August 4, 2009

ျမယာပင္ႀကီးေအာက္မွာ သင့္ကို နံနက္ခင္းထဲက ထြက္ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး..

သင့္ကို နံနက္ခင္းထဲက ထြက္ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး..
ေဟာဟုိ႕က
ေရႊသားေရြေရာင္နဲ႔
ဘယ္ေတာ့မွ တိမ္ဆိုင္မဖံုးတဲ့
လူ၀င္စားၾကယ္တစ္စင္းက.
မင္းေဖေဖေပါ့...ေခတ္ေန..
သူ႔ကိုယ္သူ
ဘယ္တန္ေၾကးတပ္ရမွန္းမသိတဲ့
ေက်ာက္မ်က္လည္ရြဲလို႔..
သူ႔ပရိတ္သတ္ရဲ႔ လည္တိုင္မွာ..
တဖ်တ္ဖ်တ္လင္းပခဲ့တယ္ ေခတ္ေန...
သူက စကားလံုးေတြကို..
သူ႔ ေမွာ္အတတ္နဲ႔ ျပဳစားက်ံဳးသြင္းျပီး..
အဲဒီ့စကားလံုးေတြနဲ႔
လူေတြကို ညႇိဳ႕ ပစ္ခဲ့တာ..ေခတ္ေန...
သူက ပန္း၀တ္မႈန္ခ်င္းထိမိခိုက္မိတာက အစ
အိုဇုန္းလႊာအေပါက္အျပဲကို.ဖာခ်င္ေထးခ်င္တာအဆံုး..
ရင္ဘတ္နဲ႔တစ္လံုး..
ခံစားတတ္သူေပါ့..ေခတ္ေန..
သူက သူ႔နွလံုးအိမ္ရဲ႔ေထာင့္စြန္းမွာ..
ဆိတ္ဖလူးပန္းရဲ႕ရနံ႔ေတြကို...
တယုတယပ်ိဳးေထာင္ ထိန္းေက်ာင္းခဲ့တယ္ ေခတ္ေန
ေခတ္ေန..ေရ..
ပညာရွိေတြဟာ..သတိျဖစ္ခဲၾကသတဲ့..
တစ္ခါတစ္ခါ မင္းေဖေဖဟာ..
ငါတုိ႔တန္ဘိုးထားမိသေလာက္..
သူ႔ကိုယ္သူတိုက္ရိုက္အခ်ိဳးနဲ႔ ေမ့ခဲ့ေလ်ာ့ခဲ့ထင္ပါရဲ႕....
ငါတို႔သူကို စိတ္ဆိုးေနၾကတာ...
ဒီအသက္အရြယ္မွာ
ေသျခင္းတရားက သူနဲ႔ဘာဆိုင္ေသးလဲကြာ...
ဟုတ္တယ္..
ငါတို႔..
သူ႔ကို
နံနက္ခင္းထဲက ထြက္ခြင့္မေပးႏိုင္ဘူး......။ ။

အိျႏၵာ

ျမယာပင္ႀကီးေအာက္မွာ

ျဖည္လုိ႕မရတဲ့ အထုပ္ ပုိက္ထားသလုိမတင္မက်ႀကီး
ဤခရီးေတြ နီးမလုိနဲ႕ ေ၀းခဲ့ၾက
ပြင့္မလုိနဲ႕ ငုံသြားၾက ၾကယ္ေတြ
မရွိခုိးႏုိး ရွိခုိးႏုိး
ေႂကြခဲ့တယ္ ေ၀ခဲ့တယ္
သမုိင္း ေရးဖုိ႕ အကၡရာ ပ်ဳိးခဲ့တယ္
ဘယ္မွာလဲ မီးေတာက္တစ္ခုနဲ႕ ရစ္သမ္မိခဲ့တဲ့အခါ
ရႊန္းလဲ့ေသာ ၾကယ္ဟာ
ျမယာပင္ႀကီးေအာက္မွာ
……………………………..
……………………………….
ထိပ္ထားေရ….ထိပ္ထားေရ
ေအာ္သံေတြ ေ၀းသြားခဲ့ေတာ့တယ္။ ။

တည္ရ

12 comments:

Mogok Thar said...

ဆရာ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ကို တိတ္တဆိတ္ရြတ္ရင္း သတိ၇ေနမိတဲ့ ေန႔မွာမွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ငါးသံုးက ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ (ေအာက္မွာ ကူးေရးထားပါတယ္)
အခု မအိမ္ နဲ့ ကိုတည္ရတို႔ ကဗ်ာေလးေတြ ဖတ္ရေတာ့ ဆရာ့ကို ပို လြမ္းတယ္။
ဆရာတာရာမင္းေ၀တစ္ေယာက္...
ျဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာ ဆရာ ခ်စ္တဲ့ အႏုပညာနဲ့ အလင္းလက္ဆံုး ေတာက္ပ ပြင့္ေ၀ျပႏိုင္ပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။

ႏြား

၁ ။ မႏွင္းဆီဆိုတဲ့ ေၾကာင္မေလးကို ပန္း၀ါတစ္ပြင့္ လွီးေကၽြးရတယ္ ။

၂။ သံမံတလင္းေပၚ လြတ္က်သြားတဲ့ ရထားငယ္ေအာ္သံကို ျပန္ေကာက္တယ္ ။

၃။ ၀တ္ရည္ကိုင္းတစ္ကိုင္းကို တနဂၤေႏြေန႔နဲ႔ တိုင္းျပီး ခ်ိဳးေပးရတယ္ ။

၄။ တစ္ဘ၀လံုး လိမ္းက်ံခဲ့သမွ် ရြံ႔ေစးလို ကြာက်မယ္မွန္း မသိဘူး ။

၅ ။ အံၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါ ။

၆ ။ မထားခဲ့ဖို႔ ဆိုင္းညွဳိ႕ေတာင္းပန္ရင္း အုန္းလက္ႏြားလို က်န္ခဲ့ရသူပါ ။

တာရာမင္းေ၀

(ဆရာ... လြမ္းတယ္........)

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...
This comment has been removed by the author.
ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဒီအသက္အရြယ္မွာ
ေသျခင္းတရားက သူနဲ႔ဘာဆိုင္ေသးလဲကြာ...


အလြတ္ရသြားတဲ႔ ကဗ်ာေလးပါပဲ..

ျမယာပင္ႀကီးေအာက္မွာ...
............
.................
ထိပ္ထားေရ... ထိပ္ထားေရ...
ေအာ္သံေတြ ေဝးသြားခဲ႔ေတာ႔တယ္......


အၿမဲ အမွတ္ရေနတယ္ ဆရာေရ...
ေရာက္ရာဘဝမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြနဲ႔ အၿမဲလင္းလက္ေနပါေစ..

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္..

လင္းဒီပ said...

မထားခဲ့ဖို႕ ဆိုင္းညိဳေတာင္းပန္းရင္း အုန္းလက္ႏြားလို က်န္ရစ္ခဲ့ရသူပါ...

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရင္ထဲမွာ ႏွေမ်ာတသမႈေတြနဲ႕ ယေန႕ထိသစ္ဆဲ ဆို႕နစ္လြမ္းဆြတ္မႈေတြ...။

ATN said...

ေၾကကြဲေနဆဲ...
ငါ့ ကဗ်ာေတြလဲ
ရင္ဘတ္ေတြ ျပဲေနဆဲပါ...

ဗံုတလံုးကို
ရင္ခုန္ျပီး
အတူတကြ မတီးခဲ့ရသူတဦး...

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔ ႏွေၿမာတသမႈေတြနဲ႔ ဖတ္သြားတယ္ညီမေလးေရ

kay said...

ေခတ္ေန ရဲ႕ ၾကယ္ၾကီးတစင္း အတြက္.. အရမ္းကို ရသ ေျမာက္ သြားတယ္။

မယ္႔ကိုး said...

မေရ..
ေရႊသားေရြေရာင္နဲ႔
ဘယ္ေတာ့မွ တိမ္ဆိုင္မဖံုးတဲ့
လူ၀င္စားၾကယ္တစ္စင္းတဲ့လား....

အစားထိုးမရသူကို ဘယ္ေတာ့မွ အလြမ္းေျပႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

minn thuka said...

ဆန္႔က်င္ဘက္ ကဗ်ာ ၂ ပုဒ္ တၿပိဳင္ထဲ ခံစားနိုင္ေလာက္တဲ့ အရည္အေသြး က်ေနာ္မွာ
မရိွေသးေတာ့ တခုခုကိုေရြးရေတာ့မယ္...ဆရာမအိၿႏၵာက အေၾကာင္းအရာေတြဖြင့္ေရးထားသလို ဆရာ
တည္ရ က သာမန္စာဖတ္သူနားမလည္ေလာက္တဲ့ ျမုပ္ကြက္ေတြနဲ႔ ျပထားတယ္ အမွန္ဆို ဆရာတည္ရရဲ႔
ကဗ်ာကို အထုပ္ေျဖျပသင့္တာ..ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္မွာ ခြင့္ျပဳခ်က္မရိွဘူး..
ဒီေတာ့ ဆရာမရဲ႔ ျမယာပင္က ျမယာသီးေတြ ေဗာင္ေဗာင္ထဲ ထည့္ၿပီး က်ေနာ္ပစ္ၾကည့္မယ္
.......
စစခ်င္း ေဟာဟို႕က ဆိုၿပီး ေနရာတခုကို ညြန္ျပတဲ့ စကားလံုးနဲ႔စထားတဲ့ စကားစုမွာ
(ဟို႔..)ဆိုၿပီး ရင္ထဲက အသံစထည့္ထားတယ္...
ေမာ္ဒန္..ပို႔(စ)ေမာ္ဒန္...အယ္(လ)ပီ..ေအာ္(လ)တာေနးတစ္..နီယို စတဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာအုပ္စုထဲမွာ
ေအာ္(လ)တာဖက္ ပိုယိမ္းသြားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ...
ကဗ်ာနဲ႔ သရုပ္ေဖၚလို႔ရေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ က်ေနာ္ဆို ( ေဟာ ဟို႔.....က )လို႔ ပံုစံခ်မိမလားပဲ
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကုိ အခ်က္အလက္အကိုးအကားေတြနဲ႔ သူရဲေကာင္းရာဇဝင္ (ပံုျပင္လို႔တမင္မသံုးတာ)
ခင္းက်င္းျပေနတဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႔ ေၾကေၾကကြဲကြဲ မ်က္ရည္ေတြသရုပ္ ပါပါတယ္..

စကားလံုး အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြသိပ္မသံုးထားေတာ့ အရမ္းျမင္သာေနတယ္
က်ေနာ္အေနနဲ႔ ထပ္ဖြင့္ဆိုစရာမလိုေအာင္ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ပါပဲ..
အဲဒီ ရွင္းရွင္းေလးေတြထဲက ကဗ်ာကို ပိုေတာက္ပေစတာက

(ေခတ္ေန..ေရ..
ပညာရွိေတြဟာ..သတိျဖစ္ခဲၾကသတဲ့..
တစ္ခါတစ္ခါ မင္းေဖေဖဟာ..
ငါတုိ႔တန္ဘိုးထားမိသေလာက္..
သူ႔ကိုယ္သူတိုက္ရိုက္အခ်ိဳးနဲ႔ ေမ့ခဲ့ေလ်ာ့ခဲ့ထင္ပါရဲ႕....)

လူသတၱဝါေတြျဖစ္တတ္တဲ့ အလြဲေတြကို ကေလးတစ္ေယာက္
မွတ္ယူမႈ မလြဲေစေအာင္
မိမိ ၾကည္ညိဳတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာ မက်ဆင္းေအာင္
ေရးဖြဲ႔ သြားပံုပါပဲ....
ဆရာမက သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္မေတြ႔မွာ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ပံုပါပဲ
အိျႏၵာ ဆိုတဲ့ ေလသံေလးေတာ့ ထည့္ျဖစ္ေအာင္ထည့္သြားေသးတယ္
(ေသျခင္းတရားက သူနဲ႔ဘာဆိုင္ေသးလဲကြာ...)

က်ေနာ္လဲ ခရီးႀကဳံလိုက္လိုက္ဦးမယ္
ဆရာေရ...မခင္ခဲ့ မရင္းႏွီးခဲ့ေပမဲ့ အရင္ကတည္းက ေလးစား အတုယူေနခဲ့တဲ့
ဆရာ့ရဲ႔ ျပိဳင္းျမင္းခြာသံေအာက္က တဖြားဖြားလြင့္ေနခဲ့ဘူးတဲ့ သဲပြင့္ေလး က်ေနာ္
ဆုမေတာင္းေပးေတာ့ဘူး...ဆရာ့ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြရဲ႔ ေမတၱာနဲ႔တင္ ဟိုးအေစာႀကီးကတည္းက
ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘံုမွာဆရာ ေရာက္ေနႏွင့္မွပဲ...ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေဖါက္ခဲ့တဲ့လမ္းမွာ
က်ေနာ္ လိုက္ပြဲ ေလာက္ေတာ့ အရံသင့္ရိွေနမွာပါ....မဝေသးတဲ့သူေတြ ထပ္ထည့္စားလို႔ရတာေပါ့..။

အ႐ုပ္ကေလး said...

အေတြးနက္နက္ေတြကို ရသေလာက္ ေဖၚၿပီး ဖတ္သြားတယ္ မႀကီး ..။

ကိုမင္းသုခ မန္႔တာ ဖတ္ရတာလည္း ေကာင္းတယ္
ကဗ်ာလည္း ဖတ္ရ မန္႔တာေတြလည္း ဖတ္ရတာ
အႏွစ္သာရ ျပည့္သြားတယ္ ..။

Anonymous said...

အသံပဲခိုက္တယ္.. း)

August said...

ခင္ဗ်ား ရဲ. ၿပိဳင္းၿမင္းေတြ ၿပီးခဲ.တဲ. တနဂၤေႏြ ကမွ ပန္း၀င္ လာတယ္ ကိုေရြဘုန္း။ ကြ်န္ေတာ္မနက္ စာ စားအၿပီး မွာ လုပ္စရာတစ္ခုပဲ ရွိတယ္ အကိုရဲ. မီးေတာက္ ရပ္သမ္ ကို တိုးတိုးေလး ရြတ္ဆိုေနပါတယ္ .....အကို ...။ မိုးေတြ ရြာေနတယ္ အကို ဒါေပမယ္. အကို. ဗံုသံ ေတြ ရပ္မသြားေသးပါ ဘူး ။ ဒါပါပဲ အကို ။ တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ ထားသြား တတ္တာကို က ကြ်န္ေတာ္ တို.ေနထိုင္ တဲ.ေလာက ၾကီးပါ အကို ။.............