ပန္းခ်ီဆရာၾကီး ရာဟုလာ ကြယ္လြန္ျခင္းႏွင့္ ဆရာၾကီး၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ က်င္းပခြင့္ရလိုက္ေသာ ရသအလင္းမွ ဂုဏ္ျပဳေငြေပးအပ္ပြဲ

ဒီေန႔ဟာ ရသအလင္းေဖာင္ေဒးရွင္းအတြက္ ေၾကကြဲစရာ အမွတ္ရစရာေတြနဲ႔ ဘယ္လို႔မွေမ့ေပ်ာက္မရႏိုင္မယ့္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။

ရသအလင္းေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ႕ မႈေဆာင္အဖြဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ရသအလင္းေဖာင္ေဒးရွင္း မွ လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာေရာဂါခံစားေနရတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးရာဟုလာ ကို ၂၄.၇.၂၀၁၁ ေန႔က ေဆး၀ါးကုသစရိတ္အလို႔ငွာ အႏုပညာဂုဏ္ျပဳေငြအျဖစ္ (၃)သိန္းတိတိ ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။

မႏၱေလးမွ ဆရာေက်ာ္ရင္ျမင့္က အစစအရာရာတာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တာျဖစ္ျပီး ဒီကေန႔(၃၁.၇.၂၀၁၁) မင္းကြန္းက ပန္းခ်ီဆရာၾကီး ရာဟုလာ အိမ္မွာ အခမ္းအနားေလးနဲ႔ ေပးအပ္ဂုဏ္ျပဳဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

မနက္ ၁၀နာရီပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာ ဆရာေက်ာ္ရင္ျမင့္နဲ႔ မႏၱေလးမွ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား ဂ်ာနယ္လစ္မ်ား စုစုေပါင္း (၁၂)ေယာက္ခန္႔ဆရာႀကီးရဲ႕ အိမ္ကိုေရာက္ၾကေတာ့ ဆရာက ေတာ္ေတာ္ေလး ေရာဂါေဖါက္ေနခဲ့ပါျပီ။

ဒါေပမယ့္ ႀကိဳတင္သတင္းေပးထားခဲ့တာအတြက္ အလွဴေငြကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ လပ္အုပ္ေလးခ်ီျပီး လက္ခံခဲ့ျပီး သာဓုအႏုေမာဒနာေခၚဆိုလက္ခံျပီး ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းမွာလည္း လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ပါတယ္.

ဒါေပမယ့္ အခုၾကားလိုက္ရတဲ့ သတင္းကေတာ့....

လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာေဝဒနာကိုခံစားေန ရရွာတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ရာဟုလာ (အသက္၆၇ႏွစ္) ဒီကေန႔ 31-7-2011 မြန္းလြဲ 12:15 အခ်ိန္မွာ မင္းကြန္းမွာရွိတဲ့သူ႔ရဲ႕ေနအိမ္မွာ ကြယ္လြန္သြားပါ၍ က်န္ရစ္သူမိသားစုနဲ႔အတူ

အထူးေၾကကြဲဝမ္းနည္းရပါတယ္ ။ မနက္ျဖန္ ေန႔လည္ ၃နာရီမွာ သၿဂၤဳ ိလ္ပါမယ္ ။

( ဂုဏ္ျပဳေငြေတြကို လက္ခံျပီးဆရာၾကီး ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အၾကာမွာ ဆရာၾကီးဆံုးပါးသြားခဲ့ပါတယ္.။)

ရသအလင္းအေနနဲ႔ မိသားစုနဲ႔ထပ္တူ အႏုပညာေလာကနဲ႔ထပ္တူ ေျဖမဆည္ႏိုင္ေအာင္ေၾကကြဲခံစားၾကရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီး မကြန္လြန္မွီအခ်ိန္ပိုင္းမွာ သူတစ္သက္လံုးျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းလုပ္ကိုင္လာခဲ့တဲ့ သူ႔အႏုပညာဟာ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိသူ႔ကိုေစာင့္ေရွာက္သြားတယ္လို႔ဂုဏ္ယူၾကည္ႏူးခြင့္ေပးလိုက္ႏိုင္တာအတြက္၊ ေနာက္ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးရာဟုလာရဲ႕ တန္ဖိုးရွိလွတဲ့ပန္းခ်ီဆရာဘ၀ျဖတ္သန္းမႈအတြက္ ၊ ရသအလင္းက ကိုယ္ႏိုင္တဲ့ တာ၀န္ေလးတစ္ခုကိုေတာ့ ေက်ႏိုင္လိုက္တယ္လို႔ ႏွစ္သိမ့္ေျဖဆည္ေနမိၾကပါတယ္။

အခု ဆရာေက်ာ္ရင္ျမင့္နဲ႔ ဆရာေတြအားလံုး ဆရာၾကီး ရာဟုလာရဲ႔စ်ာပနာ အခမ္းအနားမွာရွိေနၾကျပီးဆရာၾကီးရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာအလွဴေငြလက္ခံေနပံုေတြ သတင္းအေသးစိတ္ေတြကိုထပ္မံ ေဖၚျပေပးသြားပါ့မယ္။

ပန္းခ်ီဆရာၾကိး ရာဟုလာ

ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာ.။

'႐ူးသြပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရမွာပဲ''

''အႏုပညာဆုိတာ တစ္စံုတစ္ခု ႐ူးသြပ္မွ ရတာ'' ဆိုတဲပ အႏုပညာမွာ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးသံုးပါးစလံုးေပ်ာ္၀င္ပူးကပ္ေနခဲ့တဲ့ ပါရမီရွင္

ေနာက္ဘ၀မွာ အႏုပညာကို ရူးရူးမက္မက္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာၾကီး

ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေရခံေျမခံမွာ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာၾကီးျဖစ္ပါေစ..။

ရသအလင္းအဖြဲ႔သားမ်ား

××××××××××××××××××××

ဧရာ၀တီက စီစဥ္တင္ဆက္တဲ့ ဆရာၾကီးရာဟုလာနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးပါ..

https://www.youtube.com/watch?v=Ov3Z8h9kfSY&feature=player_embedded

××××××××××××××××××××

ပန္းခ်ီဆရာ ရာဟုလာ အေၾကာင္းကို ဆရာေက်ာ္ရင္ျမင့္ ေရးသားျပဳစုတဲ့ "ဘ၀ဇာတ္ခံု" စာအုပ္တြင္လည္းဖတ္ရႈၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

".....ေနာက္ ဒုတိယတစ္ေယာက္က ပန္းခ်ီဆရာ ရာဟုလာ...။ ေျပာရရင္ ဗင္းဆင့္ဗန္ဂုိးကုိ ဘယ္သူမွန္း မသိတဲ့သူေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တယ္။ သူက မိဘသေဘာမတူသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့ၿပီးေနာက္ လမ္းမွာ ကားနဲ႔ ျဖတ္သြားတဲ့အေဖကုိေတြ႕ေတာ့ ဆုိက္ကားနဲ႔ လုိက္ၿပီး အေမြေတာင္းတယ္။ ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကို ရာဟုလာ လို႔ေခၚၾကတယ္။ ပန္းခ်ီဆြဲေတာ့ ပထမနာမည္ရင္း ျဖစ္တဲ့ ေအာင္ျမင့္နဲ႔ေရးေသးတယ္။ ေအာင္ျမင့္ေတြမ်ားေတာ့ သူက နာမည္ေျပာင္းလုိက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚတဲ့နာမည္ပဲေျပာင္းလုိက္တယ္။ ရာဟုလာ... လုိ႔။ ဆီဒုိးနား ဟုိတယ္မွာ one man show ျပဖုိ႔ ေဇာ္၀င္းထြဋ္က ကူညီေပးတယ္။ ဟုိတယ္မွာ တည္းခုိင္းေတာ့ မတည္းႏုိင္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ တည္းမယ္လုပ္တဲ့သူေပါ့။ ရန္ကုန္မွာ အိမ္ေဆာက္ေပးမယ္ဆုိေတာ့ ေတာပဲျပန္မယ္လုပ္သူလည္းျဖစ္တယ္ေလ..."

xxxxxxxxxxxxxxxx

ယခုသတင္းေဆာင္းပါးကေတာ့ မႏွစ္တုန္းက လွ်ပ္တစ္ျပက္ (Vol3. No.1)မွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ သတင္းေဆာင္းပါးပါ။

"မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ႀကီး ဘုရားေဘးက ''Rahula Art Workshop'' လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ၿခံဝင္းက်ယ္က်ယ္နဲ႔ အိမ္ကေလးမွာ ပန္းခ်ီေရးေနတဲ့ ''ပန္းခ်ီဆရာ ရာဟုလာ''လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ေတြနဲ႔ ေဆးလိပ္ခဲၿပီး ေနတတ္တဲ့ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတအႏုပညာ အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္ မ်က္ဝန္းေတြ ေတာက္ပလာတတ္တဲ့ ဆရာ ရာဟုလာကို ေျပးျမင္မိၾကမွာပါပဲ။ ဒီမင္းကြန္းက ဆရာရာဟုလာရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြကို ကုန္းတစ္တန္၊ ေရတစ္တန္၊ ျဖတ္သန္းၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အထိ ယူလာတာ ''Untitled Life ''တစ္ကိုယ္ေတာ္ျပပြဲကို စီစဥ္က်င္းပေပးၿပီး ၾသဂုတ္လ (၂၅)ရက္ကေန စက္တင္ဘာလ (၂)ရက္ေန႔ အထိ ခင္းက်င္းျပသ ေပးခဲ့ၾကတာကေတာ့ ''မိုးခ'' ပန္းခ်ီအႏုပညာ ျပခန္းပိုင္ရွင္ ဦးဘိုဘို၊ ဆရာဆန္နီညိမ္းနဲ႔ မိုးခဝိုင္းေတာ္သားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

''မိုးခ''ကို ပိုၿပီးေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတာကေတာ့ ပန္းခ်ီကားေတြ သာမက၊ က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းတဲ့ ဆရာ ရာဟုလာကို မင္းကြန္းကေန ရန္ကုန္အထိ သက္ေသာင့္သက္သာလာႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့တဲ့အျပင္ စာနယ္ဇင္းေတြ၊ ပန္းခ်ီဆရာေတြ၊ ပန္းခ်ီျမတ္ႏိုးသူေတြနဲ႔ ဆံုေတြ႕ခြင့္ရေအာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့ၾကတာပါပဲ။

စာနယ္ဇင္းပြဲမွာ ဆရာ့က်န္းမာေရးအရ စကားသိပ္မေျပာနဲ႔ ကုလားထုိင္မွာ ထုိင္ၿပီးေျပာဖုိ႔ ပန္ၾကားခဲ့ၾကေပမဲ့ ဆရာက အားမရလို႔ဆုိၿပီး မတ္တတ္ရပ္ ၿပီးေျပာတဲ့အျပင္ က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ အားေပ်ာ့ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြပါ တလက္လက္ေတာက္ပလာၿပီးမရပ္မနားေျပာေနပါေတာ့တယ္။

ကြၽန္ေတာ္က ပန္းခ်ီကို ဦးသန္းေမာင္တုိ႔နဲ႔ ပိုစတာေရးခဲ့တာက စဝင္လာ ခဲ့တာပါပဲ။ ကားနံပတ္ေရးတာလည္း ပါတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဘႀကီးေတာ္စပ္ သူက ေအာင္ေမာင္းႀကီးဇာတ္ထဲမွာ ပန္းခ်ီေရးေတာ့ မ႑ပ္ဆင္တာေတြ ဘာေတြမွာပါရင္း ဘုန္းႀကီးပ်ံေလာင္တိုက္ေတြမွာလည္း ပန္းေတြဘာေတြ ဝင္ေရးရာကေန မ်က္စိရည္ဝၿပီး ဦးေသာင္းေဖနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ပုိစတာေတြ၊ ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

မႏၲေလးမွာ ဦးခ်စ္ၿမဲတို႔၊ ဦးေအးေက်ာ္တုိ႔ ဦးကံၫြန္႔တုိ႔ဆီမွာတက္ရင္း ပန္းခ်ီေက်ာင္းမၿပီးခင္ (၁၉၆၄)မွာ တစ္ေနရာေရာက္သြားၿပီး အၾကာႀကီးေနခဲ့ ရတယ္။ အဲဒီက ျပန္လာေတာ့လည္း ပန္းခ်ီေရးတာပဲ။

ကြၽန္ေတာ္အရင္ကေတာ့ Realism ေရးပါတယ္။ အရွိကိုအရွိအတုိင္း ေရးတာေပါ့။ Solo Show ေတြကို ရန္ကုန္မွာ(၄)ပြဲ၊ မႏၲေလးမွာ(၄)ပြဲလုပ္ခဲ့ တယ္။

နာက္ေတာ့ Realism ေတြကို သင္ၾကားခဲ့ရတာေတြတျဖည္းျဖည္းပါး လာၿပီး ေရးခ်င္တာေတြေရးလာခဲ့တာပါပဲ။ အႏုပညာကို ကြၽန္ေတာ္ဆရာႀကီးၿမိဳ႕မၿငိမ္းေရးတဲ့သီခ်င္း(၃)ပုဒ္နဲ႔ တင္စားၿပီးေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းက သီခ်င္းကို Realism နဲ႔လည္း ေရးတယ္။ နိမိတ္ပံုနဲ႔လည္းေရးတယ္။ ေနာက္ Abstract လို႔ သူ႕ကိုယ္တုိင္ ေတာင္ သိမသြားတဲ့ အျမင္သစ္၊ အေတြးသစ္ေတြပါတဲ့ Abstract နဲ႔လည္း ေရးသြားပါတယ္။

ပထမဆံုး ''စစ္ကိုင္းေတာင္''သီခ်င္းေပါ့၊ အဲဒါဆုိရင္ Realism ေရးနည္း နဲ႔ ေရးတာ၊ ''စစ္ကိုင္းေတာင္ အထက္နားဆီက ေရွ႕တလႊား႐ႈလုိက္ရင္ေလ ဧရာဝတီ၊ ဒုဌာဝတီ . .'' ဆုိတဲ့ သီခ်င္း၊ ကြၽန္ေတာ္အခုမဆုိႏိုင္ေတာ့လို႔ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သံေနသံထားနဲ႔ ေတာင္ဆုိျပခ်င္ပါတယ္။

ဒီသီခ်င္းက အႏုပညာသေဘာေျပာရရင္ Realism ေပါ့။ ပုညရွင္ ေစတီတုိ႔၊ ဒု႒ာဝတီတို႔ကို အရွိအတုိင္း၊ အျမင္အတိုင္းေရးတာ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပန္းခ်ီမွာ လည္း Realism ဆိုရင္ဘုရား၊ေက်ာင္း၊တန္ေဆာင္းျပသာဒ္ေတြ ေရးၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း မႏၲေလးကို Outdoor ထြက္ၿပီး ဒါေတြေရးခဲ့ပါတယ္။

ဒုတိယနိမိတ္ပံု တင္စားခ်င္တာက သႀကၤန္သီခ်င္းပါ။

''ျဖဴျဖဴျပာျပာနီနီဝါဝါ၊ ေဝဆာျမဴးလို႔ေန'' ဆုိတာ

ဟုိတုန္းက မႏၲေလးသႀကၤန္ဆုိ မ႑ပ္ေတြက အနီေရာင္ဝတ္စံုေတြ၊ အျပာေရာင္ဝတ္စံုေတြ၊ အဝါေရာင္ဝတ္စံုေတြ ဆုိၿပီး မ႑ပ္အလိုက္ ဝတ္ၾကတယ္။ ဆရာၿငိမ္းက ဒါကိုပန္းေတြနဲ႔ နိမိတ္ပံုတင္စားၿပီးေရးခဲ့တာပါ။

''ေဟာတစ္႐ံု၊ ေဟာတစ္႐ံု၊ ပန္းမ်ိဳးစံုလို႔ေလ''

''ညႇင္းေလေသြး''တုိ႔ဘာတုိ႔လည္း နိမိတ္ပံုေတြေပါ့။

ဘယ္သူမွ မလုပ္ေသးဘူး ဆရာၿငိမ္းလုပ္သြားတာ။

ေနာက္ Abstract ဆုိတဲ့ သိျခင္း၊ မသိျခင္းေတြေရးတာကေတာ့

''မၿပီးေသးေသာ ပန္းခ်ီကား''သီခ်င္းပါပဲ။''မ်က္ေစ့ကို ေမွးမွိတ္၊ အိပ္စက္ရာတြင္ . .

ေခ်ာင္းလိုလို၊ ျမစ္လုိလိုတစ္ခုေသာ ကမ္းစပ္ေရာက္လာသည္တြင္ ထုိစဥ္ ေလွာ္ခပ္သူလည္း ေရာက္မလာ''

ဆုိတာေတြက ခပ္ဝါးဝါးေလး ထင္ေနတာေတြ ''Abstract'' ေတြပါ။

အခု က်ဳပ္တို႔ ဒီေန႔ေရးေနတာ အဲဒါမဟုတ္လား။

ကြၽန္ေတာ့္ ပန္းခ်ီကားေတြကိုၾကည့္(၁ဝ)ေယာက္ၾကည့္ရင္(၁ဝ)မ်ိဳး ခံစားရတာပဲ။

ဟိုတုန္းကေတာ့ Technique ေတြေရးတယ္။ မိန္းကေလးဆုိလည္း အခ်ိဳးအဆက္ေျပျဖစ္ေအာင္ လွပေအာင္ေရးတာ။

အိမ္မွာ ကင္းဘတ္(စ္)၊ စုတ္၊ ေဆးေတြ အဆင္သင့္အၿမဲခ်ထားတယ္။ ေရးခ်င္တာ၊ အာ႐ံုရတာ ေကာက္ေရးလိုက္တာပဲ။ မ်ဥ္းေျဖာင့္၊ မ်ဥ္းေကြး၊ မ်ဥ္းလဲ၊ မ်ဥ္းမတ္ . . .ဒီ ေဘာင္ထဲက ဘယ္လြတ္လိမ့္မလဲ။

ၿပီးရင္ ေဆးမေျခာက္မခ်င္း ထုိင္ၾကည့္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ေလးဘက္ေလးတန္လံုး ခံစားရတယ္။ တစ္ခါတရံ(၃)ဘက္၊ တစ္ခါတရံ (၂)ဘက္၊ တစ္ခါတရံ (၁)ဘက္တည္း ခံစားရတယ္။ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း လံုးဝ ပ်က္စီးသြားတာပဲ။

(၁ဝ)ခ်ပ္ေရးရင္ Masterpiece (၂)ခ်ပ္ပဲထြက္တယ္။

အႏုပညာဆုိတာ ပန္းခ်ီမွမဟုတ္ဘူး။ ဂီတတို႔စာေပတုိ႔လည္း ေရးတုိင္း မရပါဘူး။ အာ႐ုံရတဲ့အခ်ိန္ ''ဘတ္ခနဲ''ေကာက္ေရးမွရတာ။ Emotion ဆုိတဲ့ ''စ်ာန္''ရမွ ေရးတယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္ေထာင္ၾကည့္ ၿပီး ပါးပါးေလးတစ္ခ်က္လုပ္လိုက္တာ။

Emotion နဲ႔စၿပီး Emotion နဲ႔ ဆံုးတာရွိသလုိ Emotion နဲ႔စၿပီး Technique နဲ႔ဆံုးတာရွိတယ္။ Technique နဲ႔စၿပီး Emotion နဲ႔ ဆံုးတာလည္းရွိတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ Emotion နဲ႔စၿပီး Technique နဲ႔ ဆံုးတယ္။

ပန္းခ်ီနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အခ်ိန္မေရြးေမး၊ ရွိတာနဲ႔ ဆြဲျပႏုိင္တယ္။ ေရးခ်င္သလို ေရးၿပီး ရခ်င္သလိုရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ''အေၾကာင္းအရာတစ္ခု'' အဲဒါႀကီးက ရင္ထဲမွာရွိတယ္။ ဒါကို ၾကမ္းတမ္းသိမ္ေမြ႕မႈေတြ၊ ေဝဒနာေတြနဲ႔ ေပါင္းစည္းလိုက္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ခု ေတြ႕သြားတာပဲ။

ပန္းခ်ီကားဝယ္မယ္ဆုိရင္ ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္ကို သိကို သိရမယ္။ Abstract ကုိ ဗိုလ္ေစာလည္းေရးတယ္။ ဦးမ်ိဳးခင္၊ ဦးထြန္းစိန္၊ Dr ကိုကိုႀကီးတုိ႔လည္း ေရးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေရးတယ္။

ဒီေလးငါးေယာက္မွာ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳခံစားခ်က္ေတြ မတူေတာ့ Abstract ေတြက ဘယ္လိုမွ မတူႏုိင္ဘူး။

အေရာင္ဆုိလည္း ကြၽန္ေတာ့္မွာ အေရာင္စြဲမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္မွာ Beauty တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ အလွတရားတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ Colour နဲ႔ Tone ဘယ္ဟာ အဓိကလဲ၊ ဒီႏွစ္ခုက ဒဂၤါးျပားမ်ားလို ဟိုဘက္၊ ဒီဘက္ျဖစ္ေနတာ။

ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ေတာ့ Tone က အဓိကလို႔ ျမင္တယ္။

အႏုပညာရွင္ဟာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြကင္းရတယ္။ ဒါေတြ မ်ားေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ပန္းခ်ီကားမျဖစ္ဘူး။

ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာေတြ လုပ္ထားတာ၊ တစ္သိန္းႏွစ္သိန္းေပးရင္ ေတာ္ၿပီေပါ့။ '

'႐ူးသြပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရမွာပဲ''

''အႏုပညာဆုိတာ တစ္စံုတစ္ခု ႐ူးသြပ္မွ ရတာ''

(ဆရာ ရာဟုလာ ေျပာသြားတဲ့ စကားေတြကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ျပန္တင္ျပထားတာပါ -စာေရးသူ)

ဆရာက ေမးျမန္းေဆြးေႏြးၾကဖို႔ ေျပာေတာ့ ''ထူးအိမ္သင္ portrait'' ကို Expressionism နဲ႔ ေရးထားတဲ့ ဆရာ့ Emotion ကိုေမးျဖစ္ပါတယ္။

[ကြၽန္ေတာ္က ထူးအိမ္သင္ကို ေလးစားခဲ့တာ၊ မႏၲေလးစိန္ရတုမွာ သံုးည၊ ရန္ကုန္မွာ သံုးညကေတာ့ ထူးအိမ္သင္ကို ေတြ႕ခဲ့တာ၊ အဲဒီတုန္းက သူရွိေသး တယ္။ သူနဲ႔ မသိေပမဲ့ ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က setting ကိုင္ရေတာ့ သူ႕ကိုကားၾကားထဲမွာ အိပ္ေနတာေတြ႕တယ္။ မိန္းမကိုေတာင္ ေခၚျပရေသးတယ္။

သီခ်င္းလည္း ဆုိလိုက္ေရာ၊ ဒိုင္းခနဲပဲ၊ တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ ဆုိသြားတာ၊ ဒီလူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အဲဒီမွာ ႐ူးသြပ္သြားတာပဲ၊ ေတာ္ေတာ္ေလးစားသြားတယ္။ သူ႕သီခ်င္းေတြလည္း စုေဆာင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ ဂ်ာနယ္တစ္ခုမွာ ဂစ္တာတီးတဲ့ပံုေတြ႕ေတာ့ ထူးအိမ္သင္ portrait ေရးမွပဲဆုိၿပီး ေကာက္ၿပီး Sketch ျခစ္ရင္း အျပာေရာင္ေတြ ေရေဆးအထူ ေရးနည္းေတြ ျဖစ္လာတာပါပဲ'

ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကားေတြထဲမွာ 46x33 inches အရြယ္ Untitled (2010)ဆုိတဲ့ကားဟာ ကြၽန္မမင္းကြန္းသြားတုန္းက ေတြ႕ခဲ့တဲ့ကားပါ။ ဆင္စီး ခ်င္းတိုက္ပြဲကို အနီေတြ အဝါေတြနဲ႔ ေရးထားတာ ေတြ႕လို႔ ဆရာ့ကို ဒီကားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေမးတဲ့အခါ ေျပာျပခဲ့တာေလးကိုလည္း သတိရမိပါတယ္။

[မင္းကြန္းမွာ အခုေနေနေပမဲ့ က်ဳပ္ေရႊဘိုသားေလ ဆရာမရဲ႕၊ ဒီေတာ့ ကုန္းေဘာင္ရာဇဝင္လွန္ဖတ္မိၿပီး ဒီကားရးခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။ မုဆုိးဖိုရြာကို တလုိငး္ေတြသိမ္းေတာ့ ထန္းလံုးခံတပ္ေတြနဲ႔ ျပန္တုိက္တာ။ ဝါးရင္းတုတ္ ေတြနဲ႔ တပ္သားေတြစုၿပီး မုဆုိးဖိုရြာသူႀကီးဦးေအာင္ေဇယ်ကိုယ္တုိင္ထြက္ တုိက္တာကို ေရးတာ။

တုိက္တာမွ ဆရာမေရ ေမာင္းထုၿပီးေတာ့ အားရပါးရ တရၾကမ္းတုိက္တာ။ က်ဳပ္မွာေရးေနရင္း ဘယ္ကအားအင္ေတြ ဝင္လာမွန္းမသိဘူး။ အေရာင္ေတြက အနီေတြ၊ အဝါေတြရဲရဲရင့္ရင့္ သံုးၿပီး ကိုယ္တုိင္ ဝင္တုိက္ေနရသလို ပါပဲ'

ဆရာ့စကားေတြထဲက အမွတ္တရစကားေလးကိုလည္း သတိရမိလိုက္ ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့

[ေနာက္ထပ္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ပြဲ(၈)ႀကိမ္ေျမာက္ တစ္ပြဲလုပ္ဖို႔ေတာ့ ေမာင္း တင္ထားတာပဲ။ အခုေတာ့ ''ပုထုိးေတာ္ႀကီးေဘးက Rahula Art Workshop မွာ ရာဟုလာ ပန္းခ်ီေရးေနသည္ေပါ့'

ဆုိတဲ့စကားေလးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာရာဟုလာရဲ႕ ကားေတြနဲ႔ (၈)ႀကိမ္ေျမာက္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ပြဲ လုပ္ေပးတဲ့အျပင္ ''ပုထိုးေတာ္ႀကီးေဘးက Rahala Art Workshop မွာ ပန္းခ်ီေရးေနတဲ့ ရာဟုလာ''ကုိ မိုးခအႏုပညာျပခန္း အထိ ေခၚလာႏိုင္တဲ့ မုိးခအႏုပညာျပခန္း ဝိုင္းေတာ္သားေတြကို ေလးစားစြာ ေက်းဇူးတင္မိခဲ့ရပါတယ္။

ဒါဟာ ဆရာရာဟုလာအတြက္ အေကာင္းဆံုးအားေဆး တစ္ခြက္လည္း ျဖစ္မွာပါပဲ။ (Congratulation ! ပါ ဆရာရာဟုလာ

ခင္သန္းျဖဴ(artist & writer)"