ဒီ၀တၳဳတိုေလးအတြက္ ကိုယ္တို႔မိန္းခေလးေတြစည္းရံုးၾကဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္..
နယ္ကေနဘြဲ႔ရျပီး ရန္ကုန္အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ညီအစ္မ၀မ္းကြဲေလး..ကို လိႈင္သာယာစက္မႈဇံုမွာ သြားေတြ႔မိတဲ့တစ္ေန႔က၀င္လာခဲ့တဲ့ အေတြးစကေန ေရးျဖစ္တဲ့၀တၳဳေလးပါ.။
ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ မ်က္၀န္းအၾကည့္ေတြ...အေၾကာင္းေပါ့...
အခုက်ေတာ့လဲ အေတြးတစ္ခုက၀င္လာျပန္ပါတယ္..။
ကိုယ္တို႔လို မိဘ၊ ခ်စ္သူ ၊ခင္ပြန္းသည္ေတြနဲ႔ ခြဲခြာျပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားကိုေရာက္ေနၾကတဲ့ မိန္းခေလးေတြကိုေရာ..ဘယ္လိုၾကည့္ၾကသလဲ..
ဖ်တ္ကနဲ ေယဘုယ်အေတြးတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ လြယ္လြယ္ကူကူၾကည့္တတ္တဲ့မ်က္၀န္းေတြ ရွိၾကတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါ..။
" မိန္းမဆိုတာ ေလွာင္ဟားရယ္ဖြဲ႔ခ်င္စရာလူအမ်ိဳးအစားတစ္မ်ိဳးလို မခိုးမခန္႔႐ွိေနတတ္လြန္းတဲ့ သေရာ္ကေမာ္မ်က္၀န္းမိ်ဳးေတြ..။
မိန္းမဆိုတာ သူလို႔စိတ္ေရာ၊ကိုယ္ေရာရဲ႔ အဆာေျပစရာ သေရစာတစ္ခုခုလိုမ်ိဳးအထက္ေအာက္အစုန္အဆန္ စိမ္းစိမ္း၀င္း၀င္းၾကည့္တတ္တဲ့ အမနာပမ်က္၀န္းမ်ိဳးေတြ..။
ခပ္ႂတြားႂကြားလို႔ဆိုႏိုင္င္တဲ့စကားစု ေတြကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ေအာ္ေအာ္ေျပာၿပီး၊ ၾကားမၾကား ေ၀့ေ၀့အကဲခတ္တတ္တဲ့ေဆာင့္ႂကြားႂကြား မ်က္၀န္းမ်ိဳးေတြ။
တမင္ မဆိုင္ဆိုင္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ျပီး မလိုအပ္ပါဘဲ ရီေ၀႐ႊန္းလဲ့ျပေနတတ္တဲ့ ၾကာ မ်က္၀န္းမ်ိဳးေတြ။ "
.......၁။......
ေလးလံပ်စ္ခဲေနတဲ့ လူစီးေၾကာင္းႀကီးရဲ႔အၾကားမွာ သူမဟာ တလိမ့္လိမ့္ေမ်ာပါေနတဲ့
ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးလိုေပါ့ ။
ဘယ္ေတာ့မွ ေရညွိတက္မွာမဟုတ္ေပမယ့္၊ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ လံုးပါးပါးခ်င္ေနခဲ့တယ္..။
ဒီလိုညေနခင္းေတြဟာလည္း သူမအတြက္ ပ်င္းေ၀ညစ္ညဴးစရာ အညိဳေရာင္ရင့္ရင့္ ႐ႈေမွ်ာ္
ခင္းပါပဲ။
တကယ္ဆို ေႏြဦးရဲ႔ညေနခင္းေတြဟာ အ၀ါေျပေျပနဲ႔ စိတ္ေလလြင့္ခ်င္စရာဆြတ္ပ်ံ႔သိမ္ေမြ႔
ေနတတ္တာ။ တစ္ခါတစ္ေလေတြမွာေတာ့ ရဲရင့္တက္ႂကြ ခ်င္စရာ လတ္ဆတ္ေပါ့ပါးလို႔။
အဲဒီ့လိုေႏြဦးညေနတစ္ခင္းက သူမကို ေသြးပ်က္ေပါက္ကြဲပစ္ခ်င္စရာ ေခ်ာက္ခ်ားခက္ထန္ ေစဖူးခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ဘယ္သူ႔ကိုုမွ စိတ္လိုလက္ရ ေျပာမျပခဲ့ဖူးဘူး။ၦ
..........၂။..........
ဒီေလာက္မ်ားျပားေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးထဲမွာ သူမကိုလာႀကိဳတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွမပါတာလညး္ ၀မ္းမနည္း တတ္ပါဘူး။
သမီးကိုလာႀကိဳတဲ့အေဖေတြ၊ ႏွမေတြကိုလာၾကိဳၾကတဲ့ ေမာင္ဘြားေတြ ၊ ခ်စ္သူကိုလာႀကိဳၾကတဲ့ခ်စ္သူ
ေတြ...။
ေနာက္ပံုစံ မ်ိဳးစံုနဲ႔ေရာေထြး ပါလာၾကတဲ့သူေတြ ။
ေသခ်ာတာက ေယာက်္ားေတြ သိပ္မ်ားလြန္းေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ။
မ်က္လံုးေတြရဲ႔ အၾကည့္ေတြကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ သ႐ုပ္ခြဲမိရင္ေတာ့ သူမနည္းနည္းမူး ေ၀လာတတ္
တယ္။
လက္ဖ၀ါးမွာ ေခြၽးေစးေတြနဲ႔ပ်စ္ခြၽဲလာၿပီး၊လက္ထဲက စတီးခ်ိဳင့္ကိုလြင့္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာခဲ့
ရင္ေတာ့ စတီးခ်ိဳင့္ဒါမွမဟုတ္ ပလပ္စတစ္လက္ဆြဲျခင္း ကို ဆြဲကူရတာကတစ္ဖက္ ၊ လက္ဖ၀ါး ဒါမွမ
ဟုတ္ ပုခုန္းကို တြဲဖက္ခ်င္ေနရတက တစ္ဖက္ အလုပ္႐ႈပ္ေန တတ္တဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေယာက္
ကို ေငးလိုက္မိေသးတယ္။ ၿပီး.. သူမဘာသာ ႀကိတ္ၿပီး ရယ္ေမာေပါ့။
ၾကည့္စမ္း အဲဒီ့လိုေငးမိရေအာင္သူမက ခ်စ္သူနဲ အခ်စ္ဆိုတာအေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ယံုၾကည္
သက္၀င္ခဲ့လို႔ လည္း။
သူမနဲ႔မွ အခ်စ္ကို ခ်ိဳ ခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာဆရာ့ကိုဖ်တ္ကနဲသတိရလိုက္မိရင္ေတာ့
ရင္ဘတ္ကက်ဥ္ကနဲျဖစ္ ခ်င္ေနတတ္တယ္။
ေ ယာက္်ား၊ မိန္းမအစြဲကင္းတဲ့၊ ဘယ္လလိုျမဴရိပ္မွ ေငြ႔ေငြ႔ထင္မေနတဲ့ မ်က္၀န္းအၾကည့္မ်ိဳးေအာက္္မွာ
တစ္ၾကိမ္ တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ မိန္းေမာလိုက္ခ်င္ေသးတဲ့အေၾကာင္း
သူမ ခပ္႐ွက္႐ွက္နဲ႔ေပမယ့္ ၀န္ခံရဲပါတယ္။
ဟင့္အင္း သူမဟာဘယ္တုန္းကမွ မလြမ္းတတ္တာကေတာ့လည္း ေသခ်ာပါတယ္ေလ..။
........၃။.......
မ်က္၀န္းေတြ..မ်က္၀န္းေတြ..ရဲ႔အၾကည့္ကို သ႐ုပ္။မခြဲမိခင္ ေလာေလာလတ္လတ္ သူမ အပူတျပင္း သိ
ခ်င္သြားတတ္တာကေယာက္်ားေတြဟာမိန္းမေတြကိုေယဘူယအားျဖင့္ဘယ္လိုမ်ိဳးသေဘာထားေန
ၾကသလည္းဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။
အထူးသျဖင့္သူမလို နယ္ကလာ၊အေဆာင္ေနၿပီးအလုပ္လာလုပ္ၾကတဲ့မိန္းမေတြကို။ အထူးသျဖင့္ သူမ
လို အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွာ ေနကုန္ေနခမ္း အလုပ္လုပ္ၾကၿပီး ၊ေန၀င္ဖ်ိဳးဖ် ဒါမွမဟုတ္ ညဥ့္နက္မွျပန္လာ
ၾကရတဲ့မိန္းမေတြကို...
အထူးသျဖင့္သူမလို ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့ ႏြမ္းပါးပံုေပၚေနတဲ့၊ ယံုၾကည္ခ်က္ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုကိုေရာက္ေအာင္
ခဲရာခဲဆစ္ သြားေနၾကရတဲ့ မိန္းမေတြကိုေလ။
မိန္းမဆိုတာ ေလွာင္ဟားရယ္ဖြဲ႔ခ်င္စရာလူအမ်ိဳးအစားတစ္မ်ိဳးလို မခိုးမခန္႔႐ွိေနတတ္လြန္းတဲ့ သေရာ္
ကေမာ္မ်က္၀န္းမိ်ဳးေတြ..။
မိန္းမဆိုတာ သူလို႔စိတ္ေရာ၊ကိုယ္ေရာရဲ႔ အဆာေျပစရာ သေရစာတစ္ခုခုလိုမ်ိဳးအထက္ေအာက္အစုန္
အဆန္ စိမ္းစိမ္း၀င္း၀င္းၾကည့္တတ္တဲ့ အမနာပမ်က္၀န္းမ်ိဳးေတြ..။
ခပ္ႂကြားႂကြားလို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့စကားစု ေတြကို ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ေအာ္ေအာ္ေျပာၿပီး၊ ၾကားမၾကား ေ၀့
ေ၀့အကဲခတ္တတ္တဲ့ေဆာင့္ႂကြားႂကြား မ်က္၀န္းမ်ိဳးေတြ။
တမင္ မဆိုင္ဆိုင္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ျပီး မလိုအပ္ပါဘဲ ရီေ၀႐ႊန္းလဲ့ျပေနတတ္တဲ့ ၾကာ မ်က္၀န္းမ်ိဳးေတြ။
အဲဒီလို မ်က္၀န္းေရာင္စံု ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ သူမ ေအာ္ဂလီဆန္ ညစ္ညဴးေနခဲ့ရတာလည္းၾကာျပီပဲ၊
အထူးသျဖင့္ ယဥ္သီရီေ၀ေနတဲ့ ေသြးနီေၾကာေတြ အစိပ္စိပ္မႊာေနတဲ့၊ တစ္စံုတစ္ရာေတြ တလက္လက္
ျဖာထြက္ ေနတယယ္လို႔ထင္ရေအာင္ စူးရွ ႐ုန္းႂကြေနတဲ့ မ်က္၀န္းမ်ိဳး......။
အိုး.....။
သူမဟာ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၿပီး တျမည့္ျမည့္က်ဆံုးတတ္တဲ့ မိန္းမမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘူး။
......၄။.....
အေမ.. အၾကည့္ေတြဟာ အဆိပ္လူးထားတျဲ့့မားေတြလိုပဲလို႔တိုင္တည္လိုက္ရင္ အေမ့ခမ်ာ မအူမလည္
ၾကီး စိုးရိမ္သြားဦးေတာ့မွာပဲ။
သမီးရယ္ မသြားပါနဲ႔ ၊ ႐ြာမွာေက်ာင္းဆရာမေလးပဲလုပ္ပါလို႔ ေျပာခ်င္ေနမွာ ေသခ်ာေနေပမယ့္အံကို
တင္းတင္းၾကိတ္ၿပီး မ်က္ရည္စက္လက္ က်န္ရစ္ရစ္ခဲ့တဲ့အေမ႔ကိုသူမ မလြမ္းဆြတ္ေအာင္ေနတတ္တာ
ကလဲၾကာျပီ..ေလ..။
တစ္လတစ္လ ျခစ္ခ်ဳပ္စုထားရတဲ့ ေငြေလးငါးေထာင္ကိုပို႔ေပးတိုင္း အေမ ေနေကာင္းေအာင္ေနပါ ။
သမီး ဒီ့ထက္တိုးတက္ေအာင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္။ ေနေကာင္းပါတယ္၊ သတိရလ်က္ ဆိုတာမ်ိဳး ၊စာကို
မတို တို ေအာင္မျပတ္ျပတ္ေအာင္အားထုတ္ျပီးေရးေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့မထိမ္းႏိုင္မသိမ္းႏိုင္
မ်က္ရည္က၀ဲခ်င္ ခဲ့ျပန္တယ္။
တကယ္ဆို သူမ မငိုတတ္ေတာ့တာေတာင္ၾကာၿပီပဲ။ အေမ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း
ထူးအိမ္သင္ ဆံုးတုန္းကပဲ ပါးျပင္စိုေလာက္ေအာင္ မ်က္ရည္က်ခဲ့တာ။
သူ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့တဲ့ အေၾကာတင္းဆိုတဲ့ ပညတ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ႐ွိေနၿပီလားလို့သူမ ကို သူမ ေလးေလးနက္နက္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရဦးမယ္။
သမီး.. အေမေခ်ာင္းေတြ အရမ္းဆိုးေနလို႔ ႐ြာကဆရာ၀န္က ဟသၤာတမွာ ေဆးစစ္ခိုင္းထားတယ္ဆို
တာဟာ တစ္၀က္ မကေလ်ာ့ေရးထားမွာက ရာႏႈန္းျပည့္ေသခ်ာေနၿပီး ေလာေလာလတ္လတ္ သူမ
ရင္ထဲမွာငံုမ်ိဳထားရတဲ့ မီးက်ည္းမီးခဲေပါ့။
ဘ၀ဆိုတာ မေက်နပ္စရာတစ္ခုခု ၊အဆင္မေျပတာတစ္ခုခုနဲ႔ အျမဲတမ္းေျဖ႐ႈင္းရင္ဆိုင္ေနရမွအဓိ
ပၸာယ္႐ွိ အသက္ ၀င္ေတာ့မွာေပ့ါလို႔ သူမဘာသာႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြးၿပီး အားတင္မာန္တင္း ရ
ေသးတယ္။
အေမက ဦးဘေသာ္ ဘယ္လို မူးတုန္း ရမ္းတုန္း ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ ၊ သမီးျပန္လာခဲ့ပါလားဆိုတာမ်ိဳး က
ိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ထည့္ေရးလိမ့္မွာမဟုတ္ဘူး။
အေမ.. အေမ့မွာ အားကိုးမ႐ွိလို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ယူခဲ့တဲ့ အေမ့ရဲ႔ခ်စ္ခင္ပြန္း ႀကီးက ကုမေပး
ဘူးလားလို႔ သူမ စကားနာထိုးတတ္တာေပ့ါ။
ကိုဘေသာ္က အရက္ေသာက္ေပမယ့္ ၊သမီးကိုေတာ့သံေယာဇဥ္ႀကီး႐ွာပါတယ္ဆိုတဲ့စကားစုမ်ိဳးကို သူ
မက အၾကည့္စူးစူး တစ္ခ်က္နဲ႔ ျဖတ္ခ်ပစ္လိုက္ဖူးတယ္။ ခပ္ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနတဲ့ သူမရဲ႔အၾကည့္စူးစူးကို
အေမ ရင္မဆိုင္ရဲခဲ႔ဘူး။
အဲဒီ့ကစၿပီး အေမဟာ ဘယ္လိုေျဖာင့္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႔မွ သူမကိုစည္း႐ံုးေဖ်ာင္းဖ်ဖို႔ မၾကိဳးစား႐ွာေတာ့ဘူး။
အတန္းပညာနည္း႐ွာတဲ့၊ ႐ိုးလြန္းလို႔ အ တယ္အေျပာခံရတဲ့ အေမဟာသူမမ်က္၀န္းေတြကို ကြၽမ္းကြၽမ္း
က်င္က်င္ ႀကီးကို ဖတ္႐ႈနားလည္တတ္ခဲ့သလိုမ်ိဳး၊
သမီးအျပင္ ဘာကိုမွ ထပ္မဆံုး႐ႈံးေစခ်င္ေတာ့တဲ့ က႐ုဏာနဲ႔ သူမ ထိမ္ခ်န္ ကြယ္၀ွက္ထား ခဲ့တာေတြ
ကိုေရာ အေမ ရိပ္မိသိ႐ွိေနခဲ့ၿပီလား...။
သူ႔အေဖလို သိပ္ေခါင္းမာတာဘဲလို႔ သူမကို လြမ္းဆြတ္တိုင္း အေမေရ႐ြတ္ေနမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါ
တယ္ေလ။
.......၅။.......
အဲဒီ့ညေနဟာ ေကာ္ဖီအိုေရာင္ ေအးစက္ရင့္ေရာ္ ေနခဲ့တာကိုလည္းသူမ သတိျပဳမိခဲ့တယ္။ အေမ့အတြက္ဆိုတာ တစ္ခု တည္းနဲ႔ သူမ အဲဒီ့ေနရာကို ေရာက္ခဲ့ရတာပါလို႔ဆိုရင္ေရာ အေမသူမကို
ခြင့္လြတ္ႏိုင္ပါ့မလား။
စက္႐ံုအသြားအျပန္ ဒီေၾကာ္ျငာကိုေတြ႔ကတည္းက သူမရဲ႔အာ႐ုံေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ႏိုးႂကြေနခဲ့တာ။
သူမ ကိုယ္ခႏၶာထဲက အေဖ့ေသြးေတြ တဒီးဒီး ဆူပြက္သြားခဲ့တာ။သူမရဲ႔ ၾကမ္း႐ွ မာခဲေနခဲ့တဲ့ ၊ စက္႐ံုမွာ ခ်ည္စေတြနဲ႔ညိညိျပီး ျပသနာခဏခဏျဖစ္ရတဲ့ ၀ဲဘက္ လက္ေခ်ာင္းေတြ ရဲ႔ထိပ္ကို တ႐ြ႐ြ ပြတ္သပ္
ၾကည့္ေနမိတာ..။
အေမ... မိုင္ေထာင္ ခ်ီေနတဲ့ ခရီးတစ္ခုရဲ႔ ပထမဆံုးေျခလွမ္းလည္းျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဆင္ေျခေပး
လိုက္ရင္ေတာ့ အေမ သက္ျပင္းခ်ေနမလား.။
႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲကလိုမ်ိဳး နင့္အေဖကိုစိတ္နာတယ္၊ နင့္အေဖရဲ႔ အရိပ္အေငြ႔ေတြကို မေတြ႕ခ်င္၊ မျမင္
ခ်င္ဘူးလို႔ သူမကို မတားျမစ္ မပိတ္ပင္မိခဲ့တာကိုေတာ့ ေနာင္တရမွာေသခ်ာပါတယ္။
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒ့ီေၾကာ္ျငာကိုေတြ႔တဲ႔ညက ဖုန္သုတ္ၿပီးျပန္ျပန္ေထာင္ထားပစ္ခဲ့တဲ့ အေဖ့ရဲ႔ဂစ္တာအို
ေလးကို တီးခဲ့မိ ေသးတယ္။
အေဆာင္သူေတြ သူမ အနားမွာ၀ိုင္အံုလာေပမယ့္
ကိုယ္ခႏၱာေကြၽမွာကိုစိုး ၊နင္းထားတဲ့ၾကမ္းျပင္ကြၽံသြားမလားဆိုတဲ့ စာသားေတြနဲ႔
သူမအသံ ၾကီးၾကီးၾသၾသကိုေတာ့ ၾသဘာေပးခ်င္ၾကပံု မေပၚဘူး။
အငဲကို အႀကိဳက္ဆံုးလို႔ေျပာတဲ့သူမကို တအံ့တၾသမ်က္လံုးျပဴးၾကည့္ေနတဲ့..၊
စုန္းမလို႔သူမေအာ္ဆို ေနတာကိုေတြ႔ေတာ့ ခ်ာကနဲလွည့္ျပန္သြာတဲ့ ေက်ာင္းဆရာေလးကို ဖ်တ္ကနဲ သတိရမိလိုက္ေတာ့ သူမခပ္ယဲ့ယ့ဲေလးျဖစ္ျဖစ္ ျပံဳးလိုက္မိေသးသလား။
အို.. ကဗ်ာဆရာကေတာ့ သူရဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြကို အသံထည့္ေပးဖို႔ တက္တက္ႂကြႂကြႀကီး ကမ္းလွမ္းခဲ့ဖူး သားပဲေလ။
.......၆။.........
အခ်စ္နတ္သမီးဆိုတဲ့ဆိုင္းဘုတ္က သူမကို ၾကက္သီးဖ်မ္းကနဲ ထသြားေစခဲ့တယ္။ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့
သံုး-ေလး ေယာက္ ကိုၾကည့္မိမွ အေျခအေန အခ်ိန္အခါကို သတိရၿပီးသူမကိုယ္သူမ နည္းနည္းေတာ့
စိတ္ပ်က္သြားခဲ့မိတယ္။
ရက္မွန္ေၾကး အျဖတ္ခံရမွာစိုးလို႔ အလုပ္ကို အခ်ိန္ျပည့္ဆင္းၿပီး ကတိုက္က႐ိုက္ ေျပးခ်လာခဲ့ရတဲ့ သူမ
ဟာ ေတာ္ ေတာ္ေလး ညံ့ဖ်င္းညိွဳးမွိန္ေနမွာ ေသခ်ာတာေပါ့။
တကယ္ဆို ဆံပင္ေလာက္ကိုေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ဖီးလာခဲ့မိဖို႕ေတာ့ ေကာင္းတယ္လို႔ သူမ ေနာင္တရခ်င္သလိုလိုျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ထပ္၀င္လာတဲ့ ႐ိုး႐ိုးညံံ့ညံ့ မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္မွ သူမ အား တက္သလို႐ွိလာၿပီး သူမ
ကပဲ ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ငါတကယ္လို႔ ဒီမွာ အလုပ္ရရင္ေတာ့ သူတို႔နဲ႔ပဲေပါင္းမယ္လို႔ ၾကိတ္ၿပီး
ေတြးလိုက္မိေသးရဲ႔။
အံုေထြးလႈပ္႐ွားေနတဲ့၀န္းက်င္ဟာ သူမအတြက္ သီးျခားကမၻာတစ္ခုလို႔ အေနရခက္က်ဥ္းေမ်ာင္းေနခဲ့
တယ္။ ဘုရားေရ....။ မ်က္၀န္းေတြ.. မ်က္၀န္းေတြမွ အမ်ားႀကီးပါလား...။ သူမမူးေ၀ခ်င္လာျပန္တယ္။
တုန္ယင္လႈပ္ခတ္သြားမႈကို ေနသာေမ့ေပ်ာက္ေအာင္ လက္ထဲမွာပါလာခဲ့တဲ့စာအုပ္ကို ငံု႔ဖတ္လိုက္
ေတာ့ ကဗ်ာဆရာ လက္ေဆာက္ေပးထားတဲ့ ဆရာေဇယ်ာလင္းရဲ႔ ေဆာင္းပါးေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ပဲ။
ဒီစာအုပ္ဟာ သေဘာမတူ ရင္ဆက္မဖတ္ပါနဲ႔လို႔ ေရးထားတဲ့ ဆရာ့ရဲ႔အမွာစာေၾကာင့္ သူမဆက္မဖတ္
ျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ေလးပဲ။
လူတစ္ေယာက္ျခင္းစီမွာ ႐ုပ္ဆင္းသ႑န္တစ္မ်ိဳးစီပိုင္ဆိုင္ထားၾကသလိုမ်ိဳး တစ္ေဟာက္စီရဲ႔ အတြင္း
စိတ္နဲ႔ အႀကိဳက္ ေတြဟာလည္း ဘယ္တူႏိုင္ၾကပါ့မလည္း။
လြပ္လပ္စြာ ကြဲလြဲေနၾကသူျခင္း ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးႏိုင္ၾကဖို႔နဲ႔ ႐ိုးသားျမတ္ႏိုး တတ္ၾကဖို႔ပဲ လိုတာလို႔ သူမ
ဘာသာ ေတြးမိခဲ႔တဲ႔အေတြးကို ကဗ်ာဆရာနဲ႔ေတြ႔ရင္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးခိုင္းဖို႔ ေတးမွတ္ထား လိုက္တယ္။
သူမဟာ ကဗ်ာဖတ္ရတာ ကို အဟာရတစ္ခုလို စြဲမက္သေလာက္ ကဗ်ာေရးၾကည့္ရင္ေတာ့ ရယ္စရာ
ေကာင္း ေလာက္ေအာင္ ႏံုခ်ာလြန္းတယ္ေလ။
ံHip Hop ဂီတကို အခုထက္ထိ ထဲထဲ၀င္၀င္ ခံစားရင္ခုန္လို႔မရေသးတဲ့သူမဟာ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ရဲ႔ မင္း
ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းခ်မလို႔ ဆိုတဲ့စာသားမ်ိဳးကို မ်က္ရည္၀ဲေလာက္ေအာင္ၾကည္ႏူးတတ္ၿပီး ၊က်ိဳးပ်က္သြား
တဲ့အိမ္ေထာင္ သီခ်င္းကို ၾကားရာ အရပ္က ထြက္ ေျပးရေလာက္ေအာင္ နာက်င္ခံစားေနရတာမ်ိဳးေပ့ါ ။ သူမအေတြးကိုသူမဘာသာ သေဘာက် သြားခဲ့တယ္။
သူမၾကိဳက္လြန္း၊ေၾကာက္လြန္းလို႔ အထပ္ထပ္ဖတ္မိခဲ့တဲ့ ဆစ္လ္ဗီယာပလာ့သ္လို ကဗ်ာစာအုပ္မ်ိဳး အတြက္ ဆရာကို ေက်းဇူးတင္ေလးစားလိုက္ရတာ။
အေကာင္းဆံုးမဆလာေတြနဲ႔နယ္ထားတဲ့ အသားတံုးႀကီးလိုဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳးကို သူမ ၾကက္သီးဖ်မ္း
ဖ်မ္း ထေနမိခဲ႔ရတာ။
သူမစိတ္အစာေက်ျဖစ္ေနခ်ိန္ေတြမွာ ( မ်က္၀န္းေတြရဲ႔ေအာက္မွာ သူမ ေသးငယ္ က်ံဳလွီေနရ ခ်ိန္မ်ိဳး
ေပါ့။)
ေယာက္်ား အားလံုးဟာ အဲဒီ့ ကဗ်ာဆရာမရဲ႔ ေယာက္်ားလိုပဲေနမွာလို႔ ပက္ပက္စက္စက္ ေတြးပစ္ခဲ့ဖူး
တာကို သတိရၿပီး သူမရယ္ခ်င္သြားခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ လြပ္လပ္စြာကြဲလြဲခြင့္ဆိုတာကို ေက်ာင္းဆရာေလးက လက္မခံဘူးတဲ့ကြယ္။
......၇။......
သူမ ဘယ္လိုမွ လက္ခံၾကည္ေမြ႔လို႔မရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ကြဲလြဲမေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အစြမ္းကုန္ လင္းျပက္ေတာက္ပမႈေတြၾကားမွာ သူမဟာ က်ီးအတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနခဲ့တာ လံုး၀ေသခ်ာေနခဲ့တယ္။
သူမရဲ႔ ဂီတအေပၚမာွ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္မႈ၊ အဆိုပညာေပၚပါးနပ္လိမၼာမႈေတြထက္ သူမရဲ႔႐ုပ္ခႏၱာ အေပၚ
ကိုပိုၿပီး စိတ္ ၀င္စားမွန္း အရမ္းသိသာလြန္းေနတဲ့ မန္ေနဂ်ာဆိုသူရဲ႔မ်က္၀န္းေတြကို သူမ ေစ့ေစ့မၾကည့္
၀့ံခဲ့ဘူး။
ေဘးနားမွာ ဆိုင္ပိုင္႐ွင္လို႔ထင္ရတဲ့ Hand Phone ကို မခ်တမ္း နားမွာကပ္ထားတဲ့ မမ ရဲ႔ စီးစီးပိုးပိုး မ်က္၀န္းအၾကည့္ေတြက သူမကို တဖ်င္းဖ်င္း ေတာက္ေလာင္ေစခဲ့တယ္။ တကယ္ဆို ရန္ကုန္ေရာက္က
တည္းက သူမေခ်ငံေသ၀ပ္သြားခဲ့တာပါ..။
ဆံပင္အနီရဲရဲနဲ႔ ဘာေတြမွန္းမသိဘဲ႐ႈပ္႐ွက္ခတ္ေနတဲ့ ခပ္ႏြဲ႔ႏြဲ႕လူကေတာ့ ဆိုင္က၀ယ္ေတာ့မယ့္ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို စစ္ေဆးေနသလိုမ်ိဳး ၊ မဆိုးပါဘူး ေကာင္းေကာင္းေလး ၀တ္ဆင္ေပးလိုက္ရင္ မိုက္
သြားမွာပါ စသျဖင့္ ..။
ဆံပင္ေလးေတြက အညိဳေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြေနာ္ ခ်စ္စရာေလး၊ ေဆးဆိုးထားတာလားဆိုတဲ့အေမးကို
ကြၽန္မ ဂစ္တာ ကၽြမ္းကြၽမ္းတီးတတ္ပါတယ္။ သီခ်င္းလည္းဆိုခိုင္းၾကည့္ပါ။
ကြၽန္မအေဖက တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ပါ။
ကြၽန္မ ဆယ္ႏွစ္သမီး ေလာက္ကတည္း ဂစ္တာတီးလာတာပါလို႔ မဆီမဆိုင္ေျဖခ်ပစ္လိုက္ရမွ
သူမနည္းနည္း ေနသာထိုင္သာ ႐ွိသြားခဲ့တယ္။
သူမ ခ်က္ခ်င္း ရဲရင့္တက္ႂကြသြားလိုက္တာ။ သူမဟာအေဖ့သမီး၊ ဟုတ္တယ္ ၊ သူမဟာ အေဖ့ သမီးပဲ...။ ဆတ္ကနဲ ဆံပင္ေတြကိုတစ္ခ်က္ ပင့္တင္လိုက္ျပီး သူမထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။
ဒီဆံပင္ေတြ..ဒီဂီတေတြေပါ့ အေဖ့ဆီက ခုထိ သူမဆက္လက္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရ႐ွိထားခဲ့တာ။
ေၾသာ္.. က်န္ေသး တယ္၊ အေဆာင္ မွာ ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ဂစ္တာအေဟာင္းေလး..။
အေဖ.. အေဖ အေမ့ေပၚမွာတင္ေနတဲ့ အေကြၽးေတြကိုလည္း အေဖသမီးကိုေပးခဲ့တဲ့အေမြနဲ႔ သမီးႏွစ္ဆ
တိုးျပီး ဆပ္လိုက္ ပါ့မယ္လို႔ ခပ္ေငါ့ေငါ့ ေတြးလိုက္ၿပီး သူမငိုခ်င္သြားခဲ့တယ္။
........၈။.......
တစ္စတစ္စ အေရာင္ရင့္လာတဲ့ညေနခင္းမိဳဳးမွာ တစ္စီးနဲ႔တစ္စီးကဲ်ပါးလြန္းတဲ့ လိုင္းကားကိုေစာင့္ရတာ
ေလာက္ စိတ္ ပင္ပမ္းရတာမ႐ွိေလာက္ေတာ့ဘူး။
ဖ်မ္းကနဲ ဆြဲေမႊ႔သြားတဲ့ေလျပည္ၾကမ္းၾကမ္းမွာ သူမရဲ႔ဆံပင္ေတြ တလြင့္လြင္႔၀ဲပ်ံေနေတာ့မွာ။ ကားမွတ္
တိုင္ရဲ႔ ထိုင္ခံုေသးေသးေလးမွာ ပူးကပ္ထိုင္ေနၾကတဲ့ စံုတြဲေလးကို သူမ မၾကည့္မိေအာင္ထိမ္းေနရတာ
ကေတာ့ ရယ္စရာပဲ။
ဒီအခ်ိန္မွာ သူမေဘးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ။ သူမ ဟက္ကနဲ ရယ္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
ဒီဆံပင္ေတြေပါ့ ကဗ်ာဆရာက အ႐ိုင္းဆန္လြပ္လပ္လိုက္တာလို႔တင္စားခဲ့ဖူးသလို ၊ မိန္းမတန္မဲ့ သပ္
သပ္ရပ္ရပ္ ကိုမ႐ွိဘူးလို႔ ေက်ာင္းဆရာေလးက ကဲ့ရဲ႔ေ၀ဖန္ခဲ့ဖူးတာေလ..။
အခ်စ္ဆိုတာကဟာ မရတာကိုမွ လိုခ်င္တတ္မက္ေနတတ္တဲ့ အာခံေခါင္းမာတဲ့စိတ္မ်ိဳးလား။
တကယ္ဆို သူမဟာ အထင္ႀကီး ျမတ္ႏိုးးမႈေတြနဲ့ ညိဳရီ၀င္းလဲ့ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာရဲ႔မ်က္၀န္းမ်ိဳးေအာက္
မွာ သက္ေတာင့္ သက္သာ စီးေမ်ာသြားသင့္တာ။
ဒါ.. အသစ္ ေျပာင္းလာတဲ့ဆရာေလ..၊ သူကဒီေက်ာင္းမွာ လုပ္အားေပးေနတဲ့ဆရာမဆိုတဲ့ မိတ္ဆက္
ေပးမႈမွာ ဟုတ္ကဲ့ ထက္မပိုတဲ့..၊
သူမ တအံ့တၾသေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ေယာက္်ား မိန္းမအစြဲကင္းတဲ့ ၊ ဘယ္လိုျမဴရိတ္မွ ေငြ႔ေငြ႔ထင္မေနတဲ့ မ်က္၀န္းအၾကည့္မ်ိဳး......။
ေနာက္မွ အဲဒီ့အၾကည့္ထဲမွာ အထင္ေသး႐ံႈ႕ခ်လိုမႈေတြ ၊ က႐ုဏာေဒါေသာအေငြ႔ေတြ ၊ ခပ္မဲ့မဲျပံဳး
ေယာင္ ေယာင္ေတြ စြန္းထင္းသြားခဲ့တာကေတာ့ သူမရဲ႔ညံ့ဖ်င္းမႈလို႔ပဲ ထားပါေတာ့။ သူမက အဲဒီ့မ်က္
၀န္းနက္နက္ေလးမွာမွ...။
အိုး .....။ တကယ့္တကယ္ေတာ့ သူမဟာဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာသာမေပး၊ ေခ်ာေမြ႔မေနတတ္တဲ့ သူမရဲ႔ ကံၾကမၼာကို ေမ့ေလ်ာ႔ေနခဲ့မိတာကိုက သူမရဲ႔ မွားယြင္း႐ူးသြပ္မႈတစ္ခုပါကြယ္။
အစကတည္းက ဘယ္လိုနီးစပ္ပတ္သက္မႈမ်ိဳးမွ႐ွိမေနခဲ့ၾကလို႔ လံုး၀ဥႆံု ေ၀းကြာသြားၾကၿပီဆိုတဲ့ အသိ
ကိုလည္း သူမထူးထူး ေထြေထြ နာက်င္ေၾကကြဲမေနခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
သူေျပာသလို ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ ေနတတ္စားတတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ စားေသာက္ဆိုင္မွာသီခ်င္းဆိုဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ေနတယ္ဆိုတာကိုသိရင္ေရာ... ၊
ေက်ာင္းဆရာရဲ႔မ်က္၀န္းေတြ ဘယ္လိုေတြမ်ား႐ွိသြားလိုက္ၾကမလည္း။ စိတ္အနာေတြေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ေလးလံပင္ပမ္းလြန္းလွတဲ့ ဘ၀ကို ဘာေတြနဲ႔မ်ား .. ထပ္ျပီး... ဖိေႏွာင္ခ်ဳပ္တည္း ထားရဦးမွာလည္း ေက်ာင္းဆရာရယ္..။
အို.. ကဗ်ာဆရာကေတာ့ Hotel California ကို သားေခ်ာ့ေတးအျဖစ္နားေထာင္လာခဲ့တဲ့ သူမနဲ႔ အသင့္ေတာ္အလိုက္ ဖက္ဆံုးပဲလို႔ အားေပးႏွစ္သိမ့္ဦးမွာေသခ်ာတယ္။ သူမ ေပ်ာ္႐ႊင္သလို႐ွိသြားခဲ့ျပန္
တယ္။
ေနပါဦး ။ အခ်စ္ဆိုတာကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေလးနက္တည္တံ့တဲ့အရာမလို႔လဲ..။
မိဘေတြ သေဘာမတူ၊ ႐ိုက္ႏွက္ ဆံုးမေနတဲ့ၾကားက ဘာသာမတူ အသြင္စ႐ိုက္လံုး၀မတူတဲ့သူေနာက္
ကို ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္လိုက္သြားတာဟာ အခ်စ္ဆိုရင္ ႐ူးသြပ္မိုက္မဲမႈပဲ..။
ကိုယ္ေပ်ာ္သလိုေန..၊ ကိုယ္၀ါသနာပါရာနဲ႔ပဲ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖက္တြယ္ေနတတ္ၿပီး သားမယားကို ေမ့ေလ်ာ့ေန
တတ္ တာဟာ အခ်စ္ဆိုရင္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္အတၱႀကီးမႈ ..။
ဒါေပမယ့္ အေဖနဲ႔အေမဟာ သိပ္ကိုခ်စ္ခဲ့ၾကသတဲ့ေလ..။
အခ်စ္ဆိုတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေပါင္းဖက္လာရျခင္းအေပၚမွာ ၿငီးေငြ႔ပ်င္းရိလာျခင္းလား..။ ေနာက္
ထပ္ႏုပ်ိဳမႈ တစ္ခုကို အလြယ္တကူ တြယ္ညိသြားျခင္းမ်ိဳးလား..။
အခ်စ္ဆိုတာ နာက်ည္းမႈေတြနဲ႔ ခမ္းေျခာက္တိမ္ေကာသြားတတ္တဲ့အရာမ်ိဳးလာ..။ တရင္းတႏွီး ဆက္ဆံေဖးမမႈမ်ိဳးမွာ တိမ္းညႊတ္ ေရာေယာင္သြားတတ္ျခင္းမ်ိဳးလား..။
ေသခ်ာတာဟာ အေဖနဲ႔အေမ့ဆီမွာ အျပန္အလွန္ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးျခင္းဆို တဲ့ကိစၶဟာ ႐ွိမေနၾကေတာ့
ဘူး။
အခု ဦးဘေသာ္လိုလူမ်ိဳးကိုမွ အေမခ်စ္ခင္ကိုးကြယ္ေနတာဟာ ဘယ္ေလာက္အံ့ႀသၿပီး မခံခ်ိမခံသာ
ျဖစ္စရာ ေကာင္း လိုက္လဲ။ အေဖကေရာ ဘယ္လို အမ်ိဳးသမီးမ်ိဳးကို ခ်စ္ခင္ေနဦးမွာလဲ။
သူမကေတာ့ အေဖ့ရဲ႔ သမီးဆိုတဲ့ဘ၀မ်ိဳးကို စင္ျမင့္ေပၚက အေဖ့ေဘးမွာ ဂစ္တာေသးေသးေလးပိုက္ၿပီး
ရယ္ေမာ ေနခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုအေဟာင္းေလးထဲမွာပဲ ရ႐ွိႏိုင္ေတာ့တာ။
အေဖကို မခံႏိုင္ေအာင္လြမ္းဆြတ္လာတိုင္း အေဖသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ Blaze of Glory သီခ်င္းကိုတိုးတိုးဖြဖြ
ေလးတီးျပီး သံစဥ္ေတြထဲမွာပဲ ႐ွာေဖြၾကည့္ရေတာ့တာ..။
တကယ္ေတာ့
အခ်စ္ဆိုတာအလကားပဲ..။
အခ်စ္ဆိုတာအလကားပဲ။
အခ်စ္ဆိုတာအလကားပဲလို႔
သံုး၊ေလးခြန္း ေလာက္ ေရ႐ြတ္လိုက္ရေတာ့ သူမေနေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။
ဟုတ္တယ္ အခ်စ္ဆိုတာ အလကားပဲ..။
အဲဒီ့လိုေျပာလိုက္ရတာအတြက္ ကဗ်ာဆရာ့ကိုေတာ့ နည္းနည္း အားနာသြားမိတယ္။
........၉။........
အ၀ါက်င္က်င္လင္းလဲ့ေနတဲ့ လမ္းမိီေတြကို သတိျပဳမိမွ အခ်ိန္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္လင့္ေနျပီလို႔ သူမသ
တိထားလိုက္မိတယ္။ သူမနဲ႔မနီးမေ၀းက စံုတြဲေလးေတာင္ ဘယ္အခ်ိန္က ကားရသြာခဲ့တာလဲ။
သူတို႔အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ တြတ္ထိုးပူးကပ္ေနမႈပဲလို႔ ေတြးမိျပီး သူမ ျပံဳးခ်င္သြားမိတယ္။
လူေတြေတာင္နည္းနည္းက်ဲပါးသြားၿပီလား..။
ကားတစ္စီးေရာက္လာလိုက္ ၊ေျပးလိုက္လိုက္ၾက ၊ တိုးေ၀ွ႔လုယက္ တက္ လိုက္ၾက ၊ က်န္ေနရစ္လိုက္ၾက ။
အျမဲတမ္း အေလ့အက်င့္ရၾက ၿပီးသား အျဖစ္အပ်က္ေတြမို႔
ဘယ္သူမွ ထူးထူးေထြေထြ ညစ္ညဴး မေနႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။
သူမေတာင္ဒီလိုယဥ္ေက်းမႈမွာ ဘယ္ေလာက္အသားက်ေနခဲ့ၿပီလည္း..။
ဟင္........
သူမရင္ဟာတစ္ဒိုင္းဒိုင္းေဆာင့္ခုန္သြားခဲ့တယ္။
သူမရဲ႔ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြဟာ ႐ုတ္ခ်ည္းေအးစက္သြားၾကတယ္။
ဓါတ္ တိုင္ကိုမွီျပီးရပ္ေနတဲ့ ၊ေတာ္ေတာ္ေလးမူးယစ္ရီေ၀ေနပံုေပၚေနတဲ့..
သူမကို မမွိတ္မသံု ၾကည့္ေနတဲ့ ။
ၾကည့္စမ္း အေတြးေတြေနာက္မွာ ေလလြင့္ေမ်ာပါေနတဲ့ သူမကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကမ်ား က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားေနခဲ့လဲ..။
ဘုရား...။ဘုရား...။ အဲဒီ့ မ်က္၀န္းမ်ိဳး၊ အဲဒီ့မ်က္၀န္းမ်ိဳး...ေပါ့။
ယစ္သီရီေ၀ေနတဲ့ ၊ ေသြးနီေၾကာေတြ အစိပ္စိပ္မႊာ ေနတဲ့၊
တစ္စံုတစ္ရာေတြ တလက္လက္ျဖာထြက္ ေနတယ္လို႔ထင္ရေအာင္ စူး႐ွ႐ုန္းႂကြေနတဲ့ ၊
သူမ ဘ၀ကိုတစ္ဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့တဲ့ ၊
သူမရဲ႔ အ႐ွက္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ခိုး၀ွက္ဖဲ့ေခြၽထားခဲ့မွန္းမသိတဲ့ မ်က္၀န္းမ်ိဳး....။
ဟင့္အင္း.. အဲဒီ့လိုထြင္းေဖါက္ေတာ့မတတ္ စူး႐ွေနတဲ့မ်က္၀န္းမ်ိဳး၊
သူမအေရျပားေတြ ေလာင္ကြၽမ္းလုမတတ္ ျပင္းထန္ လြန္းတဲ့ မ်က္၀န္းမ်ိဳးကို
သူမေနာက္တႀကိမ္ ရင္မဆိုင္ပါရေစနဲ႔ေတာ့ ...။
သူမ ရပ္လာတဲ့ကားတစ္စီးေပၚကိုအတင္းတိုးေ၀ွ႔တက္ပစ္လိုက္မိတယ္..။
အေမ...။
အေမမသိေအာင္သမီးမ်ိဳသိပ္ထားခဲ့ရတဲ့၊ ႐ြာကေန သမီးကို႐ွက္လန္႔တၾကားထြက္ေျပးေအာင္လုပ္လိုက္တဲ့ ၊ အေမနဲ႔ သမီးကို႐ွင္ခြဲ ခြဲလိုက္တဲ့မ်က္၀န္းေလ..။
သမီးအိပ္ခန္းနံရံရဲ႔ အေပါက္ေသးေသးေလးကေန ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ စူး႐ွ႐ူန္းႀကြ ေနခဲ့တဲ့.....။
သမီး ေၾကာက္႐ြံ႕ ႐ြံ႐ွာခဲ့ရတဲ့ ၊ သမီး ကိုအခါခါက်ဆံုးေစခဲ့တဲ့...။
သူမ ေမာဟိုက္မူးေ၀ေနခဲ့ၿပီ။
စပါယ္ယာရဲ႔မွတ္တိုင္ေအာ္သံေၾကာင့္ ေတြ႔ရာကားေပၚ တက္လိုက္လာခဲ့မိတာကို
အလန္႕တၾကား သူမ သတိရသြားခဲ့တယ္။ အို ....အေဆာင္က ကိုးနာရီတိုးရင္ပိတ္မွာ..။
ဆင္းမယ္ ဆင္းမယ္ ၊ စပါယ္ယာ ေ႐ွ႕မွတ္တိုင္ဆင္းမယ္။
ပူးကပ္ၾကပ္ပိတ္ေနတဲ့လူေတြၾကားထဲက သူမအတင္းတိုးေ၀ွ႔ထြက္လိုက္တယ္။ ဆင္းမယ္.။
သူမ ဆင္းရမွွျဖစ္မယ္။
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႔ တစ္ေတာင္ေကြးၾကားထဲမွာ ညပ္ေနတဲ့ သူမမ်က္ႏွာမွာ ေဇာေခြၽးေတြနဲ႔ ႐ႊဲနစ္ပူေလာင္လြန္းလွၿပီ။
စပါယ္ယာကမ္းေပးတဲ့ လက္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီး အားကုန္တိုးထြက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ...။
ခ်ဥ္စုပ္စုပ္စူး႐ွေနတဲ့ အနံ႔ျပင္းျပင္းနဲ႔အတူ သူမပါးျပင္ တစ္ဖက္ဟာပူေႏြးသြားခဲ့တယ္။
တစ္စံုတစ္ရာေတြ ေပက်ံသြားသလို မ်ိဳး ၊ ပါးျပင္တစ္ခုလံုး တင္းၾကပ္ပူေလာင္သြားလိုက္တာ....။
သူမေျမၾကီးကိုေျခတစ္ဖက္ခ်လိုက္႐ံုမွာပဲ ကားကေမာင္းထြက္သြားျပီ။
ဒါ..ဒါ သူမ ...၊ သူမ..ကို
မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး၊
ဒါေခြး႐ူးအကိုက္ခံလိုက္ရတာ..။ေခြး႐ူး..၊ ေခြးရူးမွ ဘယ္ဘ၀မွာမွ လူျပန္မျဖစ္ေတာ့မယ့္ ေခြးတဏွာ႐ူး..။
ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္မႈေတြနဲ႔စီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုဒီပါးျပင္ေပၚကိုျဖတ္မစီးေစရဘူး..။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဓါးတစ္လက္နဲ႔ လွီးထုတ္ပစ္လိုက္တာဟာ အေကာင္းဆံုး..။
သူမဒူးေတြညႊတ္က်သြားခဲ့တယ္။
သူမ ဘယ္လို နာက်င္ေၾကကြဲရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး..။
အေမ .............။ သူမ ဘာေတြဗလံုးဗေထြးေရ႐ြတ္ေနမိလဲ...။
သူမ တစ္ခဏေတာ့ သတိလစ္႐ူးႏွမ္းသြားခဲ့လိမ့္မယ္။
.......၁၀။.......
ေဟ့.. ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ..။ သြားၾကမယ္ေလ ဆိုတဲ့အသံနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ကားဘရိတ္ကို ကြၽီက
နဲဆြဲအုပ္ လိုက္တဲ့အသံဟာ သူမမ်က္ႏွာကိုဖ်မ္းကနဲ ႐ိုက္ခ်လိုက္သလိုမ်ိဳး ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာက်င္
လႈပ္႐ွားသြားမိတယ္။
လာျပန္ၿပီလား..။ နင္တို႔က ငါ့ကိုဘာမွတ္ေနၾကတာလည္း..။
နင္တို႔ကမိန္းမေတြကို ဘယ္လိုထင္ေနၾကတာလည္း..။
နင္တို႔မွာ ႏွမမ႐ွိေတာင္အေမေတာ့႐ွိၾကမွာ...။
သူမရဲ႔စိတ္၀ိဥာဥ္ေတြ အစြမ္းကုန္ ေလာင္ကြၽမ္းေပါက္ကြဲသြားခဲ့တယ္။
အားကုန္လႊဲပစ္လိုက္တဲ့ အုတ္ခဲ က်ိဳးဟာ ကားရဲ႔ေနာက္မွန္ကိုထိၿပီး အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာ..။
သူမရဲ႔လက္ေတြဟာ ေစးပိုင္ ေနလိုက္တာ..။
သူမရဲ႕ခႏၱာကိုယ္ထဲကို သူမ မသိတဲ့ အင္အားေတြ တိုး၀င္လာလိုက္တာ....။
ဟာ..ခဲနဲ႔ပစ္တယ္။
ေဟ့ေကာင္ ကားမွန္ကြဲသြားၿပီ.။
ေတာက္ ေကာင္မ လူပါး၀လို႕..။
တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းနဲ႔ ကားတံခါး ကိုေဆာင့္ပိတ္ျပီး သူမဆီေျပးလာေနၾကတဲ့ ေျခသံေတြ..။
သူမ ေနာက္ထပ္ခဲက်ိဳး တစ္ခုကို ေကာက္ကိုင္ျပီး၊ ေျခႏွစ္ဖက္ကိုခြဲရပ္ၿပီး ေစာင့္ေနလိုက္ တယ္။
၀င္း၀င္းေတာက္ၿပီးေဒါသနဲ႔ ပြက္ပြက္ဆူေနၾကတဲ့ မ်က္၀န္းေတြ..။
လာေလ သူမကိုေရာ ဘာလုပ္ၾကဦးမလဲ..။
သူမ႐ုတ္ခ်ည္း တည္ျငိမ္သြားခဲ့တယ္။
အခု သူမေဘးမွာ အေဖေရာ ၊ အေမေရာ ၊ ေက်ာင္းဆရာေလးေရာ.၊ ကဗ်ာဆရာေရာ
ဘယ္သူမွ ႐ွိမေနၾကဘူး၊
ယုတ္စြအဆံုး လမ္းသြားလမ္းလာေတြေတာင္႐ွိမေနၾကဘူး..။
သူမ တစ္ေယာက္တည္း..။
အဲဒီ့မ်က္၀န္းေတြကိုေစ့ေစ့ရင္ဆိုင္ၿပီး ျပန္ၾကည့္ပစ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး.
သူမဘယ္မ်က္၀န္းမ်ိဳးကိုမွ မေၾကာက္႐ြံ႔ေတာ့ဘူး။ ဟုတ္တယ္။
လက္ထဲက ခဲက်ိဳးကို တစ္ခ်က္ဆရင္း....
ဒီအေျခအေနကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ သူမ အခ်စ္နတ္သမီးမွာ အလုပ္၀င္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္..။
အိႁႏၵာ
(ပန္းအလကၤာမဂၢဇင္း)
ပံုေလးကို ကိုမိုးၾကယ္(ယိမ္းႏြဲ႔ပါး)က ဒီဇိုင္းလုပ္ေပးပါတယ္..။
မွတ္ခ်က္။ ။ ( Blog တြင္တင္ထားေသာ ၀တၳဳ ၊ ကဗ်ာ မ်ားကို ခြင့္ျပဳခ်က္မရရွိပဲ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္သံုးျခင္းမျပဳလုပ္ရ။)
