ဒီဇင္ဘာကို ေစာင့္ေနခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီ

ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳေလးေတာင္ ႏွင္းမပါေတာ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာ အ၀ါေတြ
စိတ္ဆန္႔ရာ ခရီးအတိုင္း လိုက္လံ အံု႔ ျပာေနတတ္ေသာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထဒဏ္ရာမ်ား
သိပ္ေမာလြန္းလို႔ ဒီဇင္ဘာကို သြားလိုရာ သြားခြင့္ျပဳလိုက္မိတဲ့ အထိ
အိပ္မက္ေတြကို အလန္႔တၾကား လႊတ္ခ်မိခဲ့တယ္..

ကိုယ္ေစာင့္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး ဒီဇင္ဘာရယ္
ဒီရာသီမွာ ဘာပန္းေတြ ပြင့္တတ္သလဲေတာင္ေမ့ေလ်ာ့
ဒီရာသီမွာ ဘာလက္ေဆာင္ေတြရတတ္ခဲ့ပါလိမ့္
ဒီရာသီမွာ ေလျပည္ေတြ စြာစြာရိုင္းရိုင္းရွိေနတတ္ခဲ့ေသးသလား
ဒီရာသီမွာ အစိမ္းေရာင္ေတြ တေ၀ါေ၀ါ စီးဆင္းေနခဲ့တာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္

ဒီဇင္ဘာ ပစ္ခ်လိုက္တဲ့ လက္ေဆာင္ထုပ္က အနီရင့္ေရာင္ပါ
ဒီလက္ေဆာင္ထုပ္ထဲက မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ေနာက္ထပ္လက္ေဆာင္မ်ား
အဲဒီ့လက္ေဆာင္ေတြကို ဖြင့္ေဖါက္ေနခ်ိန္လို
မွန္းဆရင္ခုန္ျခင္းဆိုတာ ဘ၀ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့အရာေတြပါတဲ့..

ဘယ္ေတာ့မ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္မိမွာတဲ့လဲ
တကယ္ဆို ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ခ်ိဳလြင္သာယာယံုေလာက္ပါ
တကယ္ဆို ကိုယ့္ေကာင္းကင္ ၾကည္ျပာလင္းလဲ့ယံုေလာက္ပါ
တကယ္ဆို ကိုယ့္ဥယ်ာဥ္ ႏွင္းဆီဖူးပြင့္ယံုေလာက္ပါ..

အဲဒီ့လိုနဲ႔ပဲ......
ညိဳေမွာင္ေျခာက္ေသြ႕ တကိုယ္ရည္ စာအုပ္ထဲ
တိတ္တဆိတ္ ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းေဆးသားေရာင္စံုမ်ား
ဒီဇင္ဘာေရာက္တိုင္း...
ဒီဇင္ဘာကို ေစာင့္ေနခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီအေၾကာင္း
ကိုယ္တိုင္ ေကာက္ေၾကာင္း ဆြဲထားမိခဲ့ေပါ့။ ။


အိျႏၵာ

အစ္မ မေနာ္ဟရီရဲ႕ ဒီဇင္ဘာကို ေစာင့္ေနခဲ့ဖူးတယ္ ကဗ်ာေလးဆီကေန စီးဆင္းလာခဲ့တဲ့ ခံစားခ်က္သက္သက္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။
မမ ေမြးေန႔အတြက္ အမွတ္တရေလးအျဖစ္ေပါ့ ။

( ခ်စ္ေသာ အစ္မ မေနာ္ဟရီ အတြက္ အေကာင္းဆံုးဆိုေသာ ဆုမြန္မ်ားစြာျဖင့္..)