အရွိမဲ့ေမတၳာေတာ္

ဒီဇင္ဘာ(၁)ရက္ေန႔ေလးက ကမၻာ့AIDSေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သ ေလာက္ေလးနဲ႔ အားျဖည့္ပါ၀င္ခ်င္ မိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ HIVကူးစက္ခံ မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ သုခရိပ္ျမံဳဆိုတဲ့ ေဂဟာေလးတစ္ခုကို ဒဂံုျမိဳ႕ သစ္အေရွ႕ပိုင္း တပင္ေရႊထီးလမ္းမွာ ဖြင့္လွစ္ထားခဲ့ျပီး အဲဒီ့ရိပ္ျမံဳေလးအတြက္ အျဖဴေရာင္သက္တန္႔ဆိုတဲ့ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ၊ အႏုပညာရွင္ေတြ ပါ၀င္တဲ့အဖြဲ႕ေလးက ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးေတြ ျပဳလုပ္ျပီး အလွဴခံေငြ ေကာက္ခံ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္.။ အျဖဴေရာင္သက္တန္႔အဖြဲ႔ေလး ဘယ္လိုေတြေဆာင္ရြက္ခဲ့သလဲ..၊ ဘာေတြျပဳလုပ္ ခဲ့ၾကသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ အခုေပးထားတဲ့ link ေလးက တဆင့္၀င္ေရာက္ျပီး ကရုဏာေတြသက္..၊ မုဒိတာပြား..သာဓုေတြေခၚႏိုင္ျပီး သဒၵါေပါက္ခဲ့ရင္ ကုသိုလ္ပါ၀င္ႏိုင္ၾကပါတယ္လို႔လဲ.. တိုက္တြန္းႏိုးေဆာ္လိုက္ပါ တယ္။

အနာတရေတြနဲ႔ က်န္ရစ္မဲ့ သူတို႔ရဲ႕ရင္ေသြးငယ္ေလးေတြကို ထားရစ္ျပီး တမလြန္ကို ထြက္ခြာသြားရမယ့္ အေမ ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္လု႔ိ အစခ်ီျပီး ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ဇြန္လ၆ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ တစ္နာရီခြဲ အခ်ိန္မွာ ဆရာစံလမ္းရွိ Mr.Guitar Cafe တြင္ က်င္းပခဲ့တဲ့ အျဖဴေရာင္သက္တံ ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲ
( White Rainbow Poetry Performace ) မွာရြတ္ဆိုခဲ့တဲ့.. ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။

“အရွိမဲ့ေမတၳာေတာ္”

ငါတို႔ ေသြးသားေတြကိုေတာင္
ကမၻာေျမက လက္မခံနိုင္ေတာ့ဘူး
ဒီျပစ္မႈကို ဘယ္လိုစီရင္ၾကသလဲ သိခ်င္တယ္...

ေက်းလက္စားက်က္ကြင္းေတြမွာ
ႏြားတစ္ရွဥ္းနဲ႔ ထယ္တစ္စင္းနဲ႔
သူ႔လက္ဖ်ံေပၚမွာ.. အျမတ္ႏိုးဆံုးႏွင္းနဲ႔
သူ႔ေဘးနားမွာ အိမ္ရွင္ခ်စ္သူမေလးနဲ႔
ယာသမားေလး ရိုးသားေအးေဆးရွာခဲ့တာ
သူ႔ဘ၀မွာ.. ဆန္းက်ယ္တာဆိုလို႔
ခ်စ္သူ႔နာမည္ကို အေရျပားေပၚ ေဆးဆိုးခဲ့တာပဲရွိတယ္တဲ့..။

ေဟာ့ဒီမွာ
အနႏၱငါးပါးကို.. ညႊတ္တြား ကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့လက္
ခင္ပြန္းသည္ကို ယုယတြဲကူခဲ့တဲ့လက္
ရင္ေသြးငယ္ေလးကို ပိုက္ေထြးေခ်ာ့ျမွဴခဲ့တဲ့လက္
သနပ္ခါးနံ႔ေတြနဲ႔ခ်ည္း ေမႊးပ်ံ႕သင္းၾကဴခဲ့တဲ့လက္
အဲဒီ့လက္မွာ
၀ဋ္နာကံနာေတြ ဗရပြ
ဘယ္ကစဘယ္မွာဆံုးမယ္မွန္း မသိတဲ့ သံသရာအေမွာင္ထဲ
နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းေတြနဲ႔ခ်ည္း.. ခရီးဆက္..။

ဘယ္လိုေလာ္လီမႈမ်ိဳးမွ မစြက္ဖက္
၀ိဘက္ၾကမၼာ ခ်ည္းသက္သက္ဘ၀
ေတာ္လဲ.. က်ီးၿပိဳ..
တိမ္မည္းညိဳေတြ အဆုတ္လိုက္အဆုတ္လိုက္..
ႏွင္းခါး႐ိုက္တဲ့ညမွာမွ
ေဟာဒီ့သားေလးကို.. ဆြဲေခၚမိခဲ့ေတာ့...

ေသြးရူးေသြးတမ္းဆန္ဆန္
အရာရာကိုေတာင္းပန္...
ေနာက္အရာရာကို လက္ေလ်ာ့..
အျဖဴသက္သက္ဘ၀ေတြထက္
ေဆးအနက္ေတြ က်ဲပက္လိုက္သလိုမ်ိဳး
ကံၾကမၼာဆိုတာ.. ေတာင္းပန္တိုးလ်ိဳးလို႔မရတဲ့
လက္မရြံ႕အာဏာသားတဲ့ကြယ္..။

အတိတ္ေတြကို ျပန္လွည့္မၾကည့္၀ံ့ဘူး
အနာဂါတ္ကို လွမ္းေမွ်ာ္မၾကည့္၀ံ့ဘူး..
ေ၀ဒနာနဲ႔ငါ...
ပစၥပၸဳန္တည့္တည့္မွာပဲ စီးခ်င္းထိုးၾကတဲ့ပြဲေပါ့
အံခဲ.. ဇြဲသံ...
အားမတန္ေသာ္မွ ေလ်ာ့လို႔မရတဲ့ မာန္ေတြနဲ႔
ဒီလူမမယ္ကေလးေလးအတြက္ ေၾကာင့္ၾက
အေမ....ဆိုတဲ့ရင္၀မွာ...
မီးက်ီး မီးခဲလို ပူလွေပါ့..။

သားေရ..
မင္းကိုပြတ္ေမႊးထားတဲ့ ေလျပည္မွာ
ေမေမ့ေသာကေတြနဲ႔မ်ား ပူေလာင္ေနခဲ့ေသးလားကြယ္...

အခု.. သားေလးရဲ ျပတင္း၀က..
အေရာင္လွလွလိပ္ျပာေလးက ေမေမေပါ့
သားေလးကိုလႈံေထြးထားတဲ့ ေနျခည္ေႏြးေႏြးဟာလဲ.. ေမေမေပါ့..
သားေလးမက္ေနဆဲ မသဲမကြဲအိပ္မက္ေတြထဲမွာ
သားေလးကိုခ်ီပိုး..
သားေလးကိုေခ်ာ့ျမွဴ
သားေလးကိုနမ္းေမႊး
သားေလးကို ပိုက္ေထြးထားရင္း
သီလက္စသားေခ်ာ့ေတးေတြ တစ္၀က္တစ္ပ်က္
ဘယ္သုဂတိဘံုကိုမွ... ခရီးမဆက္နိုင္ပဲ
ႏွလံုးသားကြဲအက္ေနတဲ့ တေစၦ...
ေမေမေလ....။

အျပစ္လံုးလံုးမရွိေပမယ့္
အျပစ္ဒဏ္ဆိုတာ ရွိတတ္တဲ့ေလာကမွာ
နာက်ည္းခါးသီးစရာေတြကို.. မသိ
ရွက္ရြံ႕သိမ္ငယ္စရာဆိုတာကို.. မသိ
တုန္လႈပ္ေၾကာက္လန္႔စရာဆိုတာလည္း.. မသိ
ကိုယ့္အနာတရကိုေတာင္မွ.. ကိုယ္မသိ
ဘာဆိုဘာမွမသိတဲ့
ပကတိျဖဴစင္ရႊင္လန္း.. က်မ္းမာသန္စြမ္းဆဲ.. သားေလး.....

အားတင္းထား သားေရ.....
ေဟာဒီ့ အျဖဴေရာင္သက္တန္႔ၾကီးရဲ႔ေနာက္..
ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ထားတဲ့..ေမေမ
မင္း....ဘယ္ေတာ့မွ..
မ ေတြ႔ ခ်င္ ေလ နဲ႕..။ ။

အိျႏၵာ