ကေ၀ေၾကာက္တတ္တဲ့ အနာ..

(၁)။
ဒီတစ္ခါပိုစ့္က ဟာသလိုလိုဘာလိုလိုဆိုေတာ့ အိျႏၵာကထူးထူးဆန္းဆန္းေတြလုပ္ထားတယ္ဆိုပါေတာ့..။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုယ္ဖြင့္ရင္ေတာင္စိတ္ေတြညစ္ညစ္လာလို႔ပါ..။
လာလာဖတ္ၾကတဲ့သူေတြကိုလည္း ၾကာေတာ့အားေတြနာလာေရာ..
တစ္ခါတစ္ေလေလာက္..ေပါ့ေပါ့ပါးပါး..ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ေလးျပန္သြားေစ့ခ်င္တာေပါ့ေလ...
တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ကိုစတည္ကတည္းက အက္ေဆးေလးေတြလဲေရးမယ္ေပါ့..။
ပန္းခ်ီ မေတာက္တေခါက္လဲဆြဲပစ္လိုက္မယ္ေပါ့၊ ကဗ်ာေတြကိုလဲ ေဆာင္းပါးေတြနဲ႔ အပီအျပင္ခံစားပစ္မယ္ေပါ့..။
စိတ္ႀကိဳက္ေရးပစ္လိုက္မယ္ဟဲ့ လြပ္လြပ္လပ္လပ္ဆိုတာ..လက္ေတြ႔မွာ စိတ္ကူးထဲေတာင္မနည္းျဖစ္ေနရပါတယ္..။
အခုဆို ကိုယ့္ရွိျပီးသား ကဗ်ာေလးေတြ..၀တၳဳေလးေတြကလဲ ကုန္သေလာက္ျဖစ္လာေတာ့ ပိုစ့္မွန္မွန္တင္ႏိုင္ဖို႔ မ်က္ခံုးကလည္းလႈပ္လာျပီဆိုပါေတာ့..
အဲဒါနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အက္ေဆးေလးေတြေရးၾကည့္ဖို႔ သတိရလာတာလည္း၀န္ခံပါတယ္ေနာ္...
ကဗ်ာဆရာမ(ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကဗ်ာဆရာမလို႔ခံယူပါတယ္ တစ္ျပားမွမေလွ်ာ့ႏိုင္ပါ..။)ေရးတဲ့ အက္ေဆးဆိုေတာ့ နည္းနည္းအခိ်ဳးမေျပျဖစ္ေနလည္း ေအာ္သာသြားၾကပါေတာ့လို႔..။


(၂)
ဇာတိေမြးရပ္ကဧရာ၀တီအေရွ႔ဘက္ကမ္းနဖူးေပၚကပါ..။ (ထိန္ေတာမိုးညိဳဆိုရင္ လူမိုက္ေတြဆိုျပီးနည္းနည္းလန္႔သြားၾကမလားမသိ..)
ဟိုးတုန္းက သိပ္ကိုေခါင္ခဲ့တဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာေပါ့..။ဒီလိုပဲ ဧရာ၀တီရဲ႔ အေနာက္ဖက္ကမ္းမွာလဲ ဒီလိုပဲ ရြာစဥ္ရြာတန္းေလးေတြ ရိွေနခဲ့ပါတယ္..။
ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ အေရွ႔ဘက္ကမ္းကလူေတြက အေနာက္ဖက္ကမ္းသားေတြေပါ့ အေနာက္ဘက္ကမ္းကလူေတြက အေရွ႔ဘက္ကမ္းသားေတြေပါ့..
ဒီလိုပဲ ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ သိပ္ေရွးရိုးဆန္သူေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ အစြဲအလန္းတစ္ခုကရွိေနၾကခဲ့ပါတယ္..။
အဲဒါက စုန္းကေ၀ အတတ္ေတြ တတ္သူေတြရွိတယ္လို႔ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အထင္ေတြႀကီးေနၾကတာပါ..။
ငယ္ငယ္က ထိမ္းေက်ာင္းေပးခဲ့တဲ့ ေဒၚေအးတိုဆိုရင္ စုန္းကေ၀ကိစၥ သိပ္ကို စိတ္၀င္စားေတာ့ကာ..တစ္ေန႔တစ္ေန႔သူ႔ဆီက စုန္းကေ၀ပံုျပင္ေတြလဲမထပ္ေအာင္နားေထာင္ခဲ့ရပါတယ္..။
အေနာက္ဖက္ကမ္းသားေတြစုန္းတတ္တာ.ညညမီးလံုးေတြ အျပိဳင္အဆိုင္တက္ေနတာ ဒီဘက္ကမ္းကလွမ္းျမင္ႏိုင္ေၾကာင္း..။
ေစ်းလာ၀ယ္ရင္းေစ်းဆစ္တာမေလွ်ာ့လို႔ ျပဳစားသြားတာ..ရြာခ်ေပးမွေပ်ာက္ေၾကာင္း
ေနာက္ရြာခ်တုန္း..လာစားတဲ့ေခြးကို ထန္းပိုးနဲ႔ေဆာ္လႊတ္လိုက္တာ..ေနာက္ေန႔ စုန္းမက ခါးမွာဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔ျဖစ္ေနေၾကာင္း...
ေတာ္ေတာ့္ကို ရင္သိမ့္တုန္ခ်င္စရာ ျဖစ္ရမ္းတုတ္ဇာတ္လမ္းေတြကို နားေထာင္ခဲ့ရတာပါ..။
သူျဖစ္ေစခ်င္သလို ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းလူၾကားထဲတိုး၀င္မလာပဲ သူမေျဖႏိုင္တဲ့ေမးခြန္းေတြခ်ည္း
ညစ္တီးညစ္ကန္ေမးခြန္းထုတ္တတ္လို႔ ေဒၚေအးတိုက အျမင္ေတာ္ေတာ္ကပ္ခဲ့တာလဲ မွတ္မိပါေသးတယ္.။
အဲသလို အေနာက္ဘက္ကမ္းမွာကလဲ အေရွ႔ဘက္ကမ္းသူေတြ စုန္းကေ၀အတတ္မွာ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့အေၾကာင္းပံုတိုပတ္စေတြနဲ႔ပါတဲ့..။
ကိုယ္တို႔အေရွ႔ဘက္ကမ္းကေတာင္ လက္ေစာင္းပိုထက္ပံုရပါတယ္..
အေရွ႔ဘက္ကမ္းသူေတြ စုန္းကေ၀အတတ္ကၽြမ္းက်င္လိုက္ပံုမ်ား..
သန္းရွာတာေတာင္ သူမ်ားကို ခိုင္းေနစရာမလိုဘူး..ကိုယ့္ဦးေရျပားကိုယ္ခၽြတ္ျပီးဒူးမွာစြပ္ျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္သန္းရွာၾကဆိုပဲ...
တစ္ခါတစ္ေလ..ကေလးငိုရင္ေတာင္..ေခ်ာက္စရာလွန္႔စရာတစ္မ်ိဳးျဖစ္လို႔ေပါ့..။
(၃)
အဲဒီ့မွာပဲ ကိုယ္တို႔အစ္မ၀မ္းကြဲ မမထားထားဦးနဲ႔ အေနာက္ဖက္ကမ္းသားကိုျမ၀င္းဆိုတဲ့ အကိုႀကီးတို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾက ၊
အိမ္ကသေဘာမတူၾက၊ခိုးရာေတြလိုက္ေျပးၾကေတြျဖစ္ပါေတာ့တယ္.။
မမထားက သူ႔အမ်ိဳးသားရဲ႔ရြာကိုပါသြားျပီးရြာကိုျပန္မေရာက္ျဖစ္ပဲေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာသြားခဲ့ပါတယ္..။
ရြာေလးကလည္းေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေခါင္ေခါင္မွာလို႔သိရပါတယ္.။
ေဒၚေအးတိုကေတာ့ စုန္းဆိုတာသူပညာေပးခ်င္ရင္ဗူးသြင္းလိုက္ေၾကာင္း ထားထားဦးဗူးသြင္းခံေနရပလားမသိဆိုတာမ်ိဳးေတြ မထပ္ေအာင္ေျပာေနတုန္းပါပဲ..။
တစ္ေန႔ေတာ့ကိုယ္တို႔ဘဘႀကီးက ပဥၹင္းခံရွင္ျပဳအႀကီးအက်ယ္လုပ္မွာမို႔ သူ႔ေျမးဦးမကိုရေအာင္ဖိတ္ဖို႔အမိန္႔ခ်လိုက္ေတာ့ မမထားရြာျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းၾကားရပါေတာ့တယ္.။
ကိုယ္တို႔ကေလးေတြကေတာ့ အလွဴဆိုတာရယ္.။ မမထားလည္းျပန္လာမယ္. ကေလးေလးလည္းပါလာမယ္ဆိုတာေတြနဲ႔ျမဴးေဆာင့္ေနခဲ့ၾကပါတယ္.။
တကယ္ေရာက္လာေတာ့လဲ..မမထားပါလာသမွ်မုန္႔ေတြစား..ကိုယ္တို႔တူမဆိုတာေလးကို ကစားစရာအရုပ္တစ္ရုပ္လိုလုၾကယက္ၾက..၊ ေပ်ာ္ေနၾကေတာ့တာပါပဲ..။
အဲဒီ့မွာ မမထားက သူ႕ေယာင္းမေလးကို ကေလးထိမ္းဖို႔ဆို ေခၚလာခဲ့တာပါ..။
ေကာင္မေလး...(အဲ.. အစ္မႀကီးေပါ့..) ၊ က အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ခပ္ေခ်ာေခ်ာေလးပါ..။ အစ္ကိုေတြ၀ိုင္းပိုးၾကတာကိုလဲမွတ္မိေနပါေသးတယ္..။
သူကစလာကတည္းက ေတာ္ေတာ့္ကိုရႈိးရိႈးရွမ္းရွမ္းစိတ္မသက္မသာပံုနဲ႔ရွိေနခဲ့ပါတယ္.။
မမထားကိုလည္းမ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံ. ဘယ္မွလည္းမသြားရဲမလာရဲ ေတာ္ေတာ္ေလး..ကတ္သီးကပ္သပ္ႏိုင္ေနလို႔ ေခၚလာမိတာမွားပါတယ္ေအလို႔ မမထားညည္းပံုခ်ေနတာခဲ့ရတာပါ..။
ညေမွာင္လာေလ..ငိုမလိုမ်က္ႏွာထားမို႔ျဖစ္လာေလေပမယ့္ အားလံုးက ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ့္အေပ်ာ္ေတြနဲ႔မို႔ သူ႔ကို မသိလိုက္ဘာသာျဖစ္ေနခဲ့ၾကအေသအခ်ာေပါ့..။
အဲ..မိုးလင္းမွ..ျပသနာကစေတာ့တာပါ..ပဲ..။
(၄)။
တဟီးဟီးခ်ံဳးပြဲခ်ငိုေနတဲ့ ေကာင္မေလးေဘးမွာ လူေတြက၀ိုင္းလို႔ေပါ့..။
အခုျပန္မယ္ ခုခ်က္ခ်င္းျပန္ပို႔ေပးပါ..ဆိုေတာ့လဲ မမထားခမ်ာ ေခါင္းေတြေခ်ာက္လို႔ေပါ့..
ဟဲ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ "ႀကီးႀကီး" ကိုလက္ညိွဳးခ်ည္းထိုးထိုးျပေနေတာ့ ၾကီးၾကီးခမ်ာမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ငါ ဘာေတြမ်ားေျပာလိုက္မိလဲ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ျပန္စဥ္းစားလို႔..ေပါ့..
ေၾကာက္တယ္ ခ်ည္းထပ္ထပ္ေျပာေနေတာ့ မျဖစ္မေနေသေသခ်ာခ်ာေမးၾကရေပါေတာ့တယ္...
ျပသနာက..ဒူးမွာဦးေရျပားစြပ္ျပီးသန္းရွာတဲ့ျပသနာပါ...
မနက္အေစာႀကီး ႀကီးႀကီးကလာႏိႈးတယ္တဲ့ ႀကီးႀကီးေခၚတဲ့ေနာက္လိုက္သြားျပီးမ်က္ႏွာလိုက္သစ္ပါတယ္တဲ့
အဲဒီ့မွာ ႀကီးႀကီးက
သူ႕သြားေတြကိုခၽြတ္ျပီး..သြားတိုက္ျပ ပါတယ္တဲ့...
သူအေရွ႔ဘက္ရြာသူေတြအေၾကာင္းၾကားဖူးထားျပီးသားပါတဲ့
အသက္၅၀ေက်ာ္နဲ႔အံပံုလုပ္ထားရရွာတဲ့ ႀကီးႀကီးခမ်ာ မ်က္ရည္ေတြေရာ သူ႔အံကပ္ေရာထြက္က်ေအာင္ရယ္လိုက္တာ..မွ..။
(၅)
အဲလိုနဲ႔ မမထားခမ်ာ ဘယ္လိုမွရႈင္းျပေခ်ာ့ေမာ့လို႔မရတဲ့အဆံုးရွင္ေလာင္းလွည့္တာေလးေတာင္မေနရေတာ့ပဲ ျပန္ပို႔လိုက္ရေတာ့တာပါပဲ..။
အမ်ိဳးထဲလဲ ေျပာစမွတ္ကိုတြင္က်န္ရစ္ေတာ့တာပါပဲ..။
ေတြးၾကည့္မိပါတယ္..
သူဘယ္ေလာက္ေၾကာက္လန္႔ တုန္လႈပ္သြားရွာမလဲေနာ္....
သူ..အထိတ္တလန္႔ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မွန္အေနနဲ႔ေတြ႕သမွ်လူကိုေျပာျပေနေတာ့မွာ..
တစ္ဆင့္စကားတစ္ဆင့္နားနဲ႔ အေရွ႔ဘက္သားေတြ သြားေတာင္ခၽြတ္ သြားတိုက္တဲ့အဆင့္ေရာက္သြားရဦးမွာ..
ေနာက္..ဘယ္ေလာက္ရိုးသား(ရိုးအတယ္ပဲေျပာရေတာ့မွာပါ)လိုက္တဲ့..၊အယံုလြယ္လိုက္တဲ့ အစြဲအလမ္းေတြႀကီးတဲ့..ေတာသူေတာင္သားေတြမ်ားလဲ...
ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိေနၾကဦးမလဲ..စသျဖင့္ေပါ့ေလ....။



အိျႏၵာ
(၆.၃.၂၀၀၉)