January 6, 2009

ႏွွလံုးသား သိုက္စာ

ငါတို႔ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈေတြက
အဲဒီ့စာမ်က္ႏွာမွာ ရပ္တန္႔သြားခဲ့တယ္..

အမွန္တကယ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြအရ
ျဖစ္သင့္လို႔ ျဖစ္တည္လာမႈေတြ
ဗီတာမင္လို သီး ေ၀ လို႕..

ေဟ့!
ငါတို႔ ကိုယ္ပိုင္ဒိန္ခဲကို...
ငါတို႔ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔႐ွိၿပီ..။

တန္းျမင့္ ခံစားခ်က္သဘင္ေတြ ဆင္ယင္က်င္းပၾက..
ယံုၾကည္မႈစားက်က္မွာ စိတ္ေတြလႊတ္ေက်ာင္းၾက..
အသက္ဓါတ္ကို စကားလံုးနဲ႔ မွ်ားျခင္းအထံုအေလ႔မွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ၾက..
ငါတို႔ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ေခတ္ကို
အသစ္အတိုင္း ႐ုပ္ႂကြင္းျဖစ္ေစဖို႔..
ကိုယ့္ ႏွလံုးေသြး ကိုယ္ မင္ရည္္လုပ္
ကိုယ့္ အေရခြံ ကိုယ္ ဆုတ္ျပီး စာ စီ ၾက..။
ဒီေနရာ မွာ....
ငါတို႔က..
အထက္တန္းစား ၀ဋ္နာကံနာသည္ေတြမို႔
၀မ္းတြင္းပါေမွာ္ေတြအတိုင္း
ပန္းမကိုင္ပဲနဲ႔လည္း က် တတ္ ၾက ရ မယ္ .။

ငါတို႔အတြက္
အႏုပညာဆိုတာ..အဆာခံႏိုင္ျခင္း သိဒၶိ
ေငြေၾကးဆိုတာ စိတ္တိမ္းေပြေအာင္ျပဳစားတတ္တဲ့ စုန္းကေ၀ေပါ့..
ေက်ာ္ၾကားမႈဆိုတာ တ႐ြ႐ြယားယံေစႏိုင္တဲ့ ဗိုင္းရပ္ပိုး....
ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာ မိုးသံၾကားတိုင္း ထပြင့္ျပခ်င္ေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေပါ့..
ေသခ်ာပါတယ္...
ငါ တို႔ အ တြက္ က
အဆင့္အတန္းဆိုတာ အနယ္က်ႏိုင္ျခင္း စာအုပ္စင္..
ေခတ္ ေပၚ က ဗ်ာ ဆို တာ ..
ငါတို႔ ႏွလံုးသားသိုက္ကို ညႊန္းဆိုျပလိုက္တဲ့ ၀ွက္စာကြယ့္...
ဒီေနရာမွာလည္း...
ငါတို႔ေတြက
အမွားအယြင္းေတြကို လက္ထိုးအံပစ္ရဲရမယ္..။

ကဲ ေရာင္နီလာရင္...
ျပဌာန္းခ်က္ျမစ္က်င္းကို ေရဆန္ ဆန္ဆန္ေလွာ္ခတ္ရင္း
ကိုယ့္သက္ျပင္းနဲ႔ကိုယ္ ႐ြက္ဖြင့္ထြက္ၾကစို႔...။

“ေဟး .....!!!!!!!!!”

တစ္ေလွလံုး.....
ငါး ခံုး မ ေတြ ခ်ည္း ။ ။


အိႁႏၵာ
(ဧျပီလ၊၂၀၀၈ ခုႏွစ္( အမွတ္ - ၁၇ )ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္း)


11 comments:

Anonymous said...

မႀကီး

အပိုဒ္တိုင္းမွာ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႕ အရည္ေပ်ာ္က်လာေနခဲ့ၿပီး
ဒီေနရာက်ေတာ့ ...
“ငါတို႔အတြက္
အႏုပညာဆိုတာ..အဆာခံႏိုင္ျခင္း သိဒၶိ
ေငြေၾကးဆိုတာ စိတ္တိမ္းေပြေအာင္ျပဳစားတတ္တဲ့ စုန္းကေ၀ေပါ့..
ေက်ာ္ၾကားမႈဆိုတာ တ႐ြ႐ြယားယံေစႏိုင္တဲ့ ဗိုင္းရပ္ပိုး....
ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာ မိုးသံၾကားတိုင္း ထပြင့္ျပခ်င္ေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေပါ့..
ေသခ်ာပါတယ္...
ငါ တို႔ အ တြက္ က
အဆင့္အတန္းဆိုတာ အနယ္က်ႏိုင္ျခင္း စာအုပ္စင္..
ေခတ္ ေပၚ က ဗ်ာ ဆို တာ ..
ငါတို႔ ႏွလံုးသားသိုက္ကို ညႊန္းဆိုျပလိုက္တဲ့ ၀ွက္စာကြယ့္...
ဒီေနရာမွာလည္း...
ငါတို႔ေတြက
အမွားအယြင္းေတြကို လက္ထိုးအံပစ္ရဲရမယ္..။”

ေခါက္ကနဲ ေခြလဲသြားတယ္ ...
မနည္းကို ျပန္ထလိုက္ရတယ္ ...
Heart ထိသြားတာဗ်ာ ၊ ၾကက္သီးအျဖန္းျဖန္းနဲ႕ မိန္းမူးသြားေအာင္ ဖမ္းစားသြားခဲ့တယ္ ....
ေလးစားမႈကေတာ့ ကမ္းကုန္သြားၿပီး သမုဒၵရာကို ႐ြက္လႊင့္ေနၿပီ မႀကီးေရ ..... ။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ငါတို႔အတြက္
အႏုပညာဆိုတာ..အဆာခံႏိုင္ျခင္း သိဒၶိ
ေငြေၾကးဆိုတာ စိတ္တိမ္းေပြေအာင္ျပဳစားတတ္တဲ့ စုန္းကေ၀ေပါ့..
ေက်ာ္ၾကားမႈဆိုတာ တ႐ြ႐ြယားယံေစႏိုင္တဲ့ ဗိုင္းရပ္ပိုး....
ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာ မိုးသံၾကားတိုင္း ထပြင့္ျပခ်င္ေနတဲ့ ပန္းပြင့္ေပါ့..
ေသခ်ာပါတယ္...
ငါ တို႔ အ တြက္ က
အဆင့္အတန္းဆိုတာ အနယ္က်ႏိုင္ျခင္း စာအုပ္စင္..
ေခတ္ ေပၚ က ဗ်ာ ဆို တာ ..
ငါတို႔ ႏွလံုးသားသိုက္ကို ညႊန္းဆိုျပလိုက္တဲ့ ၀ွက္စာကြယ့္...
ဒီေနရာမွာလည္း...
ငါတို႔ေတြက
အမွားအယြင္းေတြကို လက္ထိုးအံပစ္ရဲရမယ္..။

အစစ္အမွန္ဘဲ ....နက္နက္နဲနဲကိုစစ္မွန္တာ
ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ရဲ့အစအလယ္အဆံုးေခၚေဆာင္မႈ
ေအာက္ကိုလိုက္သြားခဲ့ပါတယ္ညီမေရ..
ခင္မင္လ်က္...

pandora said...

သေဘာတက် ဖတ္သြားတယ္။

"ေခတ္ ေပၚ က ဗ်ာ ဆို တာ ..
ငါတို႔ ႏွလံုးသားသိုက္ကို ညႊန္းဆိုျပလိုက္တဲ့ ၀ွက္စာကြယ့္..." သေဘာတူတယ္။

minn thuka said...

ဘဝဆိုတာ
စကားလံုးလွလွ ေလးေတြနဲ႔
ကဗ်ာဆန္ဆန္ လက္ထပ္
လက္ေတြ႔က်က် ဒုကၡထမ္းပိုးရင္း
ဝတၳဳဆန္ဆန္ ကြာရွင္းၿပတ္ဆဲ
အစ နဲ႔ အဆံုး ႏွစ္ခုႀကားမွာ
ဓါးကိုင္ရဲမွ သူရဲေကာင္းတဲ့လား...

သဘာဝတရားအရ
မိုးစက္ေလးထဲကို ပင္လယ္ႀကီးထဲ့လို႔မရေပမဲ့
ကဗ်ာဆိုတာ စကားလံုးေလးတစ္လံုးထဲနဲ႔
စႀကၤာဝဠာတစ္ခုလံုး ငံုထားနိုင္တယ္...

အရင္က ကဗ်ာဆိုတာ
နားကိုၿပဳစားရံုသက္သက္
ႏွလံုးသားအထိ ဆြဲကိုင္လႈပ္မဲ့
ေတာ္လွန္ေရးတစ္ခု အၿပဳသေဘာနဲ႔မွလက္မခံရင္
သမိုင္းဦးဘံုေၿမေခတ္မွာ ခ်န္ထားရစ္ရမွာပဲ

ႏွင္းဆီကို ႏွင္းဆီလိုႀကည့္
ႀကာ ကို ႀကာ လိုၿမင္ရင္
ႏွင္းဆီကလည္း ရဲရဲေတာက္
ႀကာကလည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း
သူ႔ လမ္းနဲ႔သူ ေလ်ာက္
ေရကန္ထဲမွာေတာ့ ႏွင္းဆီ ေပါက္ဖို႔ဆိုတာ...

တစ္ေလွလံုး.....
ငါး ခံုး မ ေတြ ခ်ည္း ၊၊ ၊၊
အႀကိဳက္ဆံုး သိုက္စာ...ႀကိဳက္တဲ့အရပ္မ်က္ႏွာက
ႀကည့္လို႔ရတဲ့ စကားလံုးေလး...
စကားလံုးေတြနဲ႔ စစ္ေႀကညာလိုက္တာ
နင့္ဘက္မွာ ငါပါမယ္..
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ တို႔ဝတ္တဲ့အဝတ္ေတြ
ေဟာင္းကုန္လို႔ ခ်ြတ္ခ်ိန္တန္ရင္
လက္ႏွက္ခ်အရံႈးေပးဖို႔
အခုကတည္းက ငါ့ကိုငါ
တိုက္ခ်ြတ္ေဆးေနမယ္.....

ဘာမွေရးခ်င္စိတ္ ဖတ္ခ်င္စိတ္မရိွေပမဲ့ ငါးခံုးမ ဆိုတဲ့စကားလံုးေလး
နဲ့ လွလွပပပိတ္ထားတာသေဘာက်လို႔ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ စာေလးနဲ႔
အားေပးလိုက္တယ္....
ဆရာမအိၿႏၵာအား ေလးစားလ်က္...

Unknown said...

သက္ျပင္းနဲ႔ ရင္းတဲ႔ ဆာေလာင္ျခင္းေတြ
ရပ္တန္႔တာ အဲဒီ႔ စာမ်က္ႏွာမွာေပါ႔...။

ရင္႔က်က္ျခင္း အတြက္ သီးပြင္႔ခဲ႔တဲ႔ ျဖစ္တည္မႈ
ေနာက္ဆံုးအခု ငါတို႔ပိုင္တာက
ရင္ထဲက ႏွလံုးသားလား????
ေၾကြပ်က္သြားတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြလား????
ဒါမွ မဟုတ္ ရင္ဘတ္ကို ေဖ်ာ္ခ်လို႔ ေပ်ာ္က်လာတဲ႔
ငါတို႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ဒိန္ခဲေတြလား????
ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ထုတ္ရင္း
ငါ႔ကိုယ္ငါ ျပန္ေတြ႕တာ ေျပာင္းျပန္ေပၚတဲ႔ မွန္ထဲမွာ...။

ယဥ္ေက်းမႈကို ၀တ္ဆင္ ခံစားခ်က္ေတြ ဆင္ယင္က်င္းပလိုက္
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကမ္းပါး တြဲလြဲခိုတဲ႔ စကားလုံးနဲ႔ မွ်ားလိုက္
ရင္ခုန္ျခင္းေတြ ရုပ္ၾကြင္းျဖစ္ေစေတာ႔
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ကတဲ႔ကဗ်ာ အေရခြံေပၚမွာ ေရးျခစ္
ကိုယ္႔ဥမင္ ကိုယ္တိုင္ေဖာက္ ၀ဋ္ဆိုတာေရာက္ခဲ႔ရင္
ေမွာ္၀င္တဲ႔ လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ရရွိတဲ႔ခႏၶာမ႑ိဳင္မွာ
ပန္းမကိုင္ဘဲလည္း က်တတ္တယ္...။

ကဗ်ာမွာတပ္မက္တဲ႕ သူအတြက္
အဆာခံႏိုင္တဲ႕ သိဒၶိဓါတ္ ေအာင္တယ္..

စိတ္တိမ္းေပြေအာင္ ျပဳစားတတ္တဲ႔ ေငြေၾကး
တရြရြယားယံေစတဲ႔ ေက်ာ္ၾကားမႈ
မိုးသံေၾကာင္႔ ထပြင္႔တဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာ
အဆင္႔အတန္းဆိုတဲ႔ နယ္ေျမမွာ
ႏွလံုးသားသိုက္ရဲ႕ ၀ွက္စာကို
ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာနဲ႕တူးေဖာ္
ရင္နင္႔ျခင္း စာအုပ္စင္ေပၚ
သိမ္း၀ွက္ထားတဲ႔ မိုက္မဲျခင္းအမွားအယြင္း
တမ္းတျခင္းနဲ႔ လင္းတဲ႔ ေကာင္းကင္ေအာက္
သကၠရာဇ္အမွားတစ္သိုက္နဲ႔
ရင္ဘတ္မိုက္ အန္ခဲ႔တာ
ေတာက္ပမႈေတြလည္း
၀ါသနာစေတးျခင္း၀တ္စံုနဲ႔ အေရာင္မိွန္တယ္...။

ပက္လက္ဘဲေရးေရး ေမွာက္ခံုဘဲဖြဲ႕ဖြဲ႕
"က" ၾကီးနဲ႔ "ယ" မွာ အျမင္ႏွစ္ဘက္ရွိတယ္
ျပဌာန္းခ်က္နဲ႔ ေလွာ္ခတ္တဲ႔ ေရဆန္ေပၚ
တပ္မက္ျခင္း ေလွနဲ႔ေလွာ္ခ်ိန္ ျပန္ၾကည္႔မိေတာ႔
အကုန္လံုးက ငါးခံုးမေတြခ်ည္းပါလား...။


မၾကီး ကဗ်ာကို စီးေမ်ာရင္း စိတ္ထဲေပၚလာတာကို မန္႔ခဲ႔တယ္
မၾကီးေရ..။


ဇြဲရဲရင္႔

ညီအကိုမ်ား said...

အစ္မေရ အားမာန္အျပည့္ပဲဗ်ာ..
အရမ္းေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာပါ.

ေခတ္ ေပၚ က ဗ်ာ ဆို တာ ..
ငါတို႔ ႏွလံုးသားသိုက္ကို ညႊန္းဆိုျပလိုက္တဲ့ ၀ွက္စာကြယ့္...
ဒီေနရာမွာလည္း...
ငါတို႔ေတြက
အမွားအယြင္းေတြကို လက္ထိုးအံပစ္ရဲရမယ္..။

ကြ်န္ေတာ္တိုု႕လိုုကဗ်ာရူးေတြအတြက္ေတာ့ တစ္ကယ္ကိုုထိခ်က္
ျပင္းလွတယ္ အစ္မေရ.

ခင္မင္ေလးားလ်က္
မိုုးၾကယ္

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

“ေဟး .....!!!!!!!!!”
တစ္ေလွလံုး.....
ငါး ခံုး မ ေတြ ခ်ည္း ။ ။

အမွန္ေတြ မေျပာရဖူးေလ မႀကီးရဲ႕(:P)

၀မ္းတြင္းပါေမွာ္ေတြအတိုင္း...
ရူးသြပ္ေနဆဲ... မႀကီးကို တူတဲ့...

ခင္ေလး

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ႏွလံုးသားသိုက္ကိုညႊန္းဆိုလိုက္တဲ႔ဝွက္စာ....
အဲဒီစကားလံုးေလးကို ရင္ထဲမွာ
ပႏၷက္႐ိုက္သြားတယ္ အစ္မ....
စ လည္ ဆံုး...
ေကာင္းမွေကာင္းပဲ အစ္မေရ......

emayarKhin said...

ခံစားသြားတယ္အမေရ.....
ေကာင္းမွေကာင္းဘဲ....

မသက္ဇင္ said...

ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္----
သတိတရလာလည္ပါတယ္---
၂၀၀၉ ႏွစ္သစ္ႏွင္႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ----

kay said...

ကဗ်ာေတြ ထပ္လာဖတ္သြားတယ္။
ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့..အေတာ့္ကို လွတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ..မအိျႏၵာ။