(၁)။
ဒီ ေမလ ၅ ရက္ေန႔မွာ ႏွလံုးေသြး အစအနေတြပ်ံ႕က်ဲေနသလိုမ်ိဳး
စိန္ပန္းေတြ ရင့္ေနေအာင္ေၾကြက်ထားေလဦးမလား..၊
ပူရဲေနတဲ့ ေႏြရင့္ရာသီရဲ႕ ေလရိုင္းမွာ..တံလွ်ပ္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခါေနဦးမွာလား..။
ဟိုး...က်န္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အစိတ္ကလိုေပါ့..ေဖေဖ..။
ေဖေဖေရ..ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္ဆိုတာ
ေဖေဖ့သမီးႀကီးနဲ႔ သားငယ္ေလးကို
လူလတ္ပိုင္းလံုးလံုးေရာက္သြားေစတဲ့အခ်ိန္ေတြေပါ့..
ေဖေဖသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေဖေဖ့ ညီမေလးကေတာ့
အသက္၆၀နားနီးတဲ့ ပင္စင္စားဆရာမႀကီးေပါ့..။
အားလံုးဟာ...ေျပာင္းလဲသြားသလိုလိုပါပဲေဖေဖ..။
တစ္ခ်ိဳ႔က တကယ့္ကိုေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္
တစ္ခ်ိဳ႔ကအေျပာင္းလဲခံလိုက္ရတယ္..
တစ္ခ်ိဳ႔ကေျပာင္းလဲခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားၾကတယ္..
တစ္ခ်ိဳ႔က...
အင္း...................................။
စိတ္ေတြေျပာင္းလဲသြားခဲ့တာေတာ့ေသခ်ာတယ္ေဖေဖ...
သနားၾကင္တာတတ္တယ္၊ စိတ္သိပ္ရွည္တယ္..၊
ကိုယ္ခ်င္းစာ အားနာတတ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေဖ့သမီးေတာင္
မာေရေက်ာေရေတြႏိုင္လာလို႔..
သိပ္ကို ေအာင္ျမင္တက္ၾကြခ်င္တဲ့ ေဖေဖ့သားေလးေတာင္ ျမိဳ႔ျပကို စိတ္ေတြကုန္လို႔..
သိပ္ကိုတိက်ျပီးစည္းစနစ္သိပ္ၾကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ေမေမက
ေရလိုက္ငါးလိုက္ဆိုတာမ်ိဳးေတြရွိေနတတ္ခဲ့ျပီ..ေဖေဖ..။
ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္မွာ..ေဖေဖဘယ္ေတြေရာက္ေနခဲ့သလဲ..ဟင္.။
(၂)။
ေဖေဖေရ...ငယ္ငယ္တုန္းကေမာင္နွစ္မနွစ္ေယာက္တေစၦအေျခာက္ခံခ်င္ခဲ့ၾကတယ္..။
ေဖေဖကေနျဖစ္မယ့္တေစၦဆိုေတာ့ လူၾကီးေတြက မန္မဲလို႔.။
အေမွာင္ထဲကို စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကတာ အလုပ္တစ္ခုေပါ့...
ေဖေဖဘယ္ေနရာကမ်ား.ကိုယ္ထင္ျပလိုက္မလဲ.ေပါ့..
ခဏ..ျဖစ္ျဖစ္..
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္...
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ပါ..ေဖေဖ..။
ေမာင္ေလး..ေဖေဖ့ကိုသာ..ခုေနျပန္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္...
တစ္လေလာက္အတူတူေနျပီး ငါပါလိုက္ေသဆိုလည္း ငါေသမွာသိလား..လို႔
ကဗ်ာဆရာမျဖစ္မယ့္ ေဖေဖ့သမီးကေျပာေတာ့
ငါက ငါ့မုန္႔ဖိုးေတြမယူနဲ႔ေတာ့ဆိုလည္း..မယူေတာ့ဘူးလို႔ စီးပြားေရးသမားျဖစ္မယ့္ ေဖေဖ့သားေလးကျပန္ေျပာခဲ့တယ္..။
ေဖေဖေမာင္းခဲ့တဲ့ ေမာ္ေတာ္ပ်က္ႀကီးေပၚမွာ...ေဖေဖ့အေၾကာင္းေတြကို..ျပန္ေျပာေနခဲ့ၾကတာ......
ေဖေဖ့ရယ္ေမာသံေတြမျဖစ္မေနလိုျပန္လိုခ်င္လာရင္ေတာ့ ထြက္ေပါက္မရွိေတာ့သလို....မ်ိဳး...
ေဆာက္တည္ရာမဲ့....
ေဖေဖေရ..လို႔ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ျပီ...ငိုခ်ပစ္လိုက္ရတာေပါ့..ေဖေဖ..
ေဖေဖ့သမီးက တစ္ခုခုအထိတ္တလန္႔ျဖစ္လို႔ႏႈတ္ကလႊတ္ကနဲ ေယာင္မိရင္ေတာင္..
"" ေဖေဖေရ ..."" လို႔ တ တတ္ ေယာင္တတ္တဲ့ သမီးပါ ေဖေဖ...ရယ္..။
(၃)။
ခုေနခါဆို...ေဖေဖက၆၈ ႏွစ္အရြယ္လူအိုႀကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီေပါ့....။
၄၃ ႏွစ္မွာေတာင္ျဖဴစျပဳေနတဲ့ ေဖေဖ့ဆံပင္ေတြဟာ...
ခုဆိုေဘာ္ေငြေရာင္ေတြလို ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနၾကေရာေပါ့..။
အၾကင္နာႀကီးလြန္းတဲ့ေဖေဖ့မ်က္၀န္းေတြဟာ..ခုဆို...နာက်င္စရာေတြနဲ႔ပါ ၀ဲသီေနေရာေပါ့..။
ျပံဳးလိုက္တိုင္းခပ္ပါးပါးေလး..ရြဲ႕သြားတတ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြနဲ႔ ေဖေဖ့အျပံဳးေတြက
ဟိုး...အရင္တုန္းကလို ေႏြးေထြးႏူးညံ့ေနဦးမွာပါေလ...။
မမ ငါ မွန္ၾကည့္ေနတာေသေသခ်ာခ်ာ...
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းေတြငါျမင္ဘူးပါတယ္လို႔..ထင္ေနတာ.
.ငါ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ေဖေဖနဲ႔တူတာပဲေနာ္..မမ တဲ့...
ေဖေဖ့ကို ခပ္၀ါး၀ါးပဲမွတ္မိတဲ့ ေဖေဖ့သားေလးက ေဖေဖနဲ႔ အရမ္းတူခ်င္ခဲ့တယ္..။
သမီးႀကီးကအေဖတူတယ္ဆိုတာကို ေဖေဖ့သမီးက ဂုဏ္ယူမဆံုးေပါ့ေဖေဖ ၊
ဘယ္လိုမွသြယ္ေပ်ာင္းႏူးညံ့မႈမရွိတဲ့
လက္ေခ်ာင္းေျခေခ်ာင္းေတြကို ေဖေဖ့သားေလးက ကဲ့ရဲ့တိုင္း
ေဟ့ ငါက ေဖေဖနဲ႔ တူလို႔ မလွတာ ဘာျဖစ္လဲ လို႔ အႏိုင္ပိုင္းေနၾကေပါ့..။
ေဖေဖေရ..ဘယ္ေတြေရာက္ေနခဲ့သလဲ..။
ေဖေဖလူျပန္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား...။
ေဖေဖျမန္မာျပည္မွာပဲ..လူျပန္ျဖစ္ေနခဲ့မွာလား...
ေဖေဖက စိတ္ေကာင္းရွိေတာ့လူျပန္ျဖစ္မွာဟ.သိလားေမာင္ေလး..
ေဖေဖ့သားေလးမ်က္လံုးေတြက ရႊန္းျမလို႔.ရယ္.ေလ.
ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္မွာ.....
ေဖေဖ့သားနဲ႔သမီးက အမ်ိဳးထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ကေလးရရင္..
ေဖေဖမ်ား၀င္စားသလား..
ေဖေဖ့လို ရင္ဘတ္မွာ မွည့္တစ္လံုးပါလာမလား..၊
ေဖေဖ့လို စက္ေတြျပင္ေနမလား..
ေဖေဖေျပာခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းတစ္ေလေလာက္မ်ားျပန္ေျပာမလား...
သမီးႀကီး ဒါမွမဟုတ္ သားငယ္ေလး လို႔မ်ားလွမ္းေခၚလိုက္မလားေပါ့......။
သူ႕သား ၊ သမီးေတြရဲ႕ ရူးသြပ္မႈကို ေမေမကၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ရယ္ေမာလို႔..။
မ်ားလွခ်ည္လားဟယ္..မင္းတို႔အေဖ၀င္စားတဲ့လူေတြက တဲ့....။
ေမေမၾကိတ္ျပီးမ်က္ရည္က်ေနတာကိုေတာ့
သမီးတို႕ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတာေပါ့ ေဖေဖရယ္..။
ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္ရွိျပီတဲ့
ေဖေဖ..ေဖေဖ့သားေလးက ေဖေဖခုတ္ေပးခဲ့တဲ့သစ္သားႏြားရုပ္ကေလးကေလးကို
သူ႕သားေလးကိုေတာင္ေပးမေဆာ့ပဲ မွန္ဘီဒိုထဲမွာ..ေသေသခ်ာခ်ာသိမ္းထားလို႔..
ေဖေဖ့သမီးက...ေဖေဖ့ ရုပ္ပံုပန္းခ်ီတစ္ခုကားခ်ပ္ေတြဆြဲလို႔......ရင္ထဲကအနာေတြကို ၀တၳဳေတြကဗ်ာေတြဖြဲ႔သီလို႔..
သမီးကေမေမ့အတြက္ ညဥ့္သိပ္ခရီးဆိုတဲ့ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္လဲ ေရးျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ေဖေဖ..။
ေဖေဖ့ခ်စ္ဇနီးကေဖေဖ့အေၾကာင္းေျပာတိုင္းမ်က္ရည္ၾကည္ေတြေ၀လို႔၊
ေမ၅ရက္တိုင္း..ဘုန္းႀကီးဆြမ္းေတြကပ္ လို႔...
ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္.......မွာ..ေဖေဖ..ေရာ..ဘာေတြလုပ္ေနခဲ့မွာလဲ...ေဖေဖ..ရယ္။
(၄)။
ဘ၀ေတြ သိပ္ၾကမ္းခဲ့ရတာေပါ့ ေဖေဖရယ္...။
ေခါင္မိုးကိုလွပ္ခ်ပစ္လိုက္တဲ့အိမ္တစ္လံုးလို...
နားခိုစရာလံုးလံုးမရွိေတာ့တဲ့လြင္တီးေခါင္ျပင္လို...
အျမဲတမ္း...တမ္းမြတ္ဆာေလာင္ေနရတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာေတြနဲ႔....
သားအမိသံုးေယာက္ေက်ာခ်င္းကပ္ျပီး..ၾကံ့ၾကံ့ခံရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ ေလာကဒဏ္ရဲ႔တိုက္ပြဲေတြ..........
အေဖနင္းျဖတ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ရဲ႕ ဆူးေတာအျပည့္နဲ႔လမ္းထဲ
အေဖေပးသြားခဲ့တဲ့ ေျမပုံလမ္းျပ Compass ေလးနဲ႔
ရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ ေလာက ေတာနက္ထဲ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနၿပီ အေဖ
သင္ၾကားသြားခဲ့တဲ့ အေဖရဲ႕ စကားသင္ခန္းစာမ်ားနဲ႔
အေဖမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွ အထပ္ထပ္ေတြးေခၚရင္းနဲ႔
တန္ဖိုးေတြ နားလည္ခဲ့ၿပီ အခြင့္ရွိေသးရင္ ၾကားခ်င္တယ္ အေဖ
ဘယ္အခ်ိန္ေမးေမး အႀကိဳက္ဆံုးေတးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ေဖေဖ...
ေဖေဖ့ မဟုတ္ရင္မခံတတ္တဲ့ေသြးေတြက ေဖေဖ့သမီးကိုထဲမွာ တဒီးဒီးစီးလို႔ေပါ့ေဖေဖ..။
အေဖျပီးေအာင္မေလွ်ာက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ခရီးကို.သမီးက ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ၾကိဳးပမ္းေနမိခဲ့တာေပါ့..။
၃တန္းနဲ႔၀တၳဳေရးျပီးနံရံကပ္စာေဆာင္ပို႔တဲ့သမီးက..အခု..ကဗ်ာေတြေရးေနတယ္ဆိုတာေရာ..ေဖေဖသိရင္ ဂုဏ္ယူေနမလား......
အခု ၂၅ ႏွစ္ေျမာက္ေဖေဖ့ေသျခင္းတရားေန႔မွာ..ေဖေဖ့သမီးကဗ်ာဆရာမက ေဖေဖ့ကို ကဗ်ာနဲ႔ဆြမ္းသြပ္ဦးမွာတဲ့..။
အေဖမရွိတဲ့ေနာက္ . . .
လူလားေျမာက္တဲ့ေနာက္ . . .
လႈိင္းထန္ေလထဲေမ်ာတဲ့အခါ
အထီးက်န္လာတိုင္း အေတြးထဲမွာ
အၿမဲျမင္ေယာင္တမ္းတမိတယ္ အေဖ
ဘ၀ဒဏ္ခ်က္မ်ား အိပ္မက္မွာ
မ်က္ရည္ေတြစို႔ရတဲ့အခါ
အၿမဲျမင္ေယာင္တမ္းတမိတယ္ အေဖ
ဒုကၡေတြ ထည္လဲ ေတြ႔တဲ့အခါ
တျခားလူ မရွိဘူး ကၽြန္ေတာ္အေတြးမွာ
အၿမဲျမင္ေယာင္တမ္းတမိတယ္ အေဖ
အဲဒီ့သီခ်င္းအဆံုးမွာ..မ်က္ရည္ျဖိဳင္က်ခဲ့ရတာလည္း...အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါေပါ့..ေဖေဖရယ္.....။
၅။
ဒီကဗ်ာ မေဟာသဓါ မဂၢဇင္းမွာပါလာေတာ့ အိျႏၵာဟာ ကိုယ့္ကေလာင္ကိုယ္ငဲ့ ျပီးဒီကဗ်ာမ်ိဳးကို
စာမ်က္ႏွာေပၚမတင္သင့္ပါဘူးလို႔ေ၀ဖန္ခံခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာပါေဖေဖ..။
ဟသၤာတGTI ပထမႏွစ္ျမိဳ႔ုျပ ေက်ာင္းသူဘ၀က တမာလမ္းကရိႈက္သံမ်ားဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးမွာ..
ငယ္ႏုတဲ့အေတြးအေရးေတြနဲ႔ ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့ .
ျငိမ္းခ်မ္းဧကရီမွာ ရိႈက္သံေတြေ၀စည္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့..။
ဒီကဗ်ာဟာ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္နဲ႔ တစ္ထိုင္တည္း.ျပင္စရာမလိုေအာင္
သြန္က်လာခဲ့တဲ့...ကဗ်ာ..ေပါ့..
ေ၀ဖန္တဲ့သူေတြကို ေဖေဖ့သမီးကမ်က္လံုးခ်င္းေစ့ေစ့ဆိုင္ျပီး..ျပန္ေျပာပစ္ခဲ့တယ္
ဆယ္ႏွစ္သမီးက ႏွလံုးသားကို ထုတ္ခ်င္းခတ္စိုက္၀င္ေနတဲ့ ျမားတစ္စင္းကို
အသက္၂၀ နီးပါးမွာ ဆြဲႏႈပ္လိုက္တဲ့ ေသြးစေသြးနေတြလို ကဗ်ာပါ..လို႔..
ဒီကဗ်ာမ်ိဳးစာမ်က္ႏွာေပၚပါရသလား..ဆိုတာအတြက္ အိျႏၵာက ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူးလို႔ေလ...။
ေဖေဖေရ...
ေဖေဖ့သမီးကဗ်ာဆရာမက ...
ေဖေဖ့ ၂၅ႏွစ္ေျမာက္ေသျခင္းတရားေန႔မွာ..
ဒီကဗ်ာနဲ႔မွ ဆြမ္းသြပ္ခ်င္ေနသတဲ့..။
၆။
အနႏၱ အတိုင္းအတာ
ရွစ္ဆယ့္ေလးရဲ႔ ေမ ( ငါး)
အိမ္ေ႐ွ႔နားက စိန္ပန္းပ်ိဳ
ႏွလံုးေသြးေတြ စိုေနတယ္။
စိန္ပန္းပင္အရိပ္ တိတ္ဆိတ္စြာရပ္နား
ႏွစ္ဘီးတပ္ ရထားတစ္စင္း
အျဖဴေရာင္မလင္းတလင္းနဲ့။
ဟိုေနရာက လူတစ္စု
အနိဌာ႐ံုရဲ႔အဖံုး ၊ အလွပဆံုးျဖစ္ေအာင္
ေရႊေရာင္ ေငြေရာင္စကၠဴေျပာင္ေျပာင္ေတြနဲ႔
ျဒပ္မဲ့နာမ္စားျပယုဂ္အတြက္
တကုတ္ကုတ္နဲ႔ေပါ့..။
ဟိုး... အိမ္အေနာက္မွာ
ပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြကိုခြဲျဖာ
ေသခ်ာတဲ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုနဲ႔
လူေနအိမ္တစ္လံုးေဆာက္ေနရဲ႔။
ဒီဘက္နားမွာ ဆန္ေကာေတြနဲ႔ ဆန္ျပာ၊
ဟိုဘက္နားမွာ ၾကက္သြန္ႏႊာ ျငဳတ္ေထာင္း
အိမ္အစြန္းမွာ ကြမ္းယာစားေနတဲ႔
အိမ္နားက အဘရယ္၊
ေနာက္ဘက္နားမွာ
ရီေ၀ေဆြးေဆြး ငါတို႔ကိုေငးရင္း
ပူေလာင္မႈကိုပလွပ္ ယပ္ေတာင္ငယ္တစ္ခ်ပ္
ကြာေစ့ကိုက္သံတစ္ဖ်တ္ဖ်တ္။
အားလံုးရဲ႔ ဗဟိုအလယ္မွာ
မုဒံုေစာင္အျဖဴၾကား.. ဇာပု၀ါပါးပါးကိုခ်ံဳရင္း
ႏွင္းဆီနီနံ႔သင္းသင္း အေမႊးတိုင္နံ႔ျပင္းျပင္းၾကား
“ဖခင္ “စက္နားေနပါတယ္။
ဖခင္ အနားမွာ ငါဟာ
ဆိတ္ျငိမ္ေၾကကြဲစြာ
ဟိုေနရာလႈပ္လာႏိုး...
ဒီေနရာလႈပ္လာႏိုး....
အဓိပၸာယ္မဲ့ေမွ်ာ္ကိုးမွန္း
မ်က္ေတာင္ကို မခတ္စတမ္း
“မဟုတ္စမ္းပါနဲ႔“
“မဟုတ္စမ္းပါနဲ႔“
အသည္းကြဲပဲ့တင္သံလည္း
ရင္ထဲမွာ ညံေနၿပီ။
ငါတို႔ ေဖေဖဟာ ငါတို႔ကိုသိပ္ခ်စ္တာေလ..
ငါတို႔ေဖေဖဟာ စက္ျပင္ေကာင္းတဲ့ ဆရာေလ..
ငါတို႔ေဖေဖဟာ ပံုဆြဲေကာင္းတဲ့ ဆရာေလ..
တစ္စစီျဖဳတ္ထားတဲ့ စက္ပစၥည္းပံုအၾကား
ဖခင္ ႐ိုးသားစြာ ေပ်ာ္ခဲ့တာပါေနာ္....။
အေမ ရိုက္ေတာ့ မႀကိဳက္ပါတယ္
အဲဒီ့သီခ်င္းကို ဖခင္ဆိုရဦးမယ္
ငါတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္သား..
ဖခင္ႀကီးရဲ႕ေဘးနားမွာခုန္ေပါက္ခါေျပးလႊား..
ေဖေဖႀကီးကိုခ်စ္တယ္ေတးသြားနဲ႔ ကၾကရဦးမယ္..
ေဖေဖ..ထေတာ့ေလ..
ေမေမဆူရင္ကာကြယ္ရဦးမယ္
ေမာင္ေလးကို ရွင္ျပဳရဦးမယ္
သမီးအင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ရဦးမယ္.....။
ဆရာ၀န္ရဲ႕ေဘးနားမွာ
ငုတ္တုတ္ကအသိေပ်ာက္စြာ
ပရက္ရွာခ်ိန္ေနရွာတဲ့..မိခင္ရယ္..
ေမေမဘာျဖစ္တာလဲ
ေဖေဖ့ကိုေခၚေပးပါ..
ေျခာက္ႏွစ္သာသာ ပူဆာေနရွာတဲေမာင္ေလးရယ္..
အားလံုးရဲ႔အလည္မွာေသြးပ်က္ေျခာက္ခ်ားစြာ
ငါ ရပ္ေနရရွာတယ္....
ဆယ္ႏွစ္သမီးရဲ႕ပရိေဒ၀
ဘာနဲ႔မွကို ႏိႈင္းဆမရ
လူ႕ဘ၀ဆိုတာ မွာ....
“မုဆိုးမ...“ တဲ့
“ဖတဆိုး....“ တဲ့
ရက္ရက္စက္စက္ ပညတ္ခ်က္ေတြခံရင္း
ၾကီးျပင္းလာခဲ့ ပါျပီ...ေဖေဖ။
ဘ၀ကို ႐ုန္းကန္
ေလာကဓံကို အံတု
မာနထုကို အေဖၚဆင့္
ငါ့အသက္႐ွင္ရာဟာ ဒီ သားနဲ့ သမီးပါလို႔
အံၾကိတ္ကာဟစ္ေကြၽး မိခင္အားမာန္ေတးေတြနဲ႔
ေမေမဟာ...
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့တယ္ေလ..။
ပစၥဳပၸန္ေနရာ..
ခဏျဖစ္ျဖစ္လာခဲ့ပါလား .. ေဖေဖ
ေဖေဖရဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ေမေမ့ရဲ႔ စြမ္းေဆာင္အား.....
သမီးႏွလံုးသားမွာ တစ္သက္စာအတြက္
ဆပ္မကုန္မယ့္ ေက်းဇူးေတြ....။
“ေဖေဖေရ....“
ေရာက္တတ္ရာရာ သုဂတိ႐ြာမွ
႐ႊင္လန္းၾကည္သာ
၀မ္း ေျမာက္ ပါ ေစ ေတာ့ ။ ။
(ကြယ္လြန္ချဲ့ဲပီးေသာ ဖခင္ ႏွင့္ ေက်းဇူး႐ွင္ မိခင္ၾကီးအား ဦးထိပ္ပန္ဆင္လ်က္)
အိျႏၵာ
(၅ရက္ ၅လတိုင္း အတြက္)
17 comments:
ကဗ်ာနဲ႔သြပ္တဲ့သပိတ္ကို
ဟိုး ၿမင့္ၿမတ္ရာေနရာတစ္ေနရာက
ဖခင္က ေက်နပ္ပီတိၿဖာလို႔
သာဓုေတြေၿခြေနပါလိမ့္မယ္ ........
...............
ၿငိမ္းခ်မ္းေအးၿမပါေစ.......
တကယ့္ကို ဝမ္းနည္းထိရွသြားပါတယ္ မရယ္ ...
မရဲ ့ ေၾကကြဲမွုေတြကို မွ်ယူသြားပါတယ္ ...
ကဗ်ာနဲ႕ပဲ သာဓုေခၚလုိက္ပါတယ္
ငါတို႔အေဖမဲ့ ေမာင္နွမ ႏွစ္ေယာက္ ဘဝက တူေနတာေတြ သိပ္မ်ားသလို တိုက္ဆိုင္တာေတြလဲ မနဲဘူး ညီမေလးေရ...
ညီမေလးရဲ႔ ႏြမ္းဖတ္ေနတဲ့ ဒိုင္ယာရီ မ်က္နွာေတြ ကို ေဆြးေျမ႔ေနတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္နဲ႔
တျဖတ္ျဖတ္လွန္ဖတ္ခဲ့မိတယ္....ငါ ဘာေျပာရမလဲ...ငါ့ ဒီဇဘၤာမွာအေရာ္ရလိုက္တဲ့
ေနာင္တေတြ နင့္အေဖနဲ႔ ငါ့အေဖ တေနရာရာမွာေတြ႔မ်ားေတြ႔ခဲ့ရင္ ငါ့အေဖအတြက္ ဒါေလးေပးလိုက္ပါလို႔
“ဒီဇင္ဘာ..ေလ်ာ္ေႀကး”
အခုလိုဒီဇင္ဘာဆို ေတာင္ေနႀကာေတြနဲ႔
အနာတရကို ေရႊေရာင္ခ်ထားတဲ႔ၿမိဳ ့…
ရာသီနွိပ္စက္လို႔ အတိတ္ပ်က္ခဲ႔တဲ့ ကမၻာႀကီးနွလံုးသား
ေသြးေရာင္တစက္စက္ထေနတဲ့ အပိုင္းအစေတြနဲ႔
သေႏၱတည္ခဲ့တဲ့ၿမိဳ ႔…
ေကာင္းကင္ေရာင္တလက္လက္ႀကြေနတဲ့ ပံုေဆာင္ခဲအစေတြနဲ႔
အၿမံဳဘဝေရာက္ခဲ႔တဲ႔ၿမိဳ ႔…
ဒဏ္ရာအေပါက္အၿပဲ အရွက္တကြဲနဲ႔
နွင္းေတြမစဲတဲ့ၿမိဳ ႔…
အဲဒီ ရတနာေၿမ ဆိုတဲ့ ၿမိဳ ႔ေသးေသးေလးမွာ ႀကီးၿပင္း
ကြ်န္ေတာ့္ ကဗ်ာေတြ စစီးဆင္းခဲ့တယ္..၊၊
သူမရဲ့နယ္ရုပ္ေလးအၿဖစ္
အိပ္မက္ေတြခ်ေႀကြးၿပီး အိပ္စက္ၿခင္းေတြသိမ္းပိုက္
ေၿခြခ်ခံလိုက္ရတဲ့ႀကယ္ဟာ
ေႀကကြဲၿခင္းကာရံေတြနဲ႔ အလြမ္းေတြဖဲ့ဖဲ့ခ်
ေကာင္းကင္ရဲ့ညေတြ ကဗ်ာေတြနဲ႔တေနခဲ့တယ္…၊၊
ယံုၾကည္ျခင္း ေကာင္းကင္မွာ
ကြ်န္ေတာ္ တင္ခဲ႔တဲ႔လမင္း
တညက္ညက္ လင္းတယ္ဆိုရံုေလး
ကဗ်ာမာန ေသးေသးေလးနဲ႔
အစြမ္းကုန္ ျမဳပ္နစ္ အေဖ႔ရင္ကို ကုတ္ျခစ္ခဲ႔မိတယ္..။
အေဖ႔ရင္မွာ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ဗိသုကာဘ၀
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ေျဖျပခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
ေက်ာင္းေတာ္ကအျပန္ အေဖ႔ရင္ကြဲသံကိုေက်ာခိုင္း
တမင္ရိုင္း ခဲ႔တာမဟုတ္ဘူး အေဖ..။
ကာရန္နဲ႔ကဗ်ာ ရင္မွာထိုးသိပ္
တရိပ္ရိပ္ ရြက္လႊင္႔ရင္း
အလင္းစက္ တ၀က္တပ်က္မိုး
ျခင္ေတြရဲ႕ ကၾကိဳးညိလို႔
ဒုကၡနဲ႔ အတိျပီးတဲ႔ညေတြ
အေဆာင္သူေတြ လက္ဖက္နဲ႔
အသက္ဆက္ခဲ႔တယ္..။
ကဗ်ာသမားရဲ႕ ဘ၀လမ္း
ပ်ံသန္းရတာ ၾကမ္းလြန္းပါတယ္အေဖ..။
ရင္နဲ႔ရင္းျပီး အသက္သြင္းခဲ႔တဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္မဲ႔ကဗ်ာေတြ
တစ္ခါတစ္ေလမွာ မိတ္ကပ္လိမ္းက်ံ သိမ္းပိုက္ခံရတဲ႔အခါ
ေၾကကြဲမႈ ေခ်ာ္ရည္ပူေတြအျဖစ္
ေဒါသေတြ မီးေတာင္လိုေပါက္ကြဲေပမယ္႔
အံခဲရံုဘဲ တတ္ႏိုင္ခဲ႔တယ္ေလ..။
ဥယ်ာဥ္မႈး ကြ်န္ေတာ္႔လက္နဲ႔ အသက္ဆက္တဲ႔ပန္းကေလး
အိပ္ေဆးေတြ ေကြ်းခဲ႔ၾကေလေတာ႔
နာက်ည္းခ်က္ အပိုင္းအစနဲ႔
ေဆာက္တည္ရာမဲ႔တဲ႔ မုန္တိုင္း
ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္တံတိုင္းေတြလည္း
က်ိဳးပ်က္ေစခဲ႔ရတယ္..။
အေဖ အတန္တန္ရိုက္ခ်ိဳးလို႔ မက်ိဳးခဲ႔တဲ႔ဗီဇ
အေဖ အမ်ိဳးမ်ိဳးနားခ် တားမရတဲ႔ ကဗ်ာသည္ဘ၀
ဒဏ္ရာေတြစရခဲ႔တာ အဲ..ဒီ႔..က..ေန..ပါ အေဖ..။
ကြ်န္ေတာ့္ မာနမိုးတိမ္ေတြ
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ရြာခ်ေကာင္းပါရဲ့
အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
တစ္ရက္ၿပီး..တစ္ရက္ရင့္ေရာ္
တစ္ရြက္ၿပီး..တစ္ရြက္ေႀကြလြင့္
တစ္ခက္ၿပီး..တစ္ခက္က်ိဳးက်
အေဖပ်ိဳးမရခဲ့တဲ့ ေကင္းကင္ဟာ
ၿပန္က်မိုးေလးတစ္စက္မွ
အေဖ့ အတြက္ မရြာခ်နိုင္ခဲ႔ဘူးေနာ္..၊၊
ဒီဇင္ဘာ ေနာက္ဆံုးရက္
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြႏႈတ္ဆက္ ခဲ႔တဲ႔အေဖ
ထြက္သက္ေတြ ေၾကြလုဆဲဆဲ
ႏွင္းသဲသဲမွာ ကြ်န္ေတာ္႔ကဗ်ာေလးထဲက
တစ္ပိုင္းတစ္စစာသား အေဖရြတ္ျပသြားခဲ႔တာ
အေ၀းေရာက္ေနတဲ႔သား ယူၾကံဳးမရျခင္းေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ
ေတာက္ပခြင္႔ မရွိတဲ႔ၾကယ္တလံုးလိုဘဲ
က်ရံႈးခဲ႔တယ္ အေဖ..။
" ဟစ္တလာကို မယူနဲ႔ အႏုျမဴဗံုးကို မေမြးနဲ႔ "
ေတာင္တန္းေတြ ေရတံခြန္အျဖစ္နဲ႔
အေရာင္မဲ႔ေသြးေတြ အန္ခ်ေနသမွ်
ေကာင္ကင္ၾကီး မိုးစက္ေတြအျဖစ္
ရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေနသမွ်
ကဗ်ာသည္ဘ၀ကို ကာရံစားျပီး
ၾကီးျပင္းရပ္တည္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
အေဖ႔အေပၚ လံုးလံုးမတရားခဲ႔ဘူးေနာ္..။
အေဖ႔အိပ္မက္ ရိတ္ျဖတ္ခဲ႔တဲ႔သား
အေဖလိုခ်င္တဲ႔ပံုစံ ေျခစံုကန္တဲ႔သား
အေဖေရးခ်င္တဲ႔သမိုင္း ေက်ာခိုင္းခဲ႔တဲ႔သား
အေဖ႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ေပ်ာ္လြင္႔ပ်က္ေစတဲ႔သား
ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုနဲ႔ ေရွ႕တန္းထြက္ခဲ႔တဲ႔သား
တကယ္႔ဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာေတာ႔
ျဖစ္ေလွ်ာက္ခန္းေလာက္သာ ပါခဲ႔ရတယ္ အေဖ..။
အေဖရယ္...
အေဖစီးဆင္းခဲ႔တဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းျမစ္ေတြမွာ
ေခ်ာက္တစ္ခုလို ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ကြ်န္ေတာ္
အခုေတာ႔ေလ
ျပိဳက်စရာမက်န္ေတာ႔ေလာက္တဲ႔ ကမ္းပါးတစ္ခုလို
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ျဖိဳခ်ျပီး
ကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာသည္ဘ၀
ကြ်န္ေတာ္႔ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေမြ႕ခ်ျပီး
ကံၾကမၼာကန္းရိုးတန္းေပၚမွာ ျမဳပ္ႏွံခဲ႔လိုက္တာ
ေက်နပ္ပါ အေဖ.....။
မင္းသုခ..
Ma Eain dra,
I have no words to express my feelings.
I can say only ' I know, we know, we all know'.
I also want to say "Phay Phay, I love you so much".
A Ma Yay, cry again.
ဒီပိုစ့္ကို အေလးအနက္ ခံစားမိတယ္။ မိဘနဲ႔ ပက္သက္တဲ့ စာေတြကဗ်ာေတြကေတာ့ စာေရးတဲ့ သူတိုင္း ဖြ႔ဲႏြဲ႔တတ္ၾကတာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေရးတဲ့သူက အိႁႏၵာျဖစ္ေနေတာ့ ဖတ္မိတဲ့သူ ပိုထိသလားပဲ။
ေလာကတေနရာမွာ ရွိေနမယ့္ “အိႁႏၵာ့ေဖေဖ”လည္း (ျမင္ႏိုင္မယ္ ဆုိရင္ေပါ့ေလ...)လက္ရွိ အိႁႏၵာရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားအတြက္ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူေနမယ္ ထင္ပါတယ္။
ေလးစားခင္မင္လ်က္...
မိုးေမာင္
အကိုမင္းသုခေရ...
ဘာ...ေျပာ...ရ..မွာ..လဲ...
ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးေနာ္.....
ရင္ေတြထဲ မွာ.......
(ဒီကဗ်ာကို Happy Cloud မွာတင္လိုက္ပါလို႔...)
ဘာေျပာရမွာလဲ
ဟိုတုန္းကလည္း ဖတ္ျပီးငိုခဲ့ဖူးတယ္
အခုလည္း...ငိုရျပန္ျပီ..
ကိုႀကီးသု... အစ္မ... စကားလံုးေတြ ရွာမရဘူးဗ်ာ...။
စကားလံုးတိုင္း ရင္ႏွင့္အမွ် ခံစားေရစပ္ သီကံုးဖြဲ႕၏
တကယ္ပဲ မ်က္ရည္ေတြက ပါးေပၚ စီးက်လာတယ္..။
အေဖခ်စ္သမီးမို႔ တိတိက်က် ခံစားရတယ္..။ အသက္၄၀နားနီး ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အရြယ္မွ ကိုယ့္အေဖကို ဆံုးရႈံးရတာေတာင္ အမ နင့္ေနေအာင္ ခံစားခဲ့ရတာ..။ ၁၀ႏွစ္သမီးေလးခမ်ာ.....
အေဖကို ခ်စ္တဲ့ သမီးခ်င္း အတူတူပဲေလ။ ပန္ဒိုရာ့အေဖကေတာ့ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနတာမို႕ ကံေကာင္းတယ္ ဆိုရပါမယ္။
အခုအခ်ိန္အထိ မွတ္မွတ္ရရ ကဗ်ာနဲ႕ ရွိခိုးကန္ေတာ့တာ ရင္ထဲကို ထိထိခိုက္ခိုက္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ေျပာင္းလဲမသြားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ဦးညြတ္လိုက္ပါတယ္။
မအိျႏၵာရဲ႕ ခ်စ္ေဖေဖ ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘံုဘ၀ကေန သာဓုေခၚ ၾကည္ႏူးေနမွာပါ။
"မိဘ" ဆိုတဲ႔စကားႏွစ္လံုးတည္းနဲ႔တင္ သားသမီးေတြကို လံုျခံဳမႈ ေအးျမမႈေတြေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္။ စုန္ေရသာရွိျပီး ဆန္ေရရွားပါးတဲ႔ ေလာကၾကီးမွာ မၾကီးနဲ႔ ကိုၾကီးသုတို႔ရဲ႕ မိဘအေပၚသိတတ္တဲ႔ ရိုေသျမတ္ႏိုးတဲ႔ ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ႔ အျပဳအမူ စိတ္ေတြကို မၾကီးနဲ႔ ကိုၾကီးသုတို႔ရဲ႕ ဖခင္ေတြက ေကာင္းကင္ဘံုကေန သာဓုေခၚပါလိမ္႔မယ္။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ဒီကဗ်ာေလးကို ညီမေဖေဖေရာက္ရာဘဝကေန ၾကားသိႏူိင္ၿပီး သာဓုေခၚႏူိင္မွာပါညီမေရ
အမိေရာ အဖေရာ အခုခ်ိန္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေနၾကပါျပီေလ... သည့္အတြက္ ၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးေပးလိုက္ပါ ငါ့ညီမ...
မႀကီး ....
အေဖဆိုတဲ့ စကား .. အသံ .. စာလံုး ... စသည္ျဖင့္ ၾကားတိုင္း ျမင္တိုင္း
ရင္ထဲ ခံစားခဲ့ရတာ ..၁၄ႏွစ္ ႐ွိေနၿပီ ... ဒီဇင္ဘာရဲ႕ လေတြေရာက္တိုင္းလည္း
ေျဖမဆည္ႏိုင္တဲ့ အျဖစ္ေတြနဲ႔ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ရင္နင့္ဖူးခဲ့တယ္ ..
မႀကီး ... ေဖေဖအတြက္ ကဗ်ာနဲ႔ အသက္ဆက္သလို ကၽြန္ေတာ္လည္း
လက္တစ္စံုေအာက္ ကဗ်ာေတြ ေရာက္တတ္ေနၿပီ ..
အေဖတူသားမို႔ အေဖတူသမီးဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးက
သိပ္သည္းမႈေတြနဲ႔ မ်က္၀န္အစံုကို တစ္ခါျပန္ ႏိုးၾကားေစသလို
ခိုတြဲမ်က္ရည္စက္ေတြ ၀ဲေၾကြမိပါတယ္ ..
အတိတ္ဆိုတာ က်န္ခဲ့ေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲမွ ထင္ဟပ္လြမ္းမိတာေတြ ၊
တမ္းတတာေတြက အေဖကြယ္ေပ်ာက္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြေနာက္မွာ
ရာသီမဲ့တမ္းခ်င္းေတြနဲ႔ စိုစြတ္ခဲ့တာ ... ဘ၀တူခ်င္းမို႔ နားလည္မိတယ္ ..။
ကၽြန္ေတာ္စိတ္အသိမွာလည္း အေဖဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ လြမ္းေတးမျဖစ္တဲ့
စိတ္အသိေႏြးေလးပါ ...။
မႀကီး ေဖေဖလည္း မႀကီးရဲ႕ ရပ္တည္မႈႏွင့္အတူ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘံုဘ၀ကေန
သာဓုေခၚႏိုင္ပါေစ ...
မႀကီး အေဖအတြက္ေရာ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖအတြက္ေရာ
ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ ျပဳသမွ်ကုသိုလ္ေတြကို ေ၀မွ်လို႔ အမွ်ေပးေ၀ပါ၏ ..
အမွ် .. အမွ် ... အမွ်
သာဓု သာဓု သာဓု
အားမာန္
မငုိေၾကြးေတာ့ပါဘူး
အေဖပ်ဳိးခဲ့တဲ့အားမာန္နဲ႔
ေလာကဓံအခ်ိဳးအေကြ႔ကုိ
အလုိက္သင့္ေနတတ္ခဲ့ၿပီ
ၿပဳိင္ပြဲေတြရဲ႕ မာယာ
အႏုိင္ အရႈံး
ႏွစ္မ်ဳိးစလုံးဟာ
လွည့္စားမႈလုိ႔အေဖေၿပာၿပေတာ့
ဘ၀လြင္ၿပင္က်ယ္ကုိ
မုန္တုိင္းဆင္ဖ်က္ဆီးမယ့္
ကံၾကမၼာရဲ႕အင္အားကုိ
အထင္မွားေၾကာက္ရြံ႕မေနေတာ့ပါ
ၿဖစ္တူမႈေလာင္းေလွကုိ
ဥာဏ္ပညာတက္မနဲ႔
ထိန္းေက်ာင္းရႊက္လႊင့္
အေဖသင္ခဲ့ ပင္လယ္ၿပင္အေၾကာင္းကုိ
တံငါေကာင္းတစ္ေယာက္လုိ သိခဲ့ၿပီ.... အေဖ။
မုိးလႈိင္ည
အစ္မ ကဗ်ာနဲ႔သြပ္တဲ့သပိတ္ကုိ
ကဗ်ာနဲ႔ကူပါေစ.... ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
Post a Comment