ေတြ႔ခ်င္သူ(၁၀)၊မေတြ႔ခ်င္သူ(၅)

ျမင္ဖူးခ်င္တဲ့ ဆယ္ေယာက္တဲ့ အစ္မမေနာ္ဟရီက အေရာက္ပို႔ေတာ့၏။
(ဆယ္ေယာက္သိပ္နည္းတာပဲ...)။
စကားဦး ။ ။ ျမင္လဲမျမင္ဖူး...ပဲ Gtalk မွာတင္ထားသည့္
အဆင္အေျပဆံုးမ်ားထဲမွ ဖ်စ္ညွစ္ရွာေဖြေရြးထားရေသာ..
လက္သန္းလက္သည္းခြံသာသာဓါတ္ပံုပိစိေလးကိုၾကည့္ေျပာေနေသာ..မွတ္ခ်က္ကို..
လူခ်င္းေတြ႕ျပီးေသာအခါ....မွားပါတယ္..အႀကိမ္၁၂၀ ေရရြတ္ ျပီး...
အိျႏၵာ့ကို မွားေပးမိေသာမွတ္ခ်က္ဟု ပိုစ့္တစ္ပုဒ္တင္ျပီးေျဖရႈင္းရလတၱံ႕)
( အစ္မ မေနာ္ ၊ ကိုႀကီးေအာင္သာငယ္ အျပင္ ၄င္းမွတ္ခ်က္ေပးၾကေသာ အားလံုးကိုဆိုလိုသည္။ ေပးမိသူမ်ား..ျပန္စဥ္စားျပီး...အေတြးထဲမွာ..ျပင္လိုက္ပါ..။)


၁။ ဆရာမႀကီး ၾကည္ေအး
(မ်က္လံုးခ်င္းတည့္တည့္ဆိုင္ျပီး..ခဏေလး..ျဖစ္ျဖစ္ေငးၾကည့္ေနခ်င္ပါတယ္.။
ဒီစာေရးဆရာမအိုႀကီးရဲ႔မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ ဘာေတြရွိေနေလမလဲေပါ့..။ )

၂။ဆရာမေမျငိမ္း
( ဒီလိုဆရာမမ်ိဳးနဲ႔ ျမန္မာစာသင္ခြင့္သာရခဲ့ရင္လို႔ စိတ္ကူးေတြယဥ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္..။
အေရးအခင္းကာလ ေက်ာင္းရက္ရွည္ေတြပိတ္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ေတြနဲ႔ တက္လူ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္ကေလးဖြင့္ျဖစ္ပါတယ္.။
..ေမျငိမ္းတို႔ဂ်ဴးတို႔စာအုပ္ေတြခ်ည္းတင္ျပီး...လာငွားတာေတြမၾကားဘဲ ကိုယ့္စာအုပ္ထဲ ကိုယ္ေခါင္းျမဳတ္ေနတတ္လြန္းလို႔ေမေမ့ အဆူခံခဲ့ရတာအႀကိမ္ႀကိမ္ေပါ့..။
စာေရးခ်င္စိတ္ေတြက အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ထိမ္းမရ သိမ္းမရျဖစ္ခဲ့ေတာ့တာပါ..။
ဆရာမေမျငိမ္းစာအုပ္ေတြကို မဂၢဇင္း၀တၳဳတိုေလးေတြကအစ ၀ယ္သိမ္းျဖစ္ပါတယ္..။
ရသစာအုပ္စင္မွာ ဆရာမအသံကိုၾကားရေတာ့..လူခ်င္းေတြ႔ဖူးခ်င္လိုက္တာ...၊
စကားေတြ ေျပာလို႔ကုန္ႏိုင္ဘူး..ထင္ရဲ႕..။)

၃။ အစ္မ မေနာ္ဟရီ (ဖြျပီပဲ)
(အျဖစ္က တစ္ႏိုင္ငံထဲေနတုန္းက တစ္ေယာက္ကိုယ္တစ္ေယာက္မသိၾကပဲ..
မ်က္ႏွာသစ္တာခ်င္းတူေပမယ့္ တစ္ေယာက္က အိပ္ရာ၀င္ဖို႔ျဖစ္ျပီး..ေနာက္တစ္ေယာက္က မိုးလင္းလာတဲ့ဘ၀ေတြမွာမွ..အခ်ိန္ေတြလုယက္ျပီးခ်စ္ခင္ေနခဲ့ရတဲ့ အစ္မပါ..။
တကယ္က ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက မာနႀကီးတယ္ထင္ထားတာ..ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္..။
သူ႔ဘ၀မွာကလဲ ဘယ္ေထာင့္စမ္းစမ္း..မာနာႀကီးခ်င္စရာေတြခ်ည္းဆိုေတာ့ေလ..။
သိပ္လွတယ္.နာမည္ႀကီး သေလာက္ စာေရးေကာင္းတဲ့စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္မို႔
အစကတည္းက ေလးစားခင္မင္ရင္းစြဲေပါ့..။
ဘယ္ေလာက္လွတယ္..နာမည္ႀကီးသလဲဆို..
ဆရာမင္းလူရဲ႔ စာေပေၾကာ္ျငာစိတ္ရိႈးမွာ
ဘီဒီဘီဒီဗန္ဗန္သီခ်င္းနဲ႔ ၀င္ေၾကာ္ျငာခဲ့ေသးတာ..။
( စံုတြဲေပါ့..တာရာရဲ႔ အလွ တာရာရဲ႔ စာ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ဖတ္ၾကပါဆိုတာ..)
ကာတြန္း ဆရာဆန္းထြန္းရဲ႔လက္ရာနဲ႔ ဆရာမင္းလူရဲ႕ ၀တၳဳကို
သရုပ္ေဖၚ ကာတြန္းဆြဲထားတာမွာေတာင္မွ..
မေနာ္ဟရီရဲ႔ပံုေလးကို..ဂါ၀န္ဖါးဖါးေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ဆြဲေပးခဲ့ပါတယ္..။ )
ေတြ႔ျဖစ္မွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္..။ အမေရ ခ်ိန္းျပီးရြာျပန္ၾကမယ္ေနာ္..။)


၄။အစ္မ မိုးခ်ိဳသင္း..
(ဘာေလးကိုျဖစ္ျဖစ္ေဆးစက္က်ရာအရုပ္ထင္ဆိုသလို ခ်ေရးတတ္လြန္းတဲ့ အစ္မခ်ိဳသင္းကို အလိုလို႔ကိုခ်စ္ေနမိခဲ့ပါတယ္..။
သူ႔မ်က္ႏွာေဖါင္းေဖါင္းေလးမွာ..၊ လူတိုင္းကို..စာနာ ၾကင္နာတတ္ျပီး..
စိတ္ေကာင္းနွလံုးေကာင္းရွိေၾကာင္းကို ေပၚလြင္ေနခဲ့တာ..
ေတြးၾကည့္မိတယ္..အစ္မခ်ိဳသင္းနဲ႔မ်ားဆံုခြင့္ရခဲ့ရင္.. သူ႕စာထဲကလို..စကားေတြနားေထာင္ခ်င္စရာေျပာတာကို..ေငးျပီး..
သေဘာေတြက် ရယ္ရေမာရမွာပဲလို႔ ေတြးၾကည့္မိပါေသးတယ္..။)


၅။လင္းျပာေႏြ
(ဖြဲ႔တည္ရာမဂၢဇင္းကေန...တဆင့္သူ႔ဆီေရာက္ခဲ့တာပါ..။
အခု မေရးေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႔..။
သိပ္ကို..လွပက်စ္လစ္တဲ့ စာေရးဟန္ေတြကိုဖတ္ျပီး..ေတြ႔ခ်င္ေနမိတယ္...။
စိတ္၀င္စားေနမိတယ္ေလ..။)

၆။ခင္ေလးငယ္..
(ဒီမေခ်ာရဲ႔ ခ်ိဳခ်ိဳခၽြဲခၽြဲ အေျပာေလးေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ရျပန္ပါတယ္..။
မႀကီးေရ..လို႔ ေခၚလိုက္ရင္..သူ႔ကို ထိပ္ကို မနာေအာင္ခပ္ဖြဖြထုခ်င္လာမိေရာ.။ )

၇။ကိုၾကီးေအာင္သာငယ္ ၊ ကိုေဆာင္းယြန္းလ...နဲ႔....
(အြန္လိုင္းမွာခင္မင္ခဲ့ျပီး...ကဗ်ာနဲ႔ေတာ္စပ္ခဲ့တဲ့ေမာင္ႏွမေတြပါ..။
ေမာင္ႏွမေတြသိပ္မ်ားပါတယ္...
.ေရးရမွာ.မ်ားေတာ့ ခ်ေရးမယ္ဆိုရင္..က်န္ေနမွာစိုးလို႔ အားလံုးပါပါတယ္..လို႔ေျပာပါမယ္..။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္အာလံုးကို ေတြ႔ခ်င္ျပီး..၊
ျဖစ္ႏိုင္ရင္..အားလံုးကို မေတြ႕ခ်င္ပါဘူး..။
လူမျမင္ရရင္ေတာ့ အထာႀကီးနဲ႔..ေပါ့..ဟဲဟဲ)

၈။ကိုႀကီးမင္းသုခ
(ဘေလာ့မေရးျဖစ္ခင္ကတည္းက
စိတ္ပါလက္ပါ အားေပးခဲ့တဲ့အကိုႀကီးပါ..။
စာေတြကဗ်ာေတြကို..ေသေသခ်ာခ်ာထဲထဲ၀င္၀င္ႀကီးဖတ္ျပီး
ျမင္ေအာင္လဲၾကည့္ႏိုင္လြန္းပါတယ္..။
တစ္ခါတစ္ေလ.မန္႔တာက ကဗ်ာေတြထက္ပိုေကာင္းေနတဲ့ စတူရီယိုေခတ္က ကဗ်ာဆရာေဟာင္းတစ္ေယာက္ပါ..။
Gtalk မွာ ပဲေတြမ်ားျပီးဓါတ္ပံုေတြ တင္ထားလြန္းေတာ့
မ်က္ႏွာကိုေကာင္းေကာင္းက်က္မိေနသလို..
အသားေတာ္ေတာ္မည္းမွာကိုလဲ ခန္႔မွန္းမိေနပါတယ္...။)

၉။ေတာေက်ာင္းဆရာ
(ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြစာေတြကို ဖတ္ျပီး နာမည္နဲ႔ဆက္စပ္စဥ္းစားမိေတာ့
ေတာ္ေတာ္ ဂြက်ေနပါတယ္..။
ပုဆိုးအစိမ္း တိုတိုနဲ႔ ခေမာက္တစ္ခ်ပ္ေဆာင္းထားမလား လိုလိုေတြးမိတတ္ပါတယ္..။
အဲဒီ့ေတာက ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕
အသံေတြေပါက္ထြက္မတတ္ ရင့္သန္ေနတဲ့ကဗ်ာေတြ....။.)

၁၀။ညီေဇ
(နည္းနည္း လန္႔ပါတယ္..။ ကြန္မန္႔ေတြထဲမွာ ျမင္သလို စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေျပာသြားတဲ့အတြက္
ေတြ႔ရင္ရန္ေတာ့ေထာင္ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႔..။
တကယ္က လံုး၀မျမင္ဖူးၾကတဲ့တစ္နယ္တည္းသားေတြပါ..။
အိျႏၵာဆိုတာကို..ေစာင့္ၾကည့္ေ၀ဖန္ေရးလုပ္ေပးေနတဲ့အတြက္
အခုဆို ကဗ်ာေတြကို ေတာ္ရံုမလႊတ္ရဲေတာ့ပဲ
ပိုျပီး ရိုရိုေသေသေရးျဖစ္ (အင္း..) တင္ျဖစ္ပါတယ္..။
သူ႔ကြန္႔မန္႔ေတြက တစ္စံုတစ္ရာကို အျမဲသတိေပးေနသလိုပါပဲ.. ။ ညီေဇေရ...ရွဲ႕ရွဲ႕နိ)

ရွိေနပါေသးတယ္..။ ၁၀ေယာက္ကျပည့္သြားေတာ့ရပ္လိုက္ရပါျပီ..။

အိျႏၵာက မေတြ႔ခ်င္မျမင္ခ်င္ပဲ
ပုန္းေနခ်င္တဲ့သူ ၅ေယာက္ဆိုတာနဲ႔ပါ tag ကိုခ်ဲ႔ထြင္လိုက္ပါတယ္..။

၁။မိုးေမာင္(Happy Cloud)
၂။ဖိုးေမာင္(Happy Cloud)
၃။မိုးျမင့္တိမ္(တိမ္ညိဳေတြျပိဳသြားတဲ့ေကာင္းကင္)
၄။မိုးၾကယ္(ယိမ္းႏြဲ႔ပါး)
၅။အိမ္မက္ရွင္ တို႔ပါ..။

နည္းနည္းအားနာတဲ့အေနနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြေရာေရးလိုက္ပါတယ္..။
သူ႔တို႔အေၾကာင္းကို သူတို႔ ကြန္မန္႔ေတြကတဆင့္ေဖၚပါလိမ့္မယ္..။

အစ္မေရ..ဖုန္းမကိုင္လို႔ ကၽြန္ေတာ့ကို အစ္မဖုန္းနဲ႔ေခၚေပးပါဦးဟူေသာ

စိတ္ေကာက္ေနလို႔ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေခ်ာ့ခ်င္လို႔ပါဟူေသာ.(ကိုယ့္ထက္ေတာင္သူတို႔အဆင္ေျပၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္းေပးမိပါတယ္.။ နားေတြညည္းလြန္းလို႔၊ )

မႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုမူးေနတယ္ထင္လို႔လားဟု..အစခ်ီလာသည့္
ဖုန္းကို ပါ၀ါပါပိတ္ထားလိုက္ရေသာ..၊

သူမ်ားေခၚခ်င္မွန္းမေခၚခ်င္မွန္းမသိ..အတင္းဧည့္သည္လုပ္ခ်င္ေသာ..

လာလည္သမွ်လည္း..အားမနာလွ်ာမက်ိဳးရွိသမွ်ေျပာင္ေအာင္စားသြားတတ္ေသာ...

ဂ်ီေတာ့မွာအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိ " တံု "ၾကေသာ..

.................................................................
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနပါေသးသည္..။

စာကနည္းနည္းရွည္ေနျပီျဖစ္သျဖင့္ ေတာ္လိုက္ပါျပီ..။

ကြန္မန္႔တြင္ျပန္ဖြမွာေသခ်ာသျဖင့္ ဘာေျပာေျပာမယံုၾကပါရန္..။

ေနာက္တစ္ခုအေနနဲ႔...
အရင္ကလည္း...ေတြ႔ဖူးျပီးသား..၊ အခုလည္းေတြ႔ခ်င္ေန..၊ေနာက္လည္း..အျမဲေေတြ႔သြားမယ့္ လူ အေၾကာင္းေရာေရးလို႔မရဘူးလားဟု ေမးရင္းအဆံုးသတ္လိုက္ပါသည္..။

အေျဖက တစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္..တဲ့..။

အိျႏၵာ
(၂၈.၄.၂၀၀၉)

အျမန္ရထား မဆိုက္တဲ့ ဘူတာေလး

ဥၾသသံဆြဲေခၚသမွ်ကို
မ်က္စိတစ္ဆံုး........
ဒီေနရာလာလာရပ္တဲ့
ဥမမယ္စာမေျမာက္ေလးက ေငး....တယ္။

သူ ခါးေစာင္းတင္ထားတဲ့ ေရအိုးထဲမွာေရမ႐ွိ ဘာမ႐ွိ..
သူ႔ ေရ႐ွိလည္း ၀ယ္မယ့္သူမ႐ွိဘာမ႐ွိ
ဒီ အျမန္ရထားမ႐ွိ ဘာမ႐ွိ ဘူတာ႐ံုမွာမွ
ဒီ အျမန္ရထားႀကီးကိုပဲ
သူ က ေစာင့္ ေစာင့္ ေငး တတ္ တယ္..။

သူ႔ ဖိနပ္မ႐ွိဘာမ႐ွိ ေျခဖ၀ါးေလးေပၚမွာ
သူ႔ အေရာင္မ႐ွိ ဘာမ႐ွ္ိ ဂါ၀န္ကေလးတလြင့္လြင့္
ဒုကၡ သုကၡ ေရခံေျမခံမွာ ကံနာလာက်တဲ့
ဒီ အၫြန္႔တလူလူမေလးက
ဒီ လိပ္စာမ႐ွိ ဘာမ႐ွိအရပ္မွာမွ
႐ွင္သန္ေပါက္ေရာက္ခဲ့႐ွာတယ္..။

ဥၾသသံဆိုတာ
ဆိုက္ ေရာက္ ထြက္ ခြာ ရာ ျပပုဒ္ေပါ့..
သူ႔ဆီက ဘာေတြထြက္ခြာသြားၿပီလဲ..
သူ႔ဆီကို ဘာေတြဆိုက္ေရာက္လာၿပီလဲ...
ဘာမသိညာမသိ ကေလးမေလးက
အ႐ွိန္ ေလွ်ာ ့ေလွ်ာ့ ျပသြားတဲ့ ဒီအျမန္ရထားၾကီးကို
တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လင္းလဲ့ေနေအာင္ကို ေမွ်ာ္ေငးတယ္..။

မေန႕ကလို လွည့္ျပန္ရဦးမယ့္ စိတ္အနာထည္ကို
႐ိႈက္သံေတြ ဘယ္ေလာက္ ခိုစီးၾကဦးမလဲ
အဲဒီ့....
ေနေလာင္မိုးေလာင္ ေက်ာျပင္ေသးေသးကေလးအတြက္
ဘ၀ဆိုတာ..အနာစိမ္းတစ္ခုသာျဖစ္ေၾကာင္း
ဥပမာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေဖ်ာင့္ဖ်ေပးႏိုင္ဖို႔
ေဟာဒီ့....
သူလိုကိုယ္လို ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ႀကီးက အားေမြးတယ္။

ကေလးမေလးေရ..
မင္း ႐ွာေဖြေနတာကို
မင္း မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိ
မသိတတ္မခ်င္းေတာ့...
ေငး ဦး ေပါ့ ။ ။


အိႁႏၵာ
(၁၁.၁၀.၂၀၀၆)

နာဂစ္ ႏွစ္ပတ္လည္နီးလာျပီဆိုတဲ့ အေတြးစေတြရယ္..၊ အျမန္ရထားဆိုက္ႏိုးႏိုးေငးေနရတဲ့..ဘ၀ေတြရယ္အတြက္..
ကဗ်ာအေဟာင္းေတြထဲက ဒီကဗ်ာေလးကို ေရြးျဖစ္လိုက္တာပါ..။

စိတ္ခ်ည္းသက္သက္..ခရီး

(၁)။
ကဗ်ာဆိုတာ စိတ္က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ် ျပစ္မႈေတြအတြက္ အခိုင္လံုဆံုး သက္ေသခံပစၥည္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ပဲ..။
ဒီေန႔ေတာ့ ဒီကဗ်ာကို သူမမေရးခဲ့ပါဘူးလို႔ နည္းနည္းပါးပါး ျငင္းဆိုၾကည့္လိုက္မည္..။
ဒါဆို ဒီေန႔လည္း မ်က္ရည္၀ဲရဦးမည္ေပါ့..။
ငိုေၾကြးျခင္းဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သပ္ရပ္ေျချမစ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ရုပ္ သမမွ်တတဲ့ တံခါးခ်ပ္ကေလးပါပဲ..။
ၾကပ္ခဲေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြ.. တအိအိျပိဳက်.. ေနာက္တလိမ့္လိမ့္စီးဆင္း....
ပါးျပင္ေပၚကို မ်က္ရည္ေတြ.. ဖြဖြရြရြ နင္းျဖတ္သြားၾကသံဟာ..
တႏြဲ႔ႏြဲ႔ညွင္းညံေနေသာ တေယာသံနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူပါလိမ့္မည္..။
အို.. ညႊတ္ႏူးလိႈက္လွဲစရာေပမယ့္ ေၾကကြဲျခင္းကိုပါေဆာင္ယူလာသည္ေပါ့..။
ဒီေန႔အခန္းေလးက ပိုျပီးေမွာင္ရီေနသလိုလို...၊
သူမအသက္ရႈသံေတြဟာ..... ရိႈက္သံေတြကို... ငင္ရစ္ယူေနဦးမည္လား...
ခပ္ပါးပါးရယ္ခ်လိုက္သံနဲ႔ ညေတြက တုန္ယင္လိမ့္ဦးေတာ့...
သိလား...
ကိုယ္ ဒီကဗ်ာကို..ဘယ္တုန္းကမွ မေရးခဲ့မိပါဘူး...ေမာင္ရယ္....။

(၂)။

အိပ္မက္လိုလို
ျမဴလိုေငြ႔ေငြ႔
ေသြ႔ေသြ႔မထင္
အာ႐ံုကိုင္းဖ်ား
လာနားပ်ံထြက္..
ဘယ္လိုငွက္လဲ...

ဟုတ္တယ္.... ဒါဟာအိမ္မက္တစ္ခုသာပါပဲ..။

သူမက ယစ္မူးဖြယ္ရာကဗ်ာဆန္ျခင္းမွာ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ေလးမွ ေတာင့္မခံႏိုင္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့မိန္းမတစ္ ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္ပဲ..။

ဘုရား..ဘုရား... ဒါဟာ..အမွားတစ္ခုေရာ ျဖစ္ႏိုင္ဦးမလား... ေနာက္ျပစ္မႈတစ္ခုေရာ....။
ေမာပမ္းလိုက္တာ...၊ မြန္းၾကပ္လိုက္တာ၊ ေမွာင္မိုက္လိုက္တာ ..၊
တဆတ္ဆတ္ခုန္လြင့္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားရွိရာအရပ္ကို မညွာမတာဖိေခ်ထားလိုက္ရင္း..
သူမဟာ.. သူမကိုယ္သူမ ေစာင့္ၾကည့္ေနျခင္းမွာ...ေျခာက္ခ်ား..ေတြေ၀လို႔..။
သူမေရွ႕မွာ သူမဟာ.. အေနအထိုင္ေတြက်ဥ္းၾကပ္လို႔..
သူမေရွ႕မွာ.. သူမဟာ.. ရွက္လန္႔တၾကား..
သူမေရွ႕မွာ.. သူမဟာ.. အလူးအလဲ က်ဆံုးခဲ့သည္ေပါ့..။
တစ္စတစ္စ သူမအခန္းက်ဥ္းေလးဟာ.. အ၀ါေရာင္ေတာက္ေတာက္ေတြနဲ႔ခ်ည္း ပိတ္မိေနပါေရာလား..။
အခန္းေလးဟာ.. သူမရႈရိႈက္မယ့္ေအာက္ဆီဂ်င္ကိုမွ.. ေရြးျပီးစုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး...
အခန္းေထာင့္မွာ နံရံကပ္မွီျပီး..တစ္စံုတစ္ရာဆီကေန...ထြက္ေျပးဖို႔....အရုန္းအကန္ဆံုးႀကိဳးစားေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕သ႑န္ဟာ.. စိတၱဇပန္းခ်ီကားဆန္ေနပါလိမ့္မည္ေပါ့..။

(၃)။
အိပ္မက္
ဟုတ္တယ္
အိပ္မက္တစ္ခု...ပါ.၊အိမ္မက္တစ္ခု..ပါ..ကြာ..။

ဟုတ္ပါရဲ႔ သူမရဲ႔သ႑န္က ဘယ္လိုမွ လိုက္လို႔မမွီႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုေနာက္ တေကာက္ေကာက္ေျပးလႊားလိုက္ ေနရတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုထဲက ေမာလ်မႈနဲ႔ သိပ္တူေနပါေရာလား.။

ေမွ်ာ္ေမာယံုခက္
ပင့္သက္ရိႈက္ျဖာ
ဘယ္ညာလိမ့္လူး
အိပ္မရဘူးကြယ္

ဟင့္အင္း.. အဲဒီကဗ်ာကို.. သူမ မေရးခဲ့ပါဘူး...။
ဟုတ္တယ္.... ဒါဟာအိပ္မက္ပဲ..... ဟုတ္တယ္... အိပ္မက္ပါေမာင္ရဲ႕....

လြင့္လြင့္မားမားေလွ်ာက္သြားေနတဲ့..သူ႔ေက်ာျပင္ကို..အိပ္မက္ထဲမွာပဲ..ကိုယ္ျမင္ခြင့္ရခဲ့တာပါ...။
အို..သူကေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာ..ေလွ်ာက္လွမ္းလို႔...ဘာဆိုဘာမွမသိတဲ့ ဟန္ပန္မ်ိဳးနဲ႔ေပါ့...
သူက .. တျဖည္းျဖည္းတိတိက်က် ေ၀းကြာေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေသေသသပ္သပ္ရွိေနလိုက္တာ..
သူက Celine Dion ရဲ႔ Love doesn't ask why ထဲက
It speaks from the heart
And never explains
Don't you know that
Love doesn't think twice
It can come all at once
Or whisper from a distance

ဆိုတဲ့ စာသားကို ေလခၽြန္ေနတာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္
ေနာက္ေလးျဖဴရဲ႕သံေယာဇဥ္သီခ်င္းကို ခပ္ဖြဖြညည္းညဴ မသြားပါဘူးလို႔... ဘယ္လိုေျပာၾကမလဲကြယ္...။

ဒါမွမဟုတ္... ေအာင္ခ်ိမ့္ရဲ႕တစ္ခါတစ္ေလစြန္းေပေသာအျဖစ္ ခ်စ္ေသာသူေတြ ခြင့္လႊတ္ၾကပါဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာ သားမ်ိဳးကိုမ်ား..ရြတ္သြားေလ...မလား...

ဘုရား..ဘုရား...။
သူမတစိမ့္စိမ့္ မူးေ၀လာလိုက္တာ..။

(၄)။
ေလထဲခိုစီး
ေလထဲၿပီးေပ်ာက္
ဘယ္ေရာက္သြားလဲ..
ရွာေဖြလို႔လဲ
မရဲၿပီ...။

ဆိုတဲ့ကဗ်ာမ်ိဳး... ေနာက္...ငါဟာ.. ဘယ္တုန္းကမွ ေကာက္မရခဲ့တဲ့အရာကို... ေပ်ာက္ရွမွာစိုးရိမ္မိသူေပါ့ ဆိုတဲ့ကဗ်ာမ်ိဳး.. ကိုယ္ဘယ္တုန္းကမွ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူးေမာင္..။

အို... တိုးလ်ပါးလ်ားတဲ့ ကဗ်ာရြတ္သံဟာ...တစ္ဘ၀လံုးဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ပဲ့တင္ျမည္ဟီးလို႔.... တဖြဲ႔တႏြဲ႔ ခံစားၾကည့္မိၾကတဲ့.. ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြထဲက အေရာင္ေတြဟာ... ငိုညည္းခ်င္စရာ ေကာင္းေနခဲ့သည္ပဲ..။ စိတ္ခ်င္း တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႀကံဳႀကိဳက္ႏိုင္လြန္းတဲ့သီခ်င္းေတြကို.. ေၾကာက္လန္႔တၾကား ပစ္ခ်ထားမိခဲ့သည္ပဲ..။
စိတ္ဟာ... အလံုပိတ္ထားတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာေတာ့ ကေခ်သည္..ဆိုတဲ့ စာသားကေရာ...။
သူမ ကႀကိဳးကကြက္ေတြ ရိႈက္ငင္ေနတာ... ဘယ္သူမွ.. သိခြင့္ၾကည့္ခြင့္မရွိတဲ့ ပြဲသဘင္တစ္ခုေပါ့ကြယ္.။
တိုးတိုး..ရွရွေလး....နားစည္မွာပဲ့တင္ရိုက္ေနတဲ့...ကဗ်ာရြတ္သံဟာ....
ဘယ္ေလာက္ ရင္ခုန္တိမ္းမူးဖြယ္ရာေကာင္းသလဲလို႕ တကယ္ဆို ေတြးေတာင္မၾကည့္သင့္ဘူးတဲ့..။
ေအာ..သူမက အဲဒီ့ေန႔မတိုင္ခင္တစ္ရက္လိုကဗ်ာမ်ိဳးကိုလည္း ေရးခဲ့ဖူးေသးသည္ေလ..။

(၅)။

သူမ..ရယ္ေမာဖို႔အျပင္အထန္ႀကိဳးစားၾကည့္မိသည္ကဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္ပါလိမ့္..။
တနင့္နင့္နာက်င္လြန္းရတဲ့ရင္ျပင္ဟာ..ေပါက္ထြက္လုမတတ္ေဘာင္ဘင္ဆန္ေနခဲ့တာဟာလည္း အိပ္မက္တစ္ခု ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့ကြယ္..။
သိလားေမာင္...
ဥာဏ္ပညာႀကီးပါတယ္ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြ မိုက္မဲၾကတဲ့အခါ.. ခန္႔ျငားလွပတယ္..။ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္..။ ေျဖရွင္းထုေခ်ခ်က္ေတြခိုင္လံုတယ္..
လက္စလက္နေသသပ္တယ္ ေနာက္..ေသြးေအးရက္စက္ျပီး.. ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ထိေရာက္စူးရွ လြန္းတယ္ေပါ့..။
အဟင္းဟင္း.....သူမရယ္ေမာလိုက္တာပါ..။
ေမာင္က ကိုယ့္ကဗ်ာေတြကို နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္စိတ္၀င္စားလိုက္ပါေတာ့လား...
ေမာင္က..ကိုယ့္ကိုဒီ့ထက္နည္းနည္းပိုသိလိုက္ပါေတာ့လား...
ေမာင္က ကိုယ့္စိတ္နဲ႔..ဒီ့ထက္ခပ္နီးနီးေလးမွာ..မရပ္သင့္ေပးဘူးလား..
ဒါဟာ..စိတ္၀ိညာဥ္ရဲ႔အျပင္ဘက္ကစိတ္တစ္ခုပါလို႔..
သူမပိတ္ရိုက္ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ဆင္ေျခေပးၾကည့္ခ်င္လာျပန္သည္ေလ..။

ငါ..ဟာ..ငါလား..စိတ္မ်ားေရာက္ယက္..
ရက္ဆက္ေလလြင့္..မခ်င့္..မေတြး..
လြမ္းေရးေတြၾကြယ္…
ငါ..ဘယ္လို..လဲ.
.ငါ့..ကိုငါလဲ..မေမးရဲၿပီ..။

လြမ္းသည့္စိတ္အား..
ေလွာင္ဟားရယ္ဖြဲ႔..ငါကဲ႔ရဲ႕လိုက္..
ငိုခ်င္လာရင္
ျငဴဆူအံခဲ..ငါမန္မဲလိုက္..

ငါဟာ..ဘာလဲ..
ကိုယ္ဘာလဲကြယ္..
ဆင့္ကဲေမးခြန္း
လိႈင္းလိုတြန္းရိုက္..မြန္းၾကပ္လိုက္တာ....။

(၆)။

တစ္စတစ္စ တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြ ညံေနတဲ့ အခန္းေလးဟာ..ပိုမိုက်ဥ္းေမ်ာင္းလာသလိုပဲ..။
မီးအလင္းမွိန္ဖ်ဖ်နဲ႔..သိပ္အႏုပညာေျမာက္ေနတာမ်ိဳး...မလိုခ်င္ပါဘူးကြယ္..။
မ်က္၀န္းအစံုကိုခဏမွိတ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္းမွာ.... အို.....ကိုယ္ဆက္ဆက္ေတြ႔လိုက္ရတာ..သိလား...။
သူဟာ..အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္ကို၀တ္ထားသလား...
သူရဲ႔မ်က္လံုးေတြက စူးစူးဂ်စ္ဂ်စ္ရွိေနလိမ့္မလား..
သူ႔ ဆံပင္ေတြက ႏူးည့ံ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနမလား..
ဘာဆိုဘာမွမသိေပမယ့္ သူမဆက္ဆက္ေတြ႔လိုက္ရတာပါ....။
အို...ခပ္အက္အက္ရြတ္ဆိုေနတဲ့ ကဗ်ာရြတ္သံတိုးစစကိုေတာ့ သူမအေသအခ်ာရခဲ့ဖူးသည္ပဲ..
စာအုပ္တစ္အုပ္ဘယ္ေလာက္ေလးနက္ခ့ံျငား တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြထဲမွာနက္နဲခဲ့ဖူးသည္ပဲ..
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ရဲ႔ေဆးစက္ေတြ...ထဲမွာ....
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရဲ႔ သံစဥ္လိႈင္းေတြထဲမွာ...
ကိုယ္တို႔ ဆက္ဆက္ေတြ႔ခဲ့ၾကသည္ပဲ..ေနာ္..။
တစ္ဦးတည္း..တီးတိုးေျပာဆိုမိတဲ့ စကားေတြဟာ..သူမရူးႏွမ္းေနျပီဆိုတာကိုျပေနခဲ့ျပီကြယ္
ေသခ်ာတာက သူမဟာ..မေမာႏိုင္မပမ္းႏိုင္ေျပးလႊားေနမိတုန္းပါပဲေပါ့...
စိတ္ဆိုတဲ့အရာကို..သူမေၾကာက္လန္႔မင္သက္ရလြန္းစြာ..ေငးေမာေနခဲ့ရပါေကာ...
စိတ္ဆိုတာဟာ..ဘယ္အထိ.ခရီး.ဆန္းတတ္တဲ့ ဂ်စ္ပစီတစ္ေကာင္ပါလိမ့္.
သိပ္ေျပာရဆိုရခက္တဲ့..သိပ္အရိုင္းဆန္တဲ့..ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္ျပီး..ဆင္ျခင္တံုတရားမရွိတဲ့ ဂ်စ္ပစီတစ္ေကာင္ေပါ့..
ေျပာေတာ့မင္းကသိပ္ကိုတည္ျငိမ္ျပတ္သားတဲ့မိန္းခေလးဆိုဆိုတာမ်ိဳး
သူမကကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးဖို႔ပ်က္ကြက္ေနတာၾကာျပီပဲ..။
အို..ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဘယ္ေမးခြန္းမ်ိဳးကိုမဆို သူမျငင္းဆိုပါမည္ေလ..။
ေမာင္ေရ ကိုယ္မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာကလည္း...သစၥာတရားတစ္ခုပါကြယ့္..။

ေမးခြန္းေတြေအာက္..ငါေပ်ာက္ရွခ်င္
ေနာက္လွည့္ေျခလွမ္း..ဘာနဲ႔..ဖမ္းဆြဲ..
ငါ…မသိဘူး……
ရူးလည္းရူးခ်င္………..

အို.....သူမႏိုးထပါရေစ.ေတာ့...။ သိပ္ကို..အထားအသိုခက္ရေလာက္ေအာင္ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈေတြက ရူးစပ္စပ္ႏိုင္ေနခဲ့ပါေရာလား..ကြယ္..။
ကဗ်ာေတြ...၊ကဗ်ာေတြ...၊ ကဗ်ာရြတ္သံေတြ..၊ သီခ်င္းေတြ.....ပန္းခ်ီကားေတြ .အို သူမကို တုတ္ေႏွာင္ပစ္လိုက္တာဘယ္အရာမ်ိဳးပါလိမ့္..

သိလား..ေမာင္

ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း…
အတင္းျငင္းဆန္..
ငါ့ထံပါးက..ငါ့အားခၽြင္းခ်န္..
မင္းလွည့္ျပန္ပါ…

မုန္းတီးလိုက္တာ..ငါ့ကိုယ္ငါေလ
ေတြေ၀တိမ္းပါး..စိတ္ေထြျပားလိုက္..
သာယာတမ္းမူး..စိတ္ညႊတ္ႏူးလိုက္..
ဒီစိတၱဇ..ေျဖမရပဲေႏွာင္ ဖြဲ႔ဆက္ထံုး..ရုန္းမရႏိုင္….

ဆိုတဲ့ကဗ်ာစာသားမ်ိဳးလည္း..ကိုယ္ဘယ္တုန္းကမွမေရးျဖစ္ခဲ့တာ.ေသခ်ာမွျဖစ္မယ္.။

(၇)။

ျဖဳန္းကနဲသူမျပဴတင္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ပစ္လိုက္ေတာ့...
အျပင္မွာ..ခရမ္းေရာင္ေတြခ်ည္း..သိပ္သည္းမိုက္ေမွာင္လို႔....
သူမအိမ္မက္...ခရမ္းေရာင္ေတြနဲ႔ေလာင္ကၽြမ္းသြားခဲ့ ျပာက်သြားခဲ့ျပီတဲ့..။
အိုး....သူမထြက္ေျပးလႊတ္ေျမာက္လာခဲ့ျပီလားကြယ့္
ဒါဆို..အသက္ရူသံသဲ့သဲ့ပါတဲ့ ကဗ်ာစာသားေတြဟာ...သူမွဆီမွာေမွာင္မိုက္ေတာ့မယ္လား..
တစ္ခါတစ္ေလ..ကီးေၾကာင္သြားတတ္တဲ့သီခ်င္းညည္းသံေတြဟာ...သူမဆီကေနစီးထြက္သြားၾကေတာ့မယ္လား...
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ..စိတ္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္..ေပ်ာ္၀င္ေနမႈေတြ..
အထီးက်န္ေန႔ရက္အခ်ိန္တိုင္းက လွပသိမ္ေမြ႔လြန္းေနတဲ့ အစီးအဆင္းေတြ....
သြား................အားလံုးထြက္သြားၾက........။
သူမအစြမ္းကုန္ ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္မယ္..။

ကဲ...သင္ေရာ..ကိုယ့္စိတ္ကို...ကိုယ့္ေရွ႔မွာတင္ ကိုယ္တိုင္၀န္ခံၾကည့္ဖူးလား...အဲသလိုသေရာ္ကေမာ္ေမးခြန္းမ်ိဳး..ေတြ႕သမွ်လူေတြကို..ေမးၾကည့္ပစ္လိုက္မယ္..။
ေမာင္ေရ....နင္ေရာ..။ .နင္ေရာ..ဟင္..။
ေနာက္ျပီး....သူမ..တစိမ့္စိမ့္ရယ္ေမာပစ္လိုက္မယ္..ရယ္ေမာႏိုင္မယ္ထင္ပါရဲ႔...
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း....
စိတ္ေအးလက္ေအး..ရယ္ေမာေနရတာေလာက္...ဘယ္မွာအရသာ..ရွိႏိုင္မလဲ..။
သူမကိုယ္သူမေစာင့္ၾကည့္ေနရတာ....
သူမကိုယ္သူမေပ်ာက္ရွေနခဲ့တာ..
သူမကိုယ္သူမ ရွာာေဖြေနရတာ...
အဟင္းဟင္း..........

ငါ့ပါးျပင္ထက္..
မ်က္ရည္စက္ေတြ….
အံ့ၾသေတြေ၀..
ဒါတကယ္လား…တကယ္ပဲလား..
ေျခာက္ခ်ားစိုးထိတ္…ဆြံ႕အတိတ္လို႔…

ေလ်ာ့မတြက္ရဲ..ရင္ထဲျငိဳးညံ..
ရင္ခုန္သံဟာ…ငရဲေတးသြား..
ငါ့အားေျခာက္လွန္႔..

ေမာင္ေရ....ကိုယ္ .. ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္သိလား..။

သူမက ဒီအေၾကာင္းေတြကို ၀တၳဳတို..ေလးတစ္ပုဒ္ခ်ေရးထားရဦးမည္ေပါ့...
ေနာက္...ဖတ္မရေလာက္တဲ့...စာရြက္အပိုင္းအစေလးေတြျဖစ္ေအာင္
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆုတ္ျဖဲပစ္ရဦးမည္ေပါ့....
ေနာက္.....ဟက္ဟက္ပက္ပက္...
ေနာက္ေတာ့ သည္းသည္းထန္ထန္.......

အို…
ကိုယ္လားကြယ္..
ေဟာဒီ့ခရီး…
စိတ္ခ်ည္းသက္သက္..သြားမိၿပီ.။

အို…
ကိုယ္လားကြယ္..
ေဟာဒီ့ခရီး…
စိတ္ခ်ည္းသက္သက္..သြားမိၿပီ.။

အို…
ကိုယ္လားကြယ္..
ေဟာဒီ့ခရီး…
စိတ္ခ်ည္းသက္သက္..သြားမိၿပီ.။

ဒီစာသားေတြကိုလည္း..ကိုယ္ခ်ေရးခဲ့တယ္လားလို႔...စဥ္းစားေတြးေတာ...မေနေတာ့ဘူးကြယ္...။

အိျႏၵာ(၁၉.၄.၂၀၀၉)

ပန္းခ်ီကားေလးက ကိုမိုးၾကယ္(ယိမ္းႏြဲ႔ပါး)ရဲ႔လက္ရာပါ။

အေျပးေ၀းဖို႔ပါ အေ၀းေျပး

အေျပးကိုေ၀းခ်င္ခဲ့တာပါ… အေ၀းေျပး ။ ။

အိမ္အျပန္ လက္ေဆာင္ေတြကို
ေကြ႔ေ႐ွာင္ဖို႔ မခက္ခဲေပမယ့္
ျပန္စရာအိမ္ရဲ႔ ကိစၥက ခက္ခဲေနတယ္ အေ၀းေျပး ။

လက္သင့္ရာ ပရိေဒ၀ေတြကို
ျဖစ္သလို ဖိသိပ္ထည့္လာတဲ့
ငါ့ ခရီးေဆာင္အိပ္ေလးကို
ခဏေတာ့ မ်ိဳ ခ် ထားေပးေပါ့ အေ၀းေျပး။

တရိပ္ရိပ္ ျပတ္က်န္ခဲ့တာ အတိတ္လား
တ၀ွီး၀ွီး ေျပး၀င္လာတာက အတိတ္လား
တိတ္ပဲ မတိတ္နိုင္လြန္းတဲ့ အတိတ္ကို
ငါ …
လိပ္စာအမွားေတြေပးပစ္ခဲ့တယ္ အေ၀းေျပး။

တဟူးဟူး တိုက္ခတ္ေလကို
သံသယ စိတ္နဲ႔ မ႐ႈ႐ိႈက္ရဲခဲ့ဘူး
တဖ်တ္ဖ်တ္ ေျပာငး္လဲ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းကို
မသကၤာစိတ္ေတြနဲ႔ မၾကည့္ရဲခဲ့ဘူး
သဘာ၀တရား ကေတာင္
တေရးႏိုးတိုင္း ထ စမ္း ၾကည့္ရေလာက္ေအာင္
ေဖာက္ျပန္ေနျပီတဲ့ေလ.. အေ၀းေျပး။

မင့္ ေခ်ာ့ႁမႇဴသီခ်င္းေတြကို
သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ ငါနားေထာင္ရင္း
မင့္ ေျပးလမ္းေၾကာင္းထဲမွာ
စမ္းတ၀ါး၀ါး ငါေရာပါရင္း
မင့္ သယ္ေဆာင္ျခင္းလူ႕အျဖစ္ကို
နာနာက်ည္းက်ည္း ငါေစာငး္မဲရင္း……
ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေလွ်ာ့ထိုင္ထားရတဲ့ ထိုင္ခံုမွာ
ခ်ိဳးမရ ဖဲ့မရ စိတ္အနာထည္ေတြနဲ႔
အေတာင့္လိုက္ တင္းခံေနသူဟာ
ငါ..... အေ၀းေျပးရဲ႕ ။

အေ၀းဆီ
ထြက္ ကို ေျပး ခ်င္ လို႔ ပါကြာ.......

ငါ့ အက္သံကို ဟြန္းတီးလိုက္
ငါ့ အပူမီးနဲ႔ အင္ဂ်င္ႏိႈးလိုက္
ငါ့ စိတၲဇေတြအတိုင္း မိုင္ကုန္ဖြင့္ပစ္လိုက္……။

အေ၀းေျပးေရ……
အဲဒီ့လမ္းရဲ႕ အဆံုးမွာ
ငါ့ ရဲ႕ ႐ြာ ႐ွိ ခ်င္ ႐ွိ မွာ ကြယ့္…။ ။


အိႁႏၵာ (၄.၉.၀၆)

တင္စရာအသစ္ကမရွိေတာ့ ကဗ်ာအေဟာင္းေတြထဲကိုျပန္ေမႊရင္း
..၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကေရးျဖစ္ထားတဲ့ ဒီကဗ်ာကိုေတြ႔ေတာ့..လန္႔သြားမိပါေရာ....။
အေျပးေ၀းခ်င္တဲ့..အရာေတြ......အတြက္..
အေ၀းကိုေျပးထြက္လာခ်င္ခဲ့တာဟာ....
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက...မ်ားလဲ.....။

၀တ္စံုအသစ္နဲ႔ ႏွစ္

တကယ္ဆို...
ဧျပီဟာ...
အရူးဓါတ္နဲ႔ဖူးပြင့္လာခဲ့တာ.....။

ပိေတာက္နံ႔ေတြ ႏွလံုးအိမ္ကိုရစ္ဖြဲ႕လာတဲ့အခါ..
ေႏြဦးေလျပည္နဲ႔ မိုးေျပးေျခသံတို႔...အာရံုမွာသက္၀င္လာတဲ့အခါ..
ကၽြႏု္ပ္တို႔ သၾကၤန္ကို ဆာေလာင္လာၾကျပီေပါ့....ျမန္မာျပည္..။

အလြမ္းတကာ့ အလြမ္းထဲမွာ...
ဓေလ့ရိုးရာကို လြမ္းတဲ့အလြမ္းေလာက္
တျမည့္ျမည့္နာက်ဥ္ေစတာ..
ဘာရွိမလဲ......။

သၾကၤန္..ေရ....
အပ္ေၾကာင္းထပ္ေတးသြားေတြနဲ႔ပဲလာလာ..
ကႀကိဳးကကြက္ အေဟာင္းေတြနဲ႔ပဲ..ျဖစ္ျဖစ္..
သၾကၤန္ဟာ...
သၾကၤန္ပီသစြာ..ျမဴးၾကြလွပဆဲမဟုတ္လား...။

သၾကၤန္..ေရ....
တစ္ႏွစ္လံုးသို၀ွက္ထားရသမွ်..ေအာင္းပူေတြကို..
အတာေရမွာ...စိမ့္ေအးသြားေအာင္...
စိမ္ၾကမယ္တဲ့ကြယ္...

သၾကၤန္..ေရ..
အေမ့ေမ့..အေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔..
ကခုန္ျမဴးထူးေနၾကမယ့္ သူတို႔ကို...
ကရုဏာေရွ႔ထားေပးလိုက္ပါ...။

သၾကၤန္..ေရ..
ဟစ္ေအာ္ ေပါက္ကြဲေနၾကမယ့္
သူတို႔ဆူညံသံေတြကို
စာနာ နားလည္ေပးလိုက္ပါ...

ေဆးေၾကာ ပစ္ လိုက္
ေဆးေၾကာ ေပး လိုက္..
ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုတာပီသေအာင္...
သူတို႔ ႏွလံုးအိမ္ေတြေပၚက ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြက အ စ
သူတို႔ စိတ္၀ိဥာဥ္ေတြထဲက အရိႈးရာေတြအဆံုး....

ေဆးေၾကာေပးလိုက္စမ္းပါ့..သၾကၤန္ရယ္...

သၾကၤန္...ေရ...
ဒီႏွစ္သစ္ကေန စလို႔....
သၾကၤန္ေလညွင္းရဲ႔အေနာက္မွာ.....
မုန္တိုင္းဆိုတာကို..ေခၚမလာခဲ့နဲ႔ကြယ္...။ ။


အိျႏၵာ(၄.၄.၀၉)

ဒံုးခြင္း ကဗ်ာ

တာသံုးတာနဲ႔....ေျပးထြက္ဖို႔
အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနတဲ့..
ဒံုးက်ည္.....။

စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြနဲ႔..
တဆတ္ဆတ္ခါေနတဲ့..
ႏွလံုးသားေတြေပၚက..
ရႊီးကနဲ ျဖတ္ေျပးသြားမယ့္
ဒံုးက်ည္....။

နည္းပညာ...ေတြရဲ႕...
ေသြးဆာေလာင္မႈလား...
ကမၻာ့ဂရက္ကို...
ခပ္သြက္သြက္..လႈပ္ခါလိုက္တာလား...
ဒံုးက်ည္ဟာ...
သူ႔ေျပးလမ္းေၾကာင္းအတြက္...
ခြာရွပ္သံေတြေပးေနျပီ....။

ေတပိုေဒါင္ရဲ႕ခန္းျငားထည္၀ါမႈအတြက္....
ကင္ဂ်ံဳအီ...ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြဟာ..
ေနေရာင္ေအာက္က ဓါးသြားလို..
တ ဖ်တ္ ဖ်တ္ လက္ ျဖာ ေန ခဲ ့တယ္.....။

ျပံဳယမ္းရဲ႕ ဥပဇာမွာ....
စစ္ခရာေတြ..တြန္လို႔...။ ။


အိျႏၵာ(၄.၄.၂၀၀၉)

အေျဖမဲ့...

တကယ္က ဘေလာ့ေလးလုပ္တာမွ..၅လမရွိတရွိမွာ..
အေဟာင္းေတြျပန္ျပန္တင္တာ က ၃-၄ ခါေလာက္ရွိေနလို႔.
အသစ္ေရးဖို႔ အသည္းအသန္အားထုတ္ေနတာပါ...
အေဟာင္းတင္ဖို႔ tag စာရင္းမွာ..ပါလာေလေတာ့...
အသစ္ေရးထားေနတဲ့ ၀တၳဳတိုကို minimize လုပ္ျပီး...
Happy Cloud မွာ(မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔ ေနရစဥ္ကာလက)တင္ခဲ့တဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ေျပးကူးပစ္လိုက္ပါတယ္..။
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ သရုပ္ေဖၚပံုပါ..ကူးခ်လာပါတယ္..။
တကယ္ဆို...အသစ္တင္ဖို႔ပါ...
သူ..တို႔...... သူတို႔ေၾကာင့္............

အေျဖမဲ့.....

(၁)။
ျပာမိႈင္းေသာ ေကာင္းကင္ထက္တြက္ လ က ၀ိုင္း စက္စို အိေနေအာင္သာယာလို႔ေန၏။
စိမ့္စိမ့္ျမျမခ်မ္းေအး ေနျခင္း က လ ေရာင္စို႐ႊဲ ေနေသာညႏွင့္လိုက္ဖက္ေနသလိုပင္။
ဒါေပသည့္ လေရာင္က လွ်ပ္စစ္မီးအေရာင္အ၀ါေတြကို တိုးမေပါက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္႐ွိေနသည္္။
ခပ္ခပ္ျမျမအေအးဓါတ္တို႔ကတိုးေ၀ွ႔ေနေသာလူအုပ္ၾကီးထဲမွာလူးလိမ့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီလား..။
ည၏စိမ္းဆတ္ေသာရနံ႔မ်ားထဲတြင္ ထူထပ္ပ်စ္ခဲေနေအာင္ ေရာပါေနေသာ
အေရာင္၊ အနံ႔ႏွင့္ အေငြ႕အသက္ႏွင့္ ဆူညံသံမ်ားက ညကို လံုးလံုး ေပ်ာက္႐ွသြားေစသလိုပင္ ။
သို႔ေသာ္ ဒါသည္ ည ၊
ေသခ်ာတိက်ေသာ ည တစ္ခုသာ ျဖစ္ေလသည္။


(၂)။

လက္႐ွိအေနအထားကိုတစ္ေနရာမွတစ္ေနရာသို႔ေျပာင္းေ႐ႊ႕ ေနျခင္းရယ္လို႔ေတာ့ သူမ သိေနသည္။
သူမ ဘယ္ကို သြားရဦး မွာလည္း ဘယ္ေလာက္ၾကာဦးမွာလည္းေတာ့ သူမမသိပါ..။ ထို႔ထက္ေနာက္ ထပ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတို႔ကိုလည္းသူမမသိပါ..။ မသိျခင္းေတြသာ မ်ားျပား လြန္းလွသည္မို႔ အခ်ိန္႐ွိသမွ် မ်က္၀န္း ေတြကို ပိတ္လို႔သာ ထားခ်င္ခဲ့သည္။ သူမ အမွန္တကယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာအခ်ိန္သည္ သူမ အတြက္ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ ရယ္လို႔ သူမကထင္ေနသည္။
တအံတၾသေရ႐ြတ္သံ ၊ စုတ္သတ္သံ တို႔ကို သူမ ခံႏိုင္ ရည္႐ွိ ေသာ္လည္း အလန္႔တၾကားအာေမဋိတ္သံမ်ားကိုျဖင့္ သူမ နည္း နည္း ေလးမွ်ခံႏိုင္ရည္မ႐ွိပါ..။ ေပကလပ္ေပကလပ္ႏိုင္ေနမည့္ သူမ၏ျမင္ကြင္းထဲသို႔ မိုးေကာင္းကင္ကို ေနာက္ခံထားၿပီး ဘယ္လို မ်က္ႏွာထားမ်ိဳး ေတြ၀င္လာၾကဦးမည္လဲ..။
ဒီေနရာအေကာင္းဆံုး ပဲလို႔ေျပာလိုက္တာ သူမအေမရဲ႕ အသံမွန္းေတာ့
သူမေကာင္းေကာင္းသိေနသည္။
အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ ေနရာကိုသူမမ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္လွ်င္သံေခ်းအထပ္ထပ္၊
အေပါက္ ရာအထပ္ထပ္ျဖင့္အိုေဟာင္းေနေသာ သြပ္အမိုးတို႔သာျဖစ္လိမ့္မည္။
ေနရာ ေကာင္းေကာင္းမရဘူးဆိုလွ်င္ သူမ၏ျမင္ကြင္းေတြထဲမွာ ျပာလင္းေနေသာမိုးေကာင္းကင္တစ္ခုသာ႐ွိမည္ေပါ့ ။
အို ကံေကာင္း ေထာက္မလို႔မိုး႐ြာတာေတြဘာေတြမျဖစ္ဖို႔သာ ဆုေတာင္း ရဦးမည္။
မိုးေရ ေတြ႐ႊဲနစ္ ေနတဲ့သူမ ဟာအဲဒီ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာသိပ္ကို စိတ္ပ်က္ ညစ္ညဴး စရာေကာင္းေသာ၀န္ထုတ္ႀကီး တစ္ခုျဖစ္သြားတတ္မွန္း ကိုလည္း သူမသိေန၏။
ရာသီဥတုက ေန႔ဘက္တြင္ ပူက်က္ေနသေလာက္ ည ဖက္ၾကေတာ့ျမေနေအာင္ေအးစိမ့္လြန္းလွသည္။ ဘယ္လိုရာသီမ်ိဳး မွာျဖစ္ျဖစ္သူမရဲ႕ေက်ာေတြကေတာ့ျဖင့္ပူျပင္းနာက်င္လြန္းလွၿပီျဖစ္သည္ ။ တရြရြယားယံေစေသာအင္းဆက္အေကာင္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကိုသူမကအေၾကာက္ဆံုးျဖစ္ၿပီး၊၊
သူမအမုန္းဆံုးကလင္းပ်က္ စူး႐ွလြန္း ေသာမီးေရာင္ႏွင့္ တူးခါးစူး႐ွလြန္းသည့္ အေညႇာ္နံ႔မ်ား ပင္ျဖစ္သည္။
ဟ ဟ သမီးပါးစပ္ဟဆိုေသာ အသံ၏ေနာက္တြင္ အျမဲတမ္း ဒီအရသာမ်ိဳးသာရေသာ
အစားတို႔ကပါးစပ္ထဲစီး ၀င္လာ ေတာ့မည္။
သူမဗိုက္ထဲမွာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လာလွ်င္ သူမ ဘာသာ ပါးစပ္ကို
ဖြင့္ခ်ည္ပိတ္ခ်ည္ လုပ္ေနတတ္ေနေပမယ့္ ဘယ္သူကမွသူမကိုဂ႐ုမစိုက္မိၾကဘူးဆိုျပန္ရင္လည္း
သူမဘယ္လိုမွ တုန္႔ျပန္မစြမ္းသာပါ..။
ေမွာင္မည္း၊နံေစာ္ၿပီးျခင္ေတြတဒီးဒီးဆူညံေနေသာပတ္၀န္းက်င္ကအလြန္အမင္း
စိတ္ပ်က္ညစ္ညဴးဖြယ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း သူမအေမကခြၽဲခြၽဲျပစ္ျပစ္ညည္းညဴေနသည္ကိုလည္း
သူမ နားမလည္ပါ..။
အပူနံ႕ေတြႏွင့္ခ်ဥ္စုပ္ေနေသာဇရပ္အစုတ္ေလး၏ ေခ်ာင္က် က်ေနရာတြင္ခင္းက်င္းထားေသာ ပုဆိုးစုတ္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေပၚမွာပဲ သူမက ထံုးစံအတိုင္း မသက္မသာ လဲေလ်ာင္းလ်က္ရွိသည္ေလ..။
တည္းခိုရာေနရာတြင္ပင္ သူမကထူးဆန္းအံ႕ၾသဖြယ္ရာ က႐ုဏာသက္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာျဖစ္ေနသည့္ အေၾကာင္းကိုလည္း သူမ မသိပါ..၊
သူမေဘးတြင္ စည္ကားစပ္စုတတ္ေသာ လူတစ္အုပ္ အၿမဲ႐ွိေန သည္ကိုလည္းသူမမသိ႐ွာပါ..။
သူမက ဟစိဟစိလုပ္ေနေသာ သူမပါးစပ္အတြင္းသို႔ ၀င္ ေရာက္လာေသာ သူမ ဘာမွန္းမသိသည့္အစားအစာေတြကို မ်ိဳခ်ျခင္း အလုပ္ကိုပဲ ေကာင္းေကာင္းသိ႐ွိခဲ့ပါသည္။

(၃)။
သူမကို သယ္ မ လာတာကိုေတာ့ ေကာင္း ေကာင္း သိပါသည္။သူမ၏ေကာင္းကင္က ညိဳ ေ႐ႊ၀ါလင္းေသာ အေရာင္ျဖင့္ တစ္မ်ိဳးလွပလို႕ေနသည္။
သူမက ေသးငယ္ က်ဥ္းေမ်ာင္းလြန္း ေသာမ်က္၀န္း အေပါက္ေလးမ်ား၏ ေနာက္ ကြယ္မွ သူမဘာကိုမွ မသိေသာ ေလာကႀကီးကို ေခ်ာင္း ေမ်ာငး္ၾကည့္႐ႈေနရေပမယ့္ ထူ ပိန္း ပ်စ္ခဲေနေသာ ဖုန္ မႈန္႔ လိႈင္းလံုးျဖင့္ အသက္႐ႈ မ၀ႏိုင္ ေအာင္ျဖစ္ေနသည္ကိုေတာ့ သူမ သိပါသည္။
ေလးပင္ခက္ခဲလွေသာအသက္႐ႈျခင္းအလုပ္က စိတ္ညစ္ ညဴးစရာေကာင္းလြန္းေနလွၿပီး သူမကေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ အစြမ္း ကုန္ေအာ္ဟစ္ ငိုေကြၽး ပစ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။
ျဖစ္နိုင္လွ်င္ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ သူမငို သယ္မလာၾကေသာ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ကန္ေက်ာက္႐ုန္းကန္ၿပီး ဘယ္သူမွ မ႐ွိမည့္ တစ္ေနရာရာတြင္ ပုန္းေအာင္းပစ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။
ဒီေနရာ အဆင္အေျပဆံုးပဲဆိုသံႏွင့္ တုန္႔ကနဲ ရပ္ဆိုင္း လိုက္မႈကို သူမက ဘုမသိဘမသိ ၀မ္းသာသြားမိသည္။ ထံုးစံအတိုင္းခင္းက်င္းျပင္ဆင္ၿပီးသူမကိုေနရာခ်ထားလိုက္ေတာ့ဖံုနံ႔ေတြက
အနည္းငယ္သက္သာသြားၿပီျဖစ္သည္။
တစ္စ တစ္စ ေျမႀကီးပင္တုန္လုခမန္း ဆူညံံအုပ္က်က္ ေနေသာ အသံႏွင့္အတူ သူမေဘးမွ လူအုပ္ႀကီးက တျဖည္းျဖည္း ထူထပ္လာၿပီဆိုသည္ကိုေတာ့ သူမရိပ္မိေနသည္။
သူမအေမကေတာ့ထံုးစံအတိုင္း သူမကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ယပ္ေတာင္ေလးတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ႏွင့္႐ွိေနေပလိမ့္မည္..။
သူမမ်က္၀န္းမ်ားကို အစြမ္းကုန္ ဖြင့္ၿပီး သူမ ပတ္၀န္း က်င္ကို ေလ့လာဖို႔ႀကိဳးစားေနမိသည္..။
အို ဘယ္ လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳး ေတြသူမ ျမင္ကြင္းထဲကို ၀င္လာၾကဦးမည္လည္း..။
တကယ္ ေတာ့ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးကိုမွ သူမ မဖတ္ၾကားတတ္ပါ..။
ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ သူမကို ေခါင္းကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္လွည့္ရမ္း ပစ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။
မီးေရာင္ေအာက္တြင္ စုၿပံဳတိုးေ၀ွ႔ေနၾကေသာ ပိုး ေကာင္ ေတြ ဆီကို သူမအၾကည့္ကေရာက္သြားသည္ ဘာေတြလည္း၊
ဘာေကာင္ေတြလည္း သူမမသိပါ..။
သူမက မီးေရာင္ေဘး တြင္ စိတ္႐ွိလက္႐ွိ ၀ိုင္းပတ္လႈပ္႐ွားသက္၀င္ေနၾကေသာ ပိုးေကာင္ ေတြကို စိတ္တစား႐ွိသြားသည္။
ဒီႏွစ္ဘုရားပြဲ သိပ္စည္ကားတာပဲေနာ္ဆိုေသာ အသံက သူအာ႐ံုထဲကို ၀င္လာေတာ့ သူမ အာ႐ံုက အသံဆီသို႔ေရာက္ သြားျပန္သည္။
ေအးေပါ့ေလ လူေတြက ပြဲငတ္ၾကတာကိုး..ဆိုေသာ အသံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နား၀င္ရ ခ်ိဳသာညက္ေညာလြန္းေနသည္။
ဟယ္ အမေလး ဘာႀကီးလည္း ဆိုေသာ အသံက သူမေဘးမွာ ရပ္တံံ့သြားေတာ့ သူမက ပိုးေကာင္ေတြဆီ အာ႐ံု ေရာက္သြားျပန္သည္..။
တဒိုင္းဒိုင္းႏွင့္ ရင္ဘတ္ကို လာလာထု ေန သလို႐ွိသာ ဘင္သံက သူမအာ႐ံုထဲကို ၀င္လာသည္။
ေစ်းသည္တို႔၏ ေစ်းေခၚပြက္ေလာ႐ိုက္ေနၾကသံက သူမ၏ အာ႐ံုထဲကို ၀င္လာၾကျပန္သည္။
သူမေက်ာကုန္းေတြထဲမွာ တ႐ြ႐ြယားယံလို႔လာေတာ့ သူမ တြန္႔ကနည္းျဖစ္သြား၏။
အေမက သူမကို သိ႐ွိလိုက္ပံုမ်ိဳး ဟိုဟိုဒီဒီ ပြတ္သတ္ေပး ေပမယ့္ သူမမေျပေပ်ာက္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္..။
ေမြးကတည္းကလား၊ ဆိုေသာအသံေနာက္မွာ ၊
ဟုတ္ကဲ႕ ေနာက္တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ႀကီးလာၿပီးဒီအရြယ္ေလာက္အထိျဖစ္သြားတာပါ..။
ဆိုေသာ အသံက အေမ့ အသံျဖစ္သည္။
သူမကေတာ့ ယား ယံလြန္းလွၿပီ..။
အလကားပါကြာ ဒီေခါင္းအႀကီီးႀကီးနဲ႔ေကာင္မေလးကိုျပျပ ၿပီး ေဆးကုဖို႔လိုက္ေတာင္းေနတာပြဲေတာ္မွန္သမွ်ပဲ………….။
ငါေတြ႕တာ ေတာင္ေလးငါးခါမကေတာ့ဘူး..။
ပိုက္ဆံကျပည့္မျပည့္ေတာ့ဘူးလား ၊ေအး ေလ သူတို႔ ပိုက္ဆံေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရသားေနာ္ ဆိုေသာ အသံမ်ားကိုေတာ့ အေမက မတုန္႔ျပန္ပါ..။
ေကာင္မေလးက အသက္ဘယ္ ေလာက္ ေလာက္႐ွိၿပီ လည္း ဆိုေတာ့ အေမက ၁၅ႏွစ္ေလာက္႐ွိပါၿပီလို႔ ျပန္ေျဖေနသည္..။
ဆရာ၀န္ေတြျပၾကည့္ၿပီးၿပီလား..၊ ဆိုေတာ့ အေမထံမွ ဘာသံမွ မၾကားရဘဲ သူမကို ယပ္ေတာင္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ ေပးလို႔ေန သည္..။
သူမအတြက္ကေတာ့အျပန္အလွန္စကားလံုးမ်ားသည္ အသံ သာျဖစ္ ျပီး.. သူမ ဘာကိုမွမသိပါ..။
သူမေလာေလာဆည္ျဖစ္ခ်င္ေနတာက ယားယံေနေသာ ေနရာ ေျပေပ်ာက္ဖို႕ရယ္..၊
ဦးေခါင္းကို ေစာင္းငဲ့ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီေတြ ေလ်ာက္ၾကည့္ပစ္ဖို႔ရယ္ သာျဖစ္သည္။
သမီးေရ လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပလိုက္ပါဆိုသည့္ အသံေနာက္တြင္ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ သူမလက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကပ္ထိမ္းမတ္ထားရမည္ေပါ့..။
အို.လူေတြကသေဘာက်ေရြ႕လား..မသိ ၊
အေမကေတာ့..သူမကို မၾကာခဏ ေစခိုင္းတတ္သည္ေလ.။
သူမယားယံေညာင္းညာလြန္းလွၿပီ ျဖစ္ႏုိင္လ်င္ သူမက အေမ့ကို ျပန္ၾကဖို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။

(၄)။

သူမ ပိုးေကာင္ေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။
ၾကာ ေတာ့ လည္း ယားယံျခင္းက အလိုလိုေပ်ာက္သြားၿပီး ေညာင္းညာျခင္း တို႔က ထံုထိုင္းသြားခဲ့ၿပိီ..။
သူမတစ္ကိုယ္လံုးမလႈပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ထံုက်ဥ္ကိုက္ခဲ ေနၿပီပဲ ၊
သူမ ၏အဆုတ္အိမ္တစ္လံုး လံုး ညစ္ႏြမ္းသြား ေလာက္ေသာ ေလထုတစ္ခုလံုးကိုလည္း႐ႈ႐ိွက္ခဲ့ၿပီးၿပီ..။
သူမက သူမကို မႏိုင္ မနင္းခ်ီပိုးၿပီး ဇရပ္ေဆာင္ေလး ဆီျပန္ၾကမယ့္ အခ်ိန္ကို ေရာက္ခ်င္လွၿပီျဖစ္သည္..။
သူ စကားေျပာတတ္လား..။
ဟင့္အင္း ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ့ အသံနည္းနည္းထြက္တယ္..။
သူမ ပိုးေကာင္ေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။
ေနာက္ ေခါင္းႀကီး တျဖည္းျဖည္းႀကီး လာေတာ့ အသံမထြက္ေတာ့ဘူး..။
သူမ ပိုးေကာင္ေတြကိုပဲ ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။
ဟုတ္ကဲ့ နားေတာ့ ၾကားပါတယ္..။
ဦးေႏွာက္ကေရာ ပံုမွန္ပဲလား..။ ႐ွင္ ။ ေၾသာ္ သူ႔ အသိဥာဏ္ကိုေမး တာ တစ္ျခားလူေတြလို ပံုမွန္ပဲလား..။
သူမက ပိုးေကာင္ေတြကို ပဲေငးၾကည့္ေနမိသည္..။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ေနာ္ ပံုမွန္အသိဥာဏ္မ်ိဳးနဲ႔ဆိုရင္ သူဘယ္ ေလာက္မ်ား ႐ွက္႐ွာလိုက္မလဲ..။
သူမ ပိုးေကာင္ေတြကို ေငးၾကည့္ ေနရာက မ်က္၀န္းကို တင္းၾကပ္စြာပိတ္ခ်ပစ္လိုက္မိသည္..။
ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး စပ္ဖ်င္းေသာ ေ၀ဒနာကသူမမ်က္၀န္းထဲကို႐ုတ္ခ်ည္းေရာက္လာသည္..။
မ်က္၀န္း ကိုတျဖည္းျဖည္းျခင္းျပန္ဖြင့္လိုက္ေတာ့မ်က္ရည္ပူေတြ လိမ့္လိမ့္စီး က်လာေတာ့၏။
ဟယ္ငိုေနတာလား..၊
ပံုမွန္အသိဥာဏ္…....မ႐ွိဘူးဆို..၊
ေအးေလ.....တို႔ေမးေနတာကို သိလို႔မ်ားလား..။
ေအး ဟယ္ ဘယ္လို၀ဋ္ေကြၽးမ်ိဳးပါလိမ့္..။
ဘာ ေရာဂါလဲ မသိဘူး ေနာ္..။
သူမမ်က္၀န္းကို ျပန္မွိတ္လိုက္ေတာ့ အေမက အ၀တ္စ တစ္ခုႏွင့္ သူမ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးလို႔ေနသည္..။

မ်က္ရည္ေတြေတြေတြက်ေနေပမယ့္ သူမက ငို ေကြၽးျခင္း ဆိုေသာ စကားလံုး၏ အနက္ အဓိပၸယ္ကိုလည္း
မသိ႐ွိျပန္ပါ..။


အိႁႏၵာ
(၂၂.၂.၂၀၀၈)
(ဘုရားပြဲတစ္ခုတြင္ ေတြ႔ခဲ့ဖူးေသာ ဒုကၡိတမိန္းကေလး အတြက္ ခံစား ေရးဖြဲ႕ထားျပီး . ၊ မသန္မစြမ္းကေလးငယ္မ်ားရန္ပံုမဂၢဇင္းတြင္သံုးရန္ေပးထားခဲ့ပါသည္။)

(((ကိုရင္နဲ႔ခင္ေလးေရ.....ေက်နပ္ပါတယ္..ေနာ...))))