March 6, 2009

ကေ၀ေၾကာက္တတ္တဲ့ အနာ..



(၁)
ဒီတစ္ခါပိုစ့္က ဟာသလိုလိုဘာလိုလိုဆိုေတာ့ အိျႏၵာကထူးထူးဆန္းဆန္းေတြလုပ္ထားတယ္ဆိုပါေတာ့..။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုယ္ဖြင့္ရင္ေတာင္စိတ္ေတြညစ္ညစ္လာလို႔ပါ..။
လာလာဖတ္ၾကတဲ့သူေတြကိုလည္း ၾကာေတာ့အားေတြနာလာေရာ..
တစ္ခါတစ္ေလေလာက္..ေပါ့ေပါ့ပါးပါး..ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ေလးျပန္သြားေစ့ခ်င္တာေပါ့ေလ...
တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ကိုစတည္ကတည္းက အက္ေဆးေလးေတြလဲေရးမယ္ေပါ့..။
ပန္းခ်ီ မေတာက္တေခါက္လဲဆြဲပစ္လိုက္မယ္ေပါ့၊ ကဗ်ာေတြကိုလဲ ေဆာင္းပါးေတြနဲ႔ အပီအျပင္ခံစားပစ္မယ္ေပါ့..။
စိတ္ႀကိဳက္ေရးပစ္လိုက္မယ္ဟဲ့ လြပ္လြပ္လပ္လပ္ဆိုတာ..လက္ေတြ႔မွာ စိတ္ကူးထဲေတာင္မနည္းျဖစ္ေနရပါတယ္..။
အခုဆို ကိုယ့္ရွိျပီးသား ကဗ်ာေလးေတြ..၀တၳဳေလးေတြကလဲ ကုန္သေလာက္ျဖစ္လာေတာ့ ပိုစ့္မွန္မွန္တင္ႏိုင္ဖို႔ မ်က္ခံုးကလည္းလႈပ္လာျပီဆိုပါေတာ့..
အဲဒါနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အက္ေဆးေလးေတြေရးၾကည့္ဖို႔ သတိရလာတာလည္း၀န္ခံပါတယ္ေနာ္...
ကဗ်ာဆရာမ(ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကဗ်ာဆရာမလို႔ခံယူပါတယ္ တစ္ျပားမွမေလွ်ာ့ႏိုင္ပါ..။)ေရးတဲ့ အက္ေဆးဆိုေတာ့ နည္းနည္းအခိ်ဳးမေျပျဖစ္ေနလည္း ေအာ္သာသြားၾကပါေတာ့လို႔..။


(၂)
ဇာတိေမြးရပ္ကဧရာ၀တီအေရွ႔ဘက္ကမ္းနဖူးေပၚကပါ..။ (ထိန္ေတာမိုးညိဳဆိုရင္ လူမိုက္ေတြဆိုျပီးနည္းနည္းလန္႔သြားၾကမလားမသိ..)
ဟိုးတုန္းက သိပ္ကိုေခါင္ခဲ့တဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာေပါ့..။ဒီလိုပဲ ဧရာ၀တီရဲ႔ အေနာက္ဖက္ကမ္းမွာလဲ ဒီလိုပဲ ရြာစဥ္ရြာတန္းေလးေတြ ရိွေနခဲ့ပါတယ္..။
ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ အေရွ႔ဘက္ကမ္းကလူေတြက အေနာက္ဖက္ကမ္းသားေတြေပါ့ အေနာက္ဘက္ကမ္းကလူေတြက အေရွ႔ဘက္ကမ္းသားေတြေပါ့..
ဒီလိုပဲ ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ သိပ္ေရွးရိုးဆန္သူေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ အစြဲအလန္းတစ္ခုကရွိေနၾကခဲ့ပါတယ္..။
အဲဒါက စုန္းကေ၀ အတတ္ေတြ တတ္သူေတြရွိတယ္လို႔ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အထင္ေတြႀကီးေနၾကတာပါ..။
ငယ္ငယ္က ထိမ္းေက်ာင္းေပးခဲ့တဲ့ ေဒၚေအးတိုဆိုရင္ စုန္းကေ၀ကိစၥ သိပ္ကို စိတ္၀င္စားေတာ့ကာ..တစ္ေန႔တစ္ေန႔သူ႔ဆီက စုန္းကေ၀ပံုျပင္ေတြလဲမထပ္ေအာင္နားေထာင္ခဲ့ရပါတယ္..။
အေနာက္ဖက္ကမ္းသားေတြစုန္းတတ္တာ.ညညမီးလံုးေတြ အျပိဳင္အဆိုင္တက္ေနတာ ဒီဘက္ကမ္းကလွမ္းျမင္ႏိုင္ေၾကာင္း..။
ေစ်းလာ၀ယ္ရင္းေစ်းဆစ္တာမေလွ်ာ့လို႔ ျပဳစားသြားတာ..ရြာခ်ေပးမွေပ်ာက္ေၾကာင္း
ေနာက္ရြာခ်တုန္း..လာစားတဲ့ေခြးကို ထန္းပိုးနဲ႔ေဆာ္လႊတ္လိုက္တာ..ေနာက္ေန႔ စုန္းမက ခါးမွာဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔ျဖစ္ေနေၾကာင္း...
ေတာ္ေတာ့္ကို ရင္သိမ့္တုန္ခ်င္စရာ ျဖစ္ရမ္းတုတ္ဇာတ္လမ္းေတြကို နားေထာင္ခဲ့ရတာပါ..။
သူျဖစ္ေစခ်င္သလို ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းလူၾကားထဲတိုး၀င္မလာပဲ သူမေျဖႏိုင္တဲ့ေမးခြန္းေတြခ်ည္း
ညစ္တီးညစ္ကန္ေမးခြန္းထုတ္တတ္လို႔ ေဒၚေအးတိုက အျမင္ေတာ္ေတာ္ကပ္ခဲ့တာလဲ မွတ္မိပါေသးတယ္.။
အဲသလို အေနာက္ဘက္ကမ္းမွာကလဲ အေရွ႔ဘက္ကမ္းသူေတြ စုန္းကေ၀အတတ္မွာ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္တဲ့အေၾကာင္းပံုတိုပတ္စေတြနဲ႔ပါတဲ့..။
ကိုယ္တို႔အေရွ႔ဘက္ကမ္းကေတာင္ လက္ေစာင္းပိုထက္ပံုရပါတယ္..
အေရွ႔ဘက္ကမ္းသူေတြ စုန္းကေ၀အတတ္ကၽြမ္းက်င္လိုက္ပံုမ်ား..
သန္းရွာတာေတာင္ သူမ်ားကို ခိုင္းေနစရာမလိုဘူး..ကိုယ့္ဦးေရျပားကိုယ္ခၽြတ္ျပီးဒူးမွာစြပ္ျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္သန္းရွာၾကဆိုပဲ...
တစ္ခါတစ္ေလ..ကေလးငိုရင္ေတာင္..ေခ်ာက္စရာလွန္႔စရာတစ္မ်ိဳးျဖစ္လို႔ေပါ့..။
(၃)
အဲဒီ့မွာပဲ ကိုယ္တို႔အစ္မ၀မ္းကြဲ မမထားထားဦးနဲ႔ အေနာက္ဖက္ကမ္းသားကိုျမ၀င္းဆိုတဲ့ အကိုႀကီးတို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾက ၊
အိမ္ကသေဘာမတူၾက၊ခိုးရာေတြလိုက္ေျပးၾကေတြျဖစ္ပါေတာ့တယ္.။
မမထားက သူ႔အမ်ိဳးသားရဲ႔ရြာကိုပါသြားျပီးရြာကိုျပန္မေရာက္ျဖစ္ပဲေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာသြားခဲ့ပါတယ္..။
ရြာေလးကလည္းေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေခါင္ေခါင္မွာလို႔သိရပါတယ္.။
ေဒၚေအးတိုကေတာ့ စုန္းဆိုတာသူပညာေပးခ်င္ရင္ဗူးသြင္းလိုက္ေၾကာင္း ထားထားဦးဗူးသြင္းခံေနရပလားမသိဆိုတာမ်ိဳးေတြ မထပ္ေအာင္ေျပာေနတုန္းပါပဲ..။
တစ္ေန႔ေတာ့ကိုယ္တို႔ဘဘႀကီးက ပဥၹင္းခံရွင္ျပဳအႀကီးအက်ယ္လုပ္မွာမို႔ သူ႔ေျမးဦးမကိုရေအာင္ဖိတ္ဖို႔အမိန္႔ခ်လိုက္ေတာ့ မမထားရြာျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းၾကားရပါေတာ့တယ္.။
ကိုယ္တို႔ကေလးေတြကေတာ့ အလွဴဆိုတာရယ္.။ မမထားလည္းျပန္လာမယ္. ကေလးေလးလည္းပါလာမယ္ဆိုတာေတြနဲ႔ျမဴးေဆာင့္ေနခဲ့ၾကပါတယ္.။
တကယ္ေရာက္လာေတာ့လဲ..မမထားပါလာသမွ်မုန္႔ေတြစား..ကိုယ္တို႔တူမဆိုတာေလးကို ကစားစရာအရုပ္တစ္ရုပ္လိုလုၾကယက္ၾက..၊ ေပ်ာ္ေနၾကေတာ့တာပါပဲ..။
အဲဒီ့မွာ မမထားက သူ႕ေယာင္းမေလးကို ကေလးထိမ္းဖို႔ဆို ေခၚလာခဲ့တာပါ..။
ေကာင္မေလး...(အဲ.. အစ္မႀကီးေပါ့..) ၊ က အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ခပ္ေခ်ာေခ်ာေလးပါ..။ အစ္ကိုေတြ၀ိုင္းပိုးၾကတာကိုလဲမွတ္မိေနပါေသးတယ္..။
သူကစလာကတည္းက ေတာ္ေတာ့္ကိုရႈိးရိႈးရွမ္းရွမ္းစိတ္မသက္မသာပံုနဲ႔ရွိေနခဲ့ပါတယ္.။
မမထားကိုလည္းမ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံ. ဘယ္မွလည္းမသြားရဲမလာရဲ ေတာ္ေတာ္ေလး..ကတ္သီးကပ္သပ္ႏိုင္ေနလို႔ ေခၚလာမိတာမွားပါတယ္ေအလို႔ မမထားညည္းပံုခ်ေနတာခဲ့ရတာပါ..။
ညေမွာင္လာေလ..ငိုမလိုမ်က္ႏွာထားမို႔ျဖစ္လာေလေပမယ့္ အားလံုးက ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ့္အေပ်ာ္ေတြနဲ႔မို႔ သူ႔ကို မသိလိုက္ဘာသာျဖစ္ေနခဲ့ၾကအေသအခ်ာေပါ့..။
အဲ..မိုးလင္းမွ..ျပသနာကစေတာ့တာပါ..ပဲ..။
(၄)။
တဟီးဟီးခ်ံဳးပြဲခ်ငိုေနတဲ့ ေကာင္မေလးေဘးမွာ လူေတြက၀ိုင္းလို႔ေပါ့..။
အခုျပန္မယ္ ခုခ်က္ခ်င္းျပန္ပို႔ေပးပါ..ဆိုေတာ့လဲ မမထားခမ်ာ ေခါင္းေတြေခ်ာက္လို႔ေပါ့..
ဟဲ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ "ႀကီးႀကီး" ကိုလက္ညိွဳးခ်ည္းထိုးထိုးျပေနေတာ့ ၾကီးၾကီးခမ်ာမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ငါ ဘာေတြမ်ားေျပာလိုက္မိလဲ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ျပန္စဥ္းစားလို႔..ေပါ့..
ေၾကာက္တယ္ ခ်ည္းထပ္ထပ္ေျပာေနေတာ့ မျဖစ္မေနေသေသခ်ာခ်ာေမးၾကရေပါေတာ့တယ္...
ျပသနာက..ဒူးမွာဦးေရျပားစြပ္ျပီးသန္းရွာတဲ့ျပသနာပါ...
မနက္အေစာႀကီး ႀကီးႀကီးကလာႏိႈးတယ္တဲ့ ႀကီးႀကီးေခၚတဲ့ေနာက္လိုက္သြားျပီးမ်က္ႏွာလိုက္သစ္ပါတယ္တဲ့
အဲဒီ့မွာ ႀကီးႀကီးက
သူ႕သြားေတြကိုခၽြတ္ျပီး..သြားတိုက္ျပ ပါတယ္တဲ့...
သူအေရွ႔ဘက္ရြာသူေတြအေၾကာင္းၾကားဖူးထားျပီးသားပါတဲ့
အသက္၅၀ေက်ာ္နဲ႔အံပံုလုပ္ထားရရွာတဲ့ ႀကီးႀကီးခမ်ာ မ်က္ရည္ေတြေရာ သူ႔အံကပ္ေရာထြက္က်ေအာင္ရယ္လိုက္တာ..မွ..။
(၅)
အဲလိုနဲ႔ မမထားခမ်ာ ဘယ္လိုမွရႈင္းျပေခ်ာ့ေမာ့လို႔မရတဲ့အဆံုးရွင္ေလာင္းလွည့္တာေလးေတာင္မေနရေတာ့ပဲ ျပန္ပို႔လိုက္ရေတာ့တာပါပဲ..။
အမ်ိဳးထဲလဲ ေျပာစမွတ္ကိုတြင္က်န္ရစ္ေတာ့တာပါပဲ..။
ေတြးၾကည့္မိပါတယ္..
သူဘယ္ေလာက္ေၾကာက္လန္႔ တုန္လႈပ္သြားရွာမလဲေနာ္....
သူ..အထိတ္တလန္႔ ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မွန္အေနနဲ႔ေတြ႕သမွ်လူကိုေျပာျပေနေတာ့မွာ..
တစ္ဆင့္စကားတစ္ဆင့္နားနဲ႔ အေရွ႔ဘက္သားေတြ သြားေတာင္ခၽြတ္ သြားတိုက္တဲ့အဆင့္ေရာက္သြားရဦးမွာ..
ေနာက္..ဘယ္ေလာက္ရိုးသား(ရိုးအတယ္ပဲေျပာရေတာ့မွာပါ)လိုက္တဲ့..၊အယံုလြယ္လိုက္တဲ့ အစြဲအလမ္းေတြႀကီးတဲ့..ေတာသူေတာင္သားေတြမ်ားလဲ...
ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိေနၾကဦးမလဲ..စသျဖင့္ေပါ့ေလ....။



အိျႏၵာ
(၆.၃.၂၀၀၉)

15 comments:

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

မႀကီးရယ္...
ေရးလည္းေရးတတ္ပ့ါေနာ္..

ရိုးသားလြန္းတဲ့ ဓေလ့ေလးေတြ လႊမ္းတဲ့
ရြာကိုလြမ္းသြားတယ္...

သူ႔ခမ်ာ ေၾကာက္ရွာမွာေပါ့...
ဟီးးးးးး

စာၾကြင္း... မႀကီးေရ စကားမစပ္
ႀကီးႀကီးဆိုတာ အျမင့္ post ထဲက
"သခင္" ဆိုတာထင္တယ္..
ဟားး ဟားးး

Moe Myint Tane said...

ဟား ဟား ဟား မၾကီးေရ ကြ်န္ေတာ္႔ အေဒၚလည္း သြားေတြခြ်တ္တိုက္ျပတတ္တယ္။ သူလည္း အဲဒီ႔အတတ္မ်ား တတ္သလားမသိ။
မျပံဳးဘဲနဲ႔ ၀ါးလံုးကြဲ ရီျပီးျပန္သြားပါတယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ညီအကိုမ်ား said...

ရယ္ရတယ္.. သြားနာေနလိုု႕ေကာင္းေကာင္းေတာင္မရယ္ႏိုုင္ဘူး..
စကားေျပအေရးအသားကေတာ့ပံုုေျပာျပေနသလိုုပါပဲအစ္မေရ.
ရႊင္လန္းစြာနားေထာင္သြားပါတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလ်က္
မိုုးၾကယ္

HAPPY CLOUD said...

(((((((ၿဗဲ)))))))
ရယ္ရတယ္...ေတာ့... မအိမ္သာႀကီး အိမ္သြားလည္တုန္းကလည္း သူမနက္အေစာႀကီး ခၽြတ္ၿပီး တိုက္ေနတာ ေတြ႔ခဲ႔တယ္... သြားေတြ ေျပာပါတယ္... သြားေတြ..သြားေတြ.. :D

ေရလည္ခင္တဲ့..
မိုးေမာင္

ATN said...

ရီရတယ္ဗ်ာ... ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလ...

Moe Cho Thinn said...

ညီမက စကားေျပပါ အေရးေကာင္းေတာ႔တာကိုး။ ကဗ်ာသမား စကားေျပေရးရင္ ကဗ်ာဆန္ဆန္ လွသတဲ႔။ အခု ရြာသူရြာသားေတြ ရုိးပုံကို ရုိးရုိးေလး ေရးျပလို႔ ခ်စ္စရာေကာင္းလုိက္တာ။ ထပ္ေရးပါအုံး ညီမေရ။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ညစ္ေနတဲ႔အခိုက္ဖတ္မိတာ စိတ္ထဲမွာတကယ္ကိုေပါ႔သြားတယ္အစ္မေရ ....

ေခါင္းစဥ္ေပးထားပံုေလးကအစလန္းတယ္ဗ်ာ .......

MANORHARY said...

ေကာင္းတယ္ညီမေရ...း)
ငယ္ငယ္ကကိုယ့္လည္းအဲလိုသြားေတြခၽြတ္တိုက္တာ
ေတြ႕ခဲ့ဖူးတာေပါ့...း)
အဲလိုေလးေတြဖတ္ရေတာ့စိတ္ေပ်ာ္ေစတယ္

Kaung Kin Ko said...

ကၽြန္ေတာ့္အဖုိးလည္း ကေဝ အတတ္တယ္တယ္ဗ်။ သြားေတြ ခၽြတ္တိုက္တယ္။ :D

ေဆာင္းယြန္းလ said...

စကားေၿပအေရးလည္း ဖတ္လို႔ေကာင္းေနတာပါပဲ ညီမေရ...မွတ္သားဖြယ္ရာ ရယ္ရႊင္စရာေလးေတြေပါ့..
ေၾသာ္...ကေလးမခၿမာ အေတာ္လန္႔ရွာမွာပဲ..
အကိုတို႔ငယ္ငယ္က စုန္းအတတ္ကို ဒီေလာက္မသိခဲ့ေတာ့ အဘိုးသြားေတြခၽြတ္တိုက္တာ ၿမင္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ မလန္႔ခဲ့ရဘူးေလ

Mhu Darye said...

ျဖစ္မွျဖစ္တတ္ပါေပ့ ေနာ္...
ဟီးးးး ဖတ္လို႔ အားႀကီးေကာင္းတယ္!
ဂြတ္!

Anonymous said...

အဟိ အဟိ..

minn thuka said...

ညီမေလး...ဒီလိုလဲၿဖစ္တာပဲလား
အဲဒီ ႀကီးႀကီးက ေက်ာက္မ်က္လံုးတစ္ဖက္သာ ထပ္ရိွေနမယ္ဆို..ေကာင္မေလးေတာ့ ေနရာတင္
ဘာၿဖစ္သြားမလဲမသိဘူးေနာ္...

သင္း said...

သူငယ္ခ်င္း
မျပံဳးပဲနဲ႔၀ါးလံုးကြဲရီလိုက္တယ္..
(ဟားဟားဟား)၃
ဖတ္ရတာ..စိတ္ ကို ေပါ့သြားတာပဲ..
ေနာက္ထပ္အဲဒီလိုရီစရာေလးေတြေရးပါဦး

သင္း said...

သူငယ္ခ်င္း
ခြင့္လာေတာင္းတာ....
"ကေ၀ေၾကာက္တတ္တဲ့အနာ"...ေလးကို
ငါ...ေက်ာင္းမွာ..ျမန္မာ..အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ
ေျပာခ်င္လို႔...
နင္..မေပးလည္းေျပာမွာပဲ...
ယူသြားျပီ
ဟီးဟီး