May 23, 2009

ဗားေတာ့ဗရက္နဲ႔ စကားစျမည္

အခုတေလာ
ရွင့္ကဗ်ာေတြပဲ ဖတ္ျဖစ္ေနတယ္ ဗရက္ေရ..
ကဗ်ာနဲ႔ တရွိန္ရွိန္ေလာင္ေနတဲ့ ကၽြန္မစိတ္ေတြမွာ..
ေသြးထြက္သံယိုမႈေတြမ်ားလွေပါ့....။

ဗရက္ေရ...
ရွင္ဟာ..ရွင့္ဆာေလာင္မႈေတြကို
စၾက္ာ၀ဠာတစ္တိုက္လံုးပဲ့တင္ရိုက္ခတ္ေအာင္
ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ေၾကြးေက်ာ္ရဲသူပါ..။

ဗရက္ေရ..
ရွင္ဟာ..
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ စာသားအစီးအဆင္းေတြနဲ႔
ရွင့္အေသြး ရွင့္၀ိညာဥ္ေတြကို ကိုယ္ထင္ျပႏိုင္ခဲ့သူပါ....။

ရွင္ဟာ..
ဂ်ာမဏီျပည္ရဲ႔..မ်က္ႏွာစာကို
ကေလာင္နဲ႔ အႏုစိပ္ခ်ယ္မႈန္းျပခဲ့သူ..

ရွင္ဟာ..
ဂ်ာမဏီျပည္ရဲ႔မိုးေကာင္းကင္မွာ
ကဗ်ာနဲ႔ မိုးက်ိဳး ထစ္ျပႏိုင္ခဲ့သူ

ရွင္ဟာ.. ရွင့္ကဗ်ာေတြဟာ...
ဂ်ာမန္ျပည္သူေတြရဲ႔လက္ဖ်ံရိုးေပၚက
ေသြးေၾကာမ လံုးလံုးျဖစ္ေပရဲ႔..။

ဗရက္ေရ..
ရွင္က
ရွင့္ ကေလာင္ထိပ္ဖ်ားမွာ..
ရွင့္ သစၥာတရားကို
ရွင္ သြားေလရာ..သယ္ေဆာင္ခဲ့သူေပါ့...။

ခ်စ္သူကိုေတာင္ ဥပကၡာစိတ္နဲ႔တစ္၀က္ပဲခ်စ္လို႔ရတဲ့ေခတ္မွာ
မုန္းသူေတြ မိုးႏွင္းလို မစဲေတာ့ဘူးေပါ့
ဗရက္ေရ..
ကၽြန္မလည္း..အကုန္မရရင္ တစ္ခုမွမလိုခ်င္ခဲ့တာပါ ..။

ရွင့္ စ်ာပနမွာ..လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ခဲ့သလဲ...ဆိုတာလည္း...သိခ်င္ေသး..
အ၀တ္ေလးတစ္စ နဲ႔ ရွင္လံုေအာင္လႊမ္းႏိုင္ခဲ့သလား..
ေပါင္မုန္႔ေလးတစ္စနဲ႔ ရွင္၀ေအာင္ စားႏိုင္ပါရဲ႔လား...သိခ်င္ေသး...
ရွင္..ယမမင္းကို...သပိတ္ေမွာက္ခဲ့တဲ့ ၀ီစကီပုလင္းေတြအေၾကာင္းလဲသိခ်င္ေသး...
ရွင့္ညီကို သတ္တဲ့လက္နဲ႔ ရွင္ေဟာဒီ့ကဗ်ာေတြကို ေျပာင္ေျမာက္ေစခဲ့တာလဲ..သိခ်င္ေသး..
ဗရက္ေရ..ကၽြန္မ သင္အံခ်င္တာေတြ..
ရွင့္ဆီမွာ..သိပ္မ်ားေနခဲ့ျပီ..။
ရွင္...တျပည္တရြာ..မွာ...ဘယ္လိုမ်ား ေနထိုင္ခဲ့သလဲ...
ရွင္ဘာေတြေတြးေတာ က်င့္ႀကံခဲ့မလဲ...
ဗရက္ေရ..ကၽြန္မ သင္အံခ်င္တာေတြ..
ရွင့္ဆီမွာသိပ္မ်ားေနျပီ..ရွင့္.....

မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္တဲ့လူေတြလည္း
သိပ္မ်ားေနခဲ့ျပီေပါ့..ဗရက္ရယ္..
လီးမားျမိဳ႔ႀကီးကေတာ့ ေရႊေရာင္အတိျပီးလို႔ေပါ့..
သူတို႔ဘာမွမရရင္ေန...သူတို႔ေမွ်ာ္ေနတာ..
သူတို႔လင္သားေတြေပါ့ ဘရက္...
အနက္ေရာင္..၀တ္စံုမွာ..စိန္မႈန္ေတြသေပးထားလည္း...
တူးတူးခါးခါး....
လည္ေခ်ာင္းကေသြးထြက္သြားေအာင္ ျငင္းဆိုၾကလိမ့္မယ္....။

မိန္းမေတြမွာ လင္သားထက္ အဖိုးတန္တာ...
ဘာရွိဦးမလဲ...
မိန္းမေတြအတြက္..လင္သားထက္တန္ေၾကးႀကီးတာ..
ဘာမ်ားရွိေလမွာလဲ..ဗရက္..ရယ္..

လင္သားကိုေမွ်ာ္ရသူမ်ားတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ...
က်က္သေရာယုတ္ေရာ့လာတယ္...ထင္မိရဲ႔..
ဗရက္ေရ..ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာ ကေလး ၁၅ေယာက္မွ က ပါရဲ႔လားကြယ္...
ကေလးေတြ အေမေပ်ာက္ျပီဆိုရင္ေတာ့....
တိုင္းျပည္ဟာ...မဟာဒုကၡ တြင္းဆံုးက်ခ်ိန္ေပါ့...။

စစ္ထက္ရသေျမာက္တဲ့ အနိဌာရံု ဘယ္ရွိမွာလဲ ဗရက္ရယ္..
မီးေလာင္ေန ျပိဳက်ေနမယ့္ အေဆာက္အဦးေတြၾကားမွာ
ျပန္႔က်ဲေနမယ့္ လူေသအေလာင္းေတြၾကားမွာ
အဲဒီ့ ေသြးညွီနံ႔ေတြ ယမ္းနံ႔ေတြ ေညွာ္နံ႔ေတြၾကားမွာ..
စိတ္ဓါတ္ေတြ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲသြားၾကတာ..။

ယမ္းအားနဲ႔ ျပတ္ထြက္သြားတဲ့ ေျခေထာက္တစ္ဘက္
တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနသလိုမ်ိဳး...
စစ္ပြဲ တစ္ပြဲရဲ႔ ဒဏ္ရာဟာ..
ႏွလံုးအိမ္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေသြးမတိတ္ေစခဲ့တာပါ ဗရက္..။

တတိယႏိုင္ငံေတာ္ပဲ ထူေထာင္ထူေထာင္
နာဇီစၾကၤာကို ကမၻာကိုခ်ံဳလႊမ္းမယ္ပဲေျပာေျပာ
ဟစ္တလာ ဟာ စစ္ဘီလူးတစ္ေကာင္ပါပဲ ဗရက္ရယ္
သူဟာ..လူသတ္ရတာမွာ
စိတ္ပါလက္ပါ လက္ယဥ္ေနရွာတဲ့ သူရူးတစ္ေယာက္ပါ..
သူဟာ..စကားေျပာသိပ္ေကာင္းတဲ့
ေသနပ္ေျပာင္း၀လဲျဖစ္ေသး.. ေလ.
သူဟာ...တည္တည္ၾကည္ၾကည္ခန္႔ခန္႔ျငားျငားႀကီး
ေျပာင္လိမ္ေျပာင္စား လုပ္၀ံ့တဲ့သူေပါ့...

ဗရက္ေရ...
ဂ်ိဳးဇက္ေပါလ္ဂိုလ္ဘယ္လ္စ္လို အသက္မ်ားစြာေပးျပီး
သစၥာရွိသူေတြၾကားမွာ သူဟာ မင္းေျမာက္တန္ဆာငါးပါးနဲ႔
သူ႔တရားသူ ..စီ..ရင္..ရ..ရွာ..သူ

ဗရက္ေရ....
သူက အမွားေတြ ၾကာၾကာမွန္လို႔မရေၾကာင္း..
အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး..သက္ရွိသက္ေသပဲ...။

ဂ်ဴးေတြ...ဂ်ဴးျဖစ္ေနၾကတာလည္း
အျပစ္မွ မဟုတ္တာပဲ ဗရက္..ရယ္...
စိတ္ေတြကြဲလြဲခြင့္ဆိုတာ..
ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ဖန္တီးထားခဲ့တာ..

ဗာလင္နန္းေတာ္ရဲ႔ေျမေအာက္ခန္းထဲ..
သူကိုယ့္သူေသေၾကာင္းၾကံတယ္ၾကားလိုက္ေတာ့..
ရွင္ဘယ္လိုေနသလဲ ဆိုတာ..ကၽြန္မသိခ်င္လိုက္တာဘရက္.ရယ္.
ေသခ်ာတာဟာ...
ရွင္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ..ရွိမေနႏိုင္ပါဘူး....

ဗရက္...ရွင္က ကဗ်ာဆရာေလ..
ရွင္က.. ကဗ်ာဆရာေလ.. ဗရက္...

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႔ေသျခင္းတရားကို..
ဘယ္လိုနားနဲ႔မွ မနာေပ်ာ္ႏိုင္သူ...
အမွားအယြင္းနဲ႔ အေၾကာက္တရားထဲကဘ၀ေတြကို
ကေလာင္နဲ႔စိုက္ျပီးကယ္ခ်င္သူ..
ေခတ္တစ္ေခတ္နဲ႔..
စနစ္ဆိုးတစ္ခုကိုပဲ..ရြံရွာမုန္းတီးခဲ့သူေလ...

ဗရက္ေရ..
ရွင့္ဆီမွာ...ကၽြန္မသင္ယူခ်င္တာေတြ
သိပ္မ်ားေနခဲ့တယ္....

ကၽြန္မက ရွင့္ကဗ်ာကိုဖတ္ေနရက္နဲ႔
ေၾကာင္ေတာင္ကန္းေနခဲ့သူ...ေပါ့
ကၽြန္မက ရွင့္ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ဖတ္ေနရင္းကို
ဆြံ႔အ ပင္းပိတ္ေနသူ....ေပါ့

အို.....
ဗရက္ရယ္..........
ရွင့္ဆီမွာ...ကၽြန္မ
သင္ယူခ်င္တာေတြ...သိပ္မ်ားေနပါေပါ့...။

အိျႏၵာ ( ၂၂.၅.၂၀၀၉)

11 comments:

MMO said...

အမေရ အားပါးတရဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ...
အမ်ားၾကီးပဲ သင္ယူခ်င္တာေတြ...
ဖုိးေမာင္

Moe Myint Tane said...

ဒါဟာ..
ကဗ်ာဆရာမတစ္ေယာက္ရဲ႕
ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီကယိုစိမ္႔က်လာတဲ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေၾကြးေၾကာ္သံေတြလား..

ဒါဟာ..
ကဗ်ာဆရာမတစ္ေယာက္ရဲ႕
အနာဂတ္အတြက္ေျခာက္ေျခာက္ျခားျခား
ညဥ္းတြားသံေတြလား..

ဟစ္တလာအတြက္နစ္နာေၾကးမေပးခ်င္ဘူး
ဗားေတာ႔ဗရတ္နဲ႔ေတာ႔စကားလက္ဆံုက်ခ်င္ေသးတယ္

သူသာရွိေနဦးမယ္ဆိုရင္ေပါ႔
သင္ယူစရာေတြတကယ္ဘဲသိပ္မ်ားေနခဲ႔တယ္ ။ ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

MANORHARY said...

သင္ယူစရာသိပ္မ်ားတဲ့ေလာက
ေပးဆပ္စရာလည္းသိပ္မ်ားတဲ့ကမၻာ
ကဗ်ာဆရာကေတာ့လက္ဗလာေၿခဗလာနဲ႔မို႔
ႏွလံုးေသြးေတြပြက္ပြက္ထၿပန္လည္ေပးဆပ္ေနဆဲ.
..............

မယ္႔ကိုး said...

ကၽြန္မက ရွင့္ကဗ်ာကိုဖတ္ေနရက္နဲ႔
ေၾကာင္ေတာင္ကန္းေနခဲ့သူ...ေပါ့
ကၽြန္မက ရွင့္ ကဗ်ာေတြ ရြတ္ဖတ္ေနရင္းကို
ဆြံ႔အ ပင္းပိတ္ေနသူ....ေပါ့

အားလံုးရဲ ့ကိုယ္စား ဆုိလိုက္သလို...
ကဗ်ာက ရွည္ေပမယ့္ အင္အားပါလြန္းေတာ့ နည္းနည္းမွ မၿငီးေငြ ့မိဘူး။...

ဟစ္တလာ ဟာ စစ္ဘီလူးတစ္ေကာင္ပါပဲ ဗရက္ရယ္
သူဟာ..လူသတ္ရတာမွာ
စိတ္ပါလက္ပါ လက္ယဥ္ေနရွာတဲ့ သူရူးတစ္ေယာက္ပါ..
သူဟာ..စကားေျပာသိပ္ေကာင္းတဲ့
ေသနပ္ေျပာင္း၀လဲျဖစ္ေသး.. ေလ.
သူဟာ...တည္တည္ၾကည္ၾကည္ခန္႔ခန္႔ျငားျငားႀကီး
ေျပာင္လိမ္ေျပာင္စား လုပ္၀ံ့တဲ့သူေပါ့...

တဲ့လား။ ထိခ်က္ျပင္းတယ္...မ။

ATN said...

အိျႏၵာႏွင့္စကားေျပာျခင္း

အခ်ိန္ကာလဆိုတဲ့ အခိုက္အတန္႕ကိုက
စကၠန္႕မေရြး ေပါက္ကြဲသြားဖို႕ အားယူေနတဲ့
လူမသိသူမသိ တခ်က္ခ်က္ျမည္ေနတဲ့
နာရီပ်က္တလံုးကို သယ္ပိုးရင္းနဲ႕
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာေကာင္မွန္း မသိတဲ့
ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတလံုးလည္း ျဖစ္ေနခဲ့တာ
ၾကာပါေပါ့... ငါ့ ညီမ...

သည္ဗံုး မေပါက္ကြဲခင္မွာကို
ေဟာသည္လို ရက္ရက္စက္စက္
ေကာက္က်စ္ ပက္စက္ေနတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ
သင္ယူစရာေတြဆိုတာကလည္း
မ်ားကို မ်ားလြန္လြန္းေနတယ္...

ေပါက္ကြဲသြားမယ့္ အခ်ိန္ေတြကို
အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ေျခာက္ျခားေနရင္းက
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ၀ံ့စားထားတဲ့
ကဗ်ာတပုဒ္ပုဒ္ကို
ရင္ေတြ တဒုတ္ဒုတ္ခုန္ရင္း
ႏွလံုးသားနဲ႕ႏိႈက္ထုတ္ေနခဲ့ရတာကိုကလည္း
သင္ယူေနၾကရတာပါပဲေလ...

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ႕ဆီက သင္ယူမယ္...
ဆရာတာရာ့ ဆီက သင္ယူမယ္...
ဆရာဂ်မ္း ဆီက သင္ယူမယ္...

ပတ္ဗလိုနီရူဒါ ဆီက သင္ယူမယ္...
အိုမာခိုင္ယမ္ ဆီက သင္ယူမယ္...
ယက္ဖ္တူရွင္ကို ဆီက သင္ယူမယ္...

ပ်ဥ္းမငုတ္တို ေရွ႕မွာ သင္ယူမယ္...
ေဗဒါလမ္းမွာ သင္ယူမယ္...
ထင္းရူးပင္ရိပ္ေအာက္မွာ သင္ယူမယ္...

လူသားေတြအားလံုး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သင္ယူျခင္း ျပီးဆံုးတဲ့အခါ
ကမၻာေျမ လွပါလာပါလိမ့္မယ္....

အဲသည္ေန႕မွာ
ဗားေတာ့ဗရက္အေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းၾကီးေျပာၾကေသးတာေပါ့...

(ေအာင္သာငယ္)

ညီအကိုမ်ား said...

ထိခ်က္ေတြက ျပင္းရွေနပါလား..
ကဗ်ာက ဒန္လြန္းလိုု႕ လူေတာင္ေပ်ာက္ဆံုုးသြားသလိုုပဲ..

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

minn thuka said...

အဲဗ်ာ.. ရည္ညြန္းထားတာက “ဗားေတာ့ဗရက္”
ကဗ်ာလဲဆံုးေတာ့ ဗရက္ဝိဥာဥ္ကပ္ၿပီး
ဒီကဗ်ာနဲ႔ လက္ထပ္ထားတာပါလား။
ဒီကဗ်ာအတြက္ လက္ဖြဲ႔ကို ၃၂ ၇က္ေန႔မွာ
မွေပးနိုင္လိမ့္မယ္ထင္တယ္
“ရွင့္ စ်ာပနမွာ..
လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ခဲ့သလဲ”
အဲဒီတစ္ေၾကာင္းနဲ႔တင္ ကဗ်ာရဲ့ ရိုးေျမက်သစၥာ
တရား ကိုျမင္ေနရတယ္
ဒုကၡနဲ႔ အမွန္တရားဆိုတာ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ့
ေရွ့ဆက္ရမဲ့ေလာင္စာဆီေတြပဲေလ..
ဒီကဗ်ာက မွန္တစ္ခ်ပ္ေထာင္ၿပီး ေနာက္ေက်ာကေနဖတ္သင့္တဲ့ အနက္ဖြက္ထားတဲ့ကဗ်ာေလးထင္ပါတယ္
ျပဒါးေနာင္က က်ေနာ္ျမင္ရတဲ့ စာသားေတြက
အနီေရာင္ေတြဗ်။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

မမွီ တစ္မွီပဲ အစ္မေရ ......

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဒီေန႔
အိေၿႏၵရွိတဲ့ ေနရာကို
က်ေနာ္ေရာက္လာတယ္
အိေၿႏၵရရေရာက္လာမႈမ်ိဳးနဲ႔ေပါ့
အဲဒီမွာ
က်ေနာ္ ဗားေတာ့ဗရက္နဲ႔ေတြ႔ခဲ့တယ္
စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ခဲ့တယ္
ေၿပာစရာေတြေတာ့ကုန္မသြားခဲ့ဘူး
စကားေတြေၿပာလို႔မဝခဲ့ဘူး

မသက္ဇင္ said...

အိႁႏၵာ
ကဗ်ာေလးကိုထပ္ခါထပ္ခါဖတ္ေနတယ္
သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ကဗ်ာဆရာကို သိပ္ႀကိဳက္တဲ့
ျမန္မာကဗ်ာဆရာမေလးကဖြဲ႔ထားတာ
ေကာင္းလြန္းတယ္
ခင္မင္လ်က္

ကိုလူေထြး said...

မယ္ကိုးေျပာသလိုပဲ
ကဗ်ာတပုဒ္လံုးမွာ "အား" ေတြအမ်ားၾကီးပါတယ္...

ေရးထားလိုက္တာမ်ား သူ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းလား က်လို႕...

စဖတ္ကာစတုန္းကေတာ့ "သင္ခ်င္ရင္ သူရွိတဲ့ေနရာလိုက္သြားေလ" လို႕ ေနာက္ဦးမလို႕ပဲ...
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေနာက္စရာမဟုတ္လို႕ မေနာက္ေတာ့ပါဘူး...

လက္ေဆာင္ဆိုေတာ့ အပိုင္သိမ္းထားလိုက္မယ္ေနာ္...

းဝ)