November 28, 2008

ဘ၀သင္ပုန္း


တစ္ဘ၀စာ ေလ့က်င့္သင္အံဖို႔
အေမလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ သင္ပုန္းခ်ပ္ထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဥာဏ္ပညာေတြက ရင့္သန္လို႔
ကၽြန္ေတာ္ရင့္သန္ျပီထင္ေနတဲ့
ဥာဏ္ပညာေပၚမွာ..
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္ျခင္းတရားက စီးမိုးလို႔..။

ကၽြန္ေတာ္အခါခါ ေရးခဲ့ဖ်က္ခဲ့တဲ့
ေက်ာက္သင္ပုန္းေလးမွာ
ကၽြန္ေတာ့္အမွားေတြက
အႀကိမ္ႀကိမ္စြဲထင္ေနခဲ့တယ္..။

အေမေလ့က်င့္ေပးခဲ့တဲ့
၀လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းလို
ဘ၀ကို ရိုးရိုးေလးလွပခ်င္ခဲ့တာ
အေမသင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့
ဂဏန္းသခ်ၤာလို
အေျဖကို လြယ္လင့္တကူရခ်င္ခဲ့တာပါ..။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ဘယ္ေနရာကမ်ား စမွားခဲ့တာလဲ..။

ကၽြန္ေတာ့္သင္ပုန္းခ်ပ္ထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဖတ္မရႏိုင္တဲ့
စာလံုးေပါင္းေတြနဲ႔...
ကၽြန္ေတာ့္ေလ့က်င့္ခန္းေတြကလဲ
အေျဖမွားေတြခ်ည္း ရရေနတဲ့
ဘ၀ပုစၥာေတြနဲ႔..

ကၽြန္ေတာ့္ ညီမွ်ျခင္းေတြက
ဘယ္ေတာ့မွ
မွ်ေျခအထိ မေရာက္ႏိုင္ရွာပါဘူး ေမေမရယ္..


ကၽြန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္က
အခါအခါျငင္းဆိုေနတဲ့ေကာက္ေၾကာင္းေတြကိုမွ
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက အၾကိမ္ႀကိမ္ေရးဆြဲခ်င္တဲ့အခါ..


ဒီလိုပါပဲ...
ကၽြန္ေတာ့္ သင္ပုန္းခ်ပ္ေပၚက
ၾကက္ေခ်ခတ္ေတြဟာ..
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ျခစ္ခ်ခဲ့တာေပါ့...။ ။

အိျႏၵာ

9 comments:

HAPPY CLOUD said...

အားလံုးက ကြက္တိပါလားဗ်ာ..။ အႀကိဳက္ဆံုး အပိုဒ္ကို ျပပါဆိုရင္ တစ္ပုဒ္လံုးျဖစ္ေနတယ္..။ သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ မအိႁႏၵာက ကဗ်ာေမွာ္ေအာင္တယ္ဆိုတာ တကယ္မ်ားလား.. ဟူး...ကဗ်ာထဲကစာသားေတြက ရင္ထဲအထိ ထုတ္ခ်င္းခတ္ေနတယ္ဗ်..။ ဒီကဗ်ာအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..အမ..။

ေလးစားခင္မင္လ်က္...
မိုးေမာင္

Moe Myint Tane said...

ေမြးေမေမက သင္ၾကားဘို႔ သပ္ပုန္းခ်ပ္ေပးတယ္
ဘ၀အေမက ေလာကရဲ႕လွည္႔ကြက္ေတြကို
သင္ခန္းစာေပးတယ္...
သင္ပုန္းက အမွားကို ဖ်က္ရလြယ္ခ်င္လြယ္မယ္
ဘ၀မအမွားကိုဖ်က္ရင္ အက္ရာေတာ႔ထင္မယ္...
ဘ၀ဟာ ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႔ မကင္းလို႔
အေမက သၤခ်ာ သင္ေပးခဲ႔တယ္...
ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေနရာက စမွားခဲ႔လဲ...
ကြ်န္ေတာ္တြက္တဲ႔ပုစၧာ အေျဖရွာတဲ႔ေလ႔က်င္႔ခန္း
ညီမွ်ျခင္းေတြလည္း ေရွ႕တန္းမေရာက္ခ်ိန္
ကြ်န္ေတာ္႔စာေတြ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္
ဖတ္လို႔မရဘူးအေမ...
အခါအခါျငင္းဆိုေနတဲ့ေကာက္ေၾကာင္းေတြကိုမွ
ႏွလံုးသားက ေရးဆြဲမိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀မွာ
ၾကက္ေျခခတ္ေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္...

ဘ၀ရဲ႕ဒႆန လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေတြးအေခၚကို
စကားလံုးနက္နက္နဲ႔ေရးေဖာ္ အေတြးေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ႔အမ
ေရးဟန္ေတြက ထက္ျမက္စူးရွတဲ႔အခါ
အမေရ ဒီတစ္ပုဒ္လံုးကို ကြ်န္ေတာ္လံုးလံုးၾကိဳက္သြားတယ္...


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

မသက္ဇင္ said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္---
ခံစားရင္းဖတ္ပါတယ္--

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

မေရ....
ဖတ္ၿပီးရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးေလး
ျဖတ္ေျပးသြားသလိုဘဲ...

““ဒီလိုပါပဲ...
ကၽြန္ေတာ့္ သင္ပုန္းခ်ပ္ေပၚက
ၾကက္ေခ်ခတ္ေတြဟာ..
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ျခစ္ခ်ခဲ့တာေပါ့..””

အရမ္းကို ေလးစားမိပါတယ္ရွင္..

လင္းဒီပ said...

ေကာင္းတယ္ အစ္မေရ...
အသက္ကေလး (၁၆) ႏွစ္နဲ႕ ေရးတတ္လိုက္တာ..ဟီး

minn thuka said...

အေနာက္ဖက္ကယဥ္ေက်းမူ ့ဟာ...အေရွ့ဖက္အတြက္ရိုင္ၿပမူ ့ၿဖစ္ေနတတ္သလို...တစ္ေယာက္က ေခါင္းလို ့ၿမင္ရေပမဲ့..တစ္ၿခားတေယာက္ကပန္းလို ့ၿမင္ေနရတတ္တယ္..
အေမေတြဟာသားေတြအတြက္သူရဲေကာင္း..ဒါေပမဲ့
တစ္ၿခားသူေတြအတြက္ ရန္သူၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ေနတတ္တာ..
ကမၻာႀကီးကလံုးတယ္ဆိုၿပီး ..သမုဒၵရာႀကေတာ့ေရညီၿပင္လို ့သတ္မွတ္ႀကတယ္..
ေပတံေတြ..မ်ဥ္းေၿဖာင့္ေတြ..အကုန္လံုးဟာလည္း..ခပ္ေဝးေဝးေကာင္းကင္ထက္ကႀကည့္ရင္..မ်ဥ္းေကြးေတြပဲ...မွန္တယ္မွားတယ္ဆိုတာလဲသတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုပါ..
နံနက္တိုင္းမ်က္နွုာသစ္တာလွခ်င္လို ့မွမဟုတ္တာ..အတိတ္ကို..ဖ်က္လိုက္တာေလ..
ဖ်က္စရာရိွ၇င္ .ဖ်က္လိုက္တာပစၥဳပၸန္အတြက္အေကာင္းဆံုး..
ႀကက္ေၿခခတ္ဆိုတာတစ္ခါတေလ..အႏၱရယ္ကိုကာကြယ္ေပးတတ္တယ္..
ႀကီးတာရိွရင္ငယ္တာရိွမယ္..ၿမင့္တာရိွရင္နိမ့္တာရိွမယ္..
ေဝးတာရိွရင္နီးတာရိွမယ္..မွန္တာရိွရင္မွားတာရိွမယ္..လို ့ေၿပာတဲ့ နိုင္ငံေရးသိပၸံဆရာကို..ဃ(ဂႀကီး)မွာ
ဂ(ဂငယ္)...ဏ(နႀကီး)မွာ န(နငယ္).ရိွၿပီးေတာ့ ကႀကီး ႀကေတာ့ကငယ္ဘာလို ့မရိွတာလဲေမးမိတာ ေဒါက္တာေက်ာ္စိန္ရံုးခန္းထဲေရာက္ေရာ..
တစ္ခါတရံ ဘဝဆိုတာ ေတာင္ေကြ ့လမ္းလို ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလးသြားမွ မေမွာက္မွာ..
အဲ့ဒီအမွားေတြႀကံႀကံခံနိုင္ရင္...ဘယ္ေနရာကစမွားမွား..ထပ္မမွားေတာ့ဘူး..ေသသြားတဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ေသမွာထပ္မပူရသလိုေပါ့....
ဦးေဏွာက္ကိုအခ်စ္ကပဲသိမ္းပိုက္ပိုက္..
အခ်စ္ကိုဦးေဏွာက္ကပဲအုပ္စိုးစိုး..ရိုးရိုးေလးဘဝဘယ္ေတာ့မွမ၇နိုင္ဘူးေလ..
ခ်စ္မယ္ဆိုလည္း..နွလံုးသားနဲ့ နွစ္နွစ္ကာကာခ်စ္..
ၿဖစ္လာသမွ် အခ်စ္နာက်ပါေလ့ေစ..
ဦးေဏွာက္နဲ့ဆံုးၿဖတ္မယ္ဆိုလည္း..ရင္ခံုသံကို တံုးခတ္ထားလိုက္..အဲဒီလိုမ်ားတတ္နုိင္ခဲ့ရင္......
ကိုယ္တိုင္ဖတ္မရတဲစာေတြ..တယ္လီပသီနည္းနဲ ့လူတစ္ခ်ိဳ ့မွ်ေဝခံစားနုိင္မယ္..
ကိုယ္တိုင္ၿခစ္ခ်ခဲ့တဲ့အမွားေတြ..တရားေတြၿဖစ္လာနုိင္တယ္...
ခက္တာက....ငါကို ငါေတာင္ မွန္လားမွားလားအခုထက္ထိမသိေသးတာ..

(အားမငယ္နဲ ့ ကဗ်ာဆရာေရ..ရြာစကားနဲ ့ေၿပာရရင္..တို ့ေတြေမြးလာတာေတာင္ မိဘေတြ မွားခဲ့ႀကလို ့)
*စကားလံုးအမွားမ်ားပါရင္ခြင့္လြတ္ႀကပါ..စာမေရးတတ္ၿခင္း..ၿပန္ၿပင္ၿခင္းစရိုက္မရိွၿခင္း..စာေကာင္းစြာမရိုက္တတ္ၿခင္း..အသိဥာဏ္ေသးငယ္ၿခင္း..မတတ္ၿခင္းမ်ားစြာေႀကာင့္*

Eaindra said...

အကို မင္းသုခေရ....

လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ...
ထပ္တိုက္တြန္းတယ္..
blog လုပ္ပါဗ်ိဳ႕

ေက်းဇူးတင္ေလးစားစြာ

အိျႏၵာ

Anonymous said...

အဲဒီ ကၽြန္ေတာ္ျခစ္ခ်ခဲ့တဲ့ ၾကက္ေျခခတ္ေတြ
အမွန္ျခစ္သဲ့သဲ့ကေလး ျဖစ္ခဲ့ တစ္ခ်ိန္ကို ...
လွမ္းျမင္မိတယ္ ...
ေျပာမယ္ အမရာ ....
အဲဒါ ... အခ်စ္နဲ႕ ထိေတြ႕ခဲ့တုန္းက မဟုတ္လား ...
တကယ့္ ဘ၀သင္ပုန္းဟာေတာ့
တစ္ခါေရးျခစ္ၿပီးရင္ သမိုင္းအျဖစ္နဲ႕ ...
တစ္သက္လံုး .... ။

ခင္မင္ေလးစားအားက်မႈမ်ားစြာျဖင့္

Mhu Darye said...

ဖတ္သြားပါတယ္...။