အိမ္..ငါး..

ဆရာ ျမင့္မိုးေအာင္ရဲ႕ ငါးကဗ်ာကို ဖတ္ျပီး..ကိုယ့္ကဗ်ာေလးကိုလည္းလြမ္းလာလို႕ ျပန္ဖတ္မိပါတယ္..။
မွတ္မွတ္ရရ ဒီဘေလာ့ေလးအဖြင့္မွ တင္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလး..ပါ..။
အိမ္ငါး..ေပါ့..၊ ကဗ်ာကိုျပန္ ဖတ္ရင္း..ျပန္တင္ေပးခ်င္စိတ္ေပါက္လာပါတယ္..။။
တကယ္ဆို ၂၀၀၁ ေလာက္ကေရးခဲ့တာေပမယ့္..အခုမွ ကိုယ္နဲ႔ လက္ရွိအေျခအေနေတြနဲ႔
ပိုပိုျပီး တိတိက်က် တိုက္ဆိုင္လာသလို ခံစားလာရလို႔လဲ ျပန္တင္ေပးခ်င္လာတာပါ..။
ဖတ္ျပီးသားသူေတြက သည္းခံျပီးထပ္ဖတ္ေပးၾကပါဦး..၊ မဖတ္ရေသးသူေတြကိုေတာ့ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ႏိုင္မယ္ထင္ပါရဲ႕...။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဘ၀ဟာ မွန္ပံုးထဲက ငါး ဆန္ေနျပီလား..၊ရရွိေနတာလား..ဆံုးရံႈးေနတာလား.၊ ေပးဆပ္ေနတာလား..ရင္းႏွီးေနတာလား..။ ရရွိေနသမွ်ေတြက အတုအေယာင္ေတြလား..၊အသက္ရူသံနဲ႔ ေနျခင္းထိုင္ျခင္းေတြကေရာ အတုအေယာင္ဆန္ေနခဲ့ျပီလား အတုအေယာင္ေတြကို ေပ်ာ္ပိုက္ေနတာလား.၊ အတုအေယာင္ေတြမွာ ေနေပ်ာ္ေနျပီလား.. အစစ္ (သို႕)ထြက္ေပါက္တစ္ခုက ဘယ္ေနရာမွာလဲ....၊ အစစ္ (သို႕)ထြက္ေပါက္တစ္ခုကို ဘယ္လိုရွာေဖြၾကမလဲ.. အတုထဲမွာ အသားက်....၊ အတုထဲမွာေနေပ်ာ္...အတုထဲမွာေသသြားမယ့္ ..ဒီလိုပဲေရလိုက္ငါးလိုက္ဆန္လြန္းတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား.. အဲဒီ့ေလးေထာင့္စပ္စပ္ မွန္ပံုးထဲက ၊ အဲဒီ့ အတုအေယာင္ေတြပိန္းပိတ္ေနတဲ့ ေမွာ္ေတာထဲက.. အဲဒီ့ ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈကိုယ္ ေပ်ာက္ရွေနတဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲက.. ခုန္ထြက္ပစ္လိုက္ရေအာင္လား...။ ခုန္ထြက္ၾကည့္ခ်င္ၾကမလား..၊ ခုန္ထြက္ၾကည့္လိုက္မိရင္ေရာ.... ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း..ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အစာျဖစ္သြားပါေစ..ငါးဟာ ငါးပီသလာမယ္..။ ငါးဟာ...ငါးပီသလာတယ္...။ အဲသလိုမ်ိဳး... ငါးေတြဟာ ငါးလားေျမာက္မႈတစ္ခုကို... အသက္(သို႕) အရာရာစြန္႔ျပီး...အရယူခ်င္ေနၾကသတဲ့..။ အဲဒီ႔ေန႔က.. "အိမ္ငါး" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးခဲ့မိ ထင္ပါရဲ႕...။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

အိမ္ငါး..




အိမ္မက္တစ္ခုခုလိုမ်ိဳး.. .ျပာညိႇဳးညႇိဳးေလး..လင္းရီေနခဲ့တာ...
ေက်ာက္ဆိုင္ေက်ာက္ခက္ဆက္တင္ကလည္းအတု..
ေရေမွာ္..ေရညႇိ..စိမ္းျမျမကလည္းအတု
မႈန္မႈန္ညႇင္းညႇင္းအလင္းေျပေျပေလးကလည္း...အတု...
အစာအဟာရအတု....
ေအာက္ဆီဂ်င္ကအတုနဲ႔...
ေရသူမ..အတုကို..ပြတ္ေလ်ာ..နမ္းေမႊး...

ေဟာ..ဒီ့လို...
ဘ၀ေသးေသးေလးထဲမွာ....အလူးလူး...အေျပးေျပး...
လႈပ္ရွားသက္ ၀င္ေနရသမွ်...
ဘယ္လာ...ငါး..အရာေျမာက္ပါေတာ့မလဲ...

ငါးက..ငါးတို႔ရဲ႕..ဘာသာဘာ၀အတိုင္း...
အညွီနဲ႔ခၽြဲခၽြဲ..ေျပာင္ေခ်ာ..ညစ္ပတ္ေနခ်င္တာ...

ငါးက...
တ၀ုန္း..၀ုန္း...
တစိမ္း..စိမ္း
နက္ရိႈင္းခမ္းနားလြန္းေနတဲ့..
ပင္လယ္ရဲ႕..ဥပဓိကို..စာဖြဲ႔ေနခ်င္တာ

ငါးက..
သူ႔စိတ္ကူး..ေရစီးေတြအတိုင္း..
အဆံုးအစမရွိရြက္လြင့္..ပစ္...ခ်င္တာ..

ငါးက....
မွ်ားခ်ိတ္မွာတပ္ထားတဲ့..အစာမွန္းသိသိ..
မိမိရရ..ခုန္ဟတ္ရယူၿပီး...
လက္တစ္လံုးျခား...ငါးပါး၀ခ်င္တာ...

ငါးက..သူ႔ကိုယ္ပိုင္အမိုး..အကာေလးထဲမွာ..
မိန္႔မိန္႔မူးမူး...မင္းမူေနခ်င္တာ

ငါးက..
ငါးရိုးရာ..ပြဲေတာ္ႀကီးေတြကို
ငါး..ဂီတ..ငါး..ဗီဇေတြအတိုင္း
အခ်ိန္ခါ..သင့္က်င္းပခ်င္ေသးတာ

ငါးက..
သူ႔အိပ္မက္ေတြအတိုင္း..ရဲ၀ံ့မာေက်ာ..ၿပီး
သူ႔ကႀကိဳးေတြ..အတိုင္း..ႏူးည့ံ..ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမယ့္
သူ႔..မ်ိဳးဆက္ကို..ေရးခ်ယ္ခ်င္ေသးသတဲ့..

ငါးကေလ....
ငါးလားေျမာက္ဖို႕အတြက္သာဆို...
ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႔..အစာပဲျဖစ္ျဖစ္...
သူ႔ကိုယ္သူ..ခ်ေကၽြးပစ္ဖို႔..၀န္မေလးဘူးတဲ့..၊

ငါး..က...
ငါး..က..
အ..တု..ေတြ.ကို..မ..လို..ခ်င္..ေတာ႔..ဘူး..ေလ..။ ။

အိႁႏၵာ

(ဟသၤာတၿမိဳ႔နယ္ထုတ္..ေအာင္ေတာ္သံမဂၢဇင္း..ႏွင့္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လထုတ္ရုပ္ရွင္အျမဳေတမဂၢဇင္းတို႔တြင္
ပံုွႏွိပ္ေဖၚျပခဲ့ၿပီး(အဲဒီ့မွာေတာ့ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းအျဖဳတ္ခံခဲ့ရပါတယ္..းP).
၂၀၀၆ခုႏွစ္ဧၿပီလ..၁ရက္ေန႔တြင္ျပင္သစ္သံရံုးတြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ..ကဗ်ာေန႔အခမ္းအနားတြင္..ရြတ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။)