အလွရွိရာသို႕သြားခ်င္သူ

အလွရွိရာ ၊ သြားခ်င္ပါဟု
ႏႈတ္မွာရြရြ ၊ ရြတ္ရင္းကလွ်င္
အလွကိုယ္ပစ္ ၊ သင္မခ်စ္၍
အသစ္ေဖြရွာ သြားေလပါသေလာ ။

ေတာလည္းစိမ္းစို ၊ ေလခ်ိဳရြန္းျမ
မိုး၀ၾကယ္ပြင့္ ၊ ေခ်ာင္း၀တိမ္လိပ္
ျပည့္သိပ္တင္းၾကမ္း ၊ အလွပန္းကို
ေသြ႕ႏြမ္းေခ်ာက္ခ်ား ၊ ေဖာက္ျပားျငိမ္သက္
ရုတ္တရက္လွ်င္ ၊ ပင့္သက္လိႈက္ဖို
ရိႈက္ငိုစီးက် ၊ မ်က္ရည္စႏွင့္
တသ, သင့္ေနာက္ က်န္ၾကသည္ ။

ပုလဲပြင့္သို႔
ရြယ္သင့္ညီညႊတ္ ၊ တသမတ္ျဖင့္
ေခ်ာမြတ္ျမဴးပ်ံ ၊ သင့္ကာရန္လည္း
ေတာင္ပံကိုဖြင့္ ၊ လည္ကိုပင့္၍
သခင့္ ေနာက္သို႔ပါေယာင္တကား ။

ေရာ္ေႂကြသက္၍
ေျမထက္ေျပးလႊား ၊ ရြက္၀ါမ်ားသို႔
သင့္အားတူယွဥ္ ၊ မႏိႈင္းခ်င္တည့္ ။

ပမာယူေသာ္္
ပံုတူသင့္တြက္ ၊ အေတြးစက္၀ယ္
ေရးကြက္ငါ့မွာ ၊ မရွိပါခဲ့ ။

ကဗ်ာၾကံေသာ္
ကာရန္သင့္တြက္ ၊ အေတြးနက္ႏွင့္
ေရးခ်က္ငါ့မွာ ၊ မရွိပါခဲ့ ။

အလွပြင့္တုန္း ၊ ၾကယ္တစ္ကံုးကို
ေလပုန္းေ၀ွ႔ယမ္း ၊ ေလၾကမ္းခ်ိဳးဖ်က္
မိုးသက္ဆြတ္ေခၽြ ၊ ပိုင္းပိုင္းေၾကြေသာ္
ေျမ၌ေပါေလာ ၊ ဖုတ္ေသာေသာသို႔
ေလာကဓါတ္တိုက္ ၊ ေမွာင္ႀကီးမိုက္၍
ရူရိႈက္သက္ပင့္ ၊ ရင္မွာနင့္မိ
တစ္ပြင့္ေၾကြရက္ ေစာေလျခင္း ။


(ေငြတာရီ သို႔)

ဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႕
(ရႈမ၀မဂၢဇင္း ၁.၅.၁၉၅၈)

ကဗ်ာဆရာမႀကီးေငြတာရီကြယ္လြန္စဥ္အခ်ိန္က ဆရာႀကီးလြမ္းဆြတ္တသစြာေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကို အခုဆရာႀကီးကြယ္လြန္တယ္ၾကားသိရေတာ့ လြမ္းဆြတ္တသစြာပဲ ေ၀မွ်ေပးလိုက္ပါတယ္..။
ဆရာႀကီးျမင့္ျမတ္ရာဘံုဘ၀မွာ ျငိမ္းေအးခ်မ္းသာႏိုင္ပါေစ..