ဒီလ အိုင္ဒီယာမွာပါခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။
ဂ်ပန္မွာ ဆူနာမီျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာျဖစ္ခဲ့ရခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္ကေလးကေန ခ်ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။
ဆူနာမီေၾကာင့္ လဲျပိဳက်န္ရစ္တဲ့ ဆာကူရာပင္ကေန ပန္းေလးတစ္ပြင့္ပြင့္ျပတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဒုကၡသည္ျပည္သူေတြကို စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားေတြေပးႏိုင္မယ့္ သီခ်င္းေတြဆိုျပမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေဘးအႏၱရယ္ေတြၾကားထဲက သူတို႔ပိုင္ တူရိယာေလးကိုပဲယူျပီး ထြက္ေျပးသြားၾကတယ္ဆိုတဲ့ ဂီတပညာရွင္ ဇနီးေမာင္ႏွံအေၾကာင္းကို ဂ်ပန္မွာ ရွိေနတဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း သင္းသင္းကေျပာျပတာက ဒီကဗ်ာေလးရဲ႔ အစပါ။
လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို သူငယ္ခ်င္းသင္းသင္းထြဋ္နဲ႔ ကိုရဲထြဋ္စိုးတို႔က ရွာေဖြေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘိုလိုကို သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ေဇာ္ထြန္းကဘာသာျပန္ေပးထားတာပါ။
-+-+-+-+-
ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးက သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ လူသားအားလံုးအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ မျဖစ္ခင္ ကတည္းက ၾကိဳတင္ ခန္႔မွန္း ခ်င့္တြက္ ကာကြယ္လို႔ရသမွ် ကာကြယ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။
-+-+-+-+-
ဖူကူရွီးမား ဂီတ
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ငါတို႔ဇာတိျမိဳ႕ေလးမွာ
ငါ့အတြက္ တန္ဖိုးရိွတာ ေနာက္ထပ္ဘာမွမရွိေတာ့သလိုမ်ိဳး
ကိုတို တူရိယာေလးကိုပဲ ငါ ေရြးခ်ယ္မိခဲ့တယ္
ႏ်ဴကလိယနံ႔ေတြ မႊန္ေနတဲ့ ငါတို႔ဇာတိျမိဳ႕ေလးမွာ ဆာကူရာပင္ေတြ အတုန္းအရုန္းလဲက်လို႔
အဲဒီ့ ဆာကူရာပင္ကေန ရဲရဲေတာက္ ပြင့္ျပေနခဲ့တဲ့ တစ္ပြင့္တည္းေသာ ပန္းေလးကို
မမွတ္မသံု ငါရပ္ၾကည့္ခဲ့ျပီး
ကိုတို တူရိယာေလးကို ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တယ္။
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ငါ့မိသားစု၀င္ေတြနဲ႔ ျပန္ဆံုရသလိုမ်ိဳး
ဂီတသံေတြ ထံုမႊန္းေနတဲ့ ငါ့တို႔ အိမ္ေလးမွာ ျပန္လည္ေနထိုင္ခြင့္ရလိုက္သလိုမ်ိဳး
ငါ့သားငယ္ေလးရဲ႕ ဟယခုခ်ိ စကားေျပာက်င့္သံေလး နာယံထဲခ်ိဳျမလာသလိုမ်ိဳး
ကိုတို တူရိယာေလးကို ငါ ေရြးခ်ယ္မိခဲ့တယ္
ရူေနရတဲ့ေလကိုသံသယစိတ္ေတြနဲ႔ၾကားက
နင္းထားရတဲ့ေျမကို စိုးရိမ္ေနရတဲ့ၾကားက
တစ္ၾကိမ္အလဲကို အႀကိမ္တစ္ရာမက ျပန္ထူထႏိုင္ၾကဖို႔..
ကိုတို တူရိယာေလးကို ငါေရြးခ်ယ္မိခဲ့တယ္။
ငါ့ အေဖရဲ႕ သူရဲေကာင္းပံုျပင္ေတြ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ၾကားနာခြင့္ရလိမ့္မယ္
ငါ့အေမရဲ႕ အိုဒိုးရိ ရိုးရာအက မွာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ စည္းလိုက္ခြင့္ရဦးမယ္..
ငါတို႔ အတူတကြ က်င္းပခဲ့တဲ့ တနဘတ ပြဲေတာ္ေလးမွာ
ငါ့ဆႏၵေတြကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ခ်ည္ေႏွာင္ ဆုေတာင္းဖို႔
ကိုတို တူရိယာေလးကို ေရြးခ်ယ္မိခဲ့တယ္….
“မ်က္ရည္ေတြ စီးမက်ႏိုင္ေအာင္ ငါ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ျပီးလမ္းေလွ်ာက္တယ္” အဲဒီ့ သီခ်င္းကို ငါတီးခတ္ဖို႔
“အိပ္မက္ေတြ အမွန္အတိုင္းျဖစ္လာေတာ့မယ္” အဲဒီ့သီခ်င္းကို ငါ ဆိုျပႏိုင္ဖို႔
ကိုတိုတူရိယာေလးကို ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တယ္။
ငါတို႔ ရဲစြမ္းသတၱိကို ဒုကၡနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ၾကမယ္..အဲဒီ့သီခ်င္းမ်ိဳးငါေရးစပ္ရမယ္...
ဘယ္လို အလြမ္းအေဆြးေအာက္မွာမွ ငါတို႔ ဒူးမေထာက္ၾကဘူး ..
ဘယ္ေလာက္ အႏၱရယ္ေတြ ရွိပါေစ ငါတို႔ အညံ့မခံၾကဘူး..
ဒီေန႕ ေၾကကြဲစရာေတြနဲ႔ မိုးခ်ဳပ္ခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္
မနက္ဖန္အာရံုဦး ေနေရာင္ျခည္ကို ငါတို႔သာအရင္ေတြ႕ခြင့္ရႏိုင္တယ္
ေနာင္ႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ ဖူဂ်ီစံ ေတာင္ထိပ္က ေန၀န္းနီကိုေစာင့္ၾကမယ္….
အဲသလို သီခ်င္းမ်ိဳးေတြ ေရးစပ္သီဆိုဖို႔ ကိုတိုတူရိယာေလးကို ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တယ္
ဂီတဆိုတာ မ်က္ရည္ကို ေနာက္ျပန္စီးဆင္းေစတဲ့ အရာပါ
ဂီတဟာစိတ္ဓါတ္ျမွင့္တင္ေရး ကိရိယာပါ
ဂီတဟာ စိတ္အနာတရေတြ အတြက္ကုထံုးပါ
ဂီတဟာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အားမန္ပါ
ဂီတဆိုတာ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ႏူးညံ့ ထက္ရွတဲ့ အနာဂါတ္လမ္းညႊန္ပါ
ငါတို႔မၾကာခင္ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ အဲသလို သံျပိဳင္သီခ်င္းေတြသီဆိုဖို႔
ကုိတို တူရိယာေလးကိုပဲ ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တယ္…
ကုိတို တူရိယာေလးတစ္ခုတည္း ငါေရြးခ်ယ္ခဲ့လိုက္တာ......
အတံုးအရုန္းလဲက်ေနတဲ့ ဆာကူရာပင္ေတြ ပန္းပြင့္ျပႏိုင္တဲ့ ျမိဳ႕ကေလးဆီက
ငါတို႔ ရဲ႕…ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ဇာတိျမိဳ႔ေလးဆီကေပါ့။ ။
အိျႏၵာ
(၃.၇.၂၀၁၁)
ဖူကူရွီးမား= Fukushima(၂၀၁၁ မတ္လ(၁၁)ရက္ေန႔က ဂ်ပန္ငလ်င္ႀကီး ဆူနာမီႏွင့္ ႏ်ဴကလိယ ဓါတ္အားေပးစက္ရံုေပါက္ကြဲမႈဒဏ္ ခံလိုက္ရေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရွိျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕)
ကိုတို = Kato ( ဂ်ပန္ တူရိယာ )
ဆာကူရာ = Sakura ( ခ်ယ္ရီပင္)
ဟယခုခ်ိ = hara guchi ( ကေလးမ်ား စကားေျပာေလ့က်င့္ျခင္းသင္ခန္းစာ..)
အိုဒိုးရိ = Odori ( ဂ်ပန္ရိုးရာ အက)
တနဘတ = tanabata ( ၀ါးပင္မွာ ဆုေတာင္း စာရြက္လိပ္ကေလးေတြကို ခ်ိတ္ျပီး စုေပါင္းက်င္းပရေသာပြဲေတာ္)
ဖူဂ်ီစံ = Fujisan ( ဖူဂ်ီယာမာေတာင္)
-+-+-+-+-
FUKUSHIMA MELODY
My home town where there has no chance to pass through over
As nothing else valuable thing for me
But I’d chosen this instrument …KOTO
Nuclear smelled around our hometown,
Collapsed all the SAKURA trees were there
I was gazing the bravely flower which was blossomed on the tree.
Then I'd chosen this instrument.....KOTO
As we seek our family members
As we regain the chance that we could stay back at our home….there is filled with our songs
As pleasant as a sound from my son who is babbling to practise HARA GUCHI
I’d chosen this instrument….KOTO
Although I suspect the air which I am breathing
Although I worry the ground where I am standing
To rebuilt hundred times for falling at one.
I’d chosen this instrument…KOTO
I shall have the opportunity to listen one more time some tales of hero from my father
I shall have the opportunity for making rhythmic beats with my mother's Odori traditional dance
For tying all of my wishes one more time
At the Tanbata festival that we used to celebrate
I'd chosen that instrument....KOTO
I look up when I walk , so my tear won't fall to play the song with that lyrics
Our dreams come true ....to sing the song with that lyrics
I'd chosen that instrument....KOTO
We shall record our braveness with this outrage
We shall not down our knee under the our sadness
How danger ?.... we're not gonna be the losers easily
Today...........although the night is falling with our mourning
Tomorrow......we are the ones who are able to touch our aurora
On this new year's day..
Lets look forward to our sunniness...
Our redly sun at the top of FUJISAN
for making this song I'd chosen the instrument KOTO ...
Music...
is something which can make the flow our the tears inversely
Music.....
is something like an equipment for making motivation
Music....
is something like a treatment for the wounds in your memories.
Music....
.is something like a driving force for reconstruction.
Music....
.is something like a tender instruction for the children.
For singing together this chorus........
“ WE ARE GOING TO COME BACK OUR HOME SOON”
I'd chosen the instrument ...KOTO
KOTO... ... this instrument which I 'd chosen
From the town
Where .....a heap of lying all fallen Sakura trees could give flower
From the town
Where.... there has no chance to pass though over again.
Written By Eaindra
Translated By Zaw Zaw Htun
(ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း သင္းသင္းထြဋ္ ၊ အခ်က္အလက္ေတြ ရွာေဖြေပးခဲ့တဲ့ ကိုရဲထြဋ္စိုး မဂၢဇင္းမွာ ေဖၚျပေပးခဲ့တဲ့ ဆရာမ မေနာ္ဟရီ နဲ႔ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ေပးခဲ့တဲ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္ထြန္းတို႔ကိို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း)
