စိတ္ခ်ည္းသက္သက္..ခရီး

(၁)။
ကဗ်ာဆိုတာ စိတ္က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ် ျပစ္မႈေတြအတြက္ အခိုင္လံုဆံုး သက္ေသခံပစၥည္းတစ္ခု ျဖစ္သည္ပဲ..။
ဒီေန႔ေတာ့ ဒီကဗ်ာကို သူမမေရးခဲ့ပါဘူးလို႔ နည္းနည္းပါးပါး ျငင္းဆိုၾကည့္လိုက္မည္..။
ဒါဆို ဒီေန႔လည္း မ်က္ရည္၀ဲရဦးမည္ေပါ့..။
ငိုေၾကြးျခင္းဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သပ္ရပ္ေျချမစ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ရုပ္ သမမွ်တတဲ့ တံခါးခ်ပ္ကေလးပါပဲ..။
ၾကပ္ခဲေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြ.. တအိအိျပိဳက်.. ေနာက္တလိမ့္လိမ့္စီးဆင္း....
ပါးျပင္ေပၚကို မ်က္ရည္ေတြ.. ဖြဖြရြရြ နင္းျဖတ္သြားၾကသံဟာ..
တႏြဲ႔ႏြဲ႔ညွင္းညံေနေသာ တေယာသံနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူပါလိမ့္မည္..။
အို.. ညႊတ္ႏူးလိႈက္လွဲစရာေပမယ့္ ေၾကကြဲျခင္းကိုပါေဆာင္ယူလာသည္ေပါ့..။
ဒီေန႔အခန္းေလးက ပိုျပီးေမွာင္ရီေနသလိုလို...၊
သူမအသက္ရႈသံေတြဟာ..... ရိႈက္သံေတြကို... ငင္ရစ္ယူေနဦးမည္လား...
ခပ္ပါးပါးရယ္ခ်လိုက္သံနဲ႔ ညေတြက တုန္ယင္လိမ့္ဦးေတာ့...
သိလား...
ကိုယ္ ဒီကဗ်ာကို..ဘယ္တုန္းကမွ မေရးခဲ့မိပါဘူး...ေမာင္ရယ္....။

(၂)။

အိပ္မက္လိုလို
ျမဴလိုေငြ႔ေငြ႔
ေသြ႔ေသြ႔မထင္
အာ႐ံုကိုင္းဖ်ား
လာနားပ်ံထြက္..
ဘယ္လိုငွက္လဲ...

ဟုတ္တယ္.... ဒါဟာအိမ္မက္တစ္ခုသာပါပဲ..။

သူမက ယစ္မူးဖြယ္ရာကဗ်ာဆန္ျခင္းမွာ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ေလးမွ ေတာင့္မခံႏိုင္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့မိန္းမတစ္ ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္ပဲ..။

ဘုရား..ဘုရား... ဒါဟာ..အမွားတစ္ခုေရာ ျဖစ္ႏိုင္ဦးမလား... ေနာက္ျပစ္မႈတစ္ခုေရာ....။
ေမာပမ္းလိုက္တာ...၊ မြန္းၾကပ္လိုက္တာ၊ ေမွာင္မိုက္လိုက္တာ ..၊
တဆတ္ဆတ္ခုန္လြင့္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားရွိရာအရပ္ကို မညွာမတာဖိေခ်ထားလိုက္ရင္း..
သူမဟာ.. သူမကိုယ္သူမ ေစာင့္ၾကည့္ေနျခင္းမွာ...ေျခာက္ခ်ား..ေတြေ၀လို႔..။
သူမေရွ႕မွာ သူမဟာ.. အေနအထိုင္ေတြက်ဥ္းၾကပ္လို႔..
သူမေရွ႕မွာ.. သူမဟာ.. ရွက္လန္႔တၾကား..
သူမေရွ႕မွာ.. သူမဟာ.. အလူးအလဲ က်ဆံုးခဲ့သည္ေပါ့..။
တစ္စတစ္စ သူမအခန္းက်ဥ္းေလးဟာ.. အ၀ါေရာင္ေတာက္ေတာက္ေတြနဲ႔ခ်ည္း ပိတ္မိေနပါေရာလား..။
အခန္းေလးဟာ.. သူမရႈရိႈက္မယ့္ေအာက္ဆီဂ်င္ကိုမွ.. ေရြးျပီးစုပ္ထုတ္ခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳး...
အခန္းေထာင့္မွာ နံရံကပ္မွီျပီး..တစ္စံုတစ္ရာဆီကေန...ထြက္ေျပးဖို႔....အရုန္းအကန္ဆံုးႀကိဳးစားေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕သ႑န္ဟာ.. စိတၱဇပန္းခ်ီကားဆန္ေနပါလိမ့္မည္ေပါ့..။

(၃)။
အိပ္မက္
ဟုတ္တယ္
အိပ္မက္တစ္ခု...ပါ.၊အိမ္မက္တစ္ခု..ပါ..ကြာ..။

ဟုတ္ပါရဲ႔ သူမရဲ႔သ႑န္က ဘယ္လိုမွ လိုက္လို႔မမွီႏိုင္တဲ့ အရာတစ္ခုေနာက္ တေကာက္ေကာက္ေျပးလႊားလိုက္ ေနရတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုထဲက ေမာလ်မႈနဲ႔ သိပ္တူေနပါေရာလား.။

ေမွ်ာ္ေမာယံုခက္
ပင့္သက္ရိႈက္ျဖာ
ဘယ္ညာလိမ့္လူး
အိပ္မရဘူးကြယ္

ဟင့္အင္း.. အဲဒီကဗ်ာကို.. သူမ မေရးခဲ့ပါဘူး...။
ဟုတ္တယ္.... ဒါဟာအိပ္မက္ပဲ..... ဟုတ္တယ္... အိပ္မက္ပါေမာင္ရဲ႕....

လြင့္လြင့္မားမားေလွ်ာက္သြားေနတဲ့..သူ႔ေက်ာျပင္ကို..အိပ္မက္ထဲမွာပဲ..ကိုယ္ျမင္ခြင့္ရခဲ့တာပါ...။
အို..သူကေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာ..ေလွ်ာက္လွမ္းလို႔...ဘာဆိုဘာမွမသိတဲ့ ဟန္ပန္မ်ိဳးနဲ႔ေပါ့...
သူက .. တျဖည္းျဖည္းတိတိက်က် ေ၀းကြာေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေသေသသပ္သပ္ရွိေနလိုက္တာ..
သူက Celine Dion ရဲ႔ Love doesn't ask why ထဲက
It speaks from the heart
And never explains
Don't you know that
Love doesn't think twice
It can come all at once
Or whisper from a distance

ဆိုတဲ့ စာသားကို ေလခၽြန္ေနတာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္
ေနာက္ေလးျဖဴရဲ႕သံေယာဇဥ္သီခ်င္းကို ခပ္ဖြဖြညည္းညဴ မသြားပါဘူးလို႔... ဘယ္လိုေျပာၾကမလဲကြယ္...။

ဒါမွမဟုတ္... ေအာင္ခ်ိမ့္ရဲ႕တစ္ခါတစ္ေလစြန္းေပေသာအျဖစ္ ခ်စ္ေသာသူေတြ ခြင့္လႊတ္ၾကပါဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာ သားမ်ိဳးကိုမ်ား..ရြတ္သြားေလ...မလား...

ဘုရား..ဘုရား...။
သူမတစိမ့္စိမ့္ မူးေ၀လာလိုက္တာ..။

(၄)။
ေလထဲခိုစီး
ေလထဲၿပီးေပ်ာက္
ဘယ္ေရာက္သြားလဲ..
ရွာေဖြလို႔လဲ
မရဲၿပီ...။

ဆိုတဲ့ကဗ်ာမ်ိဳး... ေနာက္...ငါဟာ.. ဘယ္တုန္းကမွ ေကာက္မရခဲ့တဲ့အရာကို... ေပ်ာက္ရွမွာစိုးရိမ္မိသူေပါ့ ဆိုတဲ့ကဗ်ာမ်ိဳး.. ကိုယ္ဘယ္တုန္းကမွ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူးေမာင္..။

အို... တိုးလ်ပါးလ်ားတဲ့ ကဗ်ာရြတ္သံဟာ...တစ္ဘ၀လံုးဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ပဲ့တင္ျမည္ဟီးလို႔.... တဖြဲ႔တႏြဲ႔ ခံစားၾကည့္မိၾကတဲ့.. ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြထဲက အေရာင္ေတြဟာ... ငိုညည္းခ်င္စရာ ေကာင္းေနခဲ့သည္ပဲ..။ စိတ္ခ်င္း တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႀကံဳႀကိဳက္ႏိုင္လြန္းတဲ့သီခ်င္းေတြကို.. ေၾကာက္လန္႔တၾကား ပစ္ခ်ထားမိခဲ့သည္ပဲ..။
စိတ္ဟာ... အလံုပိတ္ထားတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာေတာ့ ကေခ်သည္..ဆိုတဲ့ စာသားကေရာ...။
သူမ ကႀကိဳးကကြက္ေတြ ရိႈက္ငင္ေနတာ... ဘယ္သူမွ.. သိခြင့္ၾကည့္ခြင့္မရွိတဲ့ ပြဲသဘင္တစ္ခုေပါ့ကြယ္.။
တိုးတိုး..ရွရွေလး....နားစည္မွာပဲ့တင္ရိုက္ေနတဲ့...ကဗ်ာရြတ္သံဟာ....
ဘယ္ေလာက္ ရင္ခုန္တိမ္းမူးဖြယ္ရာေကာင္းသလဲလို႕ တကယ္ဆို ေတြးေတာင္မၾကည့္သင့္ဘူးတဲ့..။
ေအာ..သူမက အဲဒီ့ေန႔မတိုင္ခင္တစ္ရက္လိုကဗ်ာမ်ိဳးကိုလည္း ေရးခဲ့ဖူးေသးသည္ေလ..။

(၅)။

သူမ..ရယ္ေမာဖို႔အျပင္အထန္ႀကိဳးစားၾကည့္မိသည္ကဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္ပါလိမ့္..။
တနင့္နင့္နာက်င္လြန္းရတဲ့ရင္ျပင္ဟာ..ေပါက္ထြက္လုမတတ္ေဘာင္ဘင္ဆန္ေနခဲ့တာဟာလည္း အိပ္မက္တစ္ခု ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့ကြယ္..။
သိလားေမာင္...
ဥာဏ္ပညာႀကီးပါတယ္ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြ မိုက္မဲၾကတဲ့အခါ.. ခန္႔ျငားလွပတယ္..။ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္..။ ေျဖရွင္းထုေခ်ခ်က္ေတြခိုင္လံုတယ္..
လက္စလက္နေသသပ္တယ္ ေနာက္..ေသြးေအးရက္စက္ျပီး.. ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ထိေရာက္စူးရွ လြန္းတယ္ေပါ့..။
အဟင္းဟင္း.....သူမရယ္ေမာလိုက္တာပါ..။
ေမာင္က ကိုယ့္ကဗ်ာေတြကို နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္စိတ္၀င္စားလိုက္ပါေတာ့လား...
ေမာင္က..ကိုယ့္ကိုဒီ့ထက္နည္းနည္းပိုသိလိုက္ပါေတာ့လား...
ေမာင္က ကိုယ့္စိတ္နဲ႔..ဒီ့ထက္ခပ္နီးနီးေလးမွာ..မရပ္သင့္ေပးဘူးလား..
ဒါဟာ..စိတ္၀ိညာဥ္ရဲ႔အျပင္ဘက္ကစိတ္တစ္ခုပါလို႔..
သူမပိတ္ရိုက္ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ဆင္ေျခေပးၾကည့္ခ်င္လာျပန္သည္ေလ..။

ငါ..ဟာ..ငါလား..စိတ္မ်ားေရာက္ယက္..
ရက္ဆက္ေလလြင့္..မခ်င့္..မေတြး..
လြမ္းေရးေတြၾကြယ္…
ငါ..ဘယ္လို..လဲ.
.ငါ့..ကိုငါလဲ..မေမးရဲၿပီ..။

လြမ္းသည့္စိတ္အား..
ေလွာင္ဟားရယ္ဖြဲ႔..ငါကဲ႔ရဲ႕လိုက္..
ငိုခ်င္လာရင္
ျငဴဆူအံခဲ..ငါမန္မဲလိုက္..

ငါဟာ..ဘာလဲ..
ကိုယ္ဘာလဲကြယ္..
ဆင့္ကဲေမးခြန္း
လိႈင္းလိုတြန္းရိုက္..မြန္းၾကပ္လိုက္တာ....။

(၆)။

တစ္စတစ္စ တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြ ညံေနတဲ့ အခန္းေလးဟာ..ပိုမိုက်ဥ္းေမ်ာင္းလာသလိုပဲ..။
မီးအလင္းမွိန္ဖ်ဖ်နဲ႔..သိပ္အႏုပညာေျမာက္ေနတာမ်ိဳး...မလိုခ်င္ပါဘူးကြယ္..။
မ်က္၀န္းအစံုကိုခဏမွိတ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္းမွာ.... အို.....ကိုယ္ဆက္ဆက္ေတြ႔လိုက္ရတာ..သိလား...။
သူဟာ..အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္ကို၀တ္ထားသလား...
သူရဲ႔မ်က္လံုးေတြက စူးစူးဂ်စ္ဂ်စ္ရွိေနလိမ့္မလား..
သူ႔ ဆံပင္ေတြက ႏူးည့ံ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနမလား..
ဘာဆိုဘာမွမသိေပမယ့္ သူမဆက္ဆက္ေတြ႔လိုက္ရတာပါ....။
အို...ခပ္အက္အက္ရြတ္ဆိုေနတဲ့ ကဗ်ာရြတ္သံတိုးစစကိုေတာ့ သူမအေသအခ်ာရခဲ့ဖူးသည္ပဲ..
စာအုပ္တစ္အုပ္ဘယ္ေလာက္ေလးနက္ခ့ံျငား တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြထဲမွာနက္နဲခဲ့ဖူးသည္ပဲ..
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ရဲ႔ေဆးစက္ေတြ...ထဲမွာ....
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရဲ႔ သံစဥ္လိႈင္းေတြထဲမွာ...
ကိုယ္တို႔ ဆက္ဆက္ေတြ႔ခဲ့ၾကသည္ပဲ..ေနာ္..။
တစ္ဦးတည္း..တီးတိုးေျပာဆိုမိတဲ့ စကားေတြဟာ..သူမရူးႏွမ္းေနျပီဆိုတာကိုျပေနခဲ့ျပီကြယ္
ေသခ်ာတာက သူမဟာ..မေမာႏိုင္မပမ္းႏိုင္ေျပးလႊားေနမိတုန္းပါပဲေပါ့...
စိတ္ဆိုတဲ့အရာကို..သူမေၾကာက္လန္႔မင္သက္ရလြန္းစြာ..ေငးေမာေနခဲ့ရပါေကာ...
စိတ္ဆိုတာဟာ..ဘယ္အထိ.ခရီး.ဆန္းတတ္တဲ့ ဂ်စ္ပစီတစ္ေကာင္ပါလိမ့္.
သိပ္ေျပာရဆိုရခက္တဲ့..သိပ္အရိုင္းဆန္တဲ့..ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္ျပီး..ဆင္ျခင္တံုတရားမရွိတဲ့ ဂ်စ္ပစီတစ္ေကာင္ေပါ့..
ေျပာေတာ့မင္းကသိပ္ကိုတည္ျငိမ္ျပတ္သားတဲ့မိန္းခေလးဆိုဆိုတာမ်ိဳး
သူမကကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးဖို႔ပ်က္ကြက္ေနတာၾကာျပီပဲ..။
အို..ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဘယ္ေမးခြန္းမ်ိဳးကိုမဆို သူမျငင္းဆိုပါမည္ေလ..။
ေမာင္ေရ ကိုယ္မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာကလည္း...သစၥာတရားတစ္ခုပါကြယ့္..။

ေမးခြန္းေတြေအာက္..ငါေပ်ာက္ရွခ်င္
ေနာက္လွည့္ေျခလွမ္း..ဘာနဲ႔..ဖမ္းဆြဲ..
ငါ…မသိဘူး……
ရူးလည္းရူးခ်င္………..

အို.....သူမႏိုးထပါရေစ.ေတာ့...။ သိပ္ကို..အထားအသိုခက္ရေလာက္ေအာင္ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈေတြက ရူးစပ္စပ္ႏိုင္ေနခဲ့ပါေရာလား..ကြယ္..။
ကဗ်ာေတြ...၊ကဗ်ာေတြ...၊ ကဗ်ာရြတ္သံေတြ..၊ သီခ်င္းေတြ.....ပန္းခ်ီကားေတြ .အို သူမကို တုတ္ေႏွာင္ပစ္လိုက္တာဘယ္အရာမ်ိဳးပါလိမ့္..

သိလား..ေမာင္

ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း…
အတင္းျငင္းဆန္..
ငါ့ထံပါးက..ငါ့အားခၽြင္းခ်န္..
မင္းလွည့္ျပန္ပါ…

မုန္းတီးလိုက္တာ..ငါ့ကိုယ္ငါေလ
ေတြေ၀တိမ္းပါး..စိတ္ေထြျပားလိုက္..
သာယာတမ္းမူး..စိတ္ညႊတ္ႏူးလိုက္..
ဒီစိတၱဇ..ေျဖမရပဲေႏွာင္ ဖြဲ႔ဆက္ထံုး..ရုန္းမရႏိုင္….

ဆိုတဲ့ကဗ်ာစာသားမ်ိဳးလည္း..ကိုယ္ဘယ္တုန္းကမွမေရးျဖစ္ခဲ့တာ.ေသခ်ာမွျဖစ္မယ္.။

(၇)။

ျဖဳန္းကနဲသူမျပဴတင္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ပစ္လိုက္ေတာ့...
အျပင္မွာ..ခရမ္းေရာင္ေတြခ်ည္း..သိပ္သည္းမိုက္ေမွာင္လို႔....
သူမအိမ္မက္...ခရမ္းေရာင္ေတြနဲ႔ေလာင္ကၽြမ္းသြားခဲ့ ျပာက်သြားခဲ့ျပီတဲ့..။
အိုး....သူမထြက္ေျပးလႊတ္ေျမာက္လာခဲ့ျပီလားကြယ့္
ဒါဆို..အသက္ရူသံသဲ့သဲ့ပါတဲ့ ကဗ်ာစာသားေတြဟာ...သူမွဆီမွာေမွာင္မိုက္ေတာ့မယ္လား..
တစ္ခါတစ္ေလ..ကီးေၾကာင္သြားတတ္တဲ့သီခ်င္းညည္းသံေတြဟာ...သူမဆီကေနစီးထြက္သြားၾကေတာ့မယ္လား...
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ..စိတ္ခ်င္းခ်ိတ္ဆက္..ေပ်ာ္၀င္ေနမႈေတြ..
အထီးက်န္ေန႔ရက္အခ်ိန္တိုင္းက လွပသိမ္ေမြ႔လြန္းေနတဲ့ အစီးအဆင္းေတြ....
သြား................အားလံုးထြက္သြားၾက........။
သူမအစြမ္းကုန္ ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္မယ္..။

ကဲ...သင္ေရာ..ကိုယ့္စိတ္ကို...ကိုယ့္ေရွ႔မွာတင္ ကိုယ္တိုင္၀န္ခံၾကည့္ဖူးလား...အဲသလိုသေရာ္ကေမာ္ေမးခြန္းမ်ိဳး..ေတြ႕သမွ်လူေတြကို..ေမးၾကည့္ပစ္လိုက္မယ္..။
ေမာင္ေရ....နင္ေရာ..။ .နင္ေရာ..ဟင္..။
ေနာက္ျပီး....သူမ..တစိမ့္စိမ့္ရယ္ေမာပစ္လိုက္မယ္..ရယ္ေမာႏိုင္မယ္ထင္ပါရဲ႔...
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း....
စိတ္ေအးလက္ေအး..ရယ္ေမာေနရတာေလာက္...ဘယ္မွာအရသာ..ရွိႏိုင္မလဲ..။
သူမကိုယ္သူမေစာင့္ၾကည့္ေနရတာ....
သူမကိုယ္သူမေပ်ာက္ရွေနခဲ့တာ..
သူမကိုယ္သူမ ရွာာေဖြေနရတာ...
အဟင္းဟင္း..........

ငါ့ပါးျပင္ထက္..
မ်က္ရည္စက္ေတြ….
အံ့ၾသေတြေ၀..
ဒါတကယ္လား…တကယ္ပဲလား..
ေျခာက္ခ်ားစိုးထိတ္…ဆြံ႕အတိတ္လို႔…

ေလ်ာ့မတြက္ရဲ..ရင္ထဲျငိဳးညံ..
ရင္ခုန္သံဟာ…ငရဲေတးသြား..
ငါ့အားေျခာက္လွန္႔..

ေမာင္ေရ....ကိုယ္ .. ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္သိလား..။

သူမက ဒီအေၾကာင္းေတြကို ၀တၳဳတို..ေလးတစ္ပုဒ္ခ်ေရးထားရဦးမည္ေပါ့...
ေနာက္...ဖတ္မရေလာက္တဲ့...စာရြက္အပိုင္းအစေလးေတြျဖစ္ေအာင္
တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆုတ္ျဖဲပစ္ရဦးမည္ေပါ့....
ေနာက္.....ဟက္ဟက္ပက္ပက္...
ေနာက္ေတာ့ သည္းသည္းထန္ထန္.......

အို…
ကိုယ္လားကြယ္..
ေဟာဒီ့ခရီး…
စိတ္ခ်ည္းသက္သက္..သြားမိၿပီ.။

အို…
ကိုယ္လားကြယ္..
ေဟာဒီ့ခရီး…
စိတ္ခ်ည္းသက္သက္..သြားမိၿပီ.။

အို…
ကိုယ္လားကြယ္..
ေဟာဒီ့ခရီး…
စိတ္ခ်ည္းသက္သက္..သြားမိၿပီ.။

ဒီစာသားေတြကိုလည္း..ကိုယ္ခ်ေရးခဲ့တယ္လားလို႔...စဥ္းစားေတြးေတာ...မေနေတာ့ဘူးကြယ္...။

အိျႏၵာ(၁၉.၄.၂၀၀၉)

ပန္းခ်ီကားေလးက ကိုမိုးၾကယ္(ယိမ္းႏြဲ႔ပါး)ရဲ႔လက္ရာပါ။