" PLAY " Art From Myanmar Today-2

ဒီကေန႕ " PLAY " Art From Myanmar Today လို႔အမည္ေပးထားတဲ့
အႏုပညာျပပြဲေလးဆီကို တစ္ေခါက္ထပ္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္.
တကယ္ဆို အပတ္စဥ္သြားျပီး စပါးပင္ေလးေတြက ေပးတဲ့အႏုပညာကို
တစိမ့္စိမ့္ရယူခ်င္ခဲ့တာပါ..

ဒီေန႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ စင္ကာပူႏုိင္ငံရဲ႕ မူလတန္းေက်ာင္းက ကေလးေလးေတြ ျပပြဲကို ေလ့လာၾကတာနဲ႔သြားတိုးေတာ့ သြားရတာ ပိုျပီးစိုစိုေျပေျပ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးရွိခဲ့ရတာေပါ့..

(ဒီလို သီးျခားဧည့္သည္ေတာ္ေတြလည္းရွိပါတယ္.။)

(ဆရာစိုးႏိုင္ရဲ႕ ျပခန္းထဲမွာ စိတ္၀င္တစား)

ကေလးေတြေရာ ကေလးမိဘေတြေရာကို ဦးေဆာင္လာတဲ့ ဆရာမက
ပန္းခ်ီကားေတြ အႏုပညာတင္ဆက္မႈေတြအေၾကာင္းတစ္ခန္းခ်င္း
အႏုပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ ျပကြက္တစ္ကြက္ခ်င္း ေသေသခ်ာခ်ာရႈင္းျပၾကပါတယ္.။
ကေလးေတြေရာ မိဘေတြေရာ က သိခ်င္တာေတြ ထပ္ေမးၾကလို႔
အစအဆံုး အဂၤလိပ္လိုပဲေျပာတာပါ မူလတန္းႀကိဳ မူလတန္းအရြယ္ကေလးေလးေတြက အဂၤလိပ္လိုမႊတ္ေနေအာင္ေမးေနေျဖေနတာၾကားရေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က
ကေလးေလးေတြကိုယ္စားကိုယ္က အားေတြက်လို႔ေပါ့


ဒါျမန္မာျပည္က အႏုပညာတင္ဆက္မႈေတြျဖစ္တယ္
ဒါ ျမန္မာျပည္က အႏုပညာသမားပိုပိုျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ႏႈတ္ဆက္ေပးေနၾကေတာ့..
ဒါျမန္မာျပည္က ဆိုတဲ့ အသံေတြက ကၽြန္မနားထဲမွာနားယံပီယံရွိလြန္းေနလြန္းလိုက္တာ..
အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ
"ကၽြန္မလား ဗမာတစ္ေယာက္ပါလို႔ "
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ရတာ သိပ္ကို ခ်ိဳျမန္ေနခဲ့တာေပါ့..

ကေလးေလးေတြက အသင့္ပါလာတဲ့ ကထၱဳစကၠဴခ်ပ္ေတြေပၚမွာ ပန္းခ်ီေတြကူးဆြဲၾကပါတယ္.



ပါလာတဲ့ လူႀကီးမိဘေတြက ခ်ီးမြန္းအားေပးလို႔ အႏုပညာဆိုတာကို ခ်စ္တဲ့ စိတ္အေလးကို အျမစ္တြယ္ရွင္သန္ေအာင္ ဒီအရြယ္ကတည္းက ပံ့ပိုးျဖည့္ဆည္းေပးေနၾကတာပါပဲ ..

လိုက္လာတဲ့ လူႀကီးေတြအာလံုးကလည္း အႏျပညာျပကြက္အားလံုးကို
စိတ္၀င္တစား အားတက္သေရာ ဓါတ္ပံုေတြ ဗြီဒီယိုေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ရိုက္ယူၾကပါတယ္..
ျပကြက္တစ္ကြက္ခ်င္းအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ျပန္ဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကၽြန္မေရးခဲ့တဲ့
" PLAY " Art From Myanmar Today မွာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္..

ျပတိုက္တာ၀န္ခံရွယ္ရီဆိုတဲ့ တရုတ္မေလးက ကိုယ့္ကို မွတ္မိလို႔
"ရွင္ပိုပို႔ကိုရွာေနတာလား သူ အေပၚထပ္မွာရွိတယ္" တဲ့

ကၽြန္မအေပၚထပ္ကို ေမာ္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ


အို စိမ္းျမေနတဲ့ ေလွခါးထစ္စိုက္ခင္းတစ္ခုရယ္..
လယ္သမားႀကီးပိုပိုက သူ႕လယ္အေၾကာင္းရႈင္းလင္းေျပာဆိုေနလို႔
"ေက်းဇူးပဲရွယ္ရွီ" ကိုယ္အေျပးအလႊားတက္လာခဲ့ပါတယ္.

ဒီလယ္ကြင္းေလးဆီ၀င္ရဖို႔ရံု၀င္ခက
"ကိုယ့္နာမည္ေလးေတြေရးေပးထားရမယ့္ သစ္ရြက္(၃)ရြက္ပါ"




ကိုပိုပိုကေတာ့ ဒီသစ္ရြက္ကေလးေတြ ကို တျမတ္တႏိုးကိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္..

ဘာလို႔ ဘယ္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သစ္ရြက္ကေလးေတြကို ရံု၀င္ခလုပ္ခိုင္းရတာလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကၽြန္မသတိရေပမယ့္ ကိုပိုပို႔ကို ေမးၾကည့္မေနေတာ့ပါဘူး..

သစ္ရြက္ အမ်ိဳးအစားေပါင္းစံုကို ကၽြန္မေငးရင္းေတြးမိလာပါတယ္..
စပါးပင္ေလးေတြကို ၾကည့္ဖို႔ သစ္ရြက္ကေလးေတြနဲ႔ လာၾကည့္ရပါတယ္တဲ့
သိပ္ကို စိမ္းျမႏူးညံ့တဲ့ အေတြးေလးပါပဲ...
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆီကို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ပဲလာလို႔ရမွာျဖစ္သလို
အမုန္းတရားေတြဆီကို အမုန္းတရားကပဲတံခါးေခါက္ခြင့္ရွိမွာေပါ့...
ရန္ျငိဳးေတြ အာဃာတေတြ စစ္လက္နက္ေတြဆီကိုေရာ...
ဘယ္အရာေတြရံု၀င္ခေပးျပီး၀င္ေရာက္လာႏိုင္မလဲ.....
ေငြေၾကးရုပ္၀တၳဳနဲ႔ လဲလွယ္ခ်ိန္စက္စရာမလိုတဲ့ သဘာ၀ျဖစ္တည္မႈ အလွတရား...
တစ္စံုတစ္ရာမကတဲ့ ခံစားခ်က္က လိႈင္းတစ္ခုလို ရိုက္ခတ္လာပါတယ္.

ကိုပိုပိုက စပါးေစ့ကိုမျမင္ဘူးတဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံသားေသးေသးေလးေတြကိုေရာ
ႀကီးႀကီးႀကီးေတြ ကိုေရာ စပါးေစ့ေလးေတြျပေတာ့.

လူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ကေလးအမ်ားစုက နည္းနည္းစီေတာင္းျပီးကိုင္ၾကည့္ၾကပါတယ္.

ၾကည့္စမ္း..သမန္းညက္ေနတဲ့ ေျမႀကီးေပၚက ပ်ိဳးပင္ေပါက္ကေလးေတြက အစ
ရိုးျပတ္၀ါ၀ါေတြ ကစဥ့္ကယဲက်န္ရစ္ခဲ့ခ်ိန္အထိ
ေရႊေတြေတာင္လိုပံုထားသလို စပါးပံုႀကီးေတြ ၾကားမွာႀကီးျပင္းခြင့္ရခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ားကံေကာင္းလိုက္သလဲ ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူစရာမ်ားလဲ..
အဲသလိုေတြးျပီး ကၽြန္မက ရယ္၀ါး၀ါးျပံဳးမိလို႔..

စပါးပင္ေလးေတြ အေညွာက္ထြက္လာတာကအစ

ဘယ္အခ်ိန္မွာရိပ္သိမ္းရမယ္ဆိုတာအထိ

ကိုပိုပိုကရႈင္းျပေတာ့ အားလံုးကစိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနၾကပါတယ္..။
အဲဒီ့မွာ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ စပါးစိုက္မရဘူးဆိုတာကို မေက်ႏိုင္မခ်မ္းႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့
ကေလးက ေမးခြန္းေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခုေမးျပီး
သူ စပါးစိုက္ခ်င္တယ္အေၾကာင္း ကိုပိုပိုကိုေျပာလာပါတယ္..။
ကိုပိုပိုက အသင့္လုပ္ထားျပီးျဖစ္တဲ့ စပါးမ်ိဳးေစ့နဲ႔ ေျမႀသဇာထည့္ျပီးသား Lunch Box ေလးတစ္ဘူးကို
သစ္ရြက္စိမ္း(၃)ရြက္နဲ႔ေရာင္းလိုက္ေတာ့
" ဟက္ "ဆိုတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလးက သေဘာေတြက်လို႔ေပါ့...


ကၽြန္မကသူ႕ကို ေျမလြတ္ေျမရိုင္းေတြ လယ္ကြင္းအက်ယ္ႀကီးေတြ
စိမ္းျမေနတဲ့ဆီေခၚသြားခ်င္လာခဲ့ပါတယ္.

ေနာက္ဆံုးလူေတြရႈင္းတဲ့ အထိေစာင့္ေနတဲ့ ကိုရီးယားေက်ာင္းသားေလးကေတာ့
ဆရာဦးေအာင္ျမင့္ရဲ႕ အႏုပညာျပကြက္ကို စိတ္၀င္တစားေမးျမန္းပါေတာ့တယ္..

သူညႊန္ျပတာက ဆန္ေတြကိုအနားသတ္ထားတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေျမပံု


ေနာက္ ေျမပံုထဲမွာ ခ်ထားတဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈရွိရွိ ႏိုင္ငံျခားမင္းသမီးပံုေတ
ြ စီးကရက္ဘူးေတြ အရက္ပုလင္းေတြ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြ ကားေတြ ေနာက္သဘာ၀တြင္းထြက္ဆန္ဆန္ေက်ာက္သံပတၱျမားလို ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္အရာေတြ...အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံေတြ......



အဲဒီ့ေျမပံုထဲကအတုိင္းဆို ကၽြန္မတို႔က ဟိုးေနာက္ဘက္နားက
ကၽြန္းေသးေသးေလးေပၚမွာေပါ့...
ကိုပုိပို ေက်ာင္းသားေလးကို ရႈင္းျပေနေတာ့ ကၽြန္မအေတြးေတြက ၀ဲလို႔ပ်ံ႕လို႔.....

၂၀ရက္ေန႔မွျပပြဲျပီးမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္သြားၾကည့္ႏိုင္ပါေသးတယ္..

ကိုပိုပိုကေတာ့ (၁၄)ရက္ေန႔မွာ ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့မယ္လို႔သိရျပီး
၁၄ရက္ေန႔ေနာက္ပိုင္းေတြမွာပရိုဂ်က္တာနဲ႔ဒီစပါးပင္ေလးေတြ အဆင့္ဆင့္တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာျခင္းအႏုပညာကို တင္ဆက္ျပသထားေပးမယ္လို႔သိခဲ့ရျပီး
ေနာက္ေတာ့..
ကၽြန္မျပန္လာခဲ့ပါတယ္...

ကၽြန္မျပန္လာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ
ၾကည္ႏူး၀မ္းသာစိတ္ေတြ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစိတ္ေတြ ေနာက္မုဒိတာစိတ္ေတြနဲ႔
အတူတူ......

အိျႏၵာ
(၁၂.၆.၂၀၁၀)