++++++

Craton said...
*အေထာက္အထား (ျပင္ဆင္ခ်က္)
September 11, 2009 8:16 AM
+++++++++++++++++++

အိျႏၵာ said...
ဟားဟား..

တယ္ဟုတ္ပါလား..ကာတြန္းေလးရ...

အေလးျပဳတယ္....
အေလးျပဳတယ္..
September 11, 2009 8:46 AM
+++++++++++++++++++

ေအာင္သာငယ္ said...
ဘ၀က ကဒ္ျပားေတြလား...
ကဒ္ျပားေတြက ဘ၀လား...

လတ္လ်ားလ်တ္လ်ားလုပ္တဲ့ တဘ၀လံုး
ကဒ္ျပား တဆုပ္နဲ႕ က်ဆံုးရမလား...

ငါ့ညီမေရ႕
ကဗ်ာေတြ သိမ္းပိုက္သြားတဲ့
အဲသည္တျမိဳ႕လံုးကို
သံပုရာသီးတလံုးနဲ႕ညွစ္
သံပုရာရည္သာ လုပ္ေသာက္ပစ္လိုက္ေပေတာ့... း)
September 11, 2009 8:53 AM
+++++++++++++++++++

Zephyr said...
ကဗ်ာဆရာေတြလည္း စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္တိုင္း ၀ိုင္ မျဖစ္ေပမယ္႔ ကဗ်ာေတာ႔ ျဖစ္ေနတာ ...။ အခုလည္းဇာတိပုည ဂုဏ္မာန နဲ႔ သံပ ဟုန္းဟုန္း မန္႕မလုိ႕ အားယူလာတာ ....။ မမန္႕တာၾကာေတာ႔ ေကာ္မန္႕ေရးဖို႕ စိတ္က ဟူးဟူးထန္ထန္ (နတ္သွ်င္ေနာင္ရဲ႕ဟူးဟူးထန္ထန္ျဖစ္သည္ ...၊ ထီလာစစ္သူေရးတဲ႔(မူကြဲ ကူးတဲ႔) ဟူးဟူးထန္ထန္မဟုတ္ပါ။)။ အို အသင္ေလာကထဲမွာ ကဗ်ာေတြေရးေနတာမေမာဘူးလား အမေတာ္ ....။ ပဲ႔တင္သံမရိွတဲ႔ ပင္လယ္ဘက္ကို လွည္႕ေအာ္လိုက္ရတာ စိတ္သက္သာပါရဲ႕လား ....။ ဒါကိုပဲ ျပစ္ဒဏ္ဆပ္ေျဖျခင္း/ျပစ္ဒဏ္ဆပ္ေနျခင္းလို႕ ေခၚမလား/မေခၚဘူးလား ....။ ေတာင္စြယ္မွာေနကြယ္တာဟာ နီယြန္မီးေတြအတြက္ ပြဲေတာ္ည ဖဲၾကိဳးဖြင္႔လႊတ္ျခင္းဆန္ေနခဲ႔တယ္ ...။ မာယာရဲ႕ ဒုတိယနာမမွာ ဘိသိက္လာအသြန္းခံေနရတဲ႔ မိမိ ခင္မ်ား သင္ မင္း ခင္ဗ်ား ငါ သူတပါး နဲ႔ မဒါတို႕ဟာ တစ္ေလွတည္းစီးေဖာ္စီးဖက္ .. ေလွတစ္၀မ္းထဲေဖာက္ေဖာ္ ေဖာက္ဖက္ေတြလား ... ေဖာက္ဖ်က္ထားတဲ႔ သစၥာတရားအတြက္ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို ေက်ာတစ္ရာရင္တရာ ....ေပးမိတဲ႔အခါ .... စိတ္ေတြက ေက်ာေရာရင္ပါနာတယ္ ....။ မိတကြဲဖတကြဲ ဆိုတာ စစ္လား ... စီးပြားရွာျခင္းလား ... ၀င္ကစြပ္ေတြေတာင္မွ ကိုယ္႔အိမ္မွာကိုယ္ေပ်ာ္ၾကသတဲ႔ ... ေလာကဓံရွစ္ျပားနဲ႔ ေမွာက္မွားမိခဲ႔တဲ႔ လူဆိုတဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ အေႏွးရိုက္ခ်က္ေတြ ေျပေလ်ာ႔လာသံ .....။ ဒီကဗ်ာဟာ ... မဒါေရးတဲ႔ အားလံုးရဲ႕ပံုတူပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ....။ ဒီေလာက္ ေလရွည္ရရင္ ေက်နပ္ပါတယ္ .. ေက်ပါျပီ .... အထာနပ္တဲ႔သူက .... စကားနည္းနည္းမ်ားျပီး ကဗ်ာနည္းနည္းစီ ျပီးတဲ႔အထိဖတ္သြားပါတယ္ ....။ အခုလို ၾကံဳၾကိဳက္တုန္းမန္႕လိုက္တာ ... မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ပါ ....။ ေနာက္အလ်ဥ္းသင္႔တဲ႔အခါ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ မန္႕ပါဦးမယ္ ...။ ....

ခင္မင္စြာျဖင္႔
က်ီး
September 11, 2009 9:22 AM
+++++++++++++++++++

Kay said...
ကဗ်ာ ဆရာ ျဖစ္ေၾကာင္း..ကဒ္ လိုလို႕လား.. အိျႏၵာရဲ႕
စာေပလုပ္သား အဖြဲ႕၀င္ ခဲ့ရင္ေတာ့.. မသိဘူး။ း)

(P.S- QS ကဗ်ာဆရာမ ထင္တယ္) :D
September 11, 2009 9:38 AM
+++++++++++++++++++

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး ကဗ်ာေလးက အဲ႔ဒီ ကဒ္ျပားေပၚမွာ တေျဖးေျဖး မဲ႔မဲ႔လာသလိုပဲ..

ေသြး႐ူးေသြးတမ္းညေတြ လြန္ေျမာက္ပါေစ...
September 11, 2009 10:17 AM
+++++++++++++++++++

အိုင္လြယ္ပန္ said...
ကဗ်ာနဲ႔ ေမွာက္မွားခဲ႔ ၿပီးၾကၿပီပဲအစ္မေရ
ဘယ္လိုပဲ ေၿခာက္ခမ္းေနေန
ကဗ်ာ ဆာေလာင္ တဲ႔ ေသြးေတြက
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ႔ ကဗ်ာပဲ ေတာင္းပါလိမ္႔မယ္
ၿပန္အန္ရင္လည္း ကဗ်ာပဲ အန္ပါလိမ္႔မယ္
ဆိုေတာ႔ကာ
ဘာမွ သိပ္မေၿပာေတာ႔ဘူး အစ္မ
ကဗ်ာပဲဖတ္သြားတယ္ ... ။။

ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင္႔ ..
September 11, 2009 10:50 AM
+++++++++++++++++++

HAPPYCLOUD said...
အမေရ... ေသြးရုးေသြးတန္းျဖစ္ျဖစ္ ကေယာင္ကတန္း ျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာ ေသြးေတြးစီးေနတ့ဲသူတစ္ေယာက္ကေတာ့ လက္တင္တာန႔ဲ ကဗ်ာ ျဖစ္လာတာပဲေနာ္...
ဖုိးေမာင္
September 11, 2009 12:04 PM
+++++++++++++++++++

ဖိုးစိန္ said...
ကဗ်ာဆရာမေလး ည သန္းေခါင္ထေရးတဲ့ ကဗ်ာလဲ
အဓိပါယ္ရွိ လွပေသသပ္ေနတာပဲေလ....
ကဗ်ာေတြကို လက္ရသိမ္းပိုက္ထားလိုက္ပါ...
ၿပီးေတာ့ အိျႏၵာ လို႔ နာမည္ရဲရဲႀကီး တပ္ခ်ႀကည့္လိုက္ပါ
ဒီစာသားေတြနဲ႔ ဒီကဗ်ာက အိျႏၵာ ဆိုတဲ့ နာမည္ေပၚမွာ
အၿမဲတမ္း လွလွပပႀကြားႀကြားဝင့္ဝင့္ရွိေနမွာပါ..

ကဗ်ာပန္းေလးမ်ား မမဆီမွာ အၿမဲ ပြင့္လန္းေနပါေစ

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္
September 11, 2009 6:10 PM
+++++++++++++++++++

ကဗ်ာလွည္းေလး said...
အမေရ
တကယ္ဆို.. ငါ့ႏွလံုးေသြးေတြကို ခုတ္ေမာင္းေပးေနတဲ့ ေတေဇာဓါတ္ေတြကိုက..ကဗ်ာပါ....
ငါ့ကဗ်ာေတြ ဘယ္သူသိမ္းပိုက္ထားသလဲ.....
ငါ့ကဗ်ာေတြ ဘယ္သူသိမ္းပိုက္ထားသလဲ.....
ေသြးရူးေသြးတမ္းးးပဲ ...

ကဗ်ာေလးေရာ ကြန္မန္႔ေတြေရာ.. အရမ္းၾကိဳက္တယ္
September 11, 2009 9:46 PM
+++++++++++++++++++

Anonymous said...
ခင္ဗ်ား ကဗ်ာကုိ ဘယ္ၿမိဳ႕ကမွ လက္ ရ မသိမ္းဘူး
ခင္ဗ်ားကဗ်ာကုိ ဘယ္ၿမိဳ႕ကမွ သက္မ မခ်ဘူး..
ခင္ဗ်ားအႏုပညာ ဘယ္ၿမိဳ႕ကမွ မကြယ္၀ွက္ထားဘူး
တကယ္ေတာ့
ကဗ်ာေရးလုိ႕မရဘူး
ကဗ်ာေရးလုိ႕မရဘူး ...
....
ေအာ္မေနနဲ႕ ...
ကဗ်ာဆုိတာ .. လက္ယက္ေခၚလုိ႕လုိက္တဲ့ အတန္းအစားမဟုတ္ဘူး...
ခင္ဗ်ားကဗ်ာကုိ .. ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိင္ ထုိးသိပ္ထည့္ထားတာ....
+++++++++++++++++++






စိန္ေခၚပြဲ

လွဳပ္ေနတဲ့ အဲဒီအရိပ္ကိုမွ မိေအာင္ဖမ္းခ်င္ေနတာ
လက္ႏွစ္ဖက္ကိုျဖန္႔၊ စူးစိုက္ၾကည့္၊ လက္္ေခ်ာင္းေလးေတြကုိုလဲ လွဳပ္္ကစားၾကည့္တယ္
‘စြမ္းႏိုင္မလား’ အသံ ပဲ့တင္ထပ္
(ပဲ့တင္ထပ္) (ပဲ့တင္ထပ္) (ပဲ့တင္ထပ္)
ေခါင္းတခ်က္ဆတ္ကာ စိန္ေခၚမွဳကို တန္ျပန္ စိန္ေခၚလိုက္တယ္။

ႏွစ္နဲ႔ခ်ီျပီး ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ငါ့လိပ္ျပာ
ငါ အခုျပန္ရျပီ ဒီစိန္ေခၚတိုက္ပြဲမွာ။ ။


ခင္ေအာင္ေအး
၁၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉

September 5, 2009

စာမ်က္ႏွာေပၚက ဆြဲဆုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ကဗ်ာမ်ားအေၾကာင္း

အသက္ရွင္မႈအတြက္
ကဗ်ာေရးတယ္ ထင္သလား
စား၀တ္ေနေရးအတြက္
ကဗ်ာေရးတယ္ ထင္သလား
ေက်ာ္ၾကားမႈဆုိရင္
ဂုဏ္သတင္းဟာ ငါတုိ႕လႊင့္ပစ္ထားတဲ့ဖဲ

ဘ၀ေတြဟာ ငါတုိ႕နဲ႕ နီးလုိ႕
ခံစားမႈက အတက္အက် ျမန္လုိ႕
သဘာ၀ဟာ သမုိင္းဆန္လာတယ္
ျပတုိက္ထဲက ေျပးထြက္လာတဲ့
အေသြးအသားက ေတာက္ေလာင္
ဦးေႏွာက္က ေျဗာင္းဆန္လာေသာအခါ
ငါတုိ႕ကဗ်ာေတြေရးၾကတယ္။

ငါတုိ႕ ညစ္ေထးေပမယ့္
ငါတုိ႕ကဗ်ာေတြ မညစ္ေၾကးဘူး
ယဥ္ေက်းမႈက စည္း၀ုိင္းထားသလုိ
ပတ္၀န္းက်င္က သုိင္း၀ုိင္းထားတယ္
လုိအပ္ရင္ ေဖာက္ဖ်က္ဖုိ႕နဲ႕
ေဖာက္ထြက္ဖုိ႕ကအဆင္သင့္
ငါတုိ႕လက္ေတြ လႈပ္မရေသာအခါ
ငါတုိ႕ပါးစပ္ေတြဆြံ႕အေသာအခါ
ငါတုိ႕ကဗ်ာေတြေရးၾကတယ္။

ႏုိင္ငံေရးက ငါတုိ႕မလႊင့္တဲ့အလံ
လႈံေဆာ္မႈက ပစ္ခ်ထားတဲ့ ေသတၱာ
ေခတ္ထဲမွာ ေနထုိင္ၿပီး
ေခတ္ကုိ ျပန္တြန္းလွန္ဖုိ႕
ငါတုိ႕ကဗ်ာေတြေရးၾကတယ္။

႐ုိးသားမႈဟာ ငါတုိ႕ကဗ်ာမွာ စီးဆင္းသြားတဲ့ျမစ္
ေစတနာဟာ ငါတုိ႕ကဗ်ာရဲ႕ ေက်ာ႐ုိး
ကဗ်ာလုိေတြးၿပီး ကဗ်ာလုိေရးတယ္
ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး စိတ္မ၀င္စားဘူး
ေလထုညစ္ညမ္းမႈ ငါတုိ႕မေတြးဘူး
ဘတ္စ္ကားစီးတယ္
လမ္းေလွ်ာက္တယ္
သာမာန္လူတစ္ေယာက္လုိ ေနထုိင္တယ္
ငါတုိ႕ေခၽြးကုိ ငါတုိ႕စေတးထားၿပီးၿပီ
ငါတုိ႕ေသြးကုိ ငါတုိ႕ေရးထားခဲ့ၿပီးၿပီ
မ႐ုိးမ႐ြ ႏႈိးဆြလာေသာအခါ
ႏွာေခ်သလုိ ငါတုိ႕ကဗ်ာေတြ
ေခ်ထုတ္လုိက္တယ္။

ငါတုိ႕ကဗ်ာဟာ ဗုိက္ဆာတတ္တယ္
ေရေသာက္တတ္တယ္
တခါတေလ အရက္နံ႕ေတြ နံတတ္တယ္
ေဆာင့္ႂကြားႂကြားနဲ႕ အေနာ္ရထာလမ္းေပၚ
ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာ (ရပ္ပ္ပါ) မဟုတ္ဘူး
ကဗ်ာဆရာ

မာနဟာ ငါတုိ႕ရဲ႕ဓား
ဆင္းရဲမႈဟာ ငါတုိ႕ရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈ
ေခါင္ခုိက္မေနဘူး
ေလာင္ၿမိဳက္မေနဘူး
ကဗ်ာလုိေတြးၿပီး ကဗ်ာလုိေရးတယ္
ဘယ္သူ႕ကုိမွ မထိခုိက္သလုိ
ဘယ္သူ႕ကုိမွ မေ၀ဖန္ဘူး
ကမၻာအေၾကာင္းေရးတယ္
ေကာင္းကင္းအေၾကာင္းေျပာတယ္
ၾကယ္ေတြဟာ ငါတုိ႕၀ွက္ထားတဲ့ အိပ္မက္
ျမစ္ေတြဟာ ငါတုိ႕နင္းသြားမယ့္လမ္း
လူေတြဟာ ငါတုိ႕နဲ႕ အမ်ဳိးတူသတၱ၀ါ
အတၱကုိ အတၱခ်င္း
အနတၱကုိ အနတၱခ်င္း
ရွင္းမေနဘူး
ပိရမစ္ကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္သလုိ
ငါတုိ႕ကဗ်ာေတြေရးတယ္
စိမ့္၀င္သြားသလုိ ထုိးေဖာက္မႈနဲ႕
ငါတုိ႕ကဗ်ာေတြေရးေနတယ္

ဒါ ငါေျပာခ်င္တဲ့ ငါ့ကဗ်ာအေၾကာင္း
ဒါ ငါေျပာခ်င္တဲ့ ငါ့အေၾကာင္း

ဒါ ငါေျပာခ်င္တဲ့ ငါတုိ႕ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႕
သူ႕တုိ႕ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း

ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္တုိ႕ကဗ်ာကုိ
ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ စာမ်က္ႏွာေပၚက
ဆြဲဆုတ္ပစ္လုိက္သလဲဆုိတဲ့အေၾကာင္း။ ။

တည္ရ


(ၾသဂုတ္လ၊၂၀၀၉ခုႏွစ္ ၊ စင္ကာပူႏုိင္ငံထုတ္၊ သဇင္မဂၢဇင္း)


(ကိုယ့္ဖီလင္နဲ႔တုိက္ဆိုင္ေနတဲ့ကဗ်ာေလးမို႔..ခံစားမိရာက႑ကေန..တင္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္..။)