သူမ ေကာင္းကင္ယံထဲက ကြၽန္ေတာ့္ဆြံ႕အ ၾကယ္ (၁)

(၁)
ငါဟာ.....
နင့္ေကာင္းကင္အစြန္အဖ်ားက အမႈန္အမႊားၾကယ္စင္တစ္စင္းပါ..
ငါ တလဲ့လဲ့ ထြန္းလင္း႐ြန္းပခ်င္သေလာက္
နင္တဖြဖြ အံု႕ဆိုင္းမိႈင္းရီခဲ့.....။
----------------------------------------

မာယာေကာ့စကီးက အခ်စ္ဆိုတာ တုိက္ပြဲအၿပီးမွာ က်န္ရစ္တဲ့
ပိုင္႐ွင္မဲ့ ပိုင္ခ်င္သူမဲ့စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႔
သူ႕လက္က်န္ ေနာက္ေျခတစ္ဖက္ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္သလိုမ်ိဳး တဲ့ ၊
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က အခ်စ္ဆိုတာ ၀ိုင္းစက္ဆူၿဖိဳးေသာ သုည တစ္လံုးသာ တဲ့..။
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ...........
ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္က အခ်စ္ဆိုတာ......
တိမ္ဆိုင္တိမ္လိပ္ေတြ မည္းအံု႔ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကိုမွ သီခ်င္းဆိုျပခ်င္ေနတဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေလးရဲ့ ႐ိႈက္သံေပါ့...။


(၂)
ငါက ေျဖဆိုခြင့္မရတဲ့ စာျပန္ပြဲမွာမွ
အမွတ္ရာျပည့္ရခ်င္ေနသူေလ..။
ရာသီဥတုကို အလိုက္သိတတ္လြန္းျပန္လို႔
႐ြယ္႐ံုနဲ႔ကြဲခ်င္ေနတဲ့ အိုးတစ္လံုးလိုမ်ိဳး
ငါ့ ရင္ဘတ္ကို ငါ ႐ိုေသသိမ္းဆည္းခဲ့......။
------------------------------------------

ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ကတၲီပါစေလးေတြ ကြက္တိကြက္ၾကားကပ္ခ်ဳပ္ထားသလို နီညိဳေရာင္၊႐ႊံ႕ေရာင္၊ နီညိိဳနဲ႔႐ႊံ႕ေရာထားထားတဲ့အေရာင္ လႊသြားပံု အုတ္ စည္း႐ိုး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္အနားသတ္ထားတဲ့ သဲလမ္းေလးေတာင္ ၾကပ္ခဲဖံုတင္းေနခဲ့ၿပီ..။
လမ္းေတြမီးလင္းခ်ိန္ညအစကိုႀကိဳမယ္တဲ့ ၊ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕သီခ်င္းကိုေတာင္ ငါညည္းညဴလိုက္မိေသးရဲ႕ လွဖုန္းႀကြယ္....။
ဒီအခ်ိန္ဆို ကမ္းနားႀကီးမွာ ပုဇြန္ဆီေရာင္ေတြ တံလွ်ပ္ထေနေရာေပါ့...။
ကမၻာ့ေျမသားကေန လက္ခုပ္တစ္ေဖါင္ေလာက္အထိ အေမွာင္ေတြ တအိအိ တြဲက်လာၿပီေလ...။
အခန္းေလးရဲ႕ တံစက္ၿမိတ္အစြန္းမွာ အေမွာင္ေတြ တြဲသီးလာၿပီး
အခန္းေလးထဲကို ေပါက္ကနဲ ျပန္႔ႏွံ႔သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ
အဲဒီ့အခန္းထဲက ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္ရည္ အခင္းအက်င္းကို ကြၽန္ေတာ္ျပင္ဆင္ေနခဲ့တယ္..။
ၿပိဳင္လုရမယ့္ စကားဖက္႐ွိေနဘူး..။ ၀ါဒျဖန္႔၀ါဒီေတြ႐ွိမေနဘူး..။ ပုဆိုးၿခံဳထဲက လက္သီးပုန္းေတြ႐ွိမေနဘူး...။
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္စစကို အလြတ္ထ႐ြတ္ ၿပီးေခတ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို ကိုင္လႈပ္ပစ္ခ်င္သူေတြ႐ွိမေနဘူး...။
လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေတြ၊ ပန္ကာဒလက္ေတြ ႐ွိမေနဘူး...။
ပ်ားပန္းခတ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးေလးေတြရဲ႕အသံစာစာ ေတြ႐ွိမေနဘူး…။
မူးလာရင္အခ်စ္ႀကီး ပိုပိုခ်စ္ တတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ေသြးေသာက္ စိုးၾကည္ဆိုတဲ့ေကာင္ ေတာင္႐ွိမေနခဲ့ဘူး။
၀ါရီရီ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲက ဖေယာင္းတိုင္မီး မႈန္လဲ့လဲ့ဟာ အျမည္းေကာင္းတစ္ပြဲျဖစ္တယ္လို႔...၊
ဘာတစ္ခုကိုမွ ဟန္ေဆာင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ေနစရာ မလိုပဲ သူ႕အတိုင္းလႊတ္ခ်ထားတဲ့ စိတ္ဟာ အျမည္းေကာင္းတစ္ပြဲျဖစ္တယ္လို႔
ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္ရည္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အဆိုတင္သြင္း ခ်င္ေနမိတယ္..။
အနက္ေရာင္ႏုႏု ေကာင္းကင္မြဲမြဲမွာ လမင္းဟာ ေကာ့ေကာ့ေလးၿပံဳးခ်င္ၿပံဳးေနမယ္ ..။ ေကြးေကြးေလးမဲ့ခ်င္ မဲ့ေနမယ္...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လဟာ ငါ့ရဲ႕ညကို ဘယ္လိုမွ အထူးျပဳႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး.. လွဖုန္းၾကြယ္

(၃)

ငါက
နင့္ေစာင္းႀကိဳးမွ်င္ကိုမွ တလြင္လြင္ ခ်ိဳျမခ်င္သူေလ...
မွတ္တိုင္ေပ်ာက္ေနတဲ့ခရီးကို တက္စီးလာခဲ့မိလိုက္တာ
ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြပဲမွားယြင္းသြားတာလား..
(မဟုတ္ဘူး)
ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြက ငါ့ ကို မွားယြင္းသြားခဲ့တာ..။
---------------------------------------------------

ကြၽန္ေတာ္က စားပြဲမွာ ထိုင္ရက္ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ေနရာကို ၀ါးလက္စကြမ္းကို ေရနဲ႔ေရာၿပီးေထြးထုတ္ပစ္လိုက္တယ္..။
လန္ဒန္စီးကရက္ တစ္လိပ္ ကို မီးညႇိ တစ္ဖြာႏွစ္ဖြာ႐ိႈက္၊ မီးခိုးေငြ႔ေတြကို ေလထဲကို
တစိမ့္စိမ့္မႈတ္ထည့္လိုက္ၿပီး ေဆးလိပ္ကို စားပြဲစြန္းေပၚမွာေမွးတင္ထားလိုက္တယ္...။
ပုလင္းထဲကေန ဖန္ခြက္ထဲကို အနည္းငယ္သာသာေလာက္ေနရာေျပာင္းေပးလိုက္ရင္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္ပြဲေတာ္ကို စတင္လို႕ရၿပီ..။
လက္သည္းခြၽန္ျမျမေလးေတြနဲ႔ မထိတထိ ျခစ္ဆြဲသြားသလို လည္ေခ်ာင္းတေလ်ာက္ ခပ္႐ွ႐ွေလး စိမ့္ရီသြားေတာ့ ေဆးလိပ္တိုကို ေလးငါးဖြာေလာက္ ဆက္တိုက္ေကာက္ဖြာလိုက္ျပန္တယ္…..။
ျပာေပမဲ့ ညက္ေနတဲ့ အသံႏြဲ႔႔ႏြ႕ဲ.ေလးေလ.....။
တကယ္ပါဟယ္ ပါးစပ္ျဖစ္ရတဲ့ အထဲမွာ နင္တို႔ လိုလူမ်ိဳးရဲ႕ ပါးစပ္လာျဖစ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ကံဆိုး ပါတယ္..။
ဘာမွ အရသာမ႐ွိတဲ့ မေကာင္းမကန္းေတြကို ေသာက္ ႐ႈ ၀ါး မ်ိဳ ေပးေနရတာတဲ့...။
လွဖုန္းရယ္ နင္ပဲေျပာတတ္တယ္…..။
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ နင့္နည္းဆြတ္က်င္ ေနခဲ့တယ္...။ တကယ့္ကို မေထြးႏိုင္ မအံႏိုင္ႀကီး ျဖစ္လာရင္
ကြၽန္ေတာ့္တစ္ေယာက္တည္းတိုးတိုးဆိတ္ဆိတ္ ဒီေနရာေလးကိုလာပါတယ္.....။
အိမ္မက္ေတြမေကာင္းလိုက္တာ လွဖုန္းရယ္ နင္ ေနထိုင္ေကာင္းရဲ႕လား...။
ဒီေနရာေလးဟာ အားလံုးအားလံုးဆီက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖုန္းကြယ္ေပးထားၿပီး..၊ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္သာ ထင္သာႀကီး ခ်ျပထားတဲ့ ေနရာေပါ့...။
အ႐ႈင္းဆံုးနဲ႔ အ႐ိုးသားဆံုးေျပာၾကည့္ရရင္ ဒီေန႔မွ ...ကြၽန္ေတာ္......၊
ဟုတ္တယ္..။
ဒီေန႔မွ ၊ ကြၽန္ေတာ္က လွဖုန္းကို ပိုၿပီးလြမ္းေနခဲ့မိတာ...။
ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ္ လြမ္းလာရင္ လူသိမခံရဲပဲ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ မူးေနခ်င္ပါတယ္…...။
ဒီလိုနဲ႔ ဒီ့ထက္နည္းနည္းေလးပိုမူးလာရင္ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္နွာဟာ ေသြးေတြဆမ္းထားသလို နီတြတ္လာလိမ့္မယ္...။
ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြဟာ ပူစပ္ရီေ၀ေၾကကြဲေနလိမ့္မယ္....။
အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္သူကိုမွ ေပးဖတ္ရဲလို႔မျဖစ္တဲ့ ခုထက္ထိလည္းလက္စသတ္လို႔ မရႏိုင္ေသးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို တတြတ္တြတ္႐ြတ္ဆိုေနလိမ့္မယ္..။
ေနာက္တစ္ပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္စစထပ္တိုးလာလိမ့္ဦးမယ္ ။ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္နဲ႔ခ်ေရးခ်င္ေရးလိမ့္ဦးမယ္...။
ေသခ်ာတာ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္သူေ႐ွ႔မွာမွ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ေတြနဲ႕ ႐ွိမေနခ်င္ေတာ့ဘးူ...။
အဲဒီ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ....... ကြၽန္ေတာ္ေလ…...။
လွဖုန္း.............
ငါ ေလ..........။

(ဆက္ပါဦးမည္။)

အိႁႏၵာ