ကမၻာဦးေလသန္႔ကို ႐ွူ႐ိႈက္ဖို႔
သံသရာဆိုတာ ဘယ္ေလာက္႐ွည္ၾကာလိမ့္ဦးမလဲ
ပ်က္ကို ပ်က္ရမွာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
ေရႀကီးလႊမ္းလႊမ္း၊ မီးႀကီးေလာင္ေလာင္
ကမၻာတစ္ခုပ်က္လို႔ ေနာက္ ကမၻာသစ္တည္ၾကရင္
အဲဒီ့ကမၻာကို ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ ျပန္စမယ္။
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ စိတ္က လွမ္းလွမ္းခြပ္သမွ်
အေနအထိုင္ မတတ္ျပတာေလးကလြဲလို႕ ႐ိုးသားတယ္
ကဗ်ာဆရာေတြက ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကိုယ္
ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဖြင့္လွစ္ျပ၀့ံသူေတြလည္းျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာ့ ဥပဇာမွာ ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြထြန္းကားၿပီး
ကဗ်ာေရးတဲ့လက္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္မက္ေတြကိုမေရးခ်ယ္တတ္ဘူး
ကဗ်ာေရးျခင္းအတတ္မွာ High techမလိုသလို
ကဗ်ာေရးျခင္းစြမ္းရည္အတြက္ ေလာင္စာဆီေတြမလိုဘူး
ကဗ်ာဆရာေတြက
အေလ့က်ေပါက္ပင္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္
ေဆးဖက္ေတာ့၀င္တယ္
ကဗ်ာဆိုတာ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ သစၥာဓိဌာန္
အဲဒီ့ သစၥာဓိဌာန္က ကမၻာဦးေတးသံ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ကဲ... အကုသိုလ္ေတြ ခဏေအာင့္ရေအာင္
ဘ၀ဆိုတာ
တနလၤာဆန္ဆန္ ႏွစ္ခါ ျပန္ရ ဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ..။
သင္က
မေန႔က၀င္သြားခဲ့တဲ့ ေနမင္းႀကီးပဲမဟုတ္လား..
ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အပူေငြ႕ေတြလံႈၿပီး
ရဲရ ဲေတာက္ က်န္းမာေနတဲ့ပံု။ ။
အိႁႏၵာ
( ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း)
5 comments:
ကိုယ့္ဘဝကို အလွပဆံုးပန္းခ်ီကားေလးတခ်ပ္လို..သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ေတးသံေလးတခုလို..
သိမ္ေမြ ့တဲ့ဝတၳဳေလးတပုဒ္လို..
ကြ်န္ေတာ္တို ့အားလံုးဖန္တည္း..ရယူ..ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ႀကေတာ့..ဒုတိယဘုရားသခင္ေနာက္ကို..ဘဝေတြ..အခ်ိန္ေတြေပးဆပ္ၿပီး တေကာက္ေကာက္လိုက္ခဲ့ရတယ္..တကယ္တန္းပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတာ..ရင့္ေရာ္ၿခင္းေတြပဲ..
ကဗ်ာဆိုတာ..စမ္းေရစီးသံလို...
ကဗ်ာဆိုတာ..ေရတံခြန္တခုလို..
ကဗ်ာဆိုတာ..သူရဲေကာင္းေတြရဲ့သမိုင္းေႀကာင္းေတြလို..
ရင့္ေရာ္ၿခင္းေတြ..ၿပန္နုပ်ိဳေစနိုင္တဲ့
တခုတည္းေသာ..စြဲလန္းၿခင္းအနာဂတ္ေတြေလ..
.........
ကဗ်ာရဲ့...ကဗ်ာဆရာရဲ့..definition ကိုဖြင့္ၿပတာ..
စာအသင္အၿပေကာင္းတဲ့ဆရာတေယာက္ရဲ့ သခ်ႍာတပုဒ္လို..ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလး..
"သင္က
မေန ့ကဝင္သြားခဲ့တဲ့ ေနမင္ႀကီးပဲမဟုတ္လား..
ကြ်န္နုပ္တို ့အပူေငြ ့ေတြလံူၿပီး
ရဲရဲေတာက္ က်န္းမာေနတဲ့ပံု "
အဲဒါေလးသာမပါရင္..ပါးကြက္က်ားနဲ့ ့့ကြမ္းေတာင္ကိုင္မေလးေပါ့..
အခုေတာ့ သူ ့ေနာက္မွာ ဆည္းဆာေရာင္ေကာင္းကင္တခုထပ္တိုးလာသလိုပါပဲ..
ေျပာစရာ စကားေတြကို ဆြံ႕အေစတဲ့ကဗ်ာ ... နာမက်န္းျခင္းရဲ႕ ေတးသံတဲ့လား
လွလိုက္တာ ... ညေနဆည္းဆာတစ္ခင္းကို ရက္ခ်ဳပ္ ကဗ်ာလုပ္လိုက္တာလားဗ်ာ
အဲထက္ေတာင္လွေသးတယ္ ...
“ကမၻာဦးေလသန္႔ကို ႐ွူ႐ိႈက္ဖို႔
သံသရာဆိုတာ ဘယ္ေလာက္႐ွည္ၾကာလိမ့္ဦးမလဲ
ပ်က္ကို ပ်က္ရမွာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။”
အဲကာလမွ ကဗ်ာဆရာေတြ မ႐ွိဘူး ... ။ ဒါေၾကာင့္ ကမၻာဟာလည္း ပ်က္သုန္း ... ။
“ေရႀကီးလႊမ္းလႊမ္း၊ မီးႀကီးေလာင္ေလာင္
ကမၻာတစ္ခုပ်က္လို႔ ေနာက္ ကမၻာသစ္တည္ၾကရင္
အဲဒီ့ကမၻာကို ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ ျပန္စမယ္။”
ေဟာ ကဗ်ာဆရာတဲ့ ... သူတို႕က ကမၻာျပဳမိုးလား ... ?
“ကဗ်ာဆရာဆိုတာ စိတ္က လွမ္းလွမ္းခြပ္သမွ်
အေနအထိုင္ မတတ္ျပတာေလးကလြဲလို႕ ႐ိုးသားတယ္
ကဗ်ာဆရာေတြက ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကိုယ္
ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဖြင့္လွစ္ျပ၀့ံသူေတြလည္းျဖစ္တယ္
ကဗ်ာဆရာ့ ဥပဇာမွာ ျဗဟၼစိုရ္တရားေတြထြန္းကားၿပီး
ကဗ်ာေရးတဲ့လက္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္မက္ေတြကိုမေရးခ်ယ္တတ္ဘူး
ကဗ်ာေရးျခင္းအတတ္မွာ High techမလိုသလို
ကဗ်ာေရးျခင္းစြမ္းရည္အတြက္ ေလာင္စာဆီေတြမလိုဘူး”
ၾကည့္စမ္း ... ကဗ်ာဆရာတဲ့ ရဲ၀င့္ဟစ္ေၾကြးေနပံုမ်ား ... အတြင္းအျပင္အူသည္းတုန္လိႈက္ခုန္ေမာဖြယ္... ။
“ကဗ်ာဆရာေတြက
အေလ့က်ေပါက္ပင္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္
ေဆးဖက္ေတာ့၀င္တယ္
ကဗ်ာဆိုတာ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ သစၥာဓိဌာန္
အဲဒီ့ သစၥာဓိဌာန္က ကမၻာဦးေတးသံ ျဖစ္လိမ့္မယ္။”
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ကမၻာျပဳမိုးစက္ေတြ တဖြဲဖြဲက်ေနပိုမ်ား .... လွလိုက္တာ ... အဖြဲ႕အႏြဲ႕နဲ႕ အဓိပၸါယ္က ၀င္႐ိုးတစ္ခုတည္းမွာ လွည္ပတ္ေနတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိတာ ။
“သင္က
မေန႔က၀င္သြားခဲ့တဲ့ ေနမင္းႀကီးပဲမဟုတ္လား..
ကြၽႏ္ုပ္တို႔ အပူေငြ႕ေတြလံႈၿပီး
ရဲရ ဲေတာက္ က်န္းမာေနတဲ့ပံု။ ။”
ဟုတ္တယ္၊ ကဗ်ာဆရာ ... ေနမင္းႀကီး ... ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ တစ္ေန႕တာဟာ (အဲဒီ့ေန႕) ဘယ္ေတာ့မွ ေနမ၀င္ဘူး ... ။
က... ဗ်ာ .... ဆ... ရာ ....
သိပ္ .... ႀကိဳက္ .... သြား .... တယ္ .... အ.... မ .... အိ.... ႃႏၵိာ .... ။
ခင္မင္ေလးစားမႈ မ်ားစြာျဖင့္
အင္း.. ကဗ်ာဆရာေရ.. ေျပာျပန္ရင္လဲ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေျမွာက္တယ္ ျဖစ္ေတာ့မယ္.. ဒါေပမယ့္ မေနႏိုင္လို႔ ၀င္ေရးလိုက္တယ္... နာမက်န္းျခင္း ေတးသံကို ဖတ္လိုက္ရတာ.. ဆံပင္ေတြေတာင္ ေထာင္ကုန္တယ္.. း)။ ဒီကဗ်ာရဲ႕ စကားလံုးတိုင္းက အေရး႐ိုးသားထားေပမယ့္.. အေတြးေတြက ဆန္းသစ္ေနတယ္.. ရဲရင့္ေနတယ္.. ကဗ်ာေသြးေတြက အၿမဲဆူေ၀ေနတာ သိသာတယ္... ေလးစားပါတယ္.. အမ...
(မိုးေမာင္)
ကဗ်ာကိုေသာက္
ကဗ်ာကိုစား
ကဗ်ာေတြသာ ၾကီးထြားတဲ႔ရင္ခြင္
ကဗ်ာဆရာျဖစ္သြားခဲ႔ခ်ိန္မွာ
ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္တဲ႔ကမၻာေရာက္ရင္
အမ....
ကြ်န္ေတာ္လည္း ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါရေစ။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ...
Post a Comment