June 1, 2009

အခ်ိန္ေတြ...နည္းလြန္းလို႔

(၁)။
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
အိပ္စက္ျခင္းဆီကခိုး၀ွက္ယူထားခဲ့ရ...
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..
လူေတြက ေန႔မွာအိပ္စက္ခြင့္မရွိတဲ့ ဇီးကြက္ေတြလိုေပါ့
(၂)။
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ညဟာ ပြဲသိမ္းတုိက္ပဲြေတြ တိုက္ခိုက္ႏိုင္တတ္ေတာ့
အခ်ိိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
တျမျမေသြးဆေနရတဲ့ ေဆာင္ဓါးတစ္လက္ကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္.
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ေမတၱာသုတ္ရြတ္သံေတြ...ဘ၀ဂ္အထိလြင့္တင္လိုက္
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္.
ဇုလုေတြရဲ႔ ဗံုရိုင္းသံေတြညံလာေလမလား..
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
သူတို႔လည္းအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူး..ေသခ်ာတယ္..။
(၃)။
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
လက္က်န္ဟာ..ဘယ္ေလာက္မွမရွိေတာ့ပါလား..
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ကိုင္းဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ဓါတ္ျပားသီခ်င္းဖြင့္ေနၾကတုန္းလား..
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
လ်ိဳ႔၀ွက္စိတ္ေနစိတ္ထားေတြကို..ေက်ာ့ကြင္းေထာင္ဖမ္းဖို႔
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..
တရားကိုနတ္ေစာင့္ေၾကာင္းမွာ အတည္ျပဳခ်က္ေတြမလို
(၄)။
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ငါတို႕က ဘယ္အိပ္မက္ကိုမွ ၀င္ခြင့္ဗီဇာမက်ခဲ့ၾကဘူး..
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ငါတို႔ရယ္ေမာသံကို ျပန္လည္မေတြ႔ရွိသေရြ႕
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ဒီလိုန႔ဲ...တတိတိပြန္းစားသြားပံုက မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..
တြက္ၾကည့္လိုက္ ဘယ္ေလာက္မွမက်န္ေတာ့ဘူး...ကြယ္ရို႕..
(၅)။
အခ်ိန္ေတြ နည္းလြန္းတယ္...
ႀကိဳး၀ိုင္းမွာ ဗိန္းေဗာင္းသံကညံေနျပီ
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္...
လက္ခေမာင္းမခတ္ရေသးဘူး...ဒိုင္ပြဲရပ္ရံႈးနိမ့္သြားျပီတဲ့
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္...
ငါ့ေသြးလည္း နီပါေၾကာင္း..ေျပာေရးဆိုခြင့္
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
မ်က္ေစ့ပိတ္ျပီးေပါက္ဓါးနဲ႔ေဆာ့ကစားသလို
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႀသဘာေပးေနရတဲ့ ျပကြက္ပဲ..
(၆)။
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
အေျခအေနက ေတာ္၀င္တဲ့ အနက္ထည္ရင့္ရင့္ေပါ့..
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..
ကမၻာက သူ႔ေျပးလမ္းေၾကာင္းထဲမွာသူေျပးေနျမဲ..
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
၂၃ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းကိုလဲ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ ပိုမို မတိမ္းေစာင္းခဲ့..။
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..
ဗန္ဂိုးရဲ႔ Ploughed field ပန္းခ်ီကားခ်ပ္လို
ငါတို႔ထြန္ယက္ဖို႔ေျမယာေတြက်န္ေသးသကြယ့္
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ငါတို႔ ညံ့ခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ေသခ်ာျပီ..။
(၇)
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..
အိပ္စက္ျခင္းကို..အတိုးနဲ႔ျပန္ဆပ္ရမယ့္ ေန႔.တစ္ေန႔..ကေတာ့
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..
ငါ.တို႔.မျမင္ရေသးေပမယ့္..
ငါ့တို႔ ဆီဆက္ဆက္လာေနျပီ....။ ။

အိျႏၵာ(၂၂.၄.၂၀၀၉)

14 comments:

MANORHARY said...

အခ်ိန္ေတြက နည္းလြန္းလို႔
စိတ္တေစၦေတြကလည္းတဝုန္းဝုန္းေၿခာက္လွန္႔
ပရိတ္တရားေလးမ်ား
ေဟာၾကားခဲ့ၾကပါဦး.........ca

မယ္႔ကိုး said...

ႀကိဳက္လိုက္တာ မရယ္ တကယ္။
ကၽြန္မ အတြက္ သီးသန့္ ကဗ်ာလို ့ကို ထင္မိပါရဲ ့...

minn thuka said...

အမ်ားႀကီးမေျပာေတာ့ပါ...ကဗ်ာေလးကို ဘံုထုတ္လို႔ရတာထုတ္(ဖယ)္ျပီးခံစားလိုက္ပါ။

Moe Myint Tane said...

မၾကီးေရ

ဒီတစ္ခါ ကိုၾကီးသုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အျမင္ခ်င္းတစ္ထပ္တည္းက်တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘံုထုတ္ျပီး ခံစားသြားလိုက္တယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Zephyr said...

အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းလို႕
comment ကို အရင္မန္႕ျပီး ..
အိပ္ျပီ ..။
:)
ေနာက္ေန႕မွလာဖတ္မယ္ ... :P

Mogok Thar said...

မေန႔ကမွ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခံစားမိျပီး ေျပာမျပတတ္တဲ့ စကားလံုးေတြကို မအိမ္ က လွလွပပေလး ေရးဖြဲ့ ျပသြားလိုက္ထာဗ်ာ။
ကဗ်ာေလးေတြက အျမဲ လန္းသစ္ေတာက္ပေနတာ။
သိမ္ေမြ႔နက္နဲေနတာ။
အခ်ိန္ေတြက တကယ္ပဲ နည္းလြန္းလွတယ္။

minn thuka said...

(၁)။
အိပ္စက္ျခင္းဆီကခိုး၀ွက္ယူထားခဲ့ရ...
လူေတြက ေန႔မွာအိပ္စက္ခြင့္မရွိတဲ့ ဇီးကြက္ေတြလိုေပါ့
(၂)။
ညဟာ ပြဲသိမ္းတုိက္ပဲြေတြ တိုက္ခိုက္ႏိုင္တတ္ေတာ့
တျမျမေသြးဆေနရတဲ့ ေဆာင္ဓါးတစ္လက္ကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္.
ေမတၱာသုတ္ရြတ္သံေတြ...ဘ၀ဂ္အထိလြင့္တင္လိုက္
ဇုလုေတြရဲ႔ ဗံုရိုင္းသံေတြညံလာေလမလား..
သူတို႔လည္းအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူး..ေသခ်ာတယ္..။
(၃)။
လက္က်န္ဟာ..ဘယ္ေလာက္မွမရွိေတာ့ပါလား..
ကိုင္းဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ ဓါတ္ျပားသီခ်င္းဖြင့္ေနၾကတုန္းလား..
လ်ိဳ႔၀ွက္စိတ္ေနစိတ္ထားေတြကို..ေက်ာ့ကြင္းေထာင္ဖမ္းဖို႔
တရားကိုနတ္ေစာင့္ေၾကာင္းမွာ အတည္ျပဳခ်က္ေတြမလို
(၄)။
ငါတို႕က ဘယ္အိပ္မက္ကိုမွ ၀င္ခြင့္ဗီဇာမက်ခဲ့ၾကဘူး..
ငါတို႔ရယ္ေမာသံကို ျပန္လည္မေတြ႔ရွိသေရြ႕
ဒီလိုန႔ဲ...တတိတိပြန္းစားသြားပံုက မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ
တြက္ၾကည့္လိုက္ ဘယ္ေလာက္မွမက်န္ေတာ့ဘူး...ကြယ္ရို႕..
(၅)။
ႀကိဳး၀ိုင္းမွာ ဗိန္းေဗာင္းသံကညံေနျပီ
လက္ခေမာင္းမခတ္ရေသးဘူး...ဒိုင္ပြဲရပ္ရံႈးနိမ့္သြားျပီတဲ့
ငါ့ေသြးလည္း နီပါေၾကာင္း..ေျပာေရးဆိုခြင့္
မ်က္ေစ့ပိတ္ျပီးေပါက္ဓါးနဲ႔ေဆာ့ကစားသလို
ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ႀသဘာေပးေနရတဲ့ ျပကြက္ပဲ..
(၆)။
အေျခအေနက ေတာ္၀င္တဲ့ အနက္ထည္ရင့္ရင့္ေပါ့..
ကမၻာက သူ႔ေျပးလမ္းေၾကာင္းထဲမွာသူေျပးေနျမဲ..
၂၃ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းကိုလဲ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ ပိုမို မတိမ္းေစာင္းခဲ့..။
ဗန္ဂိုးရဲ႔ Ploughed field ပန္းခ်ီကားခ်ပ္လို
ငါတို႔ထြန္ယက္ဖို႔ေျမယာေတြက်န္ေသးသကြယ့္
ငါတို႔ ညံ့ခဲ့ေၾကာင္းျဖင့္ေသခ်ာျပီ..။
(၇)
အိပ္စက္ျခင္းကို..အတိုးနဲ႔ျပန္ဆပ္ရမယ့္ ေန႔.တစ္ေန႔..ကေတာ့
ငါ.တို႔.မျမင္ရေသးေပမယ့္..
ငါ့တို႔ ဆီဆက္ဆက္လာေနျပီ....။ ။

“အဲလိုေလး ဖတ္ၾကည့္ပါ...ေတာ္ေကာက္ခံရမွာေၾကာက္လို႔ ပါးမဲ ထိုးထာတဲ့အေရျပားေအာက္က မူလမ်က္ႏွာေလး ကိုျမင္ရမွာပါ”
က်ေနာ့္ အျမင္သက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။

လင္းဒီပ said...

အခ်ိန္ေတြကေတာ့ နည္းလြန္းတယ္အစ္မ..
ဒီၾကားထဲ တစ္ေယာက္က ေတာင္ဆို
တစ္ေယာက္က ေျမာက္...။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ငါတို႕က ဘယ္အိပ္မက္ကိုမွ ၀င္ခြင့္ဗီဇာမက်ခဲ့ၾကဘူး..
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ငါတို႔ရယ္ေမာသံကို ျပန္လည္မေတြ႔ရွိသေရြ႕
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္
ဒီလိုန႔ဲ...တတိတိပြန္းစားသြားပံုက မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ
အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..
တြက္ၾကည့္လိုက္ ဘယ္ေလာက္မွမက်န္ေတာ့ဘူး...ကြယ္ရို႕..

ကဗ်ာေလးကထိမိလိုက္တာညီမေရ...ဘာေၿပာရမွန္းမသိေအာင္ကို..အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းေနတာပ...

မသက္ဇင္ said...

အိႁႏၵာ ေရ
အရမ္းေကာင္းၿပီး
အရမ္းခံစားသြားပါတယ္
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္

ေမေလး said...

မမေရ..
လာေ၇ာက္ခံစားသြားပါတယ္......
ေမေလးကိုေစာင္းေၿပာေနတာလားမွတ္ရတယ္.....
မမေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ေမေလး

Moe Hlaing Nya said...

ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ႔စကားေၿပာဖုိ႔

အခ်ိန္ေတာ့ယူရလိမ့္မယ္

ခက္တာက

အခ်ိန္မွမရေတာ့တာ…

အရာရာၿပန္တည္ေဆာက္ဖုိ႔

အခ်ိန္ေတာ့ယူရလိမ့္ေပါ့

ခက္တာက

အခ်ိန္မွမရေတာ့တာ….

ခံစားမႈေတြရင့္က်က္ေစဖုိ႔

အခ်ိန္ေတာ့ယူရလိမ့္မယ္

ခက္တာက

အခ်ိန္မွမရေတာ့တာ….

ေတာပန္းေလးေတြၿပဳံးေနတာကအစ

ၿမိဳၿပရဲ႕မိတ္ကပ္ထူထူအိပ္မက္ေတြအထိ

အရာရာဟာ ကဗ်ာဖြဲ႕လုိ႔ရတယ္

ခက္တာက

အခ်ိန္မွမရေတာ့တာ….

ၿပန္မရေတာ့တဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုိ

အၾကိမ္ၾကိမ္ဆြဲဆန္႔လို႔

ခက္တာေတြသိပ္မ်ားတဲ႔

ေလာကၾကီးထဲ

ကုိယ္အတၳဳပတိၱကုိ ၿပီးသေလာက္ခ်ေကၽြးမိတယ္

ဒီကဗ်ာကုိေရးဖုိ႔လည္း

အခ်ိန္သိပ္မရခဲ့ပါ……..။


မုိးလႈိင္ည

အစ္မေရ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္မရလုိ႔ပါ..

မသက္ဇင္ said...

အခ်ိန္ေတြနည္းလြန္းတယ္..

ဟုတ္တယ္ေနာ္
ကဗ်ာေလးကို ထပ္ၿပီး လာဖတ္ပါတယ္
ခ်စ္ခင္စြာ

လင်းဦး(စိတ်ပညာ) said...

အမွန္ပါပဲ.. အခ်ိန္ေတြ နည္းလြန္းတယ္....

:)