November 26, 2008

အခ်စ္နဲ႔.ႏွင္တဲ့.ခရီး


သင္..အခုေရာက္ရွိေနတာ..ဘယ္အရပ္မ်ိဳးလဲ
သင္..အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနတာ..ဘယ္အရာေတြလဲ.
သင္ဟာ...ရရွိေနတာလား..
သင္ဟာ...ဆံုးရံႈးေနတာလား
သင္..ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီလား.
သင္..ရံႈးနိမ့္ေနတာလား..
အဲဒီ့..ေမးခြန္းအားလံုးကို..
ကန္႔ကြက္တယ္။

အဓိပၸါယ္စံုးစံုးခ်ဳပ္သြားတဲ့
ေန၀င္ဆည္းဆာမွာ..
သင္ ေမွ်ာ္မွန္းေငးရီရာက..ဘယ္အရပ္ဆီလဲ..။

အထိမ္းသိမ္းခံမ်က္ရည္ပူေတြနဲ႔
လင္းလက္လာျပန္တဲ့ေန႔ေရာင္ျခည္ထဲက
သင့္..လႈပ္ရွားသက္၀င္မႈတိုင္းမွာ
သင္ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ခဲ့တာေရာ ေသခ်ာလား..
အဲသလိုေမးခြန္းမ်ိဳးေတြဆိုလည္း
ျငင္းဆန္တယ္။

ကိုယ္က..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို စုံစမ္းျခင္းစည္းအျပင္ဘက္မွာ
ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ရပ္ေနမိခဲ့တာ။

တကယ္ဆို
(ကိုသိန္းေဇာ္ရဲ႕..ကဗ်ာေလးထဲကအတိုင္း)
လမ္းထိပ္မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ေလးကေန
နိဗၺာန္အထိ..အခ်စ္နဲ႔..အတူတူသြားခ်င္ခဲ့တာပါ..၊

ကိုယ့္ကဗ်ာကို.ကိုယ္
သားေခ်ာ့ေတးအျဖစ္ဆိုညည္းျပီး
ဒုကၡနဲ႔တစ္ခါႀကံဳတိုင္း
ခ်စ္သူ႔ပုခုံးမွာ..အၾကိမ္ၾကိမ္ပါးအပ္ခ်င္တာပါ..

အို..
ရိုးရိုးညံ့ည့ံ တစ္ေယာက္ပါပဲ..
လြပ္လပ္ေႏြးေထြးတဲ့..လံုျခံဳမႈထဲမွာ...
ေသေသ၀ပ္၀ပ္..ပ်ံသန္းခ်င္ခဲ့တယ္..။

ႏွလံုးေသြးေတြက ပူလြယ္ေႏြးလြယ္ျပီး
မေခ်မငံ အေတြး ေတြနဲ႔ခ်ည္း..အဆိပ္သင့္ခဲ့သူေပါ့..
အစြယ္ခ်ိဳးထားတဲ့ေျမြေတြနဲ႔မွ..
၀ံ့၀ံ့ၾကြားၾကြားကစားတတ္တဲ့..အလမၼာယ္ဆရာေတြကိုရြံရွာသူ
အေပါစားမိတ္ကပ္ေတြရဲ႕ ...ေရေပၚဆီအနံ႔ေတြကို..မုန္းတီးသူ
မစားရ၀ခမန္း..အနာဂါတ္ေတြကို..ေလွာင္ခ်င္.ေျပာင္ခ်င္သူ
ဧရာ၀တီရဲ႕ေရအလ်င္ကို..တေမ့တေမာ..ထိုင္ေငးၿပီး..
ပိေတာက္ပန္းကိုပဲ..တစ္ႏွစ္တစ္ခါ..ပန္ခ်င္ခဲ့သူပါ..

ဆႏၵအတၱေတြ..လိႈင္းတံပိုးထန္တဲ့့ျမစ္ထဲမွာ
အၾကိမ္ႀကိမ္ ေရခ်ိဳးမွားခဲ့သူ
ကဗ်ာေတြေသြးလိုစီးေနတဲ့..ခႏၱာ..ပါးပါးနဲ႔
ဘယ္ေတာ့မွ..ယံုၾကည္ခ်က္ကမ္းပါးကို..မဆိုက္ကပ္ရဲတဲ့
ေလွတစ္စင္းလို..လူေပါ့ေလ..

ငါတို႔ကြဲလြဲျခင္းေျမဆီလႊာေပၚက..
ဒါဏ္ရာရရွိေနရွာတဲ့..
ဘ၀ပင္ကေလး..ခမ်ာလည္းႏြမ္းေလ်ာ္လို႔
အို..
စိတ္ခ်င္းေက်ာခိုင္းေနေပမယ့္
အခ်စ္ခ်င္း
က်စ္က်စ္ ေထြးဖက္ခဲ့သူေတြ..

“ေမာင္.....ေရ.....”
ငါတို႔ကို..အလြမ္းေတြနဲ႔.မူးေ၀ဖို႔
ေခတ္က..ျပဳစားေနတာ....ကြယ့္.။ ။

အိျႏၵာ
(၂၆.၁၁.၂၀၀၈ တြင္ ၁၆ ႏွစ္ျပည့္သည့္ ခ်စ္သူ သက္တမ္း အတြက္..။)

9 comments:

HAPPY CLOUD said...

၁၆ႏွစ္မွသည္... ေရစက္ရွိသမွ်ထက္ ပိုမိုတဲ့ သက္တမ္းနဲ႔ အတူလက္တြဲႏိုင္ပါေစ အမေရ... ဒီကဗ်ာေလး ဖတ္ရတာ... အမရဲ႕ ေမာင္အစား.. ဂုဏ္ယူပါတယ္ဗ်ာ...
လမ္းထိပ္ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ေလးကေန....
နိဗၺန္အထိ..အခ်စ္နဲ႔..အတူတူသြားခြင့္ ရၾကပါေစဗ်ာ..။

ခင္မင္လ်က္..
မိုးေမာင္

သင္း said...

သူငယ္ခ်င္း
၁၆ႏွစ္မွသည္...ေနာင္...
ကန္႔သတ္ခ်က္မဲ့တဲ့ကာလတိုင္ေအာင္
ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာေတြအျပည္႔သယ္ေဆာင္ျပီး...
ခရီးႏွင္ႏုိင္ပါေစ

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

အမေရ...
ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ...

“စိတ္ခ်င္းေက်ာခိုင္းေနေပမယ့္
အခ်စ္ခ်င္း
က်စ္က်စ္ ေထြးဖက္ခဲ့သူေတြ..”

၁၆ ႏွစ္မွ ႏွစ္မ်ားစြာတိုင္သို႔....... ဆႏၵမြန္ျပဳလွ်က္

ကိုရင္၊ ခင္ေလး၊ ကေလးေလး

minn thuka said...

ဘဝေတြကို..နာရီေတြနဲ ့တြက္ၿပီး..ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေစ်းကြက္တင္ေန၇တဲ့ကြ်န္ေတာ္တို့ ့ဘဝေတြ..အီေကြတာရပ္ဝန္းမွာေနႀကရေပမဲ့...ဝန္ရိုးစြန္းေဒသတစ္ခုေရာက္ေန၇သလို..ေအးစက္စက္နဲ ့...တကယ္ေတာ့ ရတာေတြထက္ေပးခဲ့တာေတြကမတန္မဆပါ..ေငြေႀကးကြာဟခ်က္သာထည့္မတြက္ရင္..အရင္းဆံုးေနၿပီေလ..
အနိုင္အရူံးထပ္မေမးနဲ ့..ကန္ ့ကြက္တယ္၊၊
ခႏၱုာကိုယ္ရဲ့ဆႏၵ...စိတ္ရဲ့အဟာရ..ပါပါမပါပါ..စက္ရုပ္တရုပ္လို..အၿပဳံးမ်က္နွာဖံုးတပ္..ေပ်ာ္ရြင္ၿခင္းဝတ္ရံုအတုေကာက္စြပ္ၿပီး..ေနေရာင္ၿခည္ဆိုတာၿမင္ရခဲတဲ့ ..ကြ်န္ေတာ္တို ့ဘဝေတြ..ရိုသားစြာဟန္ေဆာင္တတ္ခဲ့ႀကတယ္..
ဒါလဲမေမးပါနဲ ့ၿငင္းဆန္တယ္..၊၊
ေႀကာင့္က်မဲ့စြာနဲ့..ဘဝကိုေလ်ာက္လွမ္း..
ေသာကကင္းကင္းနဲ ့..အခ်စ္ကိုပ်ံသန္း..
ခ်စ္သူ၇င္ခြင္ေႏြးေႏြးေလးမွာ..ေအးေအးေလးေနခ်င္ႀကေပမဲ့..
အနာဂတ္ေတြ ႀကိဳမဖတ္တတ္တဲ့..တစ္စိမ္းေတြႀကားကြ်န္ေတာ္တို ့..
နားလည္မူ ့ေတြ ဆံုးရံူးခဲ့ရသလို..
အားငယ္မူ ့ေတြလည္း..အတုန္းအရံုးေပါ့..
တကယ္ေတာ့..မက္ေဒါနယ္ဟမ္ဘာကာထက္..ခ်စ္သူနဲ ့အတူ..မုန္ ့ဟင္းငါး..စားခ်င္ႀကတာပါ...
ခက္တာက...ကဗ်ာကို..ကဗ်ာလိုႀကည့္တတ္ရင္..
ကဗ်ာရဲ့အသဲနွလံုး..အဆံုးထိၿမင္ရတယ္..
ကဗ်ာရဲ့ရိူက္သံ..ဒရမ္ရိုက္သံလိုႀကားရမယ္..
ကဗ်ာရဲ့ေပ်ာ္ရြင္မူ ့..ေမွ်ာ္စင္တခုလိုေတြ ့ရမယ္..
ဒါေပမဲ့..ရင္ထဲမွာ..အခံေတာ့ရိွရမွာေပါ့..
.......
"ေခတ္တခုရဲ့..ဖရိူဖရဲနိုင္မူ ့..မလံုၿခံဳမူ ့..တမ္ဖိုးေလ်ာ့ခ်မူ ့ေတြေႀကာင့္..အေဖၚမပါပဲ..ေတာ္ရာမွာဝဲေနရတဲ့..ေလတံခြန္ေလးတခုလို..စိုးတထိတ္ထိတ္နဲ ့ ရစ္ဘီးေလးကို..ႀကည့္ႀကည့္ေနရတာ..
ကဗ်ာေလးမွာ..မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ ့..
တမ္းတမ္းတတ..(ေမာင္..)လို ့ေခၚၿ႔ပီး..လြမ္းေနတဲ့ကဗ်ာေလး..
တကယ့္ကိုအမွတ္တရပါ.."
(နင့္..ေမာင္.. အတြက္..ဂုဏ္ယူပါတယ္..ညီမေလး)
၁၆နွစ္မွ...နွစ္၁၆၀ တိုင္တိုင္လက္တြဲနိုင္ေစေသာဝ္..
ဇာတာေတြက နွစ္၁၂၀ပဲေရးတာေနာ္..ပိုေပးထားတယ္..
............
ကဗ်ာဖတ္ၿပီး....ေတြးခ်င္သလိုေတြး...ေရးခ်င္သလိုေရး..တာ...
ေမးခ်င္သလိုေမးနိုင္ပါတယ္..
ကြ်န္ေတာ္လည္း..
ေအးခ်င္သလိုေအးေနတဲ့ညမွုာ..
ေကြးခ်င္သလိုေကြးလိုက္ဦးမယ္...

အကိုႀကီး..
မင္းသုခ

Eaindra said...

အကိုၾကီးမင္းသုခေရ...
blog တစ္ခုလုပ္ေပးမယ္..ဗ်ာ
ကဗ်ာထက္မန္႔တာေတြကပိုပိုေကာင္းေနလို႔..။
ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္..လို႔

အိျႏၵာ

Moe Myint Tane said...

တိုးတက္မႈကို ရွာေဖြရင္း ဘ၀မွာ ေႏြးေထြးမႈေတြဆိတ္သုဥ္းခဲ႔ရတယ္....
ေအးစက္စက္ခါးသက္သက္ အေအးခန္းထဲက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ထက္...အခ်စ္ရဲ႕အေႏြးဓါတ္၀င္တဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ခြက္က ပိုတန္ဘိုးရွိတာေပါ႔...ခ်စ္သူရဲ႕ ရင္မွာခို၀င္လို႔ ခ်စ္သူရဲ႕လက္ဖ၀ါးမွာမွ ပါးအပ္ခ်င္ခဲ႔တာ အာဒမ္နဲ႔ေအ၀ တည္းကစခဲ႔တာ ခ်စ္တတ္သူတို႔ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာ...၁၆ႏွစ္ဆိုတဲ႔ ဒီခရီး တူႏွစ္ကိုယ္ မျငီးဘဲေလွ်ာက္ခဲ႔ၾကတာ ဘယ္လိုမွန္းမျမင္ဘူးေပမယ္႔ အဲဒီ႕အကိုအတြက္ ဂုဏ္ယူတယ္...ေလးစားတဲ႔အမအတြက္ ေက်နပ္တယ္...အဆံုးသတ္မွာ ျပံဳးလ်က္ဆုေတာင္းတယ္ သည္အကို သည္အမ ညီမွ်စြာေရႊလက္တြဲ ဘ၀မွာ ရဲရဲၾကီး ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ေစ...


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္

မသက္ဇင္ said...

အဓိပၸါယ္စံုးစံုးခ်ဳပ္သြားတဲ့
ေန၀င္ဆည္းဆာမွာ..
သင္ ေမွ်ာ္မွန္းေငးရီရာက..ဘယ္အရပ္ဆီလဲ..။

"အခ်စ္နဲ႔.ႏွင္တဲ့.ခရီး"
အေတြးေလးေကာင္းတယ္--
ကဗ်ာေလးလွတယ္---

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္ဗ်ာ...
အမွတ္တရကဗ်ာေလးကလည္းေကာင္းမွေကာင္း....

Anonymous said...

အခ်စ္နဲ႕ ႏွင္တဲ့ခရီးရဲ႕အစဟာ ......
မုန္႕ဟင္းခါးဆိုင္ကေလးကေန စတင္ၿပီး
နိဗၺာန္ေ႐ႊေသာင္အထိ ဆုိက္ဖို႕ ....
အိုး .... ..... ......
တအား ဒန္တယ္ဗ်ာ (ေမာ္ဒန္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရအား ခ်စ္စႏိုး အဖ်ားဆြတ္ကာ ေခၚေ၀ၚသည္) ...

ေမွာ္ေအာင္ဒန္ျခင္းမ်ားစြာက ယေန႕ ၁၆ ႏွစ္တင္းတင္းမွသည္ ေနာင္ ႏွစ္ကေမၻကမၻာ သံသရာဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္ အဓြန္႕႐ွည္ေစေသာ္ .... ။