အိမ္ေခါင္မိုးကို ဖ်က္ခ်လိုက္သလိုမ်ိဳး
ဧၿပီမွာ....
သမီးတို႔
လိမ့္ေနေအာင္ အပူေလာင္ခဲ့ၾက။
ဘယ္လိုေျဖာင့္ခ်က္ကမွ
အေမ့ကို ျပန္မဆြတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...
အေဖ့သေဘၤာက
အေမ့ဆိပ္ကမ္းကေနတေ႐ြ႔ေ႐ြ႕
ဆိပ္ကမ္းသစ္ကေလး အေ႐ွ႔မွာ
ေက်ာက္ခ် ရပ္နားပစ္လိုက္တာ.........ခုထိ။
အေမ့ေကာင္းကင္မွာ အလင္းေတြညိဳ႕က်သြားေပမယ့္
အေမ့မာနေတြကေတာ့ ရဲရဲလင္းလင္း ၀င္းပ
ဘာ-မွ-မ-လို-ဘူး ဆိုတာ
အေဖ့အတြက္ေနာက္ဆံုးစကား....တဲ့။
အေမ့ပုခုံးသားေတြ ၫႊတ္က်သြားေလာက္ေအာင္
ဘ၀ေတြက သိပ္ေလးလံခဲ့မွာ..
သမီးခမ်ာ ငယ္ေသးေတာ့ မသိတတ္ခဲ့ဘူး။
အခု-
အေဖ မတ္တပ္စမ္းေပးခဲ့တဲ့ ေျခဖ၀ါးမွာ
သမီး မားမားရပ္လို႔
အေဖ တြဲကူခဲ့တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေသးေသးေလးေတြက
ကြန္ျပဴတာ တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ႐ိုက္ေနျပီ။
အေဖ အစာခြံ႔ခဲ့တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကေလးမွာ
ႏႈတ္ခမ္းနီ ဆိုးတတ္ေနေပမယ့္
အေဖ ေပးခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာက
သမီးကို ခပ္မာမာ ျပဌာန္း ထားခဲ့ေတာ့.............။
အေဖေမ့ေနခဲ့တာလား...
အေဖ့ မွာ သားေတြ၊ သမီးေတြမ်ားေနႏိုင္ေပမယ့္
သမီးမွာ အေဖတစ္ေယာက္ပဲ ႐ွိတယ္ဆိုတာေလ...။
အေဖ့ အသစ္စက္စက္ သားငယ္ေလး အတြက္
သမီးကို ေခ်ာ့ျမွဴခဲ့တဲ့ ေတးခ်င္းေတြကအဆင္သင့္၊
သမီးႀကိဳက္တဲ့ ပံုျပင္ေတြနဲ႔လည္း..
အေဖ့သားေလး အိပ္တတ္ခဲ့ ေရာ ေပါ့..။
အေဖေပ်ာ္ေနတယ္ မဟုတ္လား..
သမီးတို႔ အသည္းႏွလံုးမွာေတာ့
ကြၽဲပုခံုးကို... ထလို႕။ ။
အိျႏၵာ (၂၀၀၆ခုနွစ္၊မေဟသီမဂၢဇင္း)
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေျပာစရာေတြက ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္စာနီးနီးေလာက္ရွိေနခဲ့ပါတယ္.။
အရမ္းကိုခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕မိသားစု ခံစားခ်က္ေလးေပါ့..။
သူက ကိုယ့္ကို ရင္ေတြဖြင့္ ထံုးစံအတိုင္းကိုယ္ကဦးေအာင္ငို..ေနာက္ငါ့ကို ကဗ်ာေရးေပးေနာ္ဆိုေတာ့လည္း ရင္နဲ႔တစ္လံုးခံစားျပီး..ေရးခ်လိုက္တာ..
အိျႏၵာ့အေဖကေနာက္မိန္းမယူသြားတာလားဟင္လို႔ ေမးၾကတဲ့အထိေပါ့..
ေနာက္...မဂၢဇင္းထြက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုသူ႔အေဖကိုလက္ေဆာင္ေပးဖို႔ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္မိပါတယ္.။
ေဖေဖ က ငိုင္ေနလိုက္တာဟာ.အၾကာႀကီးပဲ..၊ ငါလည္း ငိုျပီးျပန္လာခဲ့တယ္တဲ့... ဆိုေတာ့ ကိုယ္စိတ္မေကာင္းေတြထပ္ျဖစ္ရျပန္တယ္..။
(မေကာင္းလိုက္ပံုကေလ..ၾကည့္ၾကေတာ့..)
ေနာက္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာေလးေလးနက္နက္ေတြစဥ္းစားမိျပန္တယ္....
သားသမီးဆိုတာ..ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိၾကတဲ့ ေျမစာပင္ေလးေတြပဲေနာ္..
ဘာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ပဲ အိမ္ေထာင္တစ္ခုျပိဳကြဲသြားသြား...မိဘေတြကေတာ့ ပုဂၢလိက အာဃာေတြ ၊ နာက်ည္းမႈေတြ..၊ ေဒါသနဲ႔ မန္မာနေတြ...ေနာက္အနည္းဆံုးဂ်င္းစိမ္းနဲ႔ မိတ္သလင္ဆိုတာမ်ိဳး.နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္အခံအမာထည္နဲ႔ ခံစားခ်က္ကို တင္းခံထားနိုင္ၾကေကာင္းေပမယ့္
မိဘႏွစ္ပါးစလံုးအေပၚမွာ ခ်စ္ျခင္းျမတ္နိုးျခင္းနဲ႔ ေလးစားတြယ္တာျခင္းေတြပဲရွိတဲ့ သားသမီးဘက္မွာ ဘယ္အရာကမွ ေဖ်ာင့္ဖ်၊ မတ္တည္ေပးႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး...
အျမဲတမ္းတစ္စံုတစ္ရာလစ္ဟာေနတဲ့..သူတို႔ရင္ထဲကို ဘယ္အရာန႔ဲမွျပည့္ႏိုင္လိမ့္မယ္...မထင္ပါဘူး..။
အခုကဗ်ာေလးထဲကေကာင္မေလးခမ်ာလည္း သူ႔အေဖ့ကို ခ်စ္ေပမယ့္ လြမ္းရံုပဲတတ္ႏုိင္ရွာတယ္ေလ...။
18 comments:
ေနနဲ႔လဟာ ကမၻာေျမအတြက္ အမိနဲ႔ အဖ ျဖစ္သလို
အေဖနဲ႔ အေမဟာ လည္း သားသမီးေတြရဲ႕ အမိုးအကာ
အေဖ့ရဲ႕သေဘာၤထြက္ခြာလို႔ အေမက မာန္မာနနဲ႔ ေကာင္းကင္ကို ဆြဲတင္းေပမယ္႔
သားသမီး ရဲ႕ ေၾကကြဲမႈ မ်က္ရည္မိုးေတြကေတာ႔ ရြာသြန္းမစဲ...
လိႈင္းၾကမ္းတမ္းတဲ႔ ေလာကဓံလမ္းမွာ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားရွိခဲ႔ျပီလဲ..
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ အေဖဟာ အေဖျဖစ္သလို အေမဟာ အေမပါဘဲ..
သားသာမီးေတြလည္း ေၾကကြဲ၀ိညဥ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ရင္း ခ်စ္ေနၾကဆဲပါဘဲ...။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ဒီကဗ်ာနဲ႔ ပက္သက္လို႔ က်ေနာ္ ဘာေျပာရမလဲ အမ....
က်ေနာ္.....
က်ေနာ္လည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူးအမေရ...
ဖိုးေမာင္
သားအတြက္ျပန္တင္ေပးမယ္ဆိုတဲ႔ကဗ်ာေလးကို လာဖတ္ပါတယ္.. ငိုျပီးျပန္သြားပါတယ္အန္တီေရ
ကဗ်ာေလး လာဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ...
ကဗ်ာေလး ႀကိဳက္တယ္ အစ္မ ..
ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ..။
ရင္ထဲနင့္ပါတယ္
ဒီလိုအေျခအေနမွာ ဒီလိုပဲ ခံစားၾကရမွာပါပဲ။
စကားတလံုးတိုင္းက ခံစားခ်က္ေတြကို ထင္ဟပ္ေနတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳးေလးေတြ ဖတ္ရရင္ မိသားစု အလြမ္းဓာတ္ခံရွိတဲ့ က်ေနာ့္အဖို႔ ရင္နင့္တယ္ဗ်ာ
ပထမဆံုးေရာက္ဖူးတာပါ အေရာက္ေနာက္က်သြားတယ္ ၾကားဖူးတာေတာ့ၾကာျပီး ကဗ်ာေကာင္းေတြအမ်ားၾကၤီးပါလားး
ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း
နင္႔နင္႔နဲနဲပဲ အစ္မေရ
ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီးနင့္နင့္သီးသီးခံစားရတယ္ညီမေရ.
သူမ်ားရင္ဘတ္နဲ႔အငွားဝင္ၿပီးခံစားေရးတာေတာင္
အေကာင္းဆံုးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ၿဖစ္လာေအာင္ဖြဲ႕ႏူိင္တဲ့ညီမ
ကိုေလးစားပါတယ္...
ခင္မင္လ်က္
မဂၢဇင္းမွာတုန္းကတည္းက ဖတ္ဖူးတယ္။ အဲဒီကတည္းက ခံစားလိုက္ရတာ..တကယ္ကို ဘာ-မွ-မ-လို-ေတာ႔-ပါ-ဘူး။
ညီမေရ ညီမ အငွားခံစားမွဳက ဖတ္သူ႔ရင္ထဲ စူးခဲ႔ေပါ႔။
ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္... ခုတခါ ထပ္ဖတ္ရေတာ့လည္း ထပ္ခံစားရတာပါပဲ...
ပိတ္ေနတဲ့ အိမ္တံခါး
တံခါးေရွ့ကငါ
ငါ့လက္ထဲက ေမြးေန႔ကိတ္...
.......
ခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ လွည့္ကြက္ထဲေရာက္သြားတဲ့
နုနုနယ္နယ္ သားေလးအတြက္
ရာမေနရာက ငါ
ဒႆကို အေဖအၿဖစ္ သားေလးလက္ခံလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္..
......
ဒီေန႔ သားေလး ေမြးေန႔
ဒုတိယ အေဖရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ
ငါ့ကို ေမ့ေနေလာက္ေရာေပါ့
သားေလးနဲ႔ သြားလာခဲ့ဘူးတဲ့
ေနရာေတြမွာ (၆) နံပတ္ေရးထားတဲ့
ကိတ္တဘူးနဲ႔ငါ..
ေၿခာက္ေၿခာက္ေသြ႕ေသြ႕
.........
ခြင့္လႊတ္ပါ...၊၊
အစ္ကိုႀကီး မင္းသုခေရ...
ကြန္းမန္႔ကိုဖတ္ျပီး..မ်က္ရည္က်မိပါတယ္...
သားေလးရဲ႔ အေဖဟာ..အစ္ကိုပါပဲ..
သားေလး သိပ္ငယ္ေနရွာေသးလို႔ပါ..အစ္ကို..
သားေတြအတြက္ထာ၀ရသူရဲေကာင္းက အေဖပါ...
သူသိတတ္လာတဲ့တစ္ေန႔ သူ႔အေဖဆီကို သူ႔ခြန္အားေတြနဲ႔သူ(ဘယ္သူေတြတားတား..)
အေရာက္လာမွာပါ အစ္ကိုရယ္...
ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားစာနာမႈေတြနဲ႔
ညီမေလး
ဘယ္လုိေပေပ
ဘယ္လုိေတေတ
အေဖဟာ အေဖ….
အစ္မေရးတဲ့ကဗ်ာေကာ
အစ္ကိုုၾကီးမင္းသုုခေရးတဲ့ကြန္႔မန္႔ေကာ..
ရင္ဘတ္ႏွင့္အမွ်ခံစားရပါတယ္...
(ၾကီးမိုုး၏ အျဖည့္ခံ ကိုုျမင္ေယာင္လ်က္..)
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဖတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ငိုသြားပါတယ္..
ဇာတ္လမ္းေလးကို သိေနတဲ့အတြက္ ရင္ႏွင့္ အမွ်ပါခင္ဗ်ာ..
ဒီလုိ အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးေတြနဲ ့ေ၀းႏုိင္ၾကပါေစဗ်ာ..ဆုေတာင္းေပးပါတယ္..
“အေဖ့ အသစ္စက္စက္ သားငယ္ေလး အတြက္ “ ေလးက မုိက္ေနတယ္ ။ မဂၢဇင္းကဗ်ာေတြကို ၿပန္တင္ေပးတဲ႔ အတြက္ က်ေနာ္႔လိုမဖတ္လိုက္ရတဲ႔သူေတြအတြက္ ေကာင္းပါတယ္ ။ ေစာင္႔ဖတ္လွ်က္။
Post a Comment