August 22, 2009

အိမ္..ငါး..

ဆရာ ျမင့္မိုးေအာင္ရဲ႕ ငါးကဗ်ာကို ဖတ္ျပီး..ကိုယ့္ကဗ်ာေလးကိုလည္းလြမ္းလာလို႕ ျပန္ဖတ္မိပါတယ္..။
မွတ္မွတ္ရရ ဒီဘေလာ့ေလးအဖြင့္မွ တင္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလး..ပါ..။
အိမ္ငါး..ေပါ့..၊ ကဗ်ာကိုျပန္ ဖတ္ရင္း..ျပန္တင္ေပးခ်င္စိတ္ေပါက္လာပါတယ္..။။
တကယ္ဆို ၂၀၀၁ ေလာက္ကေရးခဲ့တာေပမယ့္..အခုမွ ကိုယ္နဲ႔ လက္ရွိအေျခအေနေတြနဲ႔
ပိုပိုျပီး တိတိက်က် တိုက္ဆိုင္လာသလို ခံစားလာရလို႔လဲ ျပန္တင္ေပးခ်င္လာတာပါ..။
ဖတ္ျပီးသားသူေတြက သည္းခံျပီးထပ္ဖတ္ေပးၾကပါဦး..၊ မဖတ္ရေသးသူေတြကိုေတာ့ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ႏိုင္မယ္ထင္ပါရဲ႕...။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဘ၀ဟာ မွန္ပံုးထဲက ငါး ဆန္ေနျပီလား..၊ရရွိေနတာလား..ဆံုးရံႈးေနတာလား.၊ ေပးဆပ္ေနတာလား..ရင္းႏွီးေနတာလား..။ ရရွိေနသမွ်ေတြက အတုအေယာင္ေတြလား..၊အသက္ရူသံနဲ႔ ေနျခင္းထိုင္ျခင္းေတြကေရာ အတုအေယာင္ဆန္ေနခဲ့ျပီလား အတုအေယာင္ေတြကို ေပ်ာ္ပိုက္ေနတာလား.၊ အတုအေယာင္ေတြမွာ ေနေပ်ာ္ေနျပီလား.. အစစ္ (သို႕)ထြက္ေပါက္တစ္ခုက ဘယ္ေနရာမွာလဲ....၊ အစစ္ (သို႕)ထြက္ေပါက္တစ္ခုကို ဘယ္လိုရွာေဖြၾကမလဲ.. အတုထဲမွာ အသားက်....၊ အတုထဲမွာေနေပ်ာ္...အတုထဲမွာေသသြားမယ့္ ..ဒီလိုပဲေရလိုက္ငါးလိုက္ဆန္လြန္းတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနခဲ့ျပီလား.. အဲဒီ့ေလးေထာင့္စပ္စပ္ မွန္ပံုးထဲက ၊ အဲဒီ့ အတုအေယာင္ေတြပိန္းပိတ္ေနတဲ့ ေမွာ္ေတာထဲက.. အဲဒီ့ ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈကိုယ္ ေပ်ာက္ရွေနတဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲက.. ခုန္ထြက္ပစ္လိုက္ရေအာင္လား...။ ခုန္ထြက္ၾကည့္ခ်င္ၾကမလား..၊ ခုန္ထြက္ၾကည့္လိုက္မိရင္ေရာ.... ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း..ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အစာျဖစ္သြားပါေစ..ငါးဟာ ငါးပီသလာမယ္..။ ငါးဟာ...ငါးပီသလာတယ္...။ အဲသလိုမ်ိဳး... ငါးေတြဟာ ငါးလားေျမာက္မႈတစ္ခုကို... အသက္(သို႕) အရာရာစြန္႔ျပီး...အရယူခ်င္ေနၾကသတဲ့..။ အဲဒီ႔ေန႔က.. "အိမ္ငါး" ဆိုတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးခဲ့မိ ထင္ပါရဲ႕...။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အိမ္ငါး..




အိမ္မက္တစ္ခုခုလိုမ်ိဳး.. .ျပာညိႇဳးညႇိဳးေလး..လင္းရီေနခဲ့တာ...

ေက်ာက္ဆိုင္ေက်ာက္ခက္ဆက္တင္ကလည္းအတု..
ေရေမွာ္..ေရညႇိ..စိမ္းျမျမကလည္းအတု
မႈန္မႈန္ညႇင္းညႇင္းအလင္းေျပေျပေလးကလည္း...အတု...
အစာအဟာရအတု....
ေအာက္ဆီဂ်င္ကအတုနဲ႔...
ေရသူမ..အတုကို..ပြတ္ေလ်ာ..နမ္းေမႊး...

ေဟာ..ဒီ့လို...
ဘ၀ေသးေသးေလးထဲမွာ....အလူးလူး...အေျပးေျပး...
လႈပ္ရွားသက္ ၀င္ေနရသမွ်...
ဘယ္လာ...ငါး..အရာေျမာက္ပါေတာ့မလဲ...

ငါးက..ငါးတို႔ရဲ႕..ဘာသာဘာ၀အတိုင္း...
အညွီနဲ႔ခၽြဲခၽြဲ..ေျပာင္ေခ်ာ..ညစ္ပတ္ေနခ်င္တာ...

ငါးက...
တ၀ုန္း..၀ုန္း...
တစိမ္း..စိမ္း
နက္ရိႈင္းခမ္းနားလြန္းေနတဲ့..
ပင္လယ္ရဲ႕..ဥပဓိကို..စာဖြဲ႔ေနခ်င္တာ

ငါးက..
သူ႔စိတ္ကူး..ေရစီးေတြအတိုင္း..
အဆံုးအစမရွိရြက္လြင့္..ပစ္...ခ်င္တာ..

ငါးက....
မွ်ားခ်ိတ္မွာတပ္ထားတဲ့..အစာမွန္းသိသိ..
မိမိရရ..ခုန္ဟတ္ရယူၿပီး...
လက္တစ္လံုးျခား...ငါးပါး၀ခ်င္တာ...

ငါးက..သူ႔ကိုယ္ပိုင္အမိုး..အကာေလးထဲမွာ..
မိန္႔မိန္႔မူးမူး...မင္းမူေနခ်င္တာ

ငါးက..
ငါးရိုးရာ..ပြဲေတာ္ႀကီးေတြကို
ငါး..ဂီတ..ငါး..ဗီဇေတြအတိုင္း
အခ်ိန္ခါ..သင့္က်င္းပခ်င္ေသးတာ

ငါးက..
သူ႔အိပ္မက္ေတြအတိုင္း..ရဲ၀ံ့မာေက်ာ..ၿပီး
သူ႔ကႀကိဳးေတြ..အတိုင္း..ႏူးည့ံ..ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမယ့္
သူ႔..မ်ိဳးဆက္ကို..ေရးခ်ယ္ခ်င္ေသးသတဲ့..

ငါးကေလ....
ငါးလားေျမာက္ဖို႕အတြက္သာဆို...
ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႔..အစာပဲျဖစ္ျဖစ္...
သူ႔ကိုယ္သူ..ခ်ေကၽြးပစ္ဖို႔..၀န္မေလးဘူးတဲ့..၊

ငါး..က...
ငါး..က..
အ..တု..ေတြ.ကို..မ..လို..ခ်င္..ေတာ႔..ဘူး..ေလ..။ ။

အိႁႏၵာ

(ဟသၤာတၿမိဳ႔နယ္ထုတ္..ေအာင္ေတာ္သံမဂၢဇင္း..ႏွင့္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လထုတ္ရုပ္ရွင္အျမဳေတမဂၢဇင္းတို႔တြင္
ပံုွႏွိပ္ေဖၚျပခဲ့ၿပီး(အဲဒီ့မွာေတာ့ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းအျဖဳတ္ခံခဲ့ရပါတယ္..းP).
၂၀၀၆ခုႏွစ္ဧၿပီလ..၁ရက္ေန႔တြင္ျပင္သစ္သံရံုးတြင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ..ကဗ်ာေန႔အခမ္းအနားတြင္..ရြတ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။)

21 comments:

အမည္မဲ့ said...

ငါး .........ငါး
ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္
ငါးဟာ ငါး
မွန္ေဘာင္အတုထဲမွာ အတုေတြထုတ္လႊတ္ေနတဲ့ ငါးအတု မျဖစ္ဖုိ႕လုိတယ္။

ေသခ်ာတယ္
ငါးအတုတစ္ေကာင္ကုိ ေၾကာင္ဘယ္ေတာ့မွ မစားဘူး

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဒီကဗ်ာေပါ႔ သိပ္နားေထာင္ခ်င္ေနခဲ႔တာ.. အသံအျမန္ဆံုးသြင္းပါ မႀကီး..

အလြတ္ရတဲ႔အထိကို ခံစားလိုက္ခ်င္တာေလ... သိတယ္မလား..

က်ေနာ္႔ အတြက္ေတာ႔
ငါးလားမေျမာက္ခင္ ငါးပါးေမွာက္ မွာ စိုးေနမိတယ္..

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္

Zephyr said...

ငါး ...
လူဖန္ဆင္းခဲ႔တဲ႔ ေရႊငါးတစ္ေကာင္လား ...
လူဖန္ဆင္းခဲ႔တဲ႔ Parrot ငါးတစ္ေကာင္လား ...
ေသခ်ာတာက
အႏၲရာယ္ကင္းခ်င္တာတစ္ခုထဲနဲ႔ ...
အတုေတြအားလံုးကို လက္ခံလုိက္ရတယ္ ....။

အတုေတြက စိတ္နဲ႔ဓာတ္မတဲ႔မွန္းသိခဲ႔တဲ႔အခါမွ ...
ငါးဟာ ... ေသြးေအးသတၱ၀ါအတုတစ္ခု အျဖစ္
အရိုးရင္႔ခဲ႔ ...
အသားရင္႔ခဲ႔ ...။

ကမာၻဦးလူ မီးကို ရွာမေတြ႕ခင္ ...
ေ၀လငါးအတုဟာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ႔ေသးတယ္ ...။
အခုေတာ႔လည္း အတုေတြက
အတုေတြကို မုန္းရတာ ..
အာဃာတ အတုတစ္ခုနဲ႔ ....။ ။

MANORHARY said...

ေသခ်ာတယ္ အဲဒီငါးက
ရာသီဥတုမွန္ လိႈင္းမထန္တဲ့
ပင္လယ္အတုကိုလည္း
ခ်စ္မက္ႏိုင္ေသးတယ္။

Mogok Thar said...

ငါးအတုေတာ့ အေနာ္ ေၾကာ္မစားခ်င္ပါဘူး။ ငါး အစစ္ထဲမွာေတာ့ ေတာ္လမြန္ငါးကို အၾကိဳက္ဆံုး။
(စတာပါ)

ငါးကေလ....
ငါးလားေျမာက္ဖို႕အတြက္သာဆို...
ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႔..အစာပဲျဖစ္ျဖစ္...
သူ႔ကိုယ္သူ..ခ်ေကၽြးပစ္ဖို႔..၀န္မေလးဘူးတဲ့..၊

အေနာ္က ေၾကာင္ မျဖစ္ခ်င္လို႔ စားေတာ့ဘူးေနာ္။
ငါးေလးလဲ သူ႔ဘာသာ သူရွင္သန္ရာေရထဲ ငါးလားေျမာက္ပါေစေတာ့ေလ။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္

pandora said...

ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာခပ္စင္းစင္းေလး တစ္ပုဒ္ကို သတိရသြားပါတယ္။ (ေၾကာင္ေတာ့မပါဘူး ;))

မွန္အိမ္ထဲကငါး

အဲဒီ အလွအပ ဆိုတာေၾကာင္႕ေပါ႕
ငါ႕မွာ အက်ဥ္းခ်ခံေနရတယ္
ထင္ေယာင္ထင္မွားအားက်သူေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖဖို႕
ပကာသန အေရျခံဳ အၿပံဳးေတြနဲ႕
ဟန္ေရးတျပျပ ေနရတယ္
အမ်ိဳးမတူ အေရာင္မတူသူေတြနဲ႕လည္း
အလြမ္းသင္႕ေအာင္ ႀကိတ္မွိတ္ေပါင္းရေသးတယ္
အခ်ိန္တန္ရင္ ဗိုက္တာမင္အတုေတြ အျဖည္႕ခံေနရၿပီး
ရင္သပ္႐ႈေမာ အဆာပလာ ေတြ ၀န္းရံေနလည္း
ေလးဘက္ေလးတန္ ပိတ္ေနတဲ႕
အဲဒီရုပ္၀တၳဳေတြက ငါ႕အိမ္မွမဟုတ္တာ
အဆိုးဆံုးကေတာ႕
ဟို ထြက္ေပါက္လိုလိုဘာလိုလိုနဲ႕
ထြင္းေဖာက္ျမင္ေအာင္လုပ္ထားတဲ႕ အရာတစ္ခု
အမွတ္မရွိတဲ႕ငါ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္နဲ႕ ထြက္ေျပးမိတိုင္း
နံရံပဲ ၀င္၀င္တိုက္ေနေတာ႕ နာနာက်င္က်င္ ေနာက္ဆုတ္ျပန္ခဲ႔ရတယ္။


ပန္ဒိုရာ
၄၊၆၊၂၀၀၇

http://pandora-and-pandora.blogspot.com/2007/06/blog-post_05.html

အိျႏၵာ said...

ပန္ပန္ေရ...

ကဗ်ာခ်င္း...အဲဒီ့ကတည္းက ညီအမ ေတာ္ေနၾကတာပါလား...

ၾကည္ႏူးစရာ တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုပါပဲ..

အိျႏၵာ said...
This comment has been removed by the author.
Moe Myint Tane said...

မၾကီးေရ ဒီကဗ်ာေလးကို ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ျပန္ဖတ္သြားတယ္။
အၾကိဳက္ဆံုးကဗ်ာေတြထဲမွာ ဒီကဗ်ာက ထိပ္ဆံုးကပါတယ္။ အဲဒီ႔ေန႔မတိုင္ခင္တစ္ရက္ကိုလည္း ထပ္ဖတ္ခ်င္ေသးတယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

emayarKhin said...

ဒုတိယတေခါက္ၿပန္ခံစား
သြားတယ္...မေရ.....

မယ္႔ကိုး said...

မေရ..

ဘ၀ေသးေသးေလးထဲမွာ....အလူးလူး...အေျပးေျပး...
လႈပ္ရွားသက္ ၀င္ေနရသမွ်...
ဘယ္လာ...ငါး..အရာေျမာက္ပါေတာ့မလဲ...တဲ့လား။

မယ္လည္း...အိမ္ငါး။ ဖန္ေခ်ာင္ထဲက မလူးမလြန္႔သာ ငါး။
စည္းထဲက ငါး။ေဘာင္ထဲက ငါး။
ေၾကာက္တတ္လြန္းတဲ့ငါး။
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္ တံတိုင္းလုပ္ ...ပင္လယ္ကို ထြင္းေဖာက္မၾကည့္ႏိုင္တဲ့ ငါးပါ။

အဆံုးမဲ့ခ်စ္တဲ့
မယ္ကိုး

Sein Lyan Tun said...

အိမ္..ငါးလိုေတာ့

ဘဝေသးေသးေလးမွာ အလူးလူးေၿပး

လွဳပ္ရွားသက္ဝင္ေနတဲ့ ဘဝကို မလိုခ်င္ဘူး...


ၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္

လြတ္လပ္တဲ့ဘဝမွာပဲ


ၿဖစ္သလိုေနလိုက္ခ်င္တယ္...

အတုဆိုတာေတြ ရဲ႔ အေဝးဆံုးမွာ...

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

minn thuka said...

တျခား ကဗ်ာတပုဒ္သာ ရြတ္ျပခဲ႔ရင္ ဒီေလာကထဲ က်ေနာ္ျပန္ေျခခ်မိမွာမဟုတ္ဘူး..
စားလံုးေရြးခ်ယ္မႈ...အစီစဥ္တက်တင္ျပမႈ..
ကဗ်ာရဲ႔အသက္ အေၾကာင္းအရာဆီ ဦတည္မူ..
ေနာက္ဆံုး အသံထြက္ရြတ္ဆိုတဲ့အခါ ေထာက္မေနျခင္း အရာရာနဲ႔ျပည့္စံုေနတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးက...မင္းသုခိုင္ ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ကို
မင္းသုခ အျဖစ္ေမြးေပးလိုက္တာပါ...
“အိမ္ငါး” တဲ့
.......
တလက္စထဲဗ်ာ... ကဗ်ာခ်စ္သူမ်ား ..ကဗ်ာဖန္တီးသူမ်ား...မ်ားမ်ားပြတ္မွ အေရာင္ထြက္ပိုလွတာပါ...က်ေနာ္နဲ႔ မသိ ပါဘူး..တခါမွလဲ စကားမေျပာဖူးပါဘူး..
ျဖစ္နိုင္ရင္ ကိုယ္ဖန္တီးထားတာေတြကို တကယ္ေထာက္ျပနိုင္တဲ့ “ကိုညီေဇ” လို
ခံစားေပးနိုင္သူေတြ ဖိတ္ေခၚေစခ်င္တယ္..
ကဗ်ာေရးသူရဲ႔ ခံစားခ်က္နဲ႔ တထပ္ထဲက်ဖို႔ဆိုတာ အင္မတန္မွ ခက္ခဲပါတယ္..ဒါေပမဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးၾကည့္နိုင္တဲ့ ေထာင့္မွာရပ္ေနနိုင္တဲ့ ပညာရွင္ပါ...
ေနာက္တစ္ေယာက္က ကို Zephyr..
သူက အားနာတာလားမသိဘူး တင္ပိုကိုခ်ခ်ပစ္တတ္တယ္..ႏွေျမာစရာေကာင္းပါတယ္ ဆရာ ..ကဗ်ာကိုခ်စ္ရင္အားမနာပါနဲ႔ ဆက္လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္...မႀကိုက္ေတာ့လဲ ေနာက္မမန္႔နဲ႔ေပါ့...သမိုင္းဆိုတာ ျဖတ္ခဲ့တဲ့
အတိတ္ေျခရာေတြပဲဗ်ာ ..ဆရာ့ကိုလဲ လက္ကုန္ျမင္ခ်င္ပါတယ္...
...ေလးစားစြာျဖင့္

လင္းဒီပ said...

“ပန္ပန္ေရ...

ကဗ်ာခ်င္း...အဲဒီ့ကတည္းက ညီအမ ေတာ္ေနၾကတာပါလား...”

အစ္မ ကၽြန္ေတာ္လည္း “ခ်စ္သူလက္ခုပ္ထဲက ငါး”
ကဗ်ာေရးဖူးတယ္ေလ..ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ကဗ်ာခ်င္း ေမာင္ႏွမ ေတာ္ေပးဦးေနာ္..(ဝင္ရစ္သြားသည္...:P)

Eaindra said...

ေတာ္ပါတယ္...လင္းဒီပရယ္...

နင္နဲ႔က

ကဗ်ာမွာေရာ...အျပင္အလုပ္မွာေရာေပါ့...

မေတာ္ခ်င္မေနရေတာ္ေနရေတာ့တာ....း(

Anonymous said...

ငါးမ်ိဳးစပ္ေနၾကပါလားကြယ္ရို႕..

ေမျငိမ္း said...

သံုးခါျပန္ လာဖတ္ျပီးေနာက္မွာ စဥ္းစားမိတယ္..။ တခါတေလ.. အဲဒီမွန္အိမ္ထဲက ငါးဘ၀မွာ သက္ေသာင့္သက္သာနဲ႔ ဒါကိုပဲ သူ႔တကယ့္ဘ၀လို႔ ငါးက ေက်နပ္ေနႏိုင္တာမ်ိဳးလည္း ရွိမွာလို႔..။ တကယ္လုိ႔ သူက မွန္အိမ္ထဲမွာပဲ ေမြးခဲ့.. ၾကီးခဲ့...။ ျပီးေတာ့ သူက တကယ့္ သဘာ၀ေရျပင္က်ယ္ဆီကိုလည္း မေရာက္ဖူး.. မျမင္ဖူး.. မသိဖူးဘူးဆိုရင္ေပါ့...။

အိျႏၵာ said...

ဟုတ္တာေပါ့..မမရယ္...

အဲသလို ေက်နပ္ေနေပ်ာ္ေနမယ့္ ငါးေတြလည္း အမ်ားႀကီးေပါ့...လက္ရွိဘ၀က ဟုတ္လွျပီေပါ့ေလ....

ေဇေဇာ္ said...

က်ေနာ္က သီခ်င္းနားေထာင္ရင္လည္း Theme တူရာ တူရာေလးေတြကို တြဲၿပီး နားေထာင္တတ္တယ္။ ကဗ်ာေတြဆိုလည္း တူရာ တူရာေလးေတြကို တြဲ ဖတ္တတ္တယ္။ ဒီအက်င့္ စ ျဖစ္လာပံုက ငယ္ငယ္တုန္းက အထက္တန္းေက်ာင္းသားေပါက္စ အရြယ္ေလာက္ကတည္းက မဂၢဇင္းကဗ်ာေတြကို ဗလာစာအုပ္အလြတ္ေတြရွာၿပီး ကူးေရးခဲ့မိတယ္။ ကူးေရးရင္း ေရးရင္းနဲ႔ ၾကာလာေတာ့ တူရာ တူရာ အုပ္စုေလးေတြကို သတိထားလာမိတယ္။ အဲဒီလို တူရာေလးေတြကို တြဲဖတ္မိရာက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ခ်င္းစီရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ပုန္းေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာကို ျမင္လာမိခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း မဂၢဇင္းေတြ ဖတ္ရင္းက ဆရာေမာင္သာခ်ဳိရဲ႕ ကဗ်ာခံစားမႈေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့မိရာကစလို႔ ကဗ်ာေလးေတြထဲမွာ ရွိတဲ့ ေၾကာင္ကေလးေတြအေၾကာင္းကို ဆရာက ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ “ေၾကာင္မနက္ျပာ”နဲ႔ ဆရာေမာင္ေသြးသစ္ရဲ႕ “ေၾကာင္မမိသည္း”ကဗ်ာ ၂ ပုဒ္ကို ႏိႈင္းယွဥ္ျပရင္း ေနာက္ဆံုးအခ်ဳပ္မွာ “ေခတ္မတူရင္ အျဖစ္ေတြ မတူၾက။ အျဖစ္ေတြ မတူေတာ့လည္း ခံစားခ်က္ေတြ မတူၾက။ ခံစားခ်က္ မတူေတာ့လည္း ဒါကိုဖြဲ႔တဲ့ ကဗ်ာေတြ မတူၾက။ ... ... ... ” လို႔ သံုးသပ္ျပခဲ့တာကို ဖတ္မိၿပီး ပိုစြဲသြားပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဆရာရဲ႕ ပင္လယ္၀သို႔ ေလွကေလးနဲ႔ထြက္ခဲ့ စာအုပ္မွာမွ ၁၉၉၇၊ ဇန္န၀ါရီလထုတ္ ျမားနတ္ေမာင္ မဂၢဇင္းမွန္း သိရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္္ပိုင္းေတာ့ ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကဗ်ာေတြကို သတိထားဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္မတူရင္ ကဗ်ာေတြ မတူသလို ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေရေျမ မတူလို႔ အဆင္ကြဲ အသြင္ကြဲေနတဲ့ ေၾကာင္ေလးေတြကိုလည္း သတိထားမိလာပါတယ္။ အဲသလိုပဲ ႏြားေတြ၊ အိမ္ေတြ၊ မိသားစုေတြ၊ သစ္ပင္ေတြ၊ မိုးတိမ္ေတြ၊ပင္လယ္ေတြ၊ ျမစ္ေတြ၊ ငါးေတြ ... ... ... စသည္ျဖင့္ တူရာ တူရာေလးေတြကို တခုတ္တရ သတိထားမိလာခဲ့ပါတယ္။ အခု (ဆရာ)ကိုျမင့္မိုးေအာင္ရဲ႕ ငါး ကဗ်ာနဲ႔ အစ္မ အိႁႏၵာရဲ႕ အိမ္ငါး ကဗ်ာဟာလည္း က်ေနာ္ တြဲဖတ္ခဲ့တဲ့ ငါးစီးရီးထဲက ကဗ်ာေလးေတြပါပဲ။ ဒီအေၾကာင္းေလးေတြကို ပို႔စ္ေရးမယ္လို႔ ႀကံေနတာ ႏွစ္ေတြခ်ီေနေပမယ့္ က်ေနာ္ ေရးေနတဲ့ စံုစီနဖာအရပ္မွာ တင္ရမွာ ႏွေျမာၿပီး ကဗ်ာပိုင္ရွင္ေတြကို အားနာလို႔ရယ္၊ ေနာက္ထပ္ ေရးမယ့္ ဘေလာ့ဂ္မၿပီးခင္ ေမြးဖြားလာမယ့္ ငါးအသစ္ေလးေတြကို ေစာင့္ေနတုန္းမွာ အခု သူ(ေဒၚအိႁႏၵာ)ဦးသြားလို႔ က်ေနာ့္တင္မယ့္ ပို႔စ္ကိုဖ်က္ၿပီး ကဗ်ာပုိင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ဆရာမေဒၚအိႁႏၵာကိုပဲ ဦးစားေပးလိုက္ပါတယ္။ :(
(ကဗ်ာကို အမာခံအားျပဳၿပီး ဘေလာ့ဂ္ေရးေနတဲ့ သူ႔ကို ေလးစားလို႔လည္း ပါပါတယ္။) ေနာက္ထပ္ ျပည္တြင္းျဖစ္ ငါးေလး ၂ ေကာင္ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ငါးေလးေတြရဲ႕ အရသာကို ခံစားရင္း စိတ္အာဟာရ ျဖစ္ၾကပါေစ ... ... ...

“ငါး”

ဒီဘ၀အျပင္
ဘယ္ဘ၀က ပိုေကာင္းဦးမလဲ။
မေရြ႕မလ်ား
ငါတို႔ ၿငိမ္သက္ေနတာ ငါတို႔ ကူးခပ္ျခင္း။
အေျပးအလႊား
ငါတို႔ကူးခပ္ေနတာ ငါတို႔ပ်ံသန္းျခင္း။
စိတ္ကို ေလွ်ာ့လည္း
ကိုယ္ကေပါ့မသြား။
တကယ္တမ္း
ေရကိုထမ္းထားရေသာ_ ပြင့္ခ်ပ္ကတစ္ဖက္တည္း။ ။

ခင္ေဇာ္ျမင့္
(ျမားနတ္ေမာင္)

********************

“ငါး”

တစ္ဘ၀လံုးလံုးလိုလို
ငါးရယ္လို႔ တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ မမိ
ၾကည့္
မိမယ့္မိေတာ့ စၾက၀ဠာႀကီး
အေပၚဆြဲတင္လိုက္ေတာ့
ငါ့ငါးမွ်ားတံဟာ ကိုင္းညႊတ္ၿပီး
သက္တန္႔ျဖစ္သြား
ငါ့ကို ျပန္မွ်ားခဲ့ေပါ့။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
(ငွက္ဆိတ္တဲ့သစ္စည္းစာအုပ္မွ)

**********************
ကိုႀကီးသုေရ... အႏုပညာ၀မ္းစာဆိုတာ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။ က်ေနာ့္လို႔ ၀မ္းစာမျပည့္၀တဲ့ေကာင္ကို ပညာရွင္လို႔ေတာ့ မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ...။ ပညာရွင္ေတြ ရယ္(ရီ)ေနပါ့မယ္။ က်ေနာ္က ေလရွည္လြန္းလို႔ မမန္႔တာပါ။ ေရးရင္းက ဇာတိျပလာလို႔ အရွက္ရေနမွာ စိုးလို႔လည္း ပါတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အၿမဲ လာဖတ္ပါတယ္။ တစ္ျခား ငါးကဗ်ာေလးေတြရွိရင္လည္း မွ်ေပးၾကပါဦး ... ... ...

ေဇေဇာ္ said...

ေရကိုထမ္းထားရေသာ ပြင့္ခ်ပ္ကတစ္ဖက္တည္း။ ။

အိျႏၵာ said...

ညီေဇ..ငါးကဗ်ာေတြ လက္လွမ္းမွီသမွ်လိုက္စုျပီး..
ငါးေတြခ်ည္း တင္ဖို႔လုပ္ေနတုန္း..တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္..
ငါးကဗ်ာ ၂ပုဒ္လက္ေဆာင္လာေပးတာ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ...။

ခံစာမႈေဆာင္းပါးပံုစံကေတာ့ နင္ပဲေရးေပးပါလား..
ညီေဇေရ..အမကေတာ့...မရ....

အခုစုေနတယ္..စေန တနဂၤေႏြေလာက္ေတာ့ တင္မယ္
လိုင္းလဲတက္လာပါဦး...ဟ
ဟသၤာတအေၾကာင္းေလး..ဘာေလးေျပာရေအာင္