အခု.. ငါတို႔ လည္ေနတဲ့..ေတာနက္

ပ်င္းလို႔ အသတ္ခံၾကတယ္မရွိဘူး
အပ်င္းေျပ သတ္ၾကတယ္ပဲရွိတယ္..။

ငါလည္ေနတဲ့ ေတာလဲနက္သထက္နက္လို႔လာ..
ရူရိႈက္ေနရတဲ့ ေလကအစ..
မ်က္စိထဲ ျမင္ရာ .. ေတြ႕ရာ...
ၾကယ္ေတြ လေတြအဆံုး..
တစိမ္းတရံစာနံ႔ေတြ ရ ေနတယ္..။

သတိအေနအထား...
ငါ ေက်ာကပ္ထားမိတဲ့ ပင္စည္ဟာ..
ဘယ္လိုသစ္ပင္အစားလဲ..
ဆူးကိုဆူးနဲ႔ ထြင္သလို
အဆိပ္ကို အဆိပ္နဲ႔ေျဖသလို..
စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ ပစ္ခ်ဖို႔..
ခၽြတ္နင္း၀င္လာမယ့္ တစ္စံုတစ္ရာကို
အသက္ေအာင့္ေစာင့္ေနရမဲ့အစား...
မုဆိုးကို ေတာျပန္လိုက္မယ့္...အေတြးနဲ႔
အစြမ္းကုန္ရွင္သန္ထားရမယ္..။

ငါလည္ေနတဲ့ေတာကနက္သထက္နက္လို႕လာ..
ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို႔မရနိုင္ေတာ့တဲ့
ခရီးေရာက္ျခင္းလို႔ေျပာမလား
ငါ့ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာေလးက
မေအးခ်မ္းဘူး..စိမ္းျမတယ္.။

ငါဟာ..ဘယ္သီခ်င္းကိုမွ အပ်င္းေျပမသီဆိုခဲ့ပါဘူး
ငါ့ဦးခ်ိဳဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ မပလႊားမိဘူး.
ငါ့ေျခေထာက္ေတြငါလဲ.ကဲ့ရဲ႔မေနပါဘူး..
ငါတစ္ေထာက္နားတဲ့ ေရအိုင္မွာ..
ငါသ႑န္ကိုငါေတာ့ ေသခ်ာဆန္းစစ္ခဲ့..။

ငါလည္ေနတဲ့ ေတာကနက္သထက္နက္လို႔လာ..
မုဆိုးေတာင္သားေကာင္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေျခခင္းလက္ခင္းမွာ..
ငါတို႔..ေနရာထိုင္ခင္းေတြလဲက်ံဳ႕က်ံဳ႕ေပးေနရ..
ပန္းရိုင္းပြင့္ေလးရဲ႔ ရနံ႔သာသာေလးကအစ
သစ္ေျခာက္ပင္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးရြက္ေၾကြအဆံုး...
အားလံုးကို သံသယစိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္.။

ဘ၀ဆိုတာ...
သူမ်ားရဲ႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ကစားကြက္ထဲမွာ
လြယ္လြယ္ကူကူ ေသြးေျမက်ေပးဖို႔ မဟုတ္ဘူး..
အရိပ္ကိုရန္သူထင္ေနတဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါ ကာကြယ္လိုျခင္းတရားဟာ
လက္ရွိ အရာရာအတြက္ မွန္ကန္တယ္..။

ငါလား....
ဒုကၡနဲ႔က်စ္ခဲေနတဲ့ ၃၁ဘံုသားပဲေပါ့..
သူလိုကို္ယ္လို ဒဏ္ရာ.ဒဏ္ခ်က္ရ
ေခတ္ လူငယ္မတစ္ေယာက္ေပါ့..

ငါလည္ေနတဲ့ ေတာလဲနက္သထက္နက္လို႔လာ..
ေသခ်င္တဲ့က်ားေတာေျပာင္းဆိုတာမ်ိဳးက
ရိုးလြန္းေဟာင္းလြန္းပါတယ္ ကြာ...
တစ္ရြာေျပာင္းရင္ပဲသူေကာင္းျဖစ္ႏိုးႏိုးစိတ္ေတြသာ...
သိပ္ သနားစရာေကာင္းတာပါ....

အရင္းအႏွီးေတြသိပ္မ်ားလြန္းေနျပီ....
ပြဲက
ေနရာခ်ထားျခင္း မျပီးတတ္ခင္အေနအထားပဲ...

ကဲ...

ငါတို႔.
မီး ေသ မ ေသ ေစာင့္ၾကည့္ေနစဥ္စပ္ၾကား
နာ ဖ်ား မ သြား ၾက ဖို႔ .....ကိစၥ.....အတြက္.....


အိျႏၵာ (၂၉.၁.၂၀၀၉)