May 1, 2010

သူသြားတာေသခ်ာျပီလား ကဗ်ာခံစားမႈစာစု

ခံစားမိရာဆိုတဲ့ Sub Title ေလးက ကဗ်ာေတြကိုကိုယ္ခံစားမိသလို ခ်ေရးမယ္ဆိုျပီး
ဖန္တီးထားျဖစ္ခဲ့တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ခုအခ်ိန္အထိ ဘယ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္တစ္ေလကိုမွ ခံစားမိရာေဆာင္းပါး မေရးျဖစ္ေသးပါဘူး။

ကဗ်ာေတြကို ခံစားရတာ ကဗ်ာေရးရတာထက္ကို နက္နည္းသိမ္ေမြ႔လြန္းပါတယ္..။
ကိုယ္ျပန္ခ်ေရးလိုက္မွ ကဗ်ာရဲ႕ အၾကည္ဓါတ္ေလးေတြ ေနာက္သြားမွာ ၊
ကဗ်ာဆရာေပးခ်င္တဲ့ ပမာဏ ေလ်ာ့က်သြားမွာ
ကဗ်ာခုတ္ေမာင္းေနရာ လမ္းေၾကာင္းေလး တိမ္းေစာင္းသြားမွာ သိပ္စိုးရိမ္မိ လက္တြန္႔ေနခဲ့မိပါတယ္..။
ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ မျဖစ္မေန စားသံုးရမယ့္အဟာရတစ္ခုလိုကို ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။

တစ္ခ်ိဳ႔ကဗ်ာေတြက ရင္၀ကိုထုတ္ခ်င္းခတ္ေဖါက္၀င္သြားပါတယ္..။
တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမရိုးအီႏိုင္တဲ့ ရနံ႔တစ္ခုလို ခ်ိဳျမေနတတ္ပါတယ္
တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြက ညခင္းဆည္းဆာမွာ တိမ္ေရာင္စံုေတြ ေတာက္ျပေနသလိုလို
တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြမွာက ခြန္အားေတြ ေစြးေစြးနီလို႔
တစ္ခိ်ဳ႕ကဗ်ာေတြကအရွိန္အဟုန္ႀကီးမားျပီးဆန္းက်ယ္ခမ္းနားလြန္းတဲ့ ေရတံခြန္လိုမ်ိဳးေပါ့
တစ္ခ်ိဳ႔ကဗ်ာေတြကေတာ့ ေႏြးျမေနတဲ့ နံနက္ေနျခည္ထဲမွာ..
သာသာလြင့္လြင့္တိုက္ခတ္ေနတဲ့ေလညွင္းေျပေျပေလးလိုပါပဲ

အခုကၽြန္မ ကဗ်ာခံစားမႈစာစုေခၚမလား အက္ေဆးေခၚမလား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ခ်ေရးခ်င္လာခဲ့ပါတယ္..။
ကၽြန္မေျပာထားခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြထဲကလိုဆို အဲဒီ့ကဗ်ာေလးက
ကၽြန္မအတြက္ ရင္၀ကိုထုတ္ခ်င္းခတ္ေဖါက္၀င္သြားတဲ့ ကဗ်ာမ်ိဳးေလးပါ..။
ကဗ်ာေလးးးးး
ကဗ်ာမွ ကဗ်ာ တိုတိုေလး....
နာဂစ္လြန္ၿပီးေသာအခါ...တဲ့


နာဂစ္လြန္ၿပီးေသာအခါ...

သူသြားၿပီလား
ထပ္ေမးမယ္
သူသြားတာ ေသခ်ာၿပီလား
ဒါဆုိ . . .
ငါတုိ႕
ငုိသံေတြ စမယ္။ ။

တည္ရ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

သူသြားျပီလား...
ထပ္ေမးမယ္....
သူသြားတာ ေသခ်ာျပီလား.....
အဲဒီ့ေမးလိုက္တဲ့ အသံဟာ..စိတ္ထဲက..ပဲ့တင္ေတာ္လဲေနသံမ်ိဳးလား
ႏႈတ္ဖ်ားက တဖြဖြတရံမလပ္ေရရြတ္ေနတာမ်ားလား..
က်စ္က်စ္ေဖးမထားမိၾကသူခ်င္း အတည္ျပဳေမးျမန္းလိုက္တာမ်ိဳးလား
ဒါမွမဟုတ္
အရူးတစ္ေယာက္လို အသံကုန္ဟစ္ေအာ္သံနဲ႔ေမးခြန္းမ်ားလား
ေမးေနခဲ့တယ္
သူတို႔ ေမးေနခဲ့ၾကပါတယ္..
သူသြားတာ ေသခ်ာျပီလား.....တဲ့...။

သူဟာ.ခုေလးတင္ ညီမေလးရဲ႕လက္ကို လႊတ္ခ်လိုက္ရသူလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္..
ရင္ခြင္ထဲက သားငယ္ေလး လိႈင္းအရိုက္မွာ နစ္ျမဳတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားစလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္..
မိခင္ႀကီးရဲ႔ကိုယ္ေပၚကို သစ္ပင္တစ္ပင္လဲျပိဳက်သြားတာကို
မ်က္ျမင္တပ္အပ္ႀကံဳလိုက္ရသူလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္..

ေရထဲနစ္ျမဳတ္ရေတာ့မယ့္ ေလွငယ္ေပၚ ခ်စ္သူကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်
တင္ေပးလိုက္တဲ့ သူလည္းျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္..

သူကိုယ္တိုင္က တစ္စံုတစ္ရာကိုဖက္တြယ္ေမ်ာပါလာရတဲ့ ကမ္းေျခမဲ့လူတစ္ေယာက္လည္း
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏိုင္တယ္ေပါ့..


ေသခ်ာတာက..

သူဟာ သည္းေခ်ပ်က္မတတ္ ေျခာက္ခ်ား တုန္လႈပ္ေနလိမ့္မယ္
သူ႔နားအစံုဟာ.ဘာကိုမွမၾကားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အူခဲနာက်ဥ္ေနလိမ့္မယ္
ျငိမ္သက္စျပဳလာတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို သူ.........
မ်က္လံုးျပဴးႀကီးနဲ႔ေၾကာင္စီစီ ထူအန္းအန္း ေငးၾကည့္ေနလိမ့္မယ္..


သူ႔ကိုယ္သူ ေသသြားျပီးသားလား..၊ အသက္ရွိေနတုန္းလား သူ...မေသမခ်ာႀကီးျဖစ္ေနလိမ့္မယ္


သူေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ျပီးေရရြတ္မိဦးမယ္..


သူသြားျပီလား....

သူသြားတာေသခ်ာျပီလား...

သူရင္ေတြ ေဆာက္တည္ရာမရခုန္လႈပ္ေနလိမ့္မယ္...

တျဖည္းျဖည္းျငိမ္သက္လာတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ထဲမွာ သူ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသက္ျပန္၀င္လာမယ္..
တစ္ခ်ိန္တည္း..သူ႔မိသားစုကို သူအိမ္ငယ္ေလးကို ကေယာင္ကတမ္းရွာေဖြေနလိမ့္မယ္...
ဘယ္လို ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအဆမွန္းမသိတဲ့ အပူလံုးတစ္လံုး
ရင္၀ကို ဟုန္းကနဲရိုက္ခတ္တက္လာလိမ့္မယ္.


သူ...သူ႔မိသားစုတစ္ဦး ဒါမွမဟုတ္ အားလံုးရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကို အတည္ျပဳဖို႔ ..........


သူ တစ္ေအာင့္ေလာက္ သတိလစ္မူးမိုက္သြားလိမ့္မယ္..
ခဏျဖစ္ျဖစ္ရူးသြပ္ေသြးပ်က္သြားလိမ့္ဦးမယ္..

သူ.....ငို..ရိႈက္.ပစ္..လိုက္...ဖို႔ သ တိ ရ လာ..တ.ယ္....

သူ..သြား..ျပီ..လားးးး
သူသြားတာ..ေသခ်ာ..ျပီ..လား....
သူ...သြား..တာ..ေသ..ခ်ာ..ရင္...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

သူသြားတာ ေသခ်ာမွ စရဲခဲ့ၾကတဲ့ ငိုေၾကြးသံေတြပါ.....
ဘယ္ေတာ့မွ ေသြးမတိတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ဒဏ္ရာတစ္ခုလို...
ငိုသံေတြ မစဲႏိုင္ေတာ့တာဟာ.....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ဒါဆုိ . . .
ငါတုိ႕.............

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

သဘာ၀ေဘးအႏၱရယ္.၊ စစ္ေဘးအႏၱရယ္မ်ားႏွင့္ေသေၾကခဲ့ၾကရေသာ လူသားတိုင္း
ေနာင္ဘ၀ဆိုတာေတြမွာ ဒီအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးနဲ႔ ကင္းေ၀းႏိုင္ၾကပါေစ.။


ကဗ်ာကို အသံုးျပဳခြင့္ေပးေသာ ေမာင္ငယ္ ကဗ်ာဆရာ တည္ရ အား ေက်းဇူးအထူးတင္လ်က္

အိျႏၵာ
( ၂.၅.၂၀၁၀)

11 comments:

လင္းဒီပ said...

အားလံုးပဲ ရန္သူငါးပါး အႏၱရာယ္က ေဝးႏိုင္ၾကပါေစေသာ္...။

pandora said...

ရန္သူငါးပါးက ဆက္စပ္ေနတဲ့အခါ ခက္တယ္ေလ... ။ ၀မ္းနည္းစရာ အျဖစ္ဆိုးေတြ ကင္းၾကပါေစ။

Anonymous said...

ကင္းေဝးႏိုင္ၾကပါေစ... (ပဲ႔တင္ထပ္လ်က္)

မယ္႔ကိုး said...

မေမ႔ေသးဘူး။မေမ႔ႏိုင္ဘူး။ ေမ႔လို႔ မျဖစ္ဘူး။

ဇြန္မိုးစက္ said...

မ..ေျပာသလုိ...တုိတုိေလးနဲ႔ အေတြးေတြအမ်ားႀကီးပါေအာင္ ဆြဲေခၚသြားႏုိင္တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။

အသစ္အသစ္ေသာ ငုိသံေတြ ထပ္ၿပီး မၾကားပါရေစနဲ႔ေတာ့လုိ႔...ဆုေတာင္းမိပါတယ္။

ညလင္းအိမ္ said...

တိုတိုေလးနဲ႔ တကယ္ထိေရာက္တဲ႔ ကဗ်ာပါဗ်ာ ...

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

အရမ္းခံစားရေစတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ....ကဗ်ာခံစားမႈေလးလည္း ေကာင္းတာပါပဲ အိျႏၵာ....ရင္ထဲ ကူးစက္လြယ္သြားတယ္....

Moe Cho Thinn said...

ငိုသံေတြ ခုထိ ၾကားေနတုန္းပဲ။ မစဲေသးဘူး..

Ree Noe Mann said...

ကဗ်ာ ဆရာ ကိုတည္ရ ရဲ႕ ကဗ်ာက တိုေပမဲ့
ထိေရာက္တယ္။
ကဗ်ာကို အဓိပၸါယ္ေပၚေအာင္ ေရးသားတဲ့
ဆရာမ အိျႏၵာရဲ႕ လက္စြမ္းေၾကာင့္လည္း
ပိုျပီး ေပၚလြင္ေစပါတယ္။

အဲဒီအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတိုင္း စိတ္မေကာင္းျခင္းႏွင့္
အတူ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုကို သြားသတိရတယ္။
ဒီလိုေဘးဒုကၡၾကီးကို ဒီလိုမ်ိဳး ခံစားရတာဟာ
ေရွ႕ဘဝက ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ပဲလို႕ စဥ္းခ်င္မိတယ္။
ေရွ႔တုန္းက ဘာမ်ားလုပ္ခဲ့မိလို႕ ရြာလံုးကၽြတ္ ေရထဲပါသြားရတာလဲလို႕
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။

ဝဋ္ရွိရင္လည္း ဒီဘဝ ဒီမွ်ႏွင့္ ေက်ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးေနမိပါတယ္ဗ်ာ။

emayarKhin said...

ရင္ႏွင္႔အမွ်ခံစားရတယ္....

MANORHARY said...

စခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ေတြ ခုထိ မေၿခာက္ေသးးးးးး